Σταμάτησε ο χρόνος. Αυτό το άρωμα σου, με γυρνάει πίσω.

Έμεινα εκεί να φαντάζομαι, να θυμάμαι. Οι εικόνες μου οι ξεθωριασμένες, μ’ένα χρώμα απο παιδική ηλικία.

Τότε που όλοι ήταν εδώ, τότε που δεν μου έλειπε κανείς.

Αυτό το άρωμα...

Με ξύπνησε η μορφή του, η μορφή που ήρθε σαν άγγελος στη σκέψη μου. Και τι δεν θα’δινα να’ταν εδώ.

Αυτό το άρωμα...

2η ομαδική ποιητική συλλογή των εκδόσεων Διάνυσμα ( με συμμετοχή και του υποφαινόμενου).

Τιμή : 10 ευρώ.

link : http://dianismabooks.tictail.com/product/2%CE%B7-%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE

Το δωμάτιο σκοτεινό. Αυτός καθισμένος στη μια του άκρη

με τα φτερά κομμένα.

Σήκωσε το βλέμμα του αργά και κοίταξε προς τα πάνω.

Το μυαλό του γεμάτο με αναμνήσεις και όνειρα.

Μα έφτασε πλέον η στιγμή η νέμεσις να σαρώσει...

“Το ξέρω έφταιξα, δεν είμαι πια εγώ αυτός που ήμουν.

Αναλώθηκα.” Τα δάκρυα ποτάμι.

“Οι μετάνοιες δεν αλλάζουν την κατάληξη σου πλέον. Έφτασες στο τίποτα.”

Και τότε, κοίταξε ξανά και την είδε.

Μεγαλόπρεπη τον χτύπησε η τίσις...

Φώναζε. Όσο πιο δυνατά μπορούσε. Κανείς όμως δεν του άπλωσε το χέρι. Ψιθύρισε και όλοι ήρθαν...

Στο φως πάλευε μόνος του. Κανείς συνοδοιπόρος. Σκοτάδι έπεσε και όλοι ήρθαν...

Ύβρις - ήταν το πρώτο βήμα.

Φωνές πια δεν ακούγονται. Χέρια κατεβασμένα. Καθένας άνθρωπος μόνος...

Φώτα δεν ανάβουν πια, τους τύλιξε το σκότος. Καθένας άνθρωπος μόνος...

Άτη - το δεύτερο.

Σε ντύνει πάλι ο χρόνος με τα χρώματα του, χρώματα παράξενα. Βαρύς αντίπαλος ο χρόνος... Πέρασε σαν μια στιγμή και τώρα μοιάζει αιωνιότητα.

Το σπίτι, κρατά ακόμα την παιδική σου ηλικία. Έφτασες στο κατώφλι μιας δεκαετίας.

Τα μαλλιά σου αναδίδουν μια γλυκιά μυρωδιά. Μια μυρωδιά απο αναμνήσεις.

Κι όλο με κοιτάς μ’αυτά τα υπέροχα μάτια...