Αρχίζει να παίζει ο μπαγλαμάς
Μανούλα ποιος νοιάζεται για μας.
Μελώνει το κεφάλι μου για κοίταξε το χάλι μου.
Μουρμούρης είναι ο μπαγλαμάς κλαίει ο κόσμος κι ο ντουνιάς
Άνεργος στέκεις στη γωνιά παράδεισο η προσφυγιά
Σήμερα πρόσφυγας αυτός αύριο ποιος να ξέρει ποιος.
Μα το μεγάλο αφεντικό Νάτο στο φόντο καθαρά.
Πωλούνε όπλα και καρφιά μας εκβιάζουν φανερά.
Ξέφρενο γλέντι στήσανε, πάλι σε κέφια ήρθανε.
Μα ο μπαγλαμάς που μουρμουρά τους στέλνει μήνυμα ξανά.
Φίλοι μου γρήγορα μπροστά διώξτε ετούτα τα σκυλιά.
Ζητώ. Ζητώ να σε δω να σε μάθω
κάτω από το μενεξεδένιο ανατολικό φως
Ζητώ να με μάθω.
Σα βλέπω στον καθρέφτη των ματιών σου
του ουρανό το φεγγοβόλο αστέρι.
Πούλια κι αυγερινός κι αποσπερίτης
Σα με κοιτάζει κλαίγοντας με τα όμορφα του μάτια.
Βλέπω και εσένα αγάπη μου αστερούσα,
Σαν ήλιος να σηκώνεις πάντα χαρές φωνές
γιορτάσια με κρασιού κανάτες σε αγκαλιές πλατιές
και θάλασσες γαλανές,
τα δάκρυα να μαζεύεις με σπουδή.
θησαυρός μιας θλιμμένης αγάπης.
Αλλαγές νότες ρομαντικές ποίηση Πεζό Ποιημα ποίημα Ποίημα Σκέψεις Τραγούδι