Το κλάμα είναι μια αδυναμία και μία ένδειξη αδύναμου χαρακτήρα. Αυτό δηλαδή πίστευα μέχρι πριν λίγο. Αλλά τελικά ανακάλυψα πως οι πιο δυνατοί άνθρωποι κλαίνε και το λένε! Και σκέφτηκα ακόμη πως θέλει πολύ θάρρος και κουράγιο για να μπορέσεις να κλάψεις μπροστά σε άλλους. Γιατί εκτείθεσαι...και αυτό θέλει δύναμη...

Χρυσός από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας ο δίσκος της Χαρούλας με το αφιέρωμα στο Μάνο Λοΐζο! Κι εκείνη το έμαθε για πρώτη φορά χθές στη συνέντευξη που έδωσε στο Love Radio 97,5! Και τώρα πάει για πλατινένιο! Απίστευτο κι όμως αληθινό!! Μπράβο Χαρούλα μας!

Είναι ώρα για γεύμα. Ας πάρουμε δύο διαφορετικά παιδιά στην εφηβεία:Χ και Κ.

Ο Χ είναι 13 ετών. Είναι πολυάσχολος, αφού εκτός από το σχολείο του(ιδιωτικόι) είναι σε ποδοσφαιρική ομάδα και παίζει σαξόφωνο. Το πρόγραμμα των γονιών του είναι απίσης φορτωμένο. Και οι δύο έχουν μια επιτυχημένη καριέρα.

Η Κ είναι 14 χρονών. Αντιθέτως προέρχεται από φτωχογειτονιά. Οι γονείς της είναι μεροκαματιάρηδες άνθρωποι, ενώ δεν έχουν την οικονομική άνεση για εξωσχολικές δραστηριότητες.

Ποιός από τους δύο πιστεύετε πως έχει πιο φυσιολογική εφηβεία και θα έχει μια ομαλή εξέλιξη στη ζωή του?

Η απάντηση είναι η Κ. Και αυτό οφείλεται στον τρόπο που γευματίζουν. Μπορεί να σας εκπλίζει, αλλά δεν πρέπει.

Ο Χ όταν επιστρέφει από την προπόνηση, δεν έχει αρκετό χρόνο ώστε να φάει και να ξεκουραστεί. Γι' αυτό τρώει κάτι πρόχειρο, βλέποντας τηλεόραση, μόνος του.

Από την άλλη πλευρά η Κ περιμένει τους γονείς της για να φάνε όλοι μαζί, στρώνουν το τραπέζι και τρώνε το φαγητό που ετοίμασε η μητέρα της.

Πείτε μου: Δεν είναι τραγικό να στηρίζεται ένα μέρος της συμπεριφοράς μας στο πως τρώμε κατά τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας μας?

Αν με ρωτούσατε ποιες είναι οι αναμνήσεις που θέλω να κρατήσω θα μπορούσα να σας απαντήσω με γεγονότα και εικόνες από όλη μου τη ζωή! Αλλά αυτό που πραγματικά θυμάμαι είναι οι ωραίες ιστορίες τα χειμωνιάτικα βράδια (ήμουν από τα παιδιά που πρόλαβαν μια ακμαία προγιαγιά), τα παραμύθια και φυσικά τα νανουρίσματα... Τι άλλο πιο τρυφερό?!

Σίγουρα δεν καταλαβαίνεται με την πρώτη τον όρο αυτό της ψυχολογίας. Μα σίγουρα κάτι σας φέρνει στο μυαλό. Ας δοκιμάσουμε: Ο καθένας μας έχει μια εικόνα για τον εαυτό του κι αυτή η εικόνα καθορίζει τις πράξεις του. Αν, ας πούμε, κάποιος θεωρεί ότι οι άνθρωποι του συμπεριφέρονται άσχημα, θα προκαλεί με τη δική του συμπεριφορά την αρνητική αντίδραση των άλλων με αποτέλεσμα να εκπληρώνεται η αρχική του πεποίθηση. Την αυτοεκπλρούμενη προφητεία θα τη συνατήσεις κάθε φορά που θα αναγνωρίζεις κάποιο "μοτίβο ζωής", δηλαδή κάποια αρνητικά γεγονότα που συμβαίνουν διαρκώς (απορρίψεις, απογοητεύσεις κ.ά.) και ταυτίζονται με την αρνητική πεποίθηση του πάσχοντα. (Βασίζεται στην αυτοσυνέπεια)

Μεταξύ μας, και δυστυχώς, συμβαίνει όλοι μας να το έχουμε δει πολλές φορές στη ζωή μας!

Μα φυσικά μιλάω για αυτούς τους άχρηστους που μας κυβερνάνε!! Τα σχολεία άρχισαν και οι μαθητές δεν είχανε ούτε τα μισά βιβλία. Έλειπε η Φυσική, η Ιστορία, τα λεξικά, η γραμματική και το συντακτικό των Αρχαίων...Δεν προλάβαν να τυπωθούν είπαν! Και ήταν μεγαλύτερη ανάγκη να τυπωθούν τα βιβλία της γυμναστικής και των εικαστικών. Μα δερ ξέρουν τι θα πει πρωτεραιότητα!? Και μετά σου λέει δωρεάν παιδεία! Οι περισσότεροι τα αγόρασαν από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και τα έβγαλαν φωτοτυπίες.

Όχι άλλα κάρβουνο!!