Κατηγορούμε τον γείτονα, κατηγορούμε την κυβέρνηση, κατηγορούμε τους περαστικούς αλλά τον εαυτό μας ποτέ δεν τον κατηγορήσαμε.

Δεν υπάρχει κακό και καλό! (Αν και υπάρχει αλλά δεν είναι καιρός ακόμα για να το μάθετε)! Δεν υπάρχει λάθος και σωστό! Αυτό που υπάρχει είναι αποτελεσματικό και μη αποτελεσματικό!

Θέλουμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο και να τον αλλάξουμε. Πως θα γίνει αυτό αν δεν αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας; Εμείς και ο κάθε ένας από εμάς δεν είμαστε κομμάτια του κόσμου;

Πρέπει να σταματήσουμε να σακατεύουμε τις λέξεις διαβάζοντας τες γρήγορα. Μην αφήνοντας τες να ακουστούν σωστά. Πρέπει να σταματήσουμε να αποδίδουμε στις λέξεις έννοιες. Και εγώ σου λέω παίξε τες με μουσική για να της χρωματίσεις με συνθήματα και να μπορείς να τις γευτείς και να τις μυρίσεις.
Έχω κουραστεί απίστευτα με την δυσδιάστατη γραμμική και βιδωμένη στο πάτωμα αθεϊστική προσέγγιση σας.

Αν είμαστε πράγματι επαναστάτες και θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο καλό θα ήταν πρώτα να αλλάξουμε μέσα μας κάνοντας έστω και μια τόση δα επανάσταση.

Εσύ ο ίδιος από μόνος σου προδιαθέτεις τους γύρο σου. Αυτό που έχεις μέσα σου είναι και κόσμος που βλέπεις γύρο σου. Για εκείνους που δεν καταλαβαίνουν, οι σκέψεις σου, αυτό που εσύ εστιάζεις, δημιουργούν την πραγματικότητα σου.

Όπως είναι φυσικό οι περισσότερες μας συζητήσεις ή κουβέντες να καταλήγουν στο ότι εμείς

έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε και ότι έχουμε ¨ ξυπνήσει¨. Ότι αντιλαμβανόμαστε πολύ περισσότερα πράγματα από τους άλλους γιατί διαθέτουμε κρίση και λογική. Μα τα περισσότερα πράγματα πρέπει να τα νιώσεις όχι να τα καταλάβεις. Είναι σαν την μουσική. Ναι! η θεωρία της είναι μαθηματικά αλλά στην πράξη είναι συναίσθημα!

Πρέπει να την νιώσεις όχι να την καταλάβεις. Να ανοίξεις την καρδιά σου και όχι να τεντώσεις τα αυτιά σου και όχι να κρατήσεις σημειώσεις σε ένα τετράδιο. Πάντα ξεκινάς έχοντας ως σημείο αναφοράς τα δικά σου ιδανικά. Το πάτημα σου. Εκεί που στηρίζεις την αρχή της αρχής σου. Το δόγμα σου. Την ύψιστη ιδέα σου. Έμαθα λοιπόν, με πολύ σκληρό τρόπο πως όποιος είναι έτοιμος να συμμετάσχει σε μία συζήτηση ‘η σε έναν αγώνα αυτά που ο ίδιος αποδέχεται δογματικά μπορεί για τους άλλους να ακούγονται εντελώς ξένα , ψεύτικα, ανούσια ή ακόμα και βλακώδη. Το δόγμα είναι ο εχθρός της ελεύθερης συζήτησης. Απ' την στιγμή όμως που μπαίνεις σε μία τέτοια συζήτηση η αγώνα σημαίνει ότι όλα είναι προς διαπραγμάτευση. Ακόμα και τα πιο ιερά (για μένα) ζητήματα. Εάν δεν τα θεωρώ προς διαπραγμάτευση τότε δεν μπαίνω σε αυτήν την κουβέντα για να τα προστατεύσω. Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που τελευταία σιωπώ και δεν παίρνω μέρος. Κουράστικα!

Ένιωθα λοιπόν, λαθεμένα ίσως ότι όλοι εμείς έχουμε επαναστατήσει μέσα μας. Ότι όλοι εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους ως κομμάτια του κόσμου. Και ως προϋπόθεση αυτού να μπορέσουμε να κάνουμε τον κόσμο πράγματι καλύτερο. Ότι είμαστε οι μαγιά. Όλα αυτά δεν μπορούν γραφούν σε ένα καταστατικό. Είναι το ύψιστο ιδανικό. Θα έπρεπε να πλανιέται στον αέρα ,στις σκέψεις και στις καρδιές μας σαν ηλεκτρισμός και σαν μουσική. Να είναι πυγαίο και όχι ένα νομοσχέδιο.

Να είναι βίωμα της ψυχής και όχι απλώς σκέψεις του μυαλού . Αποτέλεσμα κρίσης και λογικής. Για να μπορέσουν οι άνθρωποι να νιώσουν τον κουμμουνισμό θα πρέπει πρώτα να αλλάξουν μέσα τους!

Ναι το τελευταίο στάδιο του κουμμουνισμού είναι η αναρχία! Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τους εαυτούς μας για να είμαστε ικανοί να αλλάξουμε τον κόσμο! Να εμφύσηθη ξανά η πνοή της ζωής! Ναι! Κομμουνιστές κοινωνικοποιημένοι στην έσχατη εξευτελισμένη μορφή του καπιταλισμού! Ειρωνεία!

Εκείνοι μπορεί να μην κατάλαβαν τίποτα! Ακριβώς επειδή προσπαθούσαν να καταλάβουν! Εσύ νιώσε!

Ξέρεις όμως!!.... έχω ακόμα κάτι ριζοσπάστες κάτω από το κρεβάτι μου!

Ναι! Χαρτί για ανακύκλωση τροφή για το μυαλό!

Μόνο για το μυαλό!

Ξέρετε είναι φορές φορές που νιώθω ένα δυσβάσταχτο φορτίο και ότι έχω πολλά να δώσω στον κόσμο! Πολλά να σας μάθω, πολλά να σας διδάξω! Και μια αντίστροφή μέτρηση μέσα στην καρδιά μου! Σαν να τελειώνει ο χρόνος! Νιώθω ότι έχω μια μεγάλη και σημαντική αποστολή να επιτελέσω! Γιατί με λένε Φώτη, είναι συμπτωση ;!!!

Ένα από αυτά τα πολλά λέει είναι η καθαρή ανέξοδη τεχνολογία το αεικίνητο, η φωτονιακή τεχνολογία και η αντιβαρύτητα . Για να έρθουν αυτά στον κόσμο θα πρέπει να αλλάξουν οι κοινωνικές δομές, oι θρησκίες και πόσα άλλα! Ο κόσμος δεν είναι ακόμα έτυμος! Δεν θα υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι, δεν θα υπάρχουν χρήματα, δεν θα υπάρχουν κλεφτές αφού ο κάθε ένας θα έχει ότι χρειάζεται και θα είναι ευτυχισμένος !

Εθλανέλ.

…..πολύ λάσπη! Η μηχανές που δουλεύουν στο φουλ να σου παίρνουν τα αυτιά και τα καυσαέρια να σε μεθούν! Τοπάτσια λάσπης να σε μαστιγώνουν σε κάποιο μαρσάρισμα σου! Να μοιράζεσαι την αδρεναλίνη και εκείνο τον ίλιγγο, εκείνο το φλερτάρισμα του θανάτου! Άλματα, πτώσεις… συγκίνηση. Χρώματα πολλά και αριθμοί! Μα στο τέλος όλα γήινα και χωμάτινα! Πώρωση! Κάτι καφέ λεκέδες εμβλήματα τώρα απο την περασμένη Κυριακή ! Αγώνας Motocross-Μηχανοκίνητος Αθλητισμός!

(Στην εικόνα ο Λεοντής από το Αγγελοχώρι, το 87 που έκανε τα ψηλότερα άλματα!)

Κάποτε και καμιά φορά ακόμη και τώρα θυμάμαι πόσο πολύ ήθελα να γίνω ίκαρος! Με αφορμή ένα ανατριχιαστικά ρεαλιστικό όνειρο που είδα, ότι πετούσα μαχητικό, θυμήθηκα τα παλιά!

Ένιωσα τον ίλιγγο του θανάτου!

Τα g σαν χιλιάδες μικρά σχοινάκια μέσα στους μείς μου, να τραβούν επικίνδυνα και απότομα, ένα τσούξιμο εσωτερικό και ένα παράξενο πράμα να φουσκώνει ακαριαία γύρο από τους γλουτούς και την μέση μου για να κρατήσει το αίμα στο κεφάλι μου! Να σφίγκομαι και εγώ κρατώντας την αναπνοή μου!

Ένιωσα την απόλυτη ελευθερία αλλά ταυτόχρονα απέραντη μοναξιά!Δεν μπόρεσα να αντέξω όμως την καταπίεση να κοιτάω μέσα από το τζαμάκι με τα στοιχεία και συνέχεια κοιτούσα γύρο! Πάνω, κάτω δεξιά, αριστερά ! Ήταν σαν να μη υπήρχε η καλύπτρα !

Ένιωσα το τράνταγμα τον φτερών και τις ατράκτου όταν το τράβηξα πάνω και έδωσα με την μανέτα ! Την ίδια στιγμή άκουσα το εκνευριστικό διακεκομμένο μπίπ! μπίπ! μπίπ! μπίπ! από τον υπολογιστή, γιατί τα φτερά για λίγο στόλαραν! Μόλις τρύπησα τα σύννεφα τώρα! Ανεβαίνω κατακόρυφα! Νιώθω το κάθισμα από πίσω μου να με σπρώχνει, να με σηκώνει! Αφήνω την μανέτα, ακούω ένα πφιουουουββββ!…. οι κινητήρες μόλις που είναι αναμμένοι τώρα. Το γεράκι επιβραδύνει από την κατακόρυφη του ανάβαση και κάποια στιγμή σταματά! Είναι σαν να αιωρείτε αλλά για ένα δευτερόλεπτο μόνο, πριν η μύτη γυρίσει απότομα προς τα κάτω και αρχίσει να πέφτει επιταχύνοντας! Το μπιπ! μπιπ ! μου έχει πάρει τα αφτιά, το οριακό στρώμα έχει γίνει σούπα. Το γεράκι τραντάζετε. Βλέπω τα ασπράδια από τις δίνες στις άκρες των φτερών! Το αφήνω να κατέβει. Ξανατρυπάω το σύννεφα! Η βελόνα του υψομέτρου πήρε δυο- τρις στροφές ! Τραβάω για επάνω…….. τίποτα!....Νιώθω την αντίσταση, το τράνταγμα! Μπιπ! Μπιπ! !Μπιπ !Μπιπ……σηκώνω τα αερόφρενα και κόβει! Τραβάω και αρχίζει να σηκώνεται! Κατεβάζω τα αερόφρενα ! Δίνω πάλι με την μανέτα αλλά αυτή την φορά μέχρι το τέρμα! σσσσσσσσΣΣΣΣΣΙΙΙΙΑΑΑΑΑΦΦΦ!

Σηκώθηκε!

Μετάκαυση…………….. Μπουουουφφφφφ!!! και επιταχύνω !.............

Ξύπνησα…… !!!

Μια νέα τάξη με πλουτοκράτες και δυνατούς
οργανώνει συναυλίες για τους φτωχούς
Αχ! Bob Dylan κάποτε με έκαναν να κλαίω οι στοίχοι σου
Τώρα σε έχουν κάνει χρυσό οι ανθρακωρύχοι σου!

Θα ήθελα να καταθέσω ότι Bob Dylan δεν είχα ακούσει ποτέ μου! Τον είχα ακουστά απλός σαν όνομα μουσικού , ότι ήταν ένας τύπος με μια κιθάρα, μια φυσαρμόνικα και μέχρι εκεί! Μέχρι που για πολλοστή φορά μπήκα στο λιτό και μεστό Blog της Φλέρης! Σε ένα τέτοιο blog που η σκέψη ξετυλίγετε με τεμπο μουσικής και σου διαπερνάει το κορμί. Εκεί δεν είχαν θέση τα mp3 players τα πολλά μπιχλιμπίδια και τα video! Είχε θέση όμως ένα link που ήταν απλός γραμμένο, σε μια διακριτική μεριά χωρίς πολλά φώτα! Bob Dylan λοιπών…..

your voice is like a meadowlark

but your hurt is like an ocean mysterious end dark!

Είναι μια από εκείνες τις δεκάδες ατελείωτες νύχτες που περιφέρομαι πάνω κάτω στο δωμάτιο μου, ακούγοντας μουσική! Είναι πολύ αργά…..4πμ. Δεν κατάφερα ακόμα να κοιμηθώ! Τα πάτωμα στη αίσθηση είναι παγωμένο. Το πόδια μου γυμνά. Υπάρχει και ένα μακρόστενο χαλάκι διπλά στην κλίνη. Το έχω βαρεθεί. Έχω επίσης βαρεθεί να ξεκινάω έχοντας πείσω μου την βιβλιοθήκη και να σταματάω μπροστά στο παράθυρο! Στα χέρια μου κρατάω ένα χάρτινο ομοίωμα μιας άσπρης Ibanez jem 555. Έχει από πείσω κολλημένο με ξυλόκολλα στο σώμα της και κατά μήκος της ταστιέρας ένα μεταλλικό χάρακα. Ενίσχυση! Για να μην λυγίζει το χαρτόνι όπως η σκέψη μου! Φτηνό υλικό αλλά για το μεγάλο ιδανικό, τον μεγάλο σκοπό. Σύμβολο! Σαν από εκείνα τα γυφτάκια που παίζουν με σκουπίδια . Η ειρωνεία των δέκα ευρώ τις κατασκευής μπροστά στα χίλια πεντακόσια της πραγματικής! Η νύχτα σαν φόντο της σιωπής της και η αντίθεση των χρωμάτων σε πρώτο πλάνο. Η μελωδία τους τρυπάει το κρανίο. Οι νότες έρχονται θολές και βραχνές από το χίλιοτσαγκρισμένο mp3 μου! Ακούω Steve Vai / For The Love οf God

Τα χέρια μου με υποκριτικό ρεαλισμό πραγματικής ερμηνείας τρέχουν πάνω κάτω στη χάρτινη ταστιέρα ακολουθώντας τις νότες. Το ίδιο και ολόκληρο το σώμα! Νιώθω μια απίστευτη ένταση !Κάνει κρύο αλλά εγώ έχω ιδρώσει! Είμαι μούσκεμα! Πονάω αρκετά αλλά είμαι εντάξει! Τα χέρια μου έχουν μουδιάσει! Δυσκολεύομαι τώρα πολύ στις κινήσεις! Έχω λαχανιάσει ! Κάθε μικρή φλέβα τώρα έχει πεταχτεί έξω πρησμένη!

Θυμάμαι.

Διαλογίζομαι.

Προσεύχομαι.

Δεν χωράνε εδώ οι εικόνες.

Ποιος θα ήθελε να τα μοιραστεί αυτά μαζί μου; Κανένας! Η απάντηση σίγουρη ακέραια, διαχρονική!

Σίγουρα μοιάζω με φάντασμα με τις τόσες σκιές μέσα στην νύχτα! Μια μαύρη σιλουέτα κινείτε ταυτόχρονα μαζί μου νευρικά στον τοίχο! Μαζί με αυτήν είμαστε τώρα τρεις! Ήρθε πάλι να τον ταΐσω με την ενέργεια μου! Όμως εκείνες η μέρες πέρασαν! Θα μείνει πάλι νηστικός. Έφυγε! Δεν θα ξαναέρθει ποια!

Κάποια στιγμή το κομμάτι τελειώνει.

Σφηνώνω το ομοίωμα στην θέση του! Πίσω από την βιβλιοθήκη και ανάμεσα στον τοίχο!

Σκουπίζομαι!

Σκουπίζω και τα μάτια μου!

Τώρα μπορώ να κοιμηθώ!

Είμαι ευτυχισμένος!

Έχω είδη κοιμηθεί!

1) Σκοπός αυτού το blog είναι η διάδοση του σπινθήρα και τις τρέλας που κάνει τους ανθρώπους να είναι ζωντανούς, να παθιάζοντε, να ονειροπολούν, να δίνουν προκλήσεις στον εαυτό τους πέρα από το να τερματίσουν ένα βίντεο-παιχνίδι έτσι ώστε αυτοί και οι γύρο τους να μην μουχλιάζουν μόνοι τους στο σπίτι αλλά να βγαίνουν έξω από αυτό, να δημιουργούν, να λένε καλημέρα στους αγνώστους και να μην κατεβάζουν μούτρα, να σταματήσουν να είναι κομλεξάρες και περίπτωσάρες του κερατά και να εμφυσηθεί μέσα τους ξανά η πνοή ζωής έτσι ώστε αυτοί να μην είναι ζωντανοί νεκροί αλλά ωραίοι τύποι και τύπισσες που δημιουργούν και ερωτεύονται για να αγγίξουν τον δημιουργό!

2) Δεν είναι για να γίνει Premium σε καμία απολύτως περίπτωση, αν γίνει θα είναι προσβολή σε αυτό και τον δημιουργό του! Και θα εκληφθεί ως υβριστική προσβλητική πράξη! Ο παραβάτης που θα προβεί στην παραπάνω ενέργεια θα διωχτεί ποινικά από την συμπαντική δικαιοσύνη και με τις αντίστοιχες νομικές διατάξεις που ισχύουν στην περίπτωση!

3) Σε καμιά περίπτωση δεν θα γίνονται αποδεκτά τα σχόλια σας! Μπορείτε αν και εφόσον το θέλετε να μπείτε στον άσκοπο κόπο να τα γράψετε. Απλά δεν θα λαμβάνονται υπόψη! Γιατί θα αποτελεί μια τράπεζα όπου θα καταθέτονται αναμνήσεις, σκέψεις, ιδέες, ανησυχίες, τρελαμάρες και συναισθήματα! Είναι BLOG ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ forum! Θα παρακαλέσουμε θερμά τους αγαπητούς μας αναγνώστες να το σεβαστούν!

4) Είναι άπειρα πολλά αυτά που σκέπτομαι και αισθάνομαι την ίδια στιγμή. Άλλες φορές σαν ανόητος συναίσθηματικάντης, άλλες σαν μεταλλικός μαχητής, άλλες σαν περιπλανώμενος ζητιάνος, άλλες σαν διανοούμενος, άλλες σαν τρελός και άλλες πάλι φορές σαν μουσικός η και όλα αυτά μαζί την ίδια στιγμή!
Έχω την εντύπωση ότι βλέπω πράγματα που άλλοι δεν μπορούν να δουν!
Ακούω νότες και ήχους που οι άλλοι δεν μπορούν να ακούσουν !
Αισθάνομαι τα πράματα με τρόπο που η άλλοι δεν μπορούν να φανταστούν!
Είμαι δυσλεκτικός και πώς να το κάνουμε σκέπτομαι με εικόνες τρισδιάστατα και ταυτοχρονικά! Όχι γραμμικά αλλά σφαιρικά!
Και στην τελική γαμώ την τηλεπάθεια μου!
Όχι δεν είμαι φρικιό ούτε ένα αξιοθέατο η ή αφορμή για κάποια από τις ανούσιες και βλακώδης εκπομπές του Χαρτά-βδέλα (Χαρδαβέλα) η για ένα θέμα στο φόρουμ. Είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Έχω μια τάση εξιδανίκευσης προς την ζωή! Νιώθω πλούσιος όχι επειδή έχω όσα θέλω αλλά επειδή θέλω όσα έχω! Και μέσα στα σκουπίδια εγώ βρίσκω διαμάντια!
Νιώθω σαν τεράστιο ντεπόζιτο, γεμάτο με νερό που στην βάση του υπάρχει μια βρύση! Αυτή την βρύση όσες φορές προσπάθησα να την ανοίξω τέρμα, το μετάνιωσα! Γιατί το νερό έφυγε με τρομερή πίεση και χαραμίστηκε! Δεν πότισε κάποιο λουλούδι η κάποιους σπόρους αλλά έγινε λάσπη μαζί με το ξερό χώμα!

Αποφάσισα λοιπόν να γίνω κηπουρός και να φτιάξω αυτό τον εδώ τον κήπο να ποτίζω τα λουλούδια μου! να πιάνει τόπο το νερό μου!
Θα είναι ένας κρυφός κήπος γεμάτος αναμνήσεις!

Άσχετα αν στο βάθος του μια γυναίκα κλαίει μόνη! Άσχετα, αν όλοι της ζητάν αγάπη για να την δοξάσουν γιατί μέσα από το τζάμι φαινόταν να τα έχει όλα .Όμως έτσι κι αλλιώς αφού όλοι πατούν εκεί που το όνειρο τελειώνει και όλοι μαζί πάλι μετά τα όνειρα μας καταστρέφουν. Εσύ σπάσε το τζάμι και ψάξε στο όμορφο παρόν σου, βρες ανθρώπους που στο πρόσωπο σου μοιάζουν! Και αν πέρασαν χρόνια γύρισε!

Χάραξε όσα τον δρόμο τους τραβήξαν!