Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ανθρωπάκος. Μικρός, δειλός κι ανήμπορος, δεν είχε πετύχει ποτέ τίποτα. Μάλλον δεν προσπάθησε, δεν ήθελε, δεν μπορούσε. Μέχρι εκείνη τη μέρα...

Ήταν πρωί. Ο ανθρωπάκος μας περπατούσε μόνος του σε ένα μονοπάτι όταν εμφανίστηκαν μπροστά του δύο μορφές, δύο γυναίκες.

Η μία ήταν πανέμορφη. Ψηλή, με διαπεραστικό βλέμμα – απ’αυτές που δεν μπορείς ν’αντισταθείς. Τον πλησίασε αργά και με την γλυκιά της φωνή του είπε : Γεια σου, με λένε Τριανταφυλλένια. Μπορώ να σου προσφέρω τα πάντα. Αγάπη, χρήματα, επιτυχία, δόξα. Αν έρθεις μαζί μου δεν θα χρειαστεί να κοπιάσεις καθόλου. Η ζωή σου θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα.

Ο μικρός, δειλός ανθρωπάκος, συνεπαρμένος απο την ομορφιά της και απο την υπέροχη φωνή της, ήταν έτοιμος να την ακολουθήσει όταν τον πλησίασε η άλλη γυναίκα.

Κοντή, άσχημη του είπε με την βραχνή φωνή της : Εμένα με λένε Αγκάθη. Δεν μπορώ να σου προσφέρω τίποτα. Αν έρθεις μαζί μου θα πρέπει να προσπαθήσεις για να κερδίσεις όλ’αυτά που σου υποσχέθηκε η Τριανταφυλλένια. Ο δρόμος σου θα έχει πολλές δυσκολίες, πολλά εμπόδια. Αλλά όταν φτάσεις στον προορισμό σου, θα έχεις την ευχαρίστηση ότι τα κατάφερες μόνος σου, χωρίς την βοήθεια κανενός.

Ο ανθρωπάκος μας, αηδιασμένος απο την αποκρουστική της εμφάνιση, ήταν έτοιμος ν’ακολουθήσει την Τριανταφυλλένια, όταν άκουσε μια φωνή βαθιά μέσα του να του λέει : “Μην πας μαζί της, πάρε τον άλλο δρόμο – δεν θέλω πια να’μαι δειλός και ανήμπορος. Δεν θέλω πια να με πατάνε”…Κι έτσι, ακολούθησε τελικά την Αγκάθη.

Έχουν περάσει χρόνια απο τότε. Ο ανθρωπάκος μας αντιμετώπισε πολλά εμπόδια και πολλές δυσκολίες. Έχασε πολλά αλλά έχει καταφέρει πολλά περισσότερα.

Μια μέρα, συνάντησε ξανά την Τριανταφυλλένια.

-         Γιατί επέλεξες αυτή την άσχημη; Αν ερχόσουν μαζί μου τώρα θα ήσουν άρχοντας, βασιλιάς.

-         Θα ήμουν όμως δειλός κι ανήμπορος...