Άδραξε το σφυρί άδραξε την στιγμή που τον οδήγησε στο μέλλον.

Με αυτό σμίλεψε το δρόμο τη ζωή του, κι έμαθε να το χειρίζεται καλά.

Το σφυρί έφτιαξε τη ζωή του τη σκέψη του άνοιξε μια εποχή μακριά από  το χωράφι.

Έμαθε την κοινωνική πάλη με το σφυρί την συνέπεια την υπομονή

Έφτυσε αίμα στην δουλειά στα σανατόρια πέθαινε.

Η  πείνα δέρνει τα σπιτικά τους.

Τα σπίτια τους τρώγλες δυάρια σε πολυκατοικίες.

Έχουν περπατήσει αρκετά σ’ αυτό το δρόμο άλλωστε δεν έχει άλλον .

Έμαθαν να διαβάζουν να ονειρεύονται να επιβάλουν το δίκιο τους.

Άδραξαν την ενότητα την οργάνωση την ιδεολογία τους

Τα όνειρά τους έχουν αφετηρία τα προβλήματα τους και στόχο την κοινωνική απελευθέρωση.

Τώρα ποια χιλιάδες σφυριά κτυπούν για να γυρίσει το γρανάζι της ιστορίας.

Κράτησα την ανάσα μου κι έβαλα φωτιά στο φιτίλι.

Φύλαξα τα λόγια σου στα δυο μου χέρια.

Άκουσα τον πόνο σου και τη χαρά σου.

Είδα στην ανατολή, στο πρόσωπο σου το ροδοκόκκινο χαμόγελο να ανθίζει.

Μέτρησα το μπόι της λευτεριάς της λαμπερής αντίκρυ στον καθρέφτη του ουρανού.

Θάλασσα με τα χίλια πρόσωπα με τους χαρακτήρες των θεών αφρισμένους.

Κλείνει όλα τα τραγούδια στα σπλάχνα της και οι σειρήνες στεφανώνουν τα κάλλη της.

Το καντήλι με το χλομό του φως παρομοιάζει το φεγγάρι καθώς κρατά παρηγοριά σε μια Πηνελόπη.

Αφρίζει μες στο θαμπό σκοτάδι κρατώ την ανάσα μου περιμένω να την δω παραδομένη στον αλαφρό τον ύπνο.