Χτες βράδυ λοιπόν είχα πάει στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Gagarin. Για άλλη μια φορά και ο Θανάσης και η μπάντα του ήταν άψογοι. Ο κόσμος όμως ήταν υπερβολικά πολύς. Στριμωξίδι, μασχάλες να βρωμάνε, ο από πίσω έβηχε στο σβέρκο μου και γενικά μια κατάσταση χαώδης. Έτσι καταλήξαμε δεξιά της σκηνής ακριβώς δίπλα στα ηχεία.

Εκεί κάθονταν και ένας συμπαθέστατος σεκιουριτάς. Χοντρός με πολλά tattoo και σχεδόν ξυρισμένο κεφάλι. Τυπικός σεκιούριτι για τέτοιους χόρους.

Τυχαία λοιπόν άκουσα την συνομιλία του με κάποια παιδιά εκεί…

- Δυνατά δεν είναι:

- Μπα όχι, καλά είναι…Δεν έχεις βγάλει συναυλία sepultura μπροστα στα ηχεία.

- Να φοράς ωτοασπίδες ρε συ, θα κουφαθείς…

Τετάρτη Βράδυ. Σταυρός του Νότου Club!

Λίγος κόσμος στο μαγαζί.

Τι θα ακούσουμε σήμερα; …. Καλύτερα να μην ξέραμε…..

Γιώργος Αλουπογιάννης…. ‘ένα όνομα, μια ιστορία.

Με κινήσεις πιθήκου που το γδέρνουν, με φωνή αδιάφορη (πέταξε και κάτι πράσινες) και με υφάκι καμαρώστε με παρασέρνει το κοιμισμένο πλήθος σε ακόμα πιο βαθύ ύπνο!

Η απαστράπτουσα μέσα στο σκοτάδι μπλούζα του δεν μπορεί να παρασύρει το κοινό στο παραλήρημα, έτσι το μόνο που του μένει είναι να κάτσει σε ένα σκαμπό και με όσες δυνάμεις του απομένουν να τραγουδήσει μερικά unplugged κομμάτια περίλυπος, γεμάτος απελπισία!

Ο Αλογοσκούφης των Αθηναϊκών ροκ σκηνών μπορεί να απογοήτευσε τα αυτιά μας, έδωσε όμως γέλιο στα χείλη μας και χαρά στα ματάκια μας!!

Βοήθεια μας και εις ανώτερα….

Να προσέχουμε για να έχουμε!

Το πλυντήριο άρχισε να δουλεύει, Όλα έγιναν κανονικά!

Απορρυπαντικό έβαλα

Μαλακτικό έβαλα (και πολύ μάλιστα)

Σκόνη για τα άλατα έβαλα…

Η πόρτα έκλεισε, στους 50 βαθμούς η θερμοκρασία μην πάθουμε και καμία ζημιά, το νερό αρχίζει να γεμίζει τον κάδο και τσουουπ, να΄σου οι γυροβολιές!

Τι ρούχα όμως έβαλα μέσα; Λες να ξεβάψουν; Νομίζω μέσα στα μαύρα κάπου πήρε το μάτι μου και ένα κιτρινάκι!

Μια απροσεξία λοιπόν και μπορείς να χαλάσεις την διάθεση σου… και το αγαπημένο σου μπουζάκι!

Έτσι λοιπόν και στη ζωή, ένα πλυντήριο είναι και γυρίζει. Έχει μέσα όμως όλο χρωματιστά… Τί κάνεις σε αυτή τη περίπτωση φιλαράκο;

Έλα, εύκολο είναι.. χαμηλή θερμοκρασία και σιγά σιγά….. για τις εξαιρετικές περιπτώσεις υπάρχει και το πλύσιμο στο χέρι. Έτσι είσαι σίγουρος ότι αυτό το ρούχο αποκλείετε να πάθει τίποτα και θα το έχεις για μια ζωή!

Για αυτό λοιπόν πρέπει όλοι μας να προσέχουμε την μπουγάδα μας!

Ήταν μια ευγενική χορηγία του Υπουργελίου παιδείας και του Ινστιτούτου Καταναλωτών.

Την αγάπη σας στην ορχήστρα μας…..

Βραδυνύ Τύπυ rules....

Οι πρόβες συνεχίζονται.... το ίδιο και οι καφέδες και after φαγητό...

Αν δείτε τέσσερα Γουρουνάκια πάνω σε μια σκηνή να παίζουν μουσική.... θα ξέρετε ποιοι είναι...!!

Ο φίλος κάθε επαγγελματία μουσικού. Έρχεται συνήθως μετά το τέλος του κάθε live και σε ηρεμεί, μερικές φορές βέβαια μπορεί να ξεχαστεί και να αργήσει λίγο, ίσως να κάνεις και μερικές βδομάδες ή μήνες να τον δεις αλλά το σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή θα έρθει!

Στέλιος για τους περισσότερους, Στελάρας για τους Λαϊκούς, Στελάκης για τους μοντέρνους, Στυλιανός για τους έντεχνους. Όλοι τον περιμένουμε με την ίδια αγωνία, και λαχτάρα. Όταν πια έρχεται η ανακούφιση είναι μεγάλη…

Εκφράσεις του τύπου «Πότε θα έρθει ο Στέλιος;» ή « Ο Στέλιος είναι καλός σήμερα» είναι πολύ συχνές στις μουσικές συζητήσεις!

Είναι βέβαια και ορισμένες φορές που δε τον θέλεις στη παρέα, όταν είσαι με τα φιλαράκια σου και παίζεις μουσική γιατί έτσι γουστάρεις τότε ο Στέλιος είναι περιττός…

Μην αγαπήσεις κοπελιά

που έχει στα πόδια τρίχες

έχει το διάολο μέσα της

και γλώσσα δέκα πήχες...

Για όλα φταίει αυτός ο τυπάκος με τα λίγα μαλλιά που κοπανάει δέρματα και τσίγκους με κάτι ξυλάκια στα χέρια.

Το κάνει δε με τόση άνεση… σαν να περπατάει!

Με το χαμόγελο στο στόμα, με ψυχραιμία που εκνευρίζει μέχρι και Βουδιστή μοναχό. Τον βλέπεις ότι γουστάρει κάθε ένα χτύπημα πάνω στο τύμπανο!

Έτυχε τον τελευταίο μήνα να τον δω 3 φορές live. Ε, λοιπόν, και τις 3 φορές έμεινα κάγκελο. Όπως και παλαιότερα βέβαια! Κάθε φορά που τον βλέπω live, ή τον ακούω σε ηχογραφήσεις.

Πόσο ταλέντο σπατάλησε ο Θεός πάνω σου ρε; Δε σου περισσεύει λίγο να μου δώσεις; Δανεικό… Για καμιά δεκαριά χρόνια, μετά πάρ’το πίσω πάλι!

Πότε με τον Αλκίνοο, πότε με τον Τουρνά, πότε με την Αρβανιτάκη.. Μας αρρωσταίνεις κάθε φορά! Πάμε σπίτι και κλαίμε ρεεε!!

Κυρίες και κύριοι… ο Μιχάλης Καπηλίδης!!

Δύσκολος μήνας ο Απρίλης!

Θα λείψω και για λίγες μέρες το Πάσχα... Άντε να δούμε θα συνεχιστεί η άνοδος ή ήρθε η ώρα τις ελεύθερης πτώσης;

Καλό Μήνα και Καλή Εβδομάδα!