Κι ανατολή ζεμάταγε το βλέμμα όποιου κοίταζε αντίκρυ τον ήλιο.

Κι ο ήλιος δεν ξεστράτιζε στο δρόμο του.

Πάταγε γερά βαριά σαν βασιλιάς σαν εξουσιαστής κυβερνήτης σήμερα και αύριο.        

Μένει ξανά η ανέμη μόνη, γυρνά ακανόνιστα τυχαία χωρίς πρόγραμμα

δεμένα νήματα στην άκρη του φεγγαριού χλωμά κίτρινα,

λεωφόροι αδιάβατοι όμορφα πυροτεχνήματα στολίζουν την καρδιά σου

δεμένα λόγια σε καρδιές ραγισμένες σε βράχια άχαρα ριγμένες.

Κι θάλασσα με αλμύρα πότισε το αίμα το μυαλό με τις γοργόνες ξόβυζιες

να χορεύουν τα βράδια στα αδέσμευτα όνειρα που ξαμολιούνται αλάνια και φωνάζουν χωρίς να τα ακούνε

οι άλλοι που βλέπουν τα ίδια ανομολόγητα βασανιστικά

ίδια με τον ήλιο τον κοσμοκράτορα τον πούστη

που δίνει φώς και δύναμη στους δυνάστες αυτούς με τα μαστίγια τους επιβλητικούς άρχοντες,

ευφραίνεσαι τα δροσερά απογεύματα με την μικρή κυρία που σε μάζεψε στην αγκαλιά της  

σκύβεις ευλαβικά κάτω από τις σταγόνες της βροχής που πότισε το μέλλον

κλαίγοντας στην νύχτα που δε ξημέρωνε για να χορτάσει τον ύπνο

τα ξυπνητήρια φωνάζουν κοιμήσου

σήκω χόρεψε πιες κρασί κόκκινο παλιό δέσε τα μάτια πάνω στα νέα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων

χάιδεψε τη γάτα σου μια τρομερή μικρούλα.

Ξαφνικά έβαλε τις φωνές κοίταξε το πυρωμένο φεγγάρι και ένα δάκρυ έμεινε στην μέσα μεριά του βλέφαρου, να περιμένει μια στάλα ένταση ακόμη για να κυλήσει στο ζεματιστό της μάγουλο και εκεί να εξατμιστεί αφήνοντας τα  ίχνη του στη διαδρομή του. Ξοδεμένη στο γύρω της πόλης στου κόσμου τους την ορφάνια. Στην πρωινή σύναξη τα λόγια είναι περιττά. Όλοι περιμένουν να τους καλέσει το αφεντικό.

 Έβαλε τις φωνές μα απότομα μαζεύτηκε θυμίθηκε  το όνειρο που είδε και την τρόμαξε. Προσπάθησε να το φυλακίσει στα κατάβαθα  του νου της. Μιας και τα όνειρα αντιπαλεύουν την πραγματικότητα ή καλύτερα αναμετρούνται μαζί της.       Συνήθως αυτά θέλουν να την αντικαταστήσουν και ευγενικά ζητάνε να τους παραχωρήσει την θέση της. Η ευγένεια έχει μια ιδιαίτερη υπόσταση, η ένταση των συναισθημάτων εξακολουθεί να παίζει το ρόλο της η ανάγκη της αντικατάστασης είναι καθοριστική ίσως και επιβεβλημένη,  επιβλητική θα έλεγα.

Τα όνειρα μεταφράζονται σε στόχους μακρόπνοους ή άμεσους έτσι που να χρειάζονται μικρές αλλαγές ή ένα πλήθος βαθιών αλλαγών πράγμα που απαιτεί την ονειρική θέληση συνολικά της κοινωνίας ή μεγάλου της τμήματος.

Όλοι είναι έτοιμοι να συγκρουστούν δεν ξέρουν αν θα αντέξουν αν μπορούν να στηρίξουν τον πόθο του μικρού  καθήκοντος, τη στήριξη του εισοδήματος τους και πολύ περισσότερο να πάρουν κάτι από την αύξηση της παραγωγής .

Το αφεντικό θα ανακοινώσει  αναδιαρθρώσεις στην δομή της παραγωγής,  προαγωγές και απολύσεις.  Ο σκοπός του να δυναμώσει μπροστά στον ανταγωνισμό.

Το απόγευμα στέκονται στο χώρο του σωματείου απολυμένοι και μη. Η κουβέντα γίνετε σε ομάδες παρέες ο πρόεδρος ανήσυχος περίμενε να μαζευτούν κι άλλοι.

 Στου Αλέκου το σπίτι τα παιδιά διάβαζαν ξένοιαστα ο ποιο μικρός έκοβε κομμάτια ένα περιοδικό με το ψαλίδι ήταν μόνα στο σπίτι. Η μάννα βάρδια στο εργοστάσιο  κι ο πατέρας έλειπε ήταν στο σωματείο με το σχόλασμα της βάρδιας θα ερχόταν να βάλει τα παιδιά να φάνε να πλένει το μικρό να δει τα μεγαλύτερα αν διαβάσανε. Η Ζωή όλο γκρινιάζει του Αλέκου για τα τρεχάματα με το σωματείο αλλά στο βάθος της σκέψης της τον θεωρεί παλληκάρι. Στο δυαράκι που νοικιάζουν με το ζόρι χωράνε τα γέλια και οι χαρές τους και σίγουρα μένουν απέξω οι στενοχώριες και οι λύπες έτσι γιατί αντιστέκονται στην ξέφρενη καταπίεση που ζούνε στους χώρους της δουλειάς και της πόλης.

Μα οι απολύσεις που έπεσαν πάνω στην πόλη την τάραξαν χάλασαν την ισορροπία.

-Τι έγινε στο σωματείο απολύσανε συναδέλφους, πόσους, γιατί;

 - Άστα μεγάλο πρόβλημα.

- Γιατί δε βγαίνει το εργοστάσιο εδώ πουλάνε όλο και περισσότερα προϊόντα , έβαλαν καινούρια μηχανήματα παράγουν περισσότερο.

- Τα κέρδη αυξάνουν και με τις νέες μηχανές και με τα λιγότερα εργατικά χέρια.

Ναι τα ποτάμια δε γυρίζουν πίσω ναι τα πουλιά δεν τραγουδάν δεύτερη φορά το ίδιο τραγούδι ο χρόνος προχωρά και ο χρόνος μας αφήνει πίσω.

Πότε θα τα καταφέρουμε να καβαλήσουμε την πορεία της ιστορίας να καταφέρουμε μια δυνατή σπρωξιά στα πικραμένα πόδια της, τα ματοβαμμένα, να πάρει στροφή σε άλλη ρότα. Τι γίνεται τώρα, δυο πράγματα χαλάνε την κατάσταση ο ανταγωνισμός και η ιδιοκτησία να είναι κοινωνική.  Ε  πώς να σχεδιάσεις την οικονομία να προγραμματίσεις την διάρκεια του ημερήσιου ωραρίου με την εφαρμογή της ρομποτικής και της ψηφιακής τεχνολογίας.

Έχει να διαλέξει ανάμεσα στα αμύθητα κέρδη και στις ανάγκες των εργατών . Ανάμεσα στον πόλεμο του ανταγωνισμού και στον καινούργιο δρόμο της ανθρώπινης ιστορίας.

Όπου θα είναι τοποθετημένος στα λεξικά σαν έννοια ξεπερασμένη και μόνο μεταφορικά θα χρησιμοποιείτε.

Και τα όνειρα θα παίρνουν σάρκα και οστά θα πραγματώνονται σα το αυλάκι που το υνί ανοίγει στην χλωρή γη τη βρεγμένη την έτοιμη για αλλαγές με σπόρους που στο διάβα του χρόνου καρπίζουν μοσχομυριστά τα νια βλαστάρια.

Και η κάθαρση στη σκέψη και τα αισθήματα, από τα φοβερά κατάλοιπα του κόσμου που σήμερα ταλαιπωρεί τους ανθρώπους είναι μπροστά στα μάτια μου. Όπως το φωτεινό άστρο της Βηθλεέμ  όπως το αστέρι της μικρής άρκτου έτσι για να χαράσσονται οι δρόμοι του αύριο σε γλυκά πρωινά χωρίς στερήσεις. Να έτσι για να κλαίνε τα αφεντικά.