Πριν πω αυτά που θέλω να πω εγκαινιάζοντας το blog μου εδώ στο musicheaven, νιώθω πως είναι απαραίτητο να ξανασυστηθούμε…

Δεν είμαι από τα ιστορικά μέλη του Musicheaven, γράφτηκα μόλις το 2007. Το επισκεπτόμουν και παλιότερα, όμως καθώς εκείνη την περίοδο ξεκινούσα την παραγωγή της πρώτης μου δισκογραφικής δουλειάς, χρειάστηκε να γίνω μέλος για να μπορέσω να δημοσιεύσω αγγελία αναζήτησης συνεργατών. Πράγματι, μέσω αυτής της αγγελίας βρήκα τους περισσότερους από τους μουσικούς που αργότερα σχημάτισαν τους "Εναερίτες", με τους οποίους αφού ολοκληρώθηκε ο δίσκος, πραγματοποιήθηκαν οι ζωντανές εμφανίσεις της επόμενης περιόδου.

Με την πάροδο του χρόνου, άρχισα να έχω ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή στο site. Εδώ και χρόνια, η παρουσία μου δεν περιορίζεται μόνο στο να λέω το μακρύ και το κοντό μου στα διάφορα θέματα του φόρουμ, αλλά ως μέλος της Ομάδας Ανάπτυξης έχω και τις ιδιότητες: α) του μέλους της συντακτικής ομάδας του e-περιοδικού και β) του ραδιοφωνικού παραγωγού στο Musicheaven Radio (συγκεκριμένα με εκπομπή που καλώ καλλιτέχνες στο studio, κυρίως νεομφανιζόμενους και εκτός κυκλωμάτων). Και βέβαια, όλα αυτά με όνομα, επώνυμο, τόπο διαμονής κλπ., πιο επωνύμως δεν γίνεται! Και για κάποιους "πονηρούς" σημειώνω το αυτονόητο: όλα αυτά, τόσο από εμένα, όσο και από όλους τους συνάδελφους και φίλους συντάκτες ή ραδιοφωνικούς παραγωγούς (πολλούς από τους οποίους όχι μόνο τους εκτιμώ βαθύτατα, αλλά και τους θαυμάζω πραγματικά για τις γνώσεις και την αξία τους) γίνονται εθελοντικά, με μόνη ανταμοιβή το αίσθημα της συνεισφοράς σε κάτι όμορφο και τη χαρά να είσαι μέλος μιας υπέροχης κοινότητας.

Επιπλέον, εμείς εδώ στο Musicheaven, δημιουργούμε μια πραγματικότητα που μόνο εικονική δεν είναι: με τακτικά real-life events, παλιά και νέα μέλη γνωριζόμαστε σε κάθε ευκαιρία κι από κοντά. Σε αρκετές τέτοιες συναντήσεις έχω βρεθεί κι εγώ. Άλλοτε συνοδεύονται με κρασοκατανύξεις και μεζέδες, άλλοτε με απλό καφέ ή ποτάκι. Άλλες είναι γιορτινές (όπως τα δώρα-έκπληξη που ανταλλάσσουμε κάθε χρόνο στο χριστουγεννιάτικο σάκο του Άι-Βασίλη), άλλες είναι συναυλιακές, όπως τα καθιερωμένα μεγάλα live του Musicheaven (στα οποία έχω βρεθεί είτε ως κοινό, είτε παίζοντας στη σκηνή, είτε βοηθώντας την αναμετάδοση από το ραδιόφωνό μας), ή τα πολλά μικρότερα live (όπως π.χ. το τελευταίο στους ιστορικούς και υπέροχους Βατράχους στα Εξάρχεια). Και χίλια δυο άλλα (beach party, αποκριάτικες μαζώξεις και δε συμμαζεύεται).

Η εμπειρία μου λοιπόν αυτά τα χρόνια μέσα στο Musicheaven, με κάνει να πιστεύω ότι ανάμεσα στα χιλιάδες μέλη του, εξαιρώντας όσους έρχονται για καθαρά χρηστικούς ρόλους (π.χ. να βρουν μια παρτιτούρα, να βάλουν μια μουσική αγγελία, να ρωτήσουν κάτι συγκεκριμένο που τους απασχολεί κι έπειτα να χαθούν), για τα υπόλοιπα ενεργά μέλη, υπάρχουν δύο γενικές κατηγορίες:

1) Την πρώτη κατηγορία θα την αποκαλέσω "avatar", έχουμε τις εικονικές προσωπικότητες δηλαδή, οι οποίες χρησιμοποιούν κυρίως το forum, δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση στην κατηγορία "περί ανέμων και υδάτων" που έχει μεταξύ άλλων τα - καυτά και επίπονα στις μέρες μας - πολιτικά θέματα. Υπάρχουν μάλιστα δύο υποκατηγορίες: είτε πρόκειται για "avatar-καφενείου", γιατί όπως σ’ ένα καφενείο ξεδίνουν από την καθημερινότητά τους και η δράση τους αποτελεί μια υγιή εκτόνωση, είτε πρόκειται για "avatar-διασκοτιστές" (aka σκοταδιστές που νομίζουν ότι είναι διαφωτιστές), γιατί έχουν ανάγκη από βήμα για να προπαγανδίζουν τις "αλάθητες" θέσεις τους, αισθανόμενοι ότι επιτελούν έτσι και σημαντικό κοινωνικό έργο!

2) Τα μέλη που (είτε συμμετέχουν σε καφενειακού τύπου κουβέντες είτε όχι), νιώθουν μέλη μιας ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ. Αυτά τα μέλη θεωρούνται μεταξύ τους φίλοι και συνοδοιπόροι (κι ίσως να έχουν βρεθεί κι από κοντά σε κάποια ευκαιρία, να έχουν πιει έναν καφέ ή να έχουν παίξει μουσική και να ‘χουν τραγουδήσει παρέα). Αυτοί είναι οι Μιουζικχεβενίτες, οι κάτοικοι του χωριού Μιουζικχέβενα (κάνε κλικ)!

Οι Μιουσικχεβενίτες βέβαια δεν είναι πάντα οι ίδιοι. Όπως και στα αληθινά χωριά, κάποιοι μετακομίζουν και φεύγουν για άλλες πολιτείες και τη θέση τους παίρνουν νέοι κάτοικοι. Πάντως, είτε οι μόνιμοι κάτοικοι, είτε οι τουρίστες που σαν περαστικές νότες περνούν απ’ τα σοκάκια του, όλοι έχουν να το λένε για τις ομορφιές που έχει ο Μουσικός μας Παράδεισος… Και ξέρετε, κάθε χωριό είναι όμορφο, όχι μόνο από τα σπίτια, τις πλατείες, τα περιβόλια και τις βρύσες του, αλλά - πάνω απ’ όλα - απ’ τους ανθρώπους του!

Και κλείνω με το λόγο που με έκανε να κάθομαι και να γράφω όλα αυτά. Όσοι παρακολουθήσατε αυτό το thread ξέρετε πως στην 3η σελίδα, η συναισθηματική φόρτιση με οδήγησε σε μια μεγαλόσχημη δήλωση "οικειοθελούς αποχώρησης" από τον αγαπημένο μας Μουσικό Παράδεισο (και να πάω άραγε που; στην Άμουση ή Σιωπηρή Κόλαση;). Αδικαιολόγητος. Το Musicheaven δεν είναι ούτε ριάλιτι (show), μα κι ούτε virtual reality, όπως εξήγησα ήδη. Κάποιοι είμαστε Μιουζικχεβενίτες, δεν είμαστε avatar, ώστε να διαγράψουμε ένα nickname και να την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια ή να φτιάξουμε ένα καινούριο λογαριασμό και να ντυθούμε ένα νέο ρόλο (που για ορισμένους, ειδικά τον τελευταίο καιρό, έχει γίνει δεύτερη φύση).

Φυσικά, μόνο εγώ ξέρω την ένταση των συναισθημάτων που ένιωθα εκείνη τη στιγμή, αποτέλεσμα της απογοήτευσής μου από στάσεις και συμπεριφορές όχι φυσικά avatar, αλλά Μιουζικχεβενιτών. Φυσικά τώρα που υπάρχει η ψυχραιμία και η απόσταση του χρόνου, μπορώ να χωνέψω μια χαρά ότι είναι ΟΚ να μην είναι όλοι οι Μιουζικχεβενίτες υποχρεωτικά κολλητοί! Ποτέ δεν ήτανε όλοι με όλους κολλητοί άλλωστε (κι όχι μόνο στα Μιουζικχέβενα, σε όλα τα χωριά συμβαίνει αυτό). Είναι ΟΚ να συνειδητοποιείς ότι κάποιος γείτονας σου χαμογελούσε και σε καλημέριζε χρόνια, αλλά μόλις έπεσαν λίγα ξερόφυλλα του δέντρου σου στη δική του αυλή, το έκανε ανατολικό ζήτημα, ή όταν χρειάστηκες τη βοήθειά του, να του ζητήσεις τη σκάλα του να σκαρφαλώσεις στη μηλιά σου βρε αδερφέ, κλειδαμπαρώθηκε κι έκανε ότι λείπει ταξίδι… Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες!

Εντάξει, πικραίνεσαι όταν συμβαίνουν. Άλλο αυτό όμως κι άλλο να κόβεις την καλημέρα στους ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ συγχωριανούς σου! Ειδικά σε όσους έχουν αποδείξει ότι και σε εκτιμούν και σε αγαπούν με έργα κι όχι παχιά λόγια! Ούτε βεβαίως-βεβαίως (που έλεγε κι ο Τσαγανέας ως λυκειάρχης) σηκώνεσαι για το λόγο αυτό να φύγεις από το χωριό σου!!! (Πόσο μάλλον όταν στην περίπτωσή μου εκκρεμούν μπόλικα άρθρα που έχω αφήσει ανολοκλήρωτα και μπόλικες εκπομπές με νέους καλλιτέχνες που έχω δεσμευθεί να έρθουν στην εκπομπή και να παρουσιάσουν τη δουλειά τους).

Θα παραμείνω λοιπόν ενεργός πολίτης αυτής της κοινότητας και θα παίρνω πάντα θέση, όσο κι αν κάποιους "στρογγυλεψάκηδες" και "ισαποστασάκηδες" συγχωριανούς μου τους στεναχωρεί αυτό. Καλά τα γλυκόλογα, οι όλο ζάχαρη ευγένειες και αγαπούλες σε θέματα ουδέτερα και που δεν καίνε κι έτσι με όλους να τα ‘χουμε καλά κι όλοι μας αγαπάνε… Τι κρίμα όμως που στη ζωή ορισμένες φορές πρέπει να παίρνουμε θέση και να διαλέγουμε στρατόπεδα! Τι κρίμα που δεν μπορούμε να είμαστε "και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ!" (Αυτά, μόνο ο μπαρμπα-Φανούρης ο Κουνέλης και η ΔΕΙΜΑΡ (Δήθεν ΕΙΜαστε ΑΡιστεροί) νομίζει ότι μπορεί να τα καταφέρνει, αλλά γρήγορα θα φανεί η αυταπάτη τους).

Αυτά. Και τώρα που ξανασυστηθήκαμε, μπορούμε να συνεχίσουμε να τα λέμε και σ' όποιον αρέσουμε.