Κουβέντες λόγια σιωπηλά έχετε  γεια.

Στο σπίτι, στο χαρτί ακουμπισμένα.

Κλείδωσα διπλοκλείδωσα, ήθελα ασφάλεια

σε ένα ανασφαλή τόπο.

Άνεμος ζεστός μάλλον δυνατός ανεμίζει 

τα μαλλιά τη σκόνη τα φύλλα των δένδρων.

Δυναμώνει κάπως σα μας βλέπει.

Κρύβει τις προθέσεις αναμοχλεύει τις θύμησες 

κοιτά το χθες.

Φτώχεια οριζόντιος καθέτως εκθετικός πολλαπλασιαστικός.

Έλλειψη χώρου αισθημάτων στενότης, ίσως τρόπου.

Φωτιές καταστροφή το κέρδος μόνο μη θιγεί. 

Νύχτα. . . Οι σκέψεις σε αδιέξοδο, κλείδωσα. 

Βυθισμένος στα όνειρα περπατώ τρεκλίζοντας προς το πρωινό ξύπνημα. 

Η αυγή ο λαμπρός ήλιος θα μπορούσε μόνος να είναι. . .

Η μοναξιά στου πλανήτη Άρη τα σοκάκια είναι ταυτόχρονα η ευτυχία  και η συμφορά του. 

Λείπεις άνθρωπε.

Η λυπημένη πολιτεία εκδικείται

την ατολμία το φόβο τη διστακτικότητα την αναβλητικότητα

στις αντιπαλότητες. Το κοφτερό σπαθί παίρνει τη θέση του

στα χέρια του ισχυρού του επίμονου, 

κρατά τη λύση Δαμόκλεια. 

Ξερίζωσα από την καρδιά μου ένα αγκάθι μα με πονά ακόμα η αγάπη.

Στα ρηχά νερά πνίγηκα 

επάνω στις αγάπες και στις θλίψεις μου 

νικώ το χρόνο.

Το νερό με ξεδίψασε με επιταγές άχαρες δάκρυσα. 

Σε άνιση μάχη τέντωσα τα φτερά μου

την εντιμότητα χάραξα απάνω στο μέτωπο.

Δεν παραδόθηκα στους καιρούς που ήρθαν και που έρχονται.