http://stigmatismenoi.blogspot.com/2009/08/blog-post_3545.html
Δείτε στο παρακάτω link δημοσίευμα του Ιουνίου για την επέκταση του σχεδίου πόλεως στην Ανατ. Αττική. Φωτογραφίζει ακριβώς τις καμένες περιοχές.
http://www.aftodioikisi.gr/controlItem.aspx?id=2887

 Αυτό το ποστ το βρήκα στο fb καταχωρήθηκε από τον Constantinos Alexacos στο group

ας με συγχωρέσεται για την αντιγραφή..

Κάποτε μιλάω πολύ..κάποτε λίγο.. σήμερα δεν θα πώ τίποτα..

σήμερα πενθώ..

Σήμερα θα φωνάξω μέχρι να ματώσει ο λαιμός μου και μετά θα φωνάξω κι άλλο..

Σήμερα με πόνεσαν..

Προσπαθώ να κλάψω, μάταια, δεν τρέχει ούτε δάκρυ..

προσπαθώ να καταλάβω τι έγινε, μάταια, το μυαλό μου δεν βοηθάει..

το μυαλό μου καίει..

το μυαλό μου με καίει..

..σταματάω εδώ..

..στην άκρη του γκρεμού..

..κοιτάω το κενό και αμφιταλαντεύομαι..

..όχι δεν πέφτω για κανέναν πούστη..

..αν έπεφτα για μένα θα το κανα..

καθώς γυρίζω καταλήγω πως..

..ότι έγίνε έγινε, το γυαλί δεν ξαναγίνεται άμμος..

Αύριο θα σηκωθώ και θα φάω το αύριο..

αν, βέβαια, οι θεοι συμφωνήσουν και μου το επιτρέψουν..

..αυτό νοιώθω.. ένα απέραντο κενό..ένα όμορφο κενό που με γεμίζει πλήρως..

ένα αίσθημα που με κάνει να αναρωτιέμαι, που με φοβίζει και με εξητάρει..

έχω αδειάσει από όλα και όλους, και αυτό το κενό θέλει να παραμείνει.. Είναι ένα κενό με άισθημα πλήρους  κορεσμού.. δεν θέλει να γεμίσει.. ξέρει πως αν αυτό γίνει θα χαθεί.. όχι πως θα το ενοχλήσει η απώλεια του εαυτού του, αλλλά κυρίως αυτά που μου δίνει.. όπως αισιοδοξία, προσμονή, αγωνία, ματαιοδοξία και κυρίως σοφία(όχι πολύ μην φανταστείτε..)

Δεν λέω πως θα παραμείνει έτσι, αλλά όσο κρατήσει αξίζει να το χαρώ..

Παν μέτρον άριστον και το μέτρο με μέτρο..αλλιώς μια που άδειασες και μια που έμεινες άδειος..

Είναι όμορφο να αδειάζεις.. όσο όμορφο και να γεμίζεις..δεν είναι δυό αντίθετες εικόνες αυτά τα δύο, αλλά μία..μία ολόκληρη..

Λοιπόν ας δεχτούμε ως γεγονός πως έπεσα και χτύπησα..

 Και μετά τι?

Διπλώνω τα φτερά μου, κουρνίαζω, κοιτάζω ψηλά και καρτερώ πότε θα ανάψει το πράσινο για μένα..

Οκ, για την ώρα είναι κόκκινο ακόμα.. πρέπει να περάσω από το στάδιο της αποδοχής στο στάδιο της ανάρωσης..και ύστερα θα ανοίξω τα φτερά μου για άλλα ταξίδια και βλέπουμε..

Στην τελική τι μας λείπει εκτός από θέληση?

Ωραία λέξη δεν συμφωνείτε? θέληση..

θα σας πάω μακριά αλλά κάντε υπομονή..αν έχετε..

Το σύμπαν εκτείνετε γύρω μας όσο εκτείνετε  και μέσα μας..(όσοι δεν το δέχονται αυτό ας σταματήσουν την αναγνωση..και δεν θα τους κρατήσω κακία εγώ)

Άρα είμαστε μικρογραφία του σύμπαντος όσο και το σύμπαν είναι μικρογραφία του εαυτού μας.. δλδ βλέπουμε στον κόσμο γύρω μας (σε γενικές γραμμές πάντα) αυτό που υπάρχει μέσα μας..ή τουλάχιστον σε συνάρτηση με αυτό που υπάρχει μέσα μας..

Διαφωνείτε?

Βάση αυτής της λογικής (αν υφίστατε ως  τέτοια) ο κόσμος γύρω μας δεν απέχει από τον κόσμο που κουβαλάμε μέσα μας..ή αν θέλεις, στην τελική, βρισκόμαστε στο ενδιάμμεσο δυο καθρεφτων..σε αυτό το σημείο μόνο μπορούμε να αντιληφθούμε (όσο μας επιτρέπει η ανθρώπινη ευφηία) το άπειρο.. Ο ένας καθρέφτς έιναι το μέσα μας και  ο άλλος το γύρω μας..

Παίξτε το παιχνίδι και θα καταλάβετε.. Σταθείτε ανάμεσα σε δύο καθρέφτες και κοιτάξτε τον έναν.. καθώς τον κοιτάτε αρχίστε να χαμογελάτε ή να κάνετε ότι άλλο χαζό θέλετε.. Ταυτόχρονα, ακαριαία καλύτερα, την ίδια έκφραση θα αντικατροπτίσουν και οι δύο καθρέφτες σε αμέτρητες(άπειρες ) επαναλείψεις..

Με απλά λόγια αν χαμογελάτε μέσα σας θα χαμογελάει και ο κόσμος γύρω σας..Τέλος!

Αν έχετε θέληση μέσα σας αυτό θα πιστεύουν και οι άλλοι και κατά συνέπεια αυτό θα εισπράτετε από τους γύρω σας!Δεν θυμάμαι ποιός αλλά είχε πει κάποτε "..δώστε μου σημείο στήριξης και κέντρο βάρους και γω θα ισσοροπήσω την γη ακόμα κι αν κινείτε!!" δλδ με το κατάληλο μηχανισμό με μια τόση δα κίνηση μπορούμε να ταράξουμε τον άξονα της γης!Η δυνα μή μας είναι άπειρη και ίσως μοναδικό μας χρέος να την χρησοιμοποιούμε με νόηση και σοφία..και όχι επειδή έχουμε αγκαλιά την Σοφία..

Τίποτα δεν έχει σημασία,

όταν πηδήξεις κι ύστερα τίποτα δεν μετράει..απλά πέφτεις, ούτε να κρατηθείς, ούτε να κινηθείς..μόνο να πέσεις μπορείς..

Ούτε τι έκανες πριν έχει σημασία από την στιγμή που έπεσες..το μόνο που μετράει είναι η πτώση.. Αυτό νοιώθεις, αυτό σε κυριεύει..αυτό σε οδηγεί και σε οδηγεί απόλυτα..χωρίς παρεκλίσεις από αυτό που σου έταξε.. ένα ταξίδι τέλειο που ακολουθεί πιστά το πρόγραμμα.. Η καμπύλη της πορείας σου, η ταχύτητα, το σημείο επαφής στο χώρο(αν υπάρχει)και ότι άλλο συντελλούν το ταξίδι από το ξεκινημά του και ύστερα, είναι προδιεγεγραμένο πριν αίωνες.. πριν χιλιάδες χρόνια, πριν την ανακάλυψη του χρόνου ή ακόμα πριν την ύπαρξη αυτού..

Όταν πέφτεις η μαγκιά είναι να το βγάλεις από τηνσκέψη σου.. Τότε και μονο τότε ίσως σταματήσεις να πέφτεις.. τότε ίσως να μείνεις μετέωρος για λίγο..

 Αν σφηνωθεί στο μυαλό σου πως πέφτεις τότε η ιδέα σε μαγνητίζει σε απποροφά και σε κάνει κομμάτι της..

Όταν πέφτεις νοιώθεις το φως μέσα σου να φωτίζει όλο σου τον κόσμο καθάρια, σαν όταν σε χαιδεύει η ανατολή..Αφήνεσαι όταν πηδήξεις..ύστερα δεν έχει σημασία τι κάνεις αλλά τι σκέφτεσαι..

Το όμορφο είναι πως εσύ είσαι θεατής..δεν πρέπει να σε φοβίζει αυτό αλλά να σε διεγείρει..

ακόμα κι αν μιλάς, λές την γνώμη σου, αναπνέεις, νοιώθεις, σκέφτεσαι, δεν σημαίνει τίποτα-εσύ παραμένεις θεατής σε αυτό που επέλεξες..

τραγουδάκι για την περίσταση?

 https://www.youtube.com/watch?v=vaRrAKzLLUg