Ο μεγαλύτερος Έλληνας στιχουργός. Μια λαμπρή πορεία στο χρόνο, που συμπληρώνει 50 χρόνια. Είπανε οι φίλοι του να τον τιμήσουνε στο Ο.Α.Κ.Α. Ε...πήγαμε κι εμείς! Ο Λ. Παπαδόπουλος είναι ένας λατρεμένος άνθρωπος και πολύ σημαντικός για μένα (κι αυτό δεν έχει να κάνει με την αγάπη που έχω στη Χαρούλα). Ήθελα πολύ να βρεθώ σε μια τέτοια γιορτή, μαζί με όλο το ελληνικό τραγούδι. Αλεξίου, Πάριος, Αρβανιτάκη, Κούτρας, Τερζής...Ποιον να πρωτοθυμηθώ?! Ακόμα κι ο Χατζηγιάννης, που δεν τον πολυ-πάω.

Ξεκίνησα μες στην τρελή χαρά, από τις 5 για να είμαι εκεί στην ώρα μου (Αρένα βλέπετε..). Και που πήγα..τι? Τα κλάματα ήθελα να βάλω!!! Αρένα γι' αυτούς ήτανε ο στίβος γύρω γύρω. Δεν μπορούσα να δω. Κι από ήχο...ίσως να 'φταιγε κι ο χώρος. Δεν είμαι περίφανη με τον εαυτό μου, αλλά πάνω στο μισάωρο έφυγα. Να προλάβω και τον Ηλεκτρικό! Ούτε τη Χαρούλα δεν ευχαριστήθηκα, που βγήκε πρώτη πρώτη. Είχε κι οθόνες...οι οποίες δείχνανε φωτογραφίες από τη ζωή και τις συνεργασίες του Μεγάλου Στιχουργού...

Δε γίνεται να το πάμε άλλη μία στο Καλλιμάρμαρο ή στο Λυκαβηττό? :(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(

Κι ήταν κάτι που γίνεται μόνο μία φορά...Δεν πειράζει..το καλό είναι πως ηχογραφήθηκε και μαγνητοσκοπήθηκε για να κυκλοφορήσει αργότερα. Ας ελπίσουμε πως άξιζε τον κόπο..!

(Υπάρχει κάποιος που να την παρακολούθησε πρώτη και να έχει να μας πει κάτι το θετικό?)