Mirror, mirror don’t you see
that fake person isn’t me.
Mirror, mirror don’t you tell
life is just a living hell.

Cause I’m no woman I’m no man
I’m just doing the best I can.
Cause I’m no braveheart I’m no hero
life goes from null to zero.
...............................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

https://www.hrw.org/topic/lgbt-rights

https://outrightinternational.org/

Τα γένια φύτρωσαν ξανά μα η ψυχή σου τραγουδά

και σε γυρίζει πάλι εκεί, πίσω σ’αυτή την εποχή

τότε που ήσουνα παιδί κι έπαιζες έξω στην αυλή

και τριγυρνούσες στα κρυφά για ένα φιλί απ’τη γιαγιά.

Μα δες πως τα’φερε η ζωή και πια μεγάλωσες κι εσύ

τα “μήλα” πέσαν στην αυλή κι εσύ δεν ήσουνα εκεί…

Όμως εκείνο το παιδί, μέσα σου ακόμα ζει

και σου φωνάζει δυνατά, έλα να παίξουμε ξανά

να θυμηθούμε τα παλιά, τότε που είμασταν παιδιά

και που να ξέρεις πιο μετά, ίσως να δεις και τη γιαγιά…  

...............................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

They say…
When the night falls asleep
the sun begins to shine
but if the dream is very deep
it conquers it’s time.

They fear…
When the stars fall in love
they stay longer in the sky.
And if you rise above,
dreams don’t go by.
...............................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Σ’ένα μπαλόνι έγραψα “μοναξιά” και το’στειλα ψηλά, μακριά μου να πετάξει
μα’κείνο γύρισε ξανά και μου’πε γειτονιά δεν θέλει πια ν’αλλάξει.

Σ’ένα λουλούδι έγραψα “ζωή” και του’δωσα πνοή καινούργια για ν’ανθίσει,
μα’κείνο μου’πε δεν μπορεί μεσ’του χειμώνα την ψυχή, το χρώμα να χαρίσει.

Σ’ένα χαμόγελο έγραψα “χαρά” και το’στειλα σ’ακρογιαλιά και σε νησί χαμένο,
μα’κείνο πνίγηκε βαθιά στα γαλανά νερά και πάλευε σβησμένο.

Και στ’όνειρο έγραψα “εσύ”, μα όταν ήρθε η αυγή ξεθώριασαν οι λέξεις
και έτσι τώρα μοναχή, χωρίς χαρά μα και ζωή, καρδιά μου πως ν’αντέξεις…
...............................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Looking at the eyes of an empty vase
the flowers are so few.
Lost inside a crumbling maze –
looking at you.

Search the heart, the soul, the mind,
the vision you had for me.
Search the love you left behind –
there’s nothing to see.
...............................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Σε πέλαγος βαθύ στεριά ν’ανακαλύψω.
Σ’ερείπια ζωής παλιά και ξεχασμένα.
Στις λέξεις που απέμειναν σε πήλινα σπασμένα,
το όνομα να κρύψω.

Και τις πληγές να χτίσω.
Σ’ανάκτορα και σε βωμούς κάποιας θεάς,
στα κύματα της λησμονιάς,
το παρελθόν να σβήσω.
...............................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας