Όλοι μου έλεγαν να το δω. Ε, και; Καμιά σαχλή αμερικανιά θα είναι πάλι, που όλα τα κοριτσάκια θα είναι ξετρελαμένα με το γόη πρωταγωνιστή. Έτσι θα νόμιζαν και πολλοί άλλοι! Ναιαιαιαι..! Καλά..! Το χα δει λίγο στην ειρωνεία, αλλά δεν κατάφερα να κρατήσω τέτοια στάση. 

Υπάρχουν δύο λόγοι για τους λυγμούς σου: 1) να 'χεις ζήσει κάτι παρόμοιο ή να πήγες να ζήσεις κάτι παρόμοιο και να το νοσταλγείς κ 2) να μην έχεις ζήσει κάτι παρόμοιο και να ξέρεις πως δε θα γίνει και ποτέ! Μεταξύ μας, πόσες πιθανότητες υπάρχουν να ζήσει κάποιος κάτι παρόμοιο; Λίγες; Καμία, ίσως;

Βασισμένο στο best-seller N. Sparks, με πρωταγωνιστές τους J. Garner, R.Gosling και R. Mc Adams, έγινε τεράστια επιτυχία το 2004. 

Πλοκή:

Ακολουθούμε το ταραγμένο ταξίδι δυο νεαρών εραστών, του Νόα και της Άλι οι οποίοι μπλέκουν σε ένα παθιασμένο καλοκαιρινό έρωτα και μετά από χρόνια χωρισμού, τον οποίο προκάλεσαν οι διαφορετικές κοινωνικές τους τάξεις και ο Δεύτερος παγκόσμιος Πόλεμος, βρίσκονται αναπάντεχα ξανά μαζί. Η ιστορία της ακλόνητης αγάπης αυτού του ζευγαριού, τα εμπόδια και το πάθος τους, αποκαλύπτονται δεκαετίες αργότερα σε μια γυναίκα, που ζει σε κάποιο θεραπευτήριο του Νότου, από έναν κύριο που την επισκέπτεται τακτικά για να της διαβάζει ιστορίες από ένα μυστηριώδες ημερολόγιο. Αν σας αποκαλύψω οτιδήποτε άλλο δε θα χει αξία να το δείτε. 

Ακόμα να συνέλθω..! 

Πέρσι γυρνώντας απ' την παράσταση του "Τζον Γαβριήλ Μπόργκμαν" δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου, εκτός από την ερμηνεία του κου Μιχαλακόπουλου, την ερμηνεία της Κατερίνας Μαραγκού. Είχα μείνει άναυδη από τον τρόπο που έδωσε ζωή στην Έλλα, την πιο ενδιαφέρουσα, κατά την άποψή μου, ηρωίδα του έργου. Ήταν όσο έπρεπε. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Λες κι αυτή η γυναίκα υπήρχε στ' αλήθεια! Λες κι ήταν αλήθεια ο πόνος της. Είχα συγκλονιστεί, είχε καιρό να με καθηλώσει έτσι ηθοποιός. Μετά από μια βδομάδα πήγα και πήρα το βιβλίο. Αχ...ο Ίψεν! Σε κάνει να ταυτίζεσαι. Δεν είχα ζήσει κάτι παρόμοιο στη ζωή μου, αλλά ήθελα να συμπαρασταθώ σ' αυτή τη γυναίκα.

Στα εισιτήρια βλέπω πως το θέατρο της ανήκει. Ομολογουμένως το πιο ωραίο δομικά κι αρχιτεκτονικά από όσα έχω επισκεφτεί. Όπως ανέβαινες προς τα πάνω έβλεπες έκθεση ζωγραφικής του Μοσχίδη. Πηγαίνοντας στα καμαρίνια, ένιωθες σαν το σπίτι σου, αλήθεια! Μοναδικές στιγμές.

Και φέτος, στο "Φθινοπωρινή ιστορία" του Αλ. Αρμπούζωφ, τελευταία παράσταση. Άλλο προνόμιο του θεάτρου είναι πως απ' όπου κι αν καθόσουν έβλεπες. Έτσι, ακόμη κι απ' τον εξώστη (θυμήθηκα να κλείσω εισιτήρια μία μέρα πριν) δεν είχα πρόβλημα. 

Για το έργο, δεν έχω πολλά να πω. Μόνο το γεγονός ότι συμμετέχουν μόνο δύο ηθοποιοί ανεβάζει τον πήχη. Τι χημεία, Θεέ μου! Αυτό που μ' αρέσει και στους δύο (Μαραγκού- Μιχαλακόπουλος) είναι πως καταφέρνουν να συνυπάρχουν λες κι είναι πραγματικό ζευγάρι-η χημεία που λέγαμε- και δε με κουράζει ο τρόπος που παίζουν. Ερμηνεύουν! Αν και ρομαντική κωμωδία, κατάφερε να μας συγκινήσει. 

Υπόθεση:  

Πρόκειται για την τρυφερή ιστορία δύο μοναχικών ανθρώπων, που συναντιούνται σε ένα παραλιακό θεραπευτήριο στις αρχές του φθινοπώρου, αλλά και στις αρχές του φθινοπώρου της ζωής τους. Ο χειρούργος Ροντιόν έχει χηρέψει από τη γυναίκα που λάτρευε και είναι διευθυντής του θεραπευτηρίου. Η Λύντια έχει ζήσει αλλεπάλληλους χωρισμούς από τους συντρόφους και τους συζύγους της και είναι φιλοξενούμενη στο θεραπευτήριο.

Μοναχικός και ερμητικά κλεισμένος στον εαυτό του ο Ροντιόν, εξωστρεφής και τρυφερή προς όλους η Λύντια. Από τις πρώτες συναντήσεις τους δημιουργείται μια περίεργη χημεία ανάμεσα σε αυτό το αντιφατικό δίδυμο: με συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν, λεπτό χιούμορ και οξυδερκείς διαλόγους, οι δύο ήρωες αρχίζουν να φτιάχνουν γέφυρες μεταξύ τους, γιατί συναισθάνονται ότι μόνη λύση στην εσώτερη αναταραχή καθενός αποτελεί η συμπληρωματική παρουσία του άλλου.

Ο Ροντιόν και η Λύντια αφήνονται να παρασυρθούν στα νερά ενός φθινοπωρινού ποταμού, όχι ορμητικού όπως την άνοιξη, όχι παγωμένου όπως το χειμώνα, ενός ποταμού γαλήνιου, όπως οι ώριμες και ήρεμες καρδιές τους.

Κι επιστρέφουμε στην Κατερίνα Μ.:

Τι αίσθημα, τι γυναίκα! Γοητευτική, με πάθος και θα 'λεγε κανείς πως έχει τον τρόπο της να σε κερδίζει. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία, γενναιόδωρη με το κοινό της. Κι η φράση από τη συνέντευξή της στην "Ε" "Μ' αρέσουν ρυτίδες μου...όλες έχουν όνομα!". Γυναίκα με χιλιόμετρα. 

Ελπίζω στην επόμενη θεατρική σεζόν να μ' εκπλήξει για άλλη μία φορά. Την εμπιστεύομαι πλέον! (Σ' όλους έχει συμβεί, ε;)

Υ.Γ.: Η παράσταση θα ανεβεί στη Θεσσαλονίκη από την Πέμπτη 6/5 στο θέατρο "Αθήναιον". Και μετά το Πάσχα θα περιοδεύσει στην υπόλοιπη Ελλάδα.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ

Παρασκευή 9 Απριλίου    Πάτρα
Σάββατο 10 Απριλίου       Πάτρα
Κυριακή 11 Απριλίου        Πάτρα
Τρίτη 13 Απριλίου         Κέρκυρα
Τετάρτη 14 Απριλίου     Γιάννενα
Παρασκευή 16 Απριλίου  Ηράκλειο
Σάββατο 17 Απριλίου     Ηράκλειο
Κυριακή 18 Απριλίου      Ηράκλειο
Δευτέρα 19 Απριλίου     Χανιά
Πέμπτη 22 Απριλίου      Καβάλα
Παρασκευή 23 Απριλίου Καβάλα
Σάββατο 24 Απριλίου    Κομοτηνή
Κυριακή 25 Απριλίου     Αλεξανδρούπολη
Τρίτη 27 Απριλίου        Ξάνθη
Τετάρτη 28 Απριλίου    Σέρρες
Πέπμτη 29 Απριλίου      Κοζάνη
Παρασκευή 30 Απριλίου Τρίκαλα

Υ.Γ. (2): Το cd της παράστασης με την υπέροχη μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και το τραγούδι με τη φωνή της κας Μαραγκού, "Έλα μαζί μου", κυκλοφορεί από την εταιρία CANTINI.

Έλα μαζί μου

(Μουσική: Ευ.Ρεμπούτσικα- Στίχοι: Ερ. Μπελιές) 

Έλα μαζί να φύγουμε
πάμε μακριά στα φώτα τα γιορτινά
πρέπει κι εμείς να ζήσουμε
για δυο στιγμές η θλίψη νά 'ναι χαρά

Το θαύμα αυτό
δεν κρατάει ποτέ για πολύ
και είναι γραφτό
να χαθούμε απ' αυτή τη σκηνή (Χ2)

Είν' η ζωή μια χίμαιρα
είναι του τσίρκου η λάμψη η μαγική
ζήσε μόνο το σήμερα
κι ας τη ψυχή σου για λίγο να ξεχαστεί

Το θαύμα αυτό
δεν κρατάει ποτέ για πολύ
και είναι γραφτό
να χαθούμε απ' αυτή τη σκηνή (Χ2)

Με το που άκουσα πως είναι 4+ ώρες κάπως μου 'ρθε. Αλλά το πάλεψα κι είπα πως αξίζει τον κόπο. Κι έτσι με μια πολύ γλυκιά παρέα δύο φιλότεχνων ξεκινήσαμε για το Εθνικό. Θεωρώ πάρα πολύ καλή κίνηση να υπάρχει εισιτήριο, ανεξάρτητα με τη μέρα, 13 ευρώ για άτομα κάτω των 18. Είναι μια προσιτή τιμή και τραβάει τους μαθητές.

Το βιβλίο το διάβασα όταν άκουσα το soundtrack της σειράς. Δεν κάτι που θα πέρναγε απαρατήρητο, ενισχυμένο βέβαια με τη γνωστή υπόθεση περί δολοφονίας του συγγραφέα. Αρχικά, μου άρεσε το γεγονός ότι στα σχόλια δεν υπήρχαν μόνο θετικές απόψεις. Υπήρχε χαρακτηριστικά η άποψη "Πρόκειται για ένα χυδαίο πορνογράφημα". Αυτό και μόνο σου κινεί την περιέργεια. Προκάλεσε πάταγο ο λόγος του, φαντάζομαι.

Νίνα η Φιλ. Κομνηνού κι Εκάβη η Νένα Μεντή. Εγγύηση για επιτυχία; Μπορεί. Ξεκίνησε ομαλά, αν και πρέπει να πω από τώρα συγχαρητήρια στο σκηνογράφο, αλλά κάπως μου το χάλασε...Δεν είμαι κριτικός, μα η ερμηνεία της Κομνηνού, την οποία λατρεύω ως καλλιτέχνη, ήταν υπερβολική. Έπειτα..αμάν ρε Φασουλή, όλα στη φορά; Γυμνοί ομοφυλόφιλοι στην ταράτσα; Βάλε τουλάχιστο να μη φαίνονται τα επίμαχα σημεία! Αυτό για μένα δεν ήταν κάτι το περίεργο, αλλά να το δούμε αντικειμενικά. Τολμηρό!

Ρεαλιστικότατο κι αυτό ήταν ευχάριστο. Και φτάνουμε στο σημείο που την Ελένη (κόρη της Εκάβης) ενσαρκώνει η Τάνια Τρύπη. Αν δεν το 'χετε σαν εικόνα σας λέω πως η γυναίκα ήταν σα μαούνα σε φουρτούνα. Δε μ' αρέσει που δε μ' αρέσει την κάνανε πιο αντιπαθητική από αυτό που περιγράφεται στο βιβλίο. 

Η Εκάβη ήταν ακριβώς όπως χαρακτηρίστηκε από τον Τύπο: μια πατσαβούρα από βελούδο. Στο σίριαλ ήταν, ελαφρώς, πιο "βαριά" η ερμηνεία από τη Λ. Πρωτοψάλτη. Ενώ στη θεατρική απόδοση, με το διαολόχερο του Φασουλή πάντα (:P), ήταν μία πολύ συμπαθητική κυρία που τα 'χε όλα και τα 'χασε! Με λίγα λόγια η Μεντή πάλι έδωσε ρέστα. 

Με τη ματιά κάποιου που δεν έχει διαβάσει το βιβλίο ήταν μια εξαιρετική παράσταση. Για μένα που το χω διαβάσει και φοβόμουνα, λόγω του ότι το καλοκαίρι του '05 είχα δει και "Ορέστη" σε σκηνοθεσία του ιδίου, ότι κάτι θα κάνει, κάτι θα βάλει και θα γελάσουμε. Αν και γέλασα δε μ' άρεσε.

Και το τέλος: η σκηνή που αφήνει το θεατή μαλ***! Ο Άκης (εγγονός Εκάβης) μεταμορφώνεται σε Κώστα Ταχτσή αλά Νέας Υόρκης εκδοχή (κραγιόν, πέρλες, γυναικεία, ρόμπα, κόκκινο νύχι κλπ) και με μια κίνηση ματώνει το λαιμό του. Ακολουθούν κι οι υπόλοιποι. Το απροσδόκητο!

Η παραφωνία στο όλο θέμα. Οι χοροί και τα πανηγύρια πριν το φινάλε! Εμένα δε μ' άρεσαν! Απόψεις είναι αυτές.

Γενικά: Πέρασα καλά!