Πως πέρασ’έτσι ο καιρός
πως γέρασαν τα χρόνια,
πως έσβησε η ανάμνηση
σαν βήμα μεσ’τα χιόνια.

Πως έπνιξαν τα κύματα
τα κάστρα που’χα χτίσει
και μείνανε χαλάσματα
αυτά που’χα ποθήσει.

Πως έφυγε κι η σκέψη σου
σαν φως που αργοσβήνει,
σαν πλοίο που ναυάγησε
βυθός στη ναφθαλίνη.
..........................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Στο μέτρο πάνω πάτησα
να βρω τα δυο σου μάτια.
Σε θάλασσες ταξίδεψα
στης τρίαινας παλάτια.

Στη σκέψη μου σε έκλεισα
να ζω με τη μορφή σου.
Κάθε μικρή μου ανάμνηση
να ξενυχτά μαζί σου.

Σε λέξεις μου σε μίλησα
στο γκρίζο μου μυαλό,
να’ρθεις να ρίξεις χρώματα
να φτιάξω ουρανό.

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας
................................................................

Μια μελωδία σου ζητώ να γράψεις συ για μενα.
Χρώματα να 'χει ζωηρά μην ειν' ξεθωριασμένα.

Η μελωδία σου αυτή ν' αρχίζει καλοκαίρι,
αγάπη να μοσχοβολά, να μου κρατά το χέρι.

Και στου χειμώνα το χιονιά 'μενα να νανουρίζει,
να σβήνει την παγωνιά, σα μύρο να αναβλύζει.

Χρώμα να παίρνει ζωηρό να μοιάζει μ' ανεμώνη.
Να σπά το γκρίζο του καιρού, ν' ανθίζουνε οι κλώνοι.

Με τη φωνή του αηδονιού να με κανακεύει...
Στα χρώματα του ουρανού εμέ να συντροφεύει....

Χρυσα Νικολάκη 26.1.2018

Μέσα στη σκέψη μια ρωγμή,
ένα φθαρμένο πλάνο
σαν ήχος που ξεψύχησε
στη μαύρη νότα πάνω.

Ένα λιμπρέτο θλιβερό
στου χρόνου το σεργιάνι,
οι στίχοι που γραφτήκανε
με μοναξιάς μελάνι.

Θάβει το κύμα τη φωνή
μεσ’τα τυφλά του μάτια,
κρεσέντο στο λαμέντο μου
και η ζωή κομμάτια.
....................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

I walk alone in the dark –
fears made of steel.
Dreams run out of oxygen –
they fade and disappear.

The moon is shining on my past –
the wound I need to heal.
Searching among the stars to find
the joy I need to feel.
.........................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Το 2ο μέρος της τρίτης σονάτας για πιάνο του Μπετόβεν, ενορχηστρωμένο απο εμένα σε Sibelius 8.

The 2nd part of Beethoven's 3rd piano sonata orchestrated by me on Sibelius 8.

https://www.youtube.com/watch?v=O_XuCOInUx0&feature=youtu.be

So many nights in disbelief
so many thoughts of fear.
My mind screaming for relief
but my sight remains unclear.

So much darkness in our hearts
and so much love to lose.
Trying to hide the missing parts
and find an excuse.

Trying to save ourselves
from this world’s abuse.
............................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Βαθιά, μέσα στη νύχτα
στο δάσος της σιωπής
μαύρα πετούν κοράκια
σε σύννεφα οργής.

Κανένας δεν τα είδε
κι ούτε έμαθε γι’ αυτά
σκιές που ψιθυρίζουν
με μάτια ερυθρά.

Εγώ, όμως τα είδα
κι ας ήταν σκοτεινά
τα άκουσα να κράζουν
πριν φύγουν μακριά.

Θάνατος βρωμάει
το χώμα είναι υγρό
το δάσος στοιχειωμένο
το όνειρο νεκρό.

Βαθιά, μέσα στη νύχτα
στη νύχτα που περνώ
δεν ξέρω αν υπάρχεις
δεν ξέρω αν θα σε δω.

Άννα Πάτσου
…………………………………

Μέσα στη νύχτα περπατώ
μόνος κι αυτό το βράδυ.
Σκιές πλανώνται στο μυαλό,
βαθιά μες το σκοτάδι.

Κρύο το σώμα μου χτυπά,
τη σκέψη μου στοιχειώνει.
Φόβος το βλέμμα κυβερνά,
το είναι μου θολώνει.

Ξανά μέσα στο τίποτα
μεσ’τη νεκρή μου μνήμη,
κινείται κάτι ύποπτα
και χαρακιές αφήνει…

Μέσα στη νύχτα περπατώ
μόνος μαζί με’σένα.
Σκιές πλανώνται στο μυαλό
και όνειρα καμμένα.
...........................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Like a thought that’s crossing your mind’s borders.

Like an image that unloads your inner self.

The future that will come suddenly one day and will leave you alone on the edge of the abyss.

The time that runs like an enemy.

The words that you are keeping inside because you are afraid to speak.

Tell me, is this what you dreamed of?
................................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Κάθε δείλι
σχεδόν σιωπηλά
αφουγκραζόταν τα βήματα τους
τις κουβέντες, τα βαριά γέλια
τα κομπολόγια που τρέκλιζαν
στα ροζιασμένα δάχτυλα τους.
Χαμήλωνε το τρανζίστορ
για να ακούσει έστω την ανάσα του…
Μα οι άντρες κείνες τις ώρες μεταξύ τους
δεν ανάσαιναν…
μόνο γελούσαν κι μετρούσαν
τους ιχθύς στα δισάκια τους.
«ο αποσπερίτης μου…!» ψιθύριζε.
Κάθε νύχτα αποζητούμε τον αποσπερίτη μας
χωρίς ανάσα
όπως κάποτε… εκείνοι οι άνδρες.

Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος
…………………………………………………

Μόνος.

Στον άδειο δρόμο περπατώ σκυφτός.
Κι οι μνήμες τριγυρίζουν στο κεφάλι μου.

Μεσ’τα σκοτάδια – κάτω απ’το φεγγάρι.

Κι ένα μικρό παιδί με κοιτά, μου ψιθυρίζει.

Οι λέξεις του μαχαίρι, καρφί στο σταυρό μου.
Τόσο απλές μα και βαθιές συνάμα.

“Μη με ξεχάσεις”…
..............................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Just one word and everything will be over.

Like if it all was a dream.
A strong nightmare or
a beautiful walk in subconscious cave.

Imagine that you never knew me –
that you’re still dreaming.

Goodnight…
...........................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Το 1ο μέρος της τρίτης σονάτας για πιάνο του Μπετόβεν, ενορχηστρωμένο απο εμένα σε Sibelius 8.

The 1st part of Beethoven's 3rd piano sonata orchestrated by me on Sibelius 8.

https://www.youtube.com/watch?v=KBtLg3YX3kQ&feature=youtu.be

Κι 'αν ήσουν
στο αύριο της ψυχής μου ελπίδα,
θα ήταν σαν να μ' άγγιζε
της αυγής ηλιαχτίδα!

Στα μάτια σου,
αγγίζω τα δικά μου,
ξενύχτια στις σιωπές σου,
ξεχνώ του καημού,
καρδιοχτύπια!

Διαρκής αναζήτηση,
στις αισθήσεις μαγεία,
ανεξήγητο όνειρο,
στις εκρήξεις θυσία!

Κι'αν ήσουν,
το αύριο το οξυγόνο,
στο αιμα στο κορμί μου ανάσα,
φινάλε για σένα!

By Νελλη Κουμεντάκη

6-1-2018
.........................................

Έλα στη σκέψη μου, άδειασε,
τα κύματα των ήχων.
Μικρή, αθώα ενοχή
των πρότερών μου στίχων.

Έλα και δώσε μου ψυχή
να φτιάξω νέα μέρα.
Να στείλω πια τα λάθη μου,
να σβήσουν στον αέρα.

Έλα και γίνε το αύριο
που κρύβω στα όνειρά μου.
Έλα και στάλαξε ζωή
ν’αγγίξει την καρδιά μου.

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Στης λίμνης τα θολά νερά
στο αφρισμένο κύμα,
νησί μικρό ‘ναι η καρδιά
ο λόγος μου σαν ποίμα.

Στη σκέψη της παλιάς ζωής
στη χαραυγή της νέας,
στο τέλος μιας αναπνοής
μίας στιγμής λαθραίας.

Στους ήχους πάνω της καρδιάς
και στις ψυχής τις νότες,
σε μονοπάτια λησμονιάς
του ονείρου αιμοδότες.

Υπάρχω ακόμα…
.....................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας