Η πρώτη μου συγγραφική απόπειρα - like και vote αν σας άρεσε.

Ευχαριστώ!

1ο κεφάλαιο - https://www.wattpad.com/story/98205929-%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AD%CF%82?utm_source=web&utm_medium=facebook&utm_content=share_myworks

Σαν μια σκέψη που περνά τα γκρίζα σύνορα του μυαλού σου.

Σαν μια εικόνα που σου αδειάζει το είναι.

Το μέλλον που θα’ρθει ξαφνικά μια μέρα και θα σ’αφήσει μόνο στην άκρη της αβύσσου.

Ο χρόνος που μετρά αλύπητα σαν εχθρός.

Και οι λέξεις που τόσο μέσα σου κρατάς, επειδή φοβάσαι να ξεστομίσεις την αλήθεια.

Πες μου, είν’αυτό που πάντα ονειρευόσουν;

.............................................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Για μια στιγμή στο φόβο έδωσες πάτημα.

Κοίταξες στα μάτια τον κόσμο και λυπήθηκες

που όλα αλλάξανε.

Μίλαγες με τον τοίχο για λίγη συντροφιά…

Για μια μέρα στο τότε, θα’δινες τα τωρινά σου χρόνια.

Για ένα βλέμμα, μια στιγμή.

Έγειρες στο πλάι και κοιμήθηκες.

Αύριο θα’ναι μια καινούργια μέρα…

..................................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

https://www.youtube.com/watch?v=2HxZl6vjo0E

Τ’όνομα μου είναι σιωπή.

Οι άνθρωποι μ’έχουν παρεξηγήσει. Νομίζουν ότι δεν έχω φωνή. Αλλά κάνουν λάθος. Γιατί εγώ μιλάω με τα μάτια.

Κι όταν μιλούν τα μάτια, κάνουν τόσο θόρυβο όσο θα έκαναν όλα τα λόγια του κόσμου μαζί…

………………………………………………………………

Τ’όνομα μου είναι ψευδαίσθηση.

Παίρνω τη μορφή απ’ότι επιθυμείς. Γίνομαι το όνειρο που βλέπεις κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια.

Μα στο τέλος, δεν είμαι τίποτα παραπάνω από στάχτη…

………………………………………………………………

Τ’όνομα μου είναι φόβος.

Είμαι το είδωλο που βλέπεις στον καθρέπτη, είμαι ο άλλος σου εαυτός.

……………………………………………………………

Τ’όνομα μου είναι εσύ…

...............................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Μια λέξη πες κι όλα τελειώνουν.

Σαν να μην υπήρξε ποτέ τίποτα. Λες και όλ’αυτά που έγιναν ήταν ένα όνειρο.

Ένας δυνατός εφιάλτης ή μια όμορφη βόλτα στις σπηλιές του υποσυνείδητου.

Πες πως δεν με γνώρισες ποτέ.

Πες πως κοιμάσαι ακόμα.

Καληνύχτα…

.................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Και μετά απ’όλ’αυτά τι;

Έμεινε μια βάρκα μόνη ν’αρμενίζει στα κύματα. Σε μια θάλασσα από επιθυμίες κι όνειρα.

Και στο κατάρτι ν’ανεμίζει μια σημαία με χρώματα περίεργα, που ούτε εγώ δεν ξέρω να σου πω τις αποχρώσεις.

Κι αν με ρωτήσεις τι έχω κρυμμένο στο αμπάρι, θα σου απαντήσω ξερά : τις αναμνήσεις μου.

Σ’αυτή τη βάρκα περπάτησε η σκέψη μου όλ’αυτά τα χρόνια. Εδώ γεννήθηκαν οι έρωτες και τα μίση.

Καταμεσής του πελάγους έχτισα τη ζωή μου.

Και τώρα, καθισμένος στο λιμάνι, την αγναντεύω στο ηλιοβασίλεμα.

.................................................................................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας