Γειά σας παλιοί και νέοι φίλοι
καιρό έχουμε να τα πούμε, καιρό έχει να σας γραψω τις σκέψεις μου, περάσαν χρόνια κυλήσαν νερά.

έτσι νιώθω την ανάγκη να σας ξανασυστηθώ.
Είμαι ο Δημήτρης, 38 χρονών, είμαι δυσλεκτικός και ψιλοτεμπέλης σε ορισμένα θέματα οπότε και ανορθόγραφoς.
Ανεχτείτε με, μακάρι να ήταν αυτά τα λάθη μου.
Μουσικές σπουδές (μια που είμαστε σε μουσικό σάιτ) δεν έχω.
Από δουλειές έχω κάνει διάφορες του ποδαριου.
Τα τελευταια 21 χρονια μένω και ζω στην Μεγαλόνησο.
Μου αρέσει το χιούμορ και οτιδήποτε το παράγει(οπότε λατρεύω την μαμά του, την Ζωή).
Αγαπάω τον (αυτο)σαρκασμό και γοητεύομαι από την καλή ειρωνεία.
Να διευκρινίσω πως με την "καλή" εννοώ και την ποιοτική αλλά και αυτή που έχει καλή πρόθεση. Αυτή την  ειρωνεία που είναι και πετυχημένη αλλά που δεν έχει κρυφή ατζέντα. Αυτή που κάνει την εμφάνιση της για να αλλάξει ταχύτητα (σ)την συζήτηση.
Είμαι φλύαρος αλλά μου αρέσει να εννοώ πάνω από ένα πράγμα με αυτό που λέω.
είμαι λακωνικός, αλλά σε αυτό το mode σπάνια γίνομαι κατανοητός στο επίπεδο που επιθυμω να επικοινωνώ με τους ανθρώπους.
και κάτι τελευταίο, λατρευω τις αντιφάσεις σε όλες τις εκφάνσεις.

Λοιπόν τώρα που γνωριστήκαμε ας πάμε στο γιατί.
Γιατί ένας ανορθόγραφος την βρίσκει να γράφει; οκ, σε αυτό απάντησα πριν.
Γιατί αποφάσισε να γράψει ξανά μετά από τόσο καιρό; έχει κάτι να πει;
σας παρακαλω μην εχετε προσδοκίες.

Με είχε ρωτήσει ο Sven, [πριν καιρό, γιατί δεν γράφεις και είχα απαντήσει πως πλέον νιώθω να μην πνίγομαι. Είχα απαντήσει ευθαρσώς και ίσως ίσως αλλαζονικά πως πια δεν πνίγομαι, ίσως πια να έμαθα να κολυμπάω και πως ίσως να ν για αυτό πια που δεν  πνίγομαι.
Ειρωνικό το γεγονός πως έμαθα κολύμπι στην  4η δημοτικού όταν πήγα να πνιγώ στον Άγιο Δημήτριο στον Βόλο (επικίνδυνα νερά). Άλλη μια ειρωνική αντίφαση είναι πως δεν έμαθα ακόμα την ορθογραφία της λέξης κίνδυνος.
Η αλήθεια είναι πως για χρόνια πλατσουριζω στα ρηχά και νιώθω πως κολυμπάω.
Έτσι σαν άλλος καραγκιόζης ξεγελάω την πείνα μου για την αρμύρα..

Τι ήταν αυτό που ήθελα όμως μες την νύχτα με τόση ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας;

Αα, ναι, ήθελα να πω ΠΩς ΣΚΑΤΆ ΈΓΙΝΕ ΈΤΣΙ Ο ΚΌΣΜΟς ΜΑς;

Τιν τούτο το κακό; Τιν τουτη η ανοησία;
Μάθαμε να τυπώνουμε βιβλία και ξεχάσαμε πως να τα διαβάζουμε;

Μια πάχνη αποχαυνωτική κσι μυρωδάτη έχει τυλίξει την Πόλη μας και μάθαμε να ζούμε μαζί της, όταν πεινάμε πιάνουμε ένα κομμάτι και τρώμε.Όταν επιθυμούμε (και πόσο επιθυμούμε!!) πιάνουμε ένα κομμάτι της και ικανοποιούμαστε.
Μα κάτσε θα πεις, αν την τρώμε πως επιβιώνει; θα έπρεπε να τελεύει σιγά σιγά.

Εδώ είναι το ωραίο, την μεταβολίζουμε, την χεζουμε δηλαδή. Και η πάχνη συντηρείτε και αυξάνεται. Ναι, με τα δικά μας σκατά.

Έχουμε συνηθίσει(;) την γεύση την οσμή και τον λεκέ στα σωθικά μας.

Το πρόβλημα είναι πως έχουμε ξεχάσει πως να παράγουμε καλό ή κάλλος  και αρκούμαστε με  το να το αρπάζουμε από τους γύρω. Έτσι καταλήγουμε ο δίπλα να είναι μόνιμος και μονίμως (Ο) εχθρός. Η πλάκα είναι πως είμαστε κοινωνικά ζώα οπότε καταστρέφουμε την ιδια μας την φύση και δεν το βλέπουμε καν.

Μα είναι τόσο ωραία η ζωή (και) χωρίς την εκμεταλλευση.
Είναι τόσο όμορφο να δίνεις χωρίς να πάρεις.

Έχουμε ίντερνετ τα τελευταία 25 χρόνια και κοινωνικά αυτό δεν μας βοήθησε κάπου. Οι όμοιοι συνδιαλέγονται με τους όμοιους και οι απόψεις γίνονται σκληρές σαν τους ξύλινους φαλλούς ανοιχτήρια που πουλάνε στα τουριστικά.
Όσο γνωριζόμαστε τόσο απεχθανόμαστε, όμως είμαστε δεμένοι με αόρατες κλωστές ελαστικές και κουτουλάμε ο ένας πάνω στον άλλον.
ήρθε η πανδημία και είδα μια κάποια ελπίδα να έρχεται, και δεν μιλάω για τους νεκρούς, προς Θεού. (ναι είμαι τόσο κάφρος)
είδα μια ελπίδα πως θα σταματήσει να κινείται η Γη και να γνωριστούμε πραγματικά ο ένας με τον άλλον, αλλά πφφ.
Που να γνωρίσεις τον άλλον μέσα στο άγχος; Βασικά νομίζω πως είμαστε αλγόριθμοι που αναζητούν το άγχος, κάτι σαν Τραμπ και περουκίνι ένα πράγμα.

Ρε σεις, βγείτε στον δρόμο και κοιτάξτε τους ανθρώπους στα μάτια κι όταν με το καλό τελειώσετε και αδειάσετε ζητήστε τους συγνώμη κι ας μην σας έχουν κάνει κακό!!
Κοιτάξτε τον άλλον στα ματια.
Πάρτε μια βαθιά ανάσα και γλεντήστε την. Αυτή είναι ή συμβουλή που δίνω σε όποιον έχει πνευμόνια και άντερα

.
Ύστερα ήρθε ο Πούτιν και μπήκε στην Ουκρανία σαν να ήταν το εξοχικό του που το είχαν κάνει κατάληψη τίποτα πουθενάδες. Και πραγματικά δεν θα πάρω θέση για το πόσο λάθος είναι. όμως είδα και κει μια κάποια ελπίδα, είπα για όνομα την Ευρώπη, θα αντιταχθούμε όλοι σθεναρά σε αυτή την τρέλλα (γιατί τι είναι ο πόλεμος αν όχι τρέλλα;). είπα να, κάτι που μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι πως είναι λάθος!! αλλά πφφ, ποιός να συμφωνήσει και με ποιόν;
Στρατόκαυλοι από παντού πετάχτηκαν σαν απρόσκλητες αποτιστες πούτσες σε λεσβιακό τρίο.
Φανεροφασίστες από παντού ζήτσηαν την πάταξη του ναζισμού στην Ουκρανία. Μιλάμε για ΤΟΝ παραλογισμό.
Ρε μιλάμε πως μορφωμένοι άνθρωποι σκοτώνουν άλλους μορφωμένους ανθρώπους. Και ποιοι χάνουν; Οι άνθρωποι, και ποιοί κερδίζουν; οι εκμεταλλευτές.
Βασικά ντάξει, όλοι εμείς οι ευαίσθητα σκεπτόμενοι άνθρωποι χάσαμε με το που έπεσε η δεύτερη σφαίρα.
Ζωές χάνονται για γεωπολιτικά συμφέροντα. Δεν γίνεται αυτό ρε, δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό το 2022. Μα πραγματικά βγήκαμε από τις σπηλιές πριν χιλιάδες χρόνια και δεν κάναμε ούτε ένα μέτρο διαδρομή από τότε;

Και τώρα που ειπα σπηλιές τι θυμήθηκα;

Φίλε άνδρα τι σκατά κάνεις; ολόκληρος μαντράχαλος και δεν ντρέπεσαι  να κυκλοφορείς  σαν έφηβος και να θεωρείς  πως όλα σου θα σου τα συγχωρέσουν (κατα το ευαγγέλιο: έλα μωρέ, παιδιά είναι) και πως όλα σου ανήκουν; Λοιπόν άκου μικρό μου παπαράκι, τα παντελόνια τα φοράς για να κρατάς το τσουτσουνάκι σου μέσα. Το χεις;
Είμαστε στο 2022 κι ακόμα πιστεύουμε πως η Γυναίκα μας ανήκει.

Κατ αρχάς να πούμε τα βασικά, η Γυναίκα η σωστή η πρόστυχη είναι αερικό, δεν ανήκει πουθενά, μονο να την αναπνεύσεις μπορείς κι αυτό αν είσαι τυχερός και είσαι στον σωστό τόπο την σωστή ώρα όταν θα περάσει.

Νταξ;

Αν μια γυναίκα δεν σε θέλει ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΟ.

Κανείς δεν είπε πόσο πολύ αγαπούσε ο Κώστας την Μαρία και τι ωραία που την σκότωσε.Δεν είναι αγάπη αυτό. Δεν θα σου πω τι είναι η αγάπη, δεν μπορώ να (σου) το εξηγήσω, όμως θα σου πω αυτό, η γυναικοκτονία δεν είναι αγάπη.

Θέλω να ζω σε έναν κόσμο που να μπορώ να πω σε μια Γυναικα πόσο όμορφη είναι χωρίς να την τρομάζει αυτή μου η παρόρμηση.Να ξέρει και να νιώθει πως αυτή μου η παρόρμηση σταματάει εκεί και πως δεν απαιτώ ούτε ζητώ κάτι από την ομορφια της. Να ξέρω πως μπορώ να εκφράσω τον θαυμασμό μου ένα ασφαλές μεσημέρι, σε μια τυχαία συνάντηση και ύστερα να συνεχίσουμε ο καθένας τον δρόμο του.
Όλο αυτό το όμορφο, το απλό, το χαλάς εσύ ηλίθιε. μου χαλάς τα μεσημέρια μου και καταστρέφεις την ζωή των Γυναικών.
Δεν είμαστε στις σπηλιές (που και να ήμασταν πάλι λάθος θα ήταν) για να αρπάζεις το θηλυκό.
Ρε ουρακοτάγκε της κακιάς ώρας, ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του και μαντεψε, μπορει να μην είσαι μέσα σε αυτές. Σε αυτή την περίπτωση απλά προχώρα. Πάρε το πρώτο πλοίο της γραμμής και άντε σπίτι σου, δεν υπάρχει λόγος να σκοτώσεις και να πετάξεις από τα βράχια αυτή που αγαπάς επειδή δεν είναι πια αυτή που αγαπάς. Φερσου σαν άντρας και σήκω φυγε.

Η λύση είναι απλή, αγαπήστε τους γιού σας, και δεν μιλάω στις μαναδες αλλά στους πατεράδες, αγαπήστε τους γιούς σας, πάρτε τους αγκαλιά, σ όποια ηλικία κι αν είναι και πειτε τους πως τους αγαπάτε. Δείξτε τους πως αυτό είναι η αγάπη, αγαπήστε την μητέρα τους και μην χάσετε ευκαιρία να είστε τρυφεροί μαζί της όταν είναι μπροστά οι γιοι σας. Είναι η μόνη περίπτωση για να γίνουν άνδρες

Λέω να κάνουμε ένα πείραμα. Το να φερόμαστε χάλια ο ένας στον άλλον αποδεδειγμένα  δεν δουλεψε, λέω να το γυρίσουμε για μια βδομάδα. να φερόμαστε όλοι καλά και ευγενικά.
Για μια βδομάδα, εε; κι άμα δούμε πως δεν δουλεύει κανένα πρόβλημα, ξαναγυρνάμε στα πρότερα. Αλλά να το δοκιμάσουμε όμως και αυτό πρώτα.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω, δεν είμαι φάρος των όσων πρεσβεύω, δεν είμαι καν ούτε κεράκι σε θαλασσοταραχή, όμως αν δεν μοιράσ(τ)ω τις σκέψεις μου πιστεύω πως θα παραμορφωθούν μέσα μου και δεν το θέλω, φοβάμαι πως θα χαθούν και ύστερα θα χαθώ και γω.

Σας αφήνω με ένα τραγούδι για ένα αλλιώτικο παιδάκι που πέθανε από κλωτσιές μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, στην πόλη που γεννήθηκε ο πολιτισμός και η δημοκρατία.
 Και είχε πει σε μια συνέντευξή του ο Ζακ, αν δείτε να επιτίθενται σε έναν αλλιώτικο αντιδράστε, δεν είναι αναγκαίο να πλακωθείτε αλλά τουλάχιστον αντιδράστε, ΦΩΝΆΞΤΕ.

Υ.γ. Τελικά είχες δίκιο Mpara, γράφω σαν να μιλάω
Υ.γ.2 κανονικά εδώ θα έλεγα κάτι για τα δελφίνια, αλλα πφφ, απλά αφήστε τα ήσυχα.

Υ.γ3 ευχαριστώ όσους διάβασαν τις σκέψεις μου έναν έναν ξεχωριστά.

δεν άντεξα, έπρεπε να βάλω και την μήτρα του κειμένου, φοβερή ερμηνεία από την Σεμέλη