Με κουρασμένη την καρδιά μαύρη  μουτζουρωμένη

Ξεπερνάς τα όρια της κούρασης

Την κρατά στη στιγμή της έκρηξης της αποκάλυψης.

Μικρά περιστέρια δεμένα στο άρμα της ονειρεύονται

Στρογγυλά μέταλλα μακριά  με τα στόματα τους μαύρα

Στέκουν ασάλευτα.

Ζουν κάτω απ’ τον πυρωμένο ουρανό με το βλέμμα της απειλής.

Οι πεινασμένοι πρέπει να πεθάνουν. . .  στον επερχόμενο πόλεμο.

Οι απούλητες πραμάτειες να καταστραφούν.

Οι ανταγωνιστές να χρεοκοπήσουν  να εξαγοραστούν ή να κατακτηθούν.

Ξοδεύουν τους οικονομικούς  πόρους, τη φτηνή εργατική δύναμη, τις φτηνές πρώτες ύλες.

Πόλεμος… με εμβατήρια με φιλαρμονικές με φανατικούς λόγους πυρπολούν τη λογική μας υπόσταση.

Ξέρουμε ή θέλουμε να μάθουμε την αιτία και το αποτέλεσμα το μυστικό νήμα που συνδέει τις διάφορες φάσεις της ιστορίας

Την κινητήρια δύναμη την αλληλουχία της γνώσης .

Κι όλο πιο φθήνα!  Ακατανόητα  δύσκολα!

Ο Μαρξ τον αποκωδικοποίησε τον ξεμοντάρισε μας τον παρουσίασε σε όλες του τις λεπτομέρειες.

Τώρα τι κάνουμε ;

Τα μεγάλα μαύρα στόματα με τον μεταλλικό τους ήχο Κάνουν καλά τη δουλειά.

Αλλοπαρμένη καρδιά, μαύρη μουτζούρα,  τρέχεις τα παπούτσια σου σκονισμένα

Με τη φούρια σχηματισμένη στο σουλούπι τους.

Που πας ανόητε! θες να σωθείς; από τι;

Πως . Πώς να κρυφτείς.