Tο πρόσωπο σου βαθιά κουρασμένο σκαμμένο αυλακωμένο από την υπομονή αντίκρισα μπρος μου σαν άναψε το φως από το πλήκτρο του διακόπτη στο γνώριμο δωμάτιο. Μπροστά στον καθρέφτη καθισμένος κοίταζα το δικό μου μου άρεσε τώρα γιατί δεν μπορώ να σας εξηγήσω ίσως να μην είναι ζήτημα αισθητικής μόνο.

Ξέρω πως αισθάνομαι μπλεγμένος σε αέναες πλάνες για το σήμερα και το χθες δεν έβρισκα καμιά απάντηση στην μπλεγμένη εποχή μας. Μπλεγμένη εποχή την ώρα που φτώχαινε ο κόσμος με την απώλεια της ελπίδας. Τα υπέρβαρα αεροπλάνα τα υπερβολικά μεγάλα  κανόνια απεικονίζονταν στον ιστό της σκέψης που την αλυσοδένουν. Βαθαίνουν οι ρυτίδες στο βάρος του χρόνου μα ο χρόνος δεν είναι καινός περιέχει εμένα εσένα το παιδί το γείτονα την Αφρική την χαρά και τη λύπη την αλλαγή των κυττάρων.

Είναι καθαρό αλλά όχι προφανές ευχάριστο θα έλεγα το φεγγοβόλο

31-08-16  

Καρτερικά ήσυχα προσμένει η στιγμή.

Επανάσταση και αλαφιασμένα μόρια στο σημείο βρασμού.

Τη ντροπή συνάντησα κι έκλαψα μανιασμένα.

Στα μαβιά χρώματα του ουρανού το άπειρο δένεται με την αιωνιότητα .

Έτσι γατί ο χρόνος παίζει διαστέλλεται συστέλλεται παράξενα.

Αποκτά άλλη διάσταση στη ροή του είναι .

Ποιος τον μετρά ;