Κάστανα σα φιλιά ζεστά μέσα στη χούφτα, του παγωμένου χειμώνα παρηγοριά.

Η ανάσα που νοτίζει στον κρύο αέρα κάνει στροφές ανεβαίνοντας ψιλά.

Τραβά χαρούμενος με τα γοργά του βήματα εξακολουθητικά μέχρι τον καφενέ της δημοσιάς.

Παραγγέλνει ρακί μια πεντάρα και τα γλυκά κάστανα περιδιαβαίνουν τον οισοφάγο του φτωχογιαννή λουσμένα με το ευωδιαστό ρακί.

Ποιός ξέρει που τα κονόμησε  ποιο θέλημα εκπλήρωσε.

Όλοι του δίνανε κάτι τις γιατί ξέρανε την ανιμπόργια του μα πάντα τους έκανε κάθε χάρη που του ζητούσαν.

Ο Γιαννιός σα γύρισε από φαντάρος ποτέ δε κατάφερε να ορθοποδήσει σα πέθανε κι μάνα του ξέμεινε μόνος οι άλλοι τον συμπονούσαν μα τι να σου κάνουν οι καλές προθέσεις άμα το παιδί είναι αλαφρό;

Οι πιτσιρίκοι τον χωρατεύανε μα αυτός έκανε πάντα πως δεν τον πείραζε.

Ήταν μεγάλη η ευχαρίστηση από το ρακί και τα κάστανα τόσο που στο πρόσωπο του κάποιος ζωγράφος είχε ζωγραφίσει την ευτυχία.

Το κορμί είχε χαλαρώσει και τα δάχτυλά του δεν σταματούσαν να ξεφλουδίζουν τα ζεστά κάστανα.

Η μέρα πέρασε τα βήματα τον πήγαν στο φτωχόσπιτο που ξέμεινε από τα γονικά του τώρα δεν τον ρώτησα μπορεί να πληρώνει τον ένφια;

Με τους πλειστηριασμούς τι γίνετε; Μπα λέει ο καφετζής αυτά δε γίνονται είναι σωστό είναι λογικό να πάρουν το σπίτι του πάμπτωχου εδώ έπρεπε να του δίνουν.

Βάι καρδιά μου λέει ο δάσκαλος ο νόμος είναι τυφλός σα τη δικαιοσύνη.

Ποιος μωρέ φτιάχνει τέτοιους νόμους φωνάζει ο παραγιός που έπλενε τα ποτήρια από τη κουζίνα.

Είχαν ανάψει μπρός στο παράλογο.