Ακούγοντας το soundtrack από το υπέροχο "Love Actually" είπα να μπω στο τόσο μαγικό και γλυκό πνεύμα των Χριστουγέννων. Τα περισσότερα μαγαζιά έχουν στολίσει από το Νοέμβρη, αλλά με τις τότε θερμοκρασίες δε με τράβαγε τίποτα γιορτινό. Οι Γιορτές θέλουν χιόνι (ή τουλάχιστο πολύ πολύ κρύο), θέλουν Wham και "Christmas in Bossa" κι άλλες παραλλαγές κομματιών γι' αυτή την περίοδο, θέλουν δώρα κάτω από το δέντρο, κίτρινα φωτάκια στο μπαλκόνι, "Home Alone 1&2" θέλουν....αγάπη! Ναι, όσο κλισεδούρα κι αν ακούγεται τα Χριστούγεννα πρέπει να είναι γεμάτα αγάπη! Οικογένεια, φίλοι...

Με πιάνει κάτι τέτοιες μέρες το ψυχοπονιάρικό μου. Κι ελαφρώς το μίζερο...ξέρετε: λεφτά δεν έχουμε για να πάρουμε δώρα ακόμη και στο γείτονα, δεν μπορούμε να αδειάσουμε τον Ιανό, δεν υπάρχει Άι-Βασίλης (άσχετο αν πίστευα μέχρι την Στ' Δημοτικού) κι άλλα τέτοια εποχιακά.

Τα Χριστούγεννα έρχονται, θέλω κ γω να γίνω το παιδάκι στη διαφήμιση του Jumbo!! Ξέρετε πόση ελπίδα μου 'χει δώσει αυτή η χαζοδιαφήμιση? Κι η ανάλογη στο ραδιόφωνο? Ξέρετε πως είναι να διαβάζεις Χημεία και να σου λένε πως έμειναν μόνο 20, 19, 18 μέρες?? Βγάλε και τα Σ/Κ. Τι να λέμε ρε παιδιά, τα Χριστούγεννα ήρθαν! Τι πρέπει να κάνω όμως για να κρατήσουν περισσότερο? Ε? Να γίνω βοηθός του Άγιου Βασίλη?

Τέλος! Όταν μεγαλώσω και γίνω διάσημη θα ζήσω μόνιμα στο Σικάγο, θα έχουμε χιόνι το λιγότερο 2 μήνες το χρόνο και θα γυρίσω το "Μόνος στο σπίτι 45"! Ε, μα! Αυτό είναι ζωή. Όχι, σαν τη Δάφνη Αττικής που 24 Δεκέμβρη και θα 'χουμε θερμοκρασίες Απρίλη!

Καλές Γιορτές από τώρα, αν και θα τα ξαναπούμε...!