30 Νοεμβρίου σήμερα., Το Αγίου Ανδρέα (μεγάλη η χάρη του).

Ευκαιρία να μιλήσω με φίλους και  γνωστούς με πολλούς από τους οποίους μπορεί να μην έχω επικοινωνήσει για μήνες.Τα τηλέφωνα χτυπάνε, σταθερά, κινητά, sms, mms, mdf, jpeg, kgb email, Π.Μ, ένας χαμός που μου αρέσει!

Αμ τα δώρα? Που τα βάζεις τα δώρα? Βέβαια τα τελευταία χρόνια είναι μόνο δύο, από τους γονείς μου και από την κοπέλα μου.Επίσης ευκαιρία να πάρω και κάνα γλυκό να έχω σπίτι να μπει τίποτα στο ψυγείο που καίει τσάμπα ρεύμα… Λέω να χτυπήσω ένα εκμεκ καταίφι από το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς. 

Άλλοι διάσημοι άνθρωποι της τέχνης και του πνεύματος που γιορτάζουν σήμερα : Ανδρέας Φουστάνος, Ανδρέας Μικρούτσικος, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Ανδρέας Βουτσινάς και φυσικά ο Εθνικός μας σταρ Ανδρέας Ευαγγελόπουλος

Καλέ κοπέλα, καλέ κοπέλα

για μπάνιο πάω, αν θέλεις έλα......

Αν είναι η αγάπη έγκλημα


Αν είν' η αγάπη έγκλημα
έχω εγκληματίσει
και συνεχώς θα εγκληματώ
αφού δεν το μετανοώ
που σ' έχω αγαπήσει

Κι αν ειν' η αγάπη σφάλμα βαρύ
να τη δικάσει ποιος μπορεί

Αν ειν' η αγάπη έγκλημα
μόνο οι καρδιές το ξέρουν
ας δικαστώ κι εγώ μ' αυτές
τις εγκληματικές καρδιές
που κλαίνε κι υποφέρουν

Κι αν ειν' η αγάπη σφάλμα βαρύ
να τη δικάσει ποιος μπορεί

Ευτυχία Παπαγιανοπούλου

Η κυρία της Φωτογραφίας έχει το πολύ όμορφο και εξωτικό όνομα Aishwarya Rai.

Είναι μια απο τις πιο γνωστές ηθοποιούς της Ινδικής Βιομηχανίας Κινηματογράφου, του γνωστού μας Bollywood και κατά την αισθητική μου μία απο τις πιό όμορφες γυναίκες που έχω δει...!

Καμία σχέση με τις Κινέζες!

Η ActionAid International αποτελεί μια διεθνή, αναπτυξιακή, μη κυβερνητική οργάνωση που αγωνίζεται  για έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο χωρίς φτώχεια. Ξεκίνησε τη δράση της το 1972 και σήμερα υλοποιεί μια σειρά αναπτυξιακών προγραμμάτων και ενεργειών σε 42 χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής επηρεάζοντας θετικά τη ζωή περισσότερων από 13 εκατομμύρια φτωχών και περιθωριοποιημένων ανθρώπων. Χάρη στη δράση της ActionAid και την ενεργή συμμετοχή των χιλιάδων υποστηρικτών της, εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες έχουν αρχίσει να αλλάζουν τη ζωή τους αποκτώντας πρόσβαση σε στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως το νερό, η τροφή, η ασφάλεια, η εκπαίδευση, η υγεία και η δυνατότητα να συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούν τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Το όνομα του είναι Juawie  είναι 14 χρονών, έχει άλλα 6 αδέλφια. και μένει σε ένα σπίτι φτιαγμένο από τσίγκο και λάσπη κάπου στην Γκάνα.

Για να βρει πόσιμο νερό πρέπει να περπατήσει 3 χιλιόμετρα.

Η κοινότητα στην οποία μένει ο Juawie είναι μια από τις φτωχότερες της χώρας με άθλιες υποδομές υγείας και εκπαίδευσης. Επιπλέον οι δυνατότητες να αποκτήσουν κάποιο εισόδημα οι οικογένειες είναι ελάχιστες.

Χάρη στα προγράμματα Αναδοχής παιδιών  η ActionAid  βοηθά τον Juawie και όλη την κοινότητα στην οποία ζει οργανώνοντας  εκπαιδευτικά προγράμματα και φροντίζει για την υγεία και την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της κοινότητας.Δυο φορές τον χρόνο υπάρχει επικοινωνία  με τον μικρό ο οποίος μου στέλνει μία ζωγραφιά και ένα μήνυμα ενώ η ActionAid Ghana στέλνει μια ενημερωτική έκθεση για το πώς αξιοποιούνται τα χρήματα. 

Ο Καθένας μας μπορεί να βοηθείσει στο έργο της ActionAid με διάφορους τρόπους…

Για περισσότερα μπορείτε να δείτε στη σελίδα της actionaid

Το ακούς να έρχεται από μακριά, απειλητικό, καλογυαλισμένο, με χαμηλή ταχύτητα και τα παράθυρα ανοιχτά χειμώνα καλοκαίρι. Έχει ξεκινήσει από κάποιο δυτικό προάστιο και αφού έχει κάνει βόλτα στη γειτονιά έρχεται και από τα μέρη σου.

Μέσα του είναι κάτι παράξενοι τύποι ντυμένοι τρέντυ, κουρεμένοι από τον Τρύφωνα Σαμαρά και με το μαύρο γυαλί να κρύβει τις μούρες τους.

Τα woofer σου χτυπάνε το στομάχι και τα twitter σου τρυπάνε τα αυτιά. Το ηχοσύστημα είναι συνήθως πιο ακριβό από το αυτοκίνητο και έχει πιάσει όλο το πορτ-μπαγκαζ!

Η μουσικές επιλογές όλες επιλεγμένες προσεκτικά. Τελευταία σουξέ και διαχρονικά κομμάτια από καλλιτέχνες συγκεκριμένου ύφους. Την τιμητική τους βέβαια έχουν ο Ξανθιώτης, η  Θώδη, ο Χριστοδουλόπουλος, ο Τερλέγκας, η Άντζελα, ο Καρράς, η Μαρμαρινού κλπ…

Με βλέπετε;

 Έιιιι, Εδώ είμαι, υπάρχω και εγώ.. δώστε μου λίγη σημασία και μένα….

Υπάρχουν στιγμές που η λέξη ευτυχία είναι λίγη για αυτό που νοιώθεις…

όλων των ειδών και όλων των επιπέδων. Από «καλαμπόρτζηδες» μέχρι αυτό που λέμε «Μουσικάρες»

Μια στιγμή όμως που θα την θυμάμαι για πάντα ήταν η συμμετοχή μου στην τελετή έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας στις 17 Σεπτεμβρίου του 2004.

Πραγματικά μια αξέχαστη εμπειρία.

Από τις πρόβες επικρατούσε ένα πολύ ευχάριστο κλίμα. Οι Γάλλοι διοργανωτές είχαν φροντίσει για όλα. Ο Επαγγελματισμός και η οργάνωση σε όλος της τη μεγαλείο…

Χαρούμενα πρόσωπα παντού και η γιορτή συνεχιζόταν.

Στο τέλος της βραδιάς έπρεπε να μπούμε μέσα στο γήπεδο όλοι όσοι πήραν μέρος στην παρέλαση και να γίνουμε ένα.

Έτσι και έγινε… όταν μας έδωσαν το σύνθημα αρχίσαμε να τρέχουμε σαν μικρά παιδιά σε όλο το γήπεδο χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση, να αγκαλιαζόμαστε με τους αθλητές και να χορεύουμε σαν να είμαστε σε μια στιγμή μέθης. Μουσικές, χρώματα, φώτα, όλες οι φυλές αγκαλιασμένες….

Αυτό φίλε μου το ζεις μόνο μια φορά στη ζωή σου και εγώ εκείνη τη στιγμή το έζησα πραγματικά!!

Υ.Γ. 'Οποιος με βρεί στις φωτογραφίες κερδίζει ποτάκι στη Μπλε Νότα 

Μεγαλωμένος στον Ταύρο, από πιτσιρικά με έπαιρνε ο πατέρας μου στο γήπεδο να δούμε την τοπική ομάδα να παίζει.

ΦΩΣΤΗΡΑΣ ΤΑΥΡΟΥ. Ο ΦΩΝΕΥΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ.

Έτσι ήταν κάποτε το προσωνύμιο της ομαδάρας….

Είχα να πάω στο γήπεδο 3-4 χρόνια. Χθες που ήταν καλός ο καιρός και παίζαμε εντός έδρας βρήκα την ευκαιρία και πήγα.

 Το καταχάρηκα!

 Η ομάδα νίκησε και παρέμεινε πρώτη στον όμιλο…

Μα πάνω από όλα όταν πηγαίνω στο γήπεδο μου αρέσει να ακούω τις ατάκες των «φιλάθλων». Εμπνευσμένα μπινελίκια, ατάκες με χιούμορ, έξυπνα σχόλια αλλά και φανταστικά μαργαριτάρια. Το κάτι άλλο σου λέω…

Y.γ. Για την ιστορία το παιχνίδι ήταν Φωστήρας – Α.Ο. Αθηναίς  2-0

Η φωτογραφία τραβήχτηκε αμέσως μετά το δεύτερο γκολ

Ωραία Μπάντα......

Ευτέρπη Φαλτσαδούρα - Τραγούδι

Θεοδόσης Τραυλός - Τραγούδι

Ιωάννης Κουτσοχέρης - Κιθάρα

Χαράλαμπος Κούλογλου - Μπουζούκι

Δευκαλίων Κωφός - Μπάσο

Σάκης Μπλιμπλίκης - Πλήκτρα

Απόστολος Κουνημένος - Τύμπανα

Κυριάκος Φλαμάρης - Κρουστά

Λάζος Ξεψυχίδης - Σαξόφωνο , Φλάουτο

Άλλα 3 μικρά περιστατικά που έχουν συμβεί…

Σκηνή 1: Καλοκαίρι 1997. Κάνουμε sound check σε μια πλατεία στην παραλία της Ελευσίνας.

Μας πλησιάζει ένα τσιγγανάκι και μας ρωτάει ποίος θα τραγουδήσει το βράδυ.

Του λέμε ότι είναι μια συναυλία με τον Βασίλη τον Λέκκα.

Τότε αυτό γυρίζει στους «δικούς» του και τους λέει.

- Ωραία, παιδιά ο Βασίλης Τερλέγκας είναι…..

Σκηνή 2: Χειμώνας 2006, Θεσσαλονίκη.

Πάλι στην ώρα το sound check, ο κιθαρίστας (τραγουδιστής, τραγουδοποιός και γνωστός υιός…) φτιάχνει την κιθάρα του η οποία παίρνει ήχους και στάθμες μέσα από ένα laptop.

Ο Ηχολήπτης (γνωστός στον χώρο) από την κονσόλα του λέει να κόψει κάτι πρίμα να δώσει λίγα μπάσα και κάτι τέτοια τεχνικά…..

Ο Ν. σκύβει στο laptop και κάνει ότι πειράζει κάτι αλλά δεν κάνει τίποτα.

Μετά από λίγο σηκώνεται και αρχίζει να παίζει.

Και ο Ηχολήπτης….

– Μπράβο, αυτό είναι…. Είδες που σου έλεγα; Δίσκος….

Σκηνή 3: Χειμώνας 1997. Παίζουμε σε σκυλάδικο της Συγγρού (Γεια σου Μανόλη…) όταν λέμε σκυλάδικο το εννοούμε όμως. Όχι μεγάλη πίστα με φίρμες…

Ρωσίδες και Βουλγάρες Κονσοματζούδες, λαχαναγορίτες, νονοί της νύχτας, η Ανίτα Πάνια ήταν όλοι τους εκεί…

Στο μαγαζί λοιπόν αυτό υπήρχαν και δυο λουλουδούδες.

Η μία γύρω στα 40 Ρωσίδα με φοβερό κορμί (που οι πελάτες την γουστάρανε) η άλλη ήταν μια κοπέλα (Ελληνίδα) γύρω στα 25 στρουμπουλούλα χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο στην εμφάνιση.

Προφανώς η δικιά μας ζήλευε την άλλη και σε μια ανύποπτη στιγμή βλέπουμε να φεύγουν πανέρια με γαρύφαλλα στον αέρα και τις δυο ¨κυρίες¨ να έχουν πιαστεί μαλλί με μαλλί να πέφτουν κάτι μπουνίδια ξεγυρισμένα και τα γκαρσόνια να τρέχουνε να τις χωρίσουνε ενώ η καταπληκτική μας ορχήστρα έπαιζε ένα απαλό και λάγνο τσιφτετέλι που τραγουδούσε η βελούδινη φωνή του Γιάννη Πηνειώτη…

"Nα απατάς τον άντρα σου είναι συνηθισμένο

Να απατάς τον εραστή που το΄χεις δει γραμμένο; "

Τα σκέβη μου!

Θυμάστε το γνωστό σλόγκαν που παιζόταν στις τηλεοράσεις τότε που ήταν να γίνει η αλλαγή από την δραχμή σε ευρώ?

Με το ευρώ καλύτερα έλεγαν με υπερηφάνεια οι υπεύθυνοι του κράτους!

Έβγαιναν οι διάφοροι πολιτικάντηδες στα παράθυρα και μας παραμυθιάζανε με τις ευεργετικές συνέπειες που θα είχε το ευρώ στην Ελληνική οικονομία!

Τωρα κλαις, γιατι κλαις

Συ δεν ήσουν που γέλαγες χτές;

Που είναι τώρα όλοι αυτοί?

Μέσα σε ένα βράδυ οι 50 δραχμές γίνανε 50 λεπτά δηλαδή 170 δραχμές.

Είναι τρελό αυτό που συμβαίνει.

Το πρωί πέρασα από την λαϊκή κάτω από το σπίτι μου και έπαθα σοκ βλέποντας τις τιμές.

Που πάμε ρεεεεεεεεεε;;;;;

Πάντα ήθελα να κάνω και εγώ μια εκπομπή στο ραδιόφωνο.

Από μικρός ζήλευα αυτούς τους ανθρώπους που στις περισσότερες των περιπτώσεων κάνουν το κέφι τους βάζοντας μουσικούλα , διασκεδάζουν και πληρώνονται και από πάνω….

Εδώ και δύο βδομάδες λοιπόν έχω την χαρά να κάνω και εγώ την δική μου εκπομπή στο MusicHeaven Radio. Κάθε Τετάρτη 10-11 το πρωί (περίπου). Γουστάρω να προετοιμάζω την εκπομπή, να ψάχνω για τα κομμάτια που θα ακουστούν, να διαλέγω θεματολογία και ας ξέρω ότι θα με ακούσουν 10 άτομα το πολύ.. (τέτοια ώρα που βρήκα και εγώ!)

Χαίρομαι πολύ όταν συνεργάζομαι με παραδοσιακούς Μουσικούς, ιδιαίτερα με μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους όπως αυτός ο Κλαρινιτζής της φωτογραφίας.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε φέτος τον Σεπτέμβριο στο soundcheck πριν απο μια παράσταση στο Κορωπί...

Κάθεσαι και αγχώνεσαι με το παραμικρό.

Σου τη σπάει η δουλειά σου, δεν αντέχεις την κίνηση στους δρόμους, έχεις μαλώσει με κάποιον. Είσαι στενοχωρημένος με κάτι που έχει συμβεί, Έχεις γενικά προβλήματα και αισθάνεσαι χάλια;

Συμβουλή : Κάνε μια βόλτα σε ένα νεκροταφείο, περπάτησε ανάμεσα στα μνήματα, διάβασε τα ονόματα και τις ηλικίες των εκλιπόντων. Να δεις ότι θα γυρίσεις σπίτι πολύ πιο ήρεμος….

Το έκανα χθές και πιάνει....

Πρίν λίγο άκουσα στο ράδιοφωνο το παρακάτω εξαιρετικό στίχο του Νίκου Καρβέλα. Το τραγούδι λέγεται Βαριέμαι

Άσε με ήσυχο μη με ζαλίζεις

Πέος μου ανήσυχο, τι μουρμουρίζεις

Μου επιτρέπετε να βάλω και εγώ ένα απο τα αγαπημένα μου τραγούδια...

Στα λόγια τα μεγάλα που 'χω πει
γυρίζει μερικές φορές ο νους μου
εκεί που κάθομαι στο μπαρ
και ούτε ξέρω τι έχω πιει
και λέω μαλακίες στους διπλανούς μου

Τα λόγια τα μεγάλα που 'χω πει
που σα βατράχια από το στόμα μου πηδούσαν
λόγω τιμής, δεν το 'χα φανταστεί
πως κάποια μέρα θα με τιμωρούσαν


Τα λόγια τα μεγάλα που 'χω πει
κάθοντ' εκεί πολλές φορές και με χαζεύουν
και ύστερα μου δίνουνε σαπούνι και σχοινί
και ύστερα σηκώνονται και φεύγουν

Από μικρός δεν είχα καλή σχέση με θρησκεία, εκκλησίες, παπάδες και όλα τα παρελκόμενα. Θρησκευτικά στο σχολείο είχα 14-15 το πολύ και στην εκκλησία πατάω μόνο σε κάνα γάμο, βαφτίσια, Ανάσταση καμιά κηδεία (φτου φτου φτου…) και για τουριστικούς λόγους (Να δω καμιά αγιογραφία και την αρχιτεκτονική του ναού)

Χθες Κυριακή, ημέρα προσευχής και κατάνυξης πήγα στην Εκκλησία για να παρευρεθώ στο Μνημόσυνο ενός αγαπημένου φίλου που έφυγε πριν ένα χρόνο από τροχαίο.

Η λειτουργία τελείωσε κατά τις 10.00 και ο παπάς (κλασσική φάτσα παπά, χοντρός από τη πολύ νηστεία με κόκκινα μάγουλα) άρχισε να βγάζει λόγο, να παινεύεται ότι στο πανηγύρι για τον εορτασμό του Ναού θα έρθει ο Χριστόδουλος και να κάνει διαφήμιση στα ημερολόγια που έχει τυπώσει φέτος η ενορία.

Κάτι καταπληκτικά ημερολόγια. Το ένα σε σχήμα καμπάνας με εικόνα της Αγίας Αικατερίνης στη μέση και με καθημερινό ημερολόγιο με ποιηματάκια πίσω την κάθε μέρα.. Το δεύτερο -το οποίο είναι όλα τα λεφτά- έχει σεκάθε σελίδα και ένα Μήνα και στην κάθε ημέρα υπάρχει εικονίτσα του Αγίου που γιορτάζει ενώ στην πίσω όψη υπάρχει και ένα mini βιογραφικό του εν λόγο Αγίου.

Τα ημερολόγια μπορείτε να τα προμηθεύεστε από την είσοδο του Ναού στην προνομιακή τιμή των 3 και 5 ευρώ αντίστοιχα….

Και να’σου να τα δείχνει όπως έδειχνε παλιά η Krista στον τροχό της τύχης τα ψυγεία.

Ύστερα έπρεπε να γίνουν τα μνημόσυνα που ήταν κανονισμένα! 6 παρακαλώ στον αριθμό!

Αμ δε…..

Δυστυχώς πριν ένα χρόνο πέθανε ο Πνευματικός του εν λόγο παπά και «έπρεπε» όλοι μας να παρευρεθούμε στο Μνημόσυνο του το οποίο κράτησε μισή ώρα…..

Μετά από αυτό Ακολούθησε ένα κοινό μνημόσυνο και για τους υπόλοιπους 6 που κράτησε ένα τέταρτο το πολύ!!

Το γεγονός προκάλεσε την οργή όλων μέσα στο Ναό! Κάτσε ρε φίλε? Τι διακρίσεις είναι αυτές? Ήρθαν οι συγγενείς και οι φίλοι να τιμήσουν και να θυμηθούν τους νεκρούς, σου γεμίσανε το Ναό και εσύ τους ξεπετάς στα γρήγορα?

Δεν πάμε καλάααααα…….!!

Υ.γ. Λυπάμαι πολύ που είχα 14 στα θρησκευτικά στο σχολείο. Θα προτιμούσα να έχω 8!

Με όλο το σεβασμό στους δημιουργούς θα ήθελα να αφιερώσω αυτό το τραγούδι στον φίλο Τόλη από τη Θεσσαλονίκη που πριν λίγο καιρό του διέρρηξαν το σπίτι...

Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε

Γυρνάμε σπίτι και άδειο το βρήκαμε

Που είν'το σαλόνι, που είναι οι πίνακες

λείπει η κουζίνα, φάγαν και τίς φακές

Μην τον ρωτάς τον Aλβανό

το στερεοφωνικό που πάει

το dvd και τη T.V.

Τώρα στα Τίρανα πουλάει

Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας Ξάφρισε

ούτε μαχαίρι ο π**στης δεν άφησε

κυλάει το δάκρυ σμίγουν τα φρύδια σου

σαν λες goodbye στα δαχτυλίδια σου

Μην τον ρωτάς τον Aλβανό

το στερεοφωνικό που πάει

το dvd και την T.V.

Σήμερα στάθηκα τυχερός.

Πέρασα επιτυχώς από τις συμπλιγάδες των κατά τα άλλα συμπαθέστατων Κούρδων που καραδοκούν στα φανάρια να σου πλύνουν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου σου.

Περνάω από το ίδιο φανάρι κάθε μεσημέρι.

Οκ! Όταν το τουτού μου είναι μέσα στη μπίχλα φυσικό είναι να έρθει ο πρόσφυγας ο καημένος και να προσφερθεί να μου το καθαρίσει και εγώ σαν φιλόξενος Έλληνας να του δώσω κάνα ψιλό και όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι.

Όταν όμως το αυτοκινητάκι μου αστράφτει από καθαριότητα, γυαλίζει πραγματικά, τι μου έρχεσαι ρε φίλε; Αφού σου λέω όχι…. Δεν θέλω! Εσύ εκεί…. Επιμονή…

-Καλό κύριο, εγκώ καθαρίσει τζάμι καλό,…

Και να΄σου τα λάστιχα, οι σαπουνάδες και τα νερά μέσα στη τσαντισμένη μούρη μου.

Και ερωτώ συντρόφια μου. Ποία η θέση μου εις το σκηνικό ετούτο; Πώς να πράξω;

Μέχρι πέρσι, αν μου έλεγες ότι θα πήγαινα σε συναυλία ή σε μαγαζί όπου θα έπαιζε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου με την μπάντα του και μάλιστα θα μου άρεσε, θα σε κοίταζα σαν χαζός κουνώντας το κεφάλι!

Τον τελευταίο καιρό όμως (στην αρχή με το ζόρι) έτυχε να δω τον Θανάση και σε καλοκαιρινές συναυλίες και σε κλειστό χώρο.

Πέρα από τα τραγούδια του και την εξαιρετική του μπάντα (εκτός από έναν που το όνομα του αρχίζει από “Μπα” και τελειώνει σε “τουκ” και μου τη σπάει γιατί την έχει δει φίρμα) φοβερή εντύπωση μου έκανε ο κόσμος που τον ακολουθεί!

Μιλάμε για φανατικούς, όχι αστεία….

Αυτός ο κόσμος λοιπόν δημιουργεί μία καταπληκτική ατμόσφαιρα που σπάνια συναντάς σε live. Ζεστή, φιλική, πλακατζίδικη, επικοινωνιακή και συνάμα τελετουργική, μυστηριακή και Διονυσιακή…

Από μία τέτοια βραδιά είναι και η φωτογραφία την οποία έβγαλα πρόσφατα!

Τυφλός (φίλος, πιανίστας και φωνάρα) βγαίνει από σουπερ μάρκετ με το μπαστουνάκι του και με δυο τσάντες πράγματα στο ένα χέρι.Μετά από δυο βήματα πέφτει φουριόζος πάνω του ένας τύπος και όλο τσαντίλα του φωνάζει χωρίς να έχει προσέξει βέβαια ότι είναι τυφλός.

- Καλά ρε φίλε δε βλέπεις;

Και η απάντηση…

- Καλά, εγώ δε βλέπω, εσύ δε βλέπεις?

Ο ίδιος φίλος μπαίνει σε ταξί για να έρθει στο μαγαζί που δουλεύαμε.Στο δρόμο ο ταξιτζής τρακάρει με Ι.Χ.Ο φίλος περιμένει μέσα στο ταξί. Μετά από λίγο έρχεται ένα περιπολικό της τροχαίας. Πλησιάζει ο τροχονόμος τον φίλο ο οποίος κάθονταν με τα μαύρα γυαλιά και το λευκό μπαστούνι στα χέρια και όλο άνεση των ρωτάει…

- Για πες μου και εσύ, τι είδες;

Τελειώνουμε από το μαγαζί και έξω χιονίζει (μια τσικνοπέμπτη πριν 3 χρόνια αν θυμάστε). Βγαίνουμε έξω και αρχίζουμε να παίζουμε χιονοπόλεμο.

Σε μια φάση μου λέει ο τυφλός φίλος μας.

Φτιάξε μου μια χιονόμπαλα και δως΄τη μου!

Τότε αυτός φωνάζει τον βιολιστή που περπατούσε λίγα βήματα μπροστά μας.

-Μήτσοοοοοοοοο

Έλα….. Γυρνάει ο Μήτσος και τρώει στη μάπα μια περιποιημένη χιονόμπαλα

- Ελα ρε φίλε πλάκα κάνεις ότι δε βλέπεις….

Και το ανεπανάληπτο…

Ο ίδιος φίλος με το πρόβλημα όρασης είναι συνοδηγός σε αυτοκίνητο και ο οδηγός προσπαθεί να παρκάρει αλλά κάτι που οι καθρέφτες και τζάμια είναι λερωμένα κάτι που είναι νύχτα, δεν βλέπει καλά να παρκάρει.

Και πετάει ο φίλος την φοβερή ατάκα.

-Να κατέβω να σου λέω;