..όσο κρατάει ένας καφές.

Δε σπαράζω μ'αυτό το διαμάντι του Άλκη Αλκαίου, αλλά με αυτή την ευαίσθητη φωνή, που έσβησε άδικα πριν 20 χρόνια, στο Λονδίνο. 

Αυτός ο Διονύσης Θεοδόσης, που δε γνώρισα ποτέ. 

"Αυτό το βράδυ μη μ’ αφήνεις μόνο
σ’ ένα ναρκοπέδιο γυρνώ, 
αυτό το βράδυ που σε πίνω και στεγνώνω
ή θα σωθώ ή θα χαθώ.

Μείνε ακόμα λίγο
μέχρι που να ξεφύγω
και κράτησέ με αν θες
όσο κρατάει ένας καφές.
Μείνε ακόμα λίγο
μέχρι που να ξεφύγω
κι ύστερα πες μου "γεια"
και πως θα `ρθείς ξανά.

Αυτό το βράδυ μη μ’ αφήνεις μόνο
το μυαλό μου πάει στο κακό, 
αυτό το βράδυ παρηγόρα μου τον πόνο
ξεγέλασέ με, αγάπη, σαν μωρό."