Καλησπέρα. Στο προηγούμενο post μου: "Χωρίς τίτλο" είχα αναρωτηθεί πως θα κυλούσε ο Μάης και μου προτείνατε διάφορες λύσεις. Άλλες ακολούθησα και άλλες όχι. Πλησιάζει το τέλος του Μάη και οι δουλειές του σπιτιού τελείωσαν επιτυχώς χθες (Παρασκευή). Τώρα που έχω λίγο ελεύθερο χρόνο, αποφάσισα να ασχοληθώ με τον υπολογιστή μου, το καλό εχθρό μου.  Η ενασχόληση μαζί του μου παίρνει αρκετή ενέργεια και ευτυχώς που αύριο (Κυριακή) θα βγώ για καφεδάκι με μια φίλη. Ο υπολογιστής, στα απογεύματα της τελευταίας εβδομάδας, μου κράτησε παρέα, αλλά μου έσπασε τα νεύρα μαζί με τον τεχνικό, που φώναξα να με βηθήσει. Το στικάκι και η μονάδα εξωτερικού δίσκου, που  αγόρασα, κάνουν δουλειά. Όμως, τη κάνουν αργά. Ο υπολογιστής γερνάει και η δουλειά δέκα χρόνων πάει σαν τον κάβουρα όσον αφορά την αποθήκευση και την ανάκτηση των αρχείων. Πριν τρία χρόνια είχαν χαθεί αρχεία από ιό και την ασχετοσύνη μου σε ορισμένα θέματα χειρισμού. Εν τω μεταξύ η τεχνολογία προχωράει γοργά και δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να αγοράσω ένα καινούργιο υπολογιστή. Θα βολευτώ με το "γεράκο" μου! Ευτυχώς, που μπορώ να βοηθώ δύο γυναίκες, που βρίσκονται σε χειρότερη θέση από μένα. Μην το πάρετε ότι κακομοιριάζω ή ως κομπασμό. Σιγά-σιγά γίνεται η αγουρίδα μέλι, λέει ο σοφός λαός μας. Με αυτή τη παροιμία παίρνω κουράγιο και συνεχίζω να ζω μέχρις ότου παρουσιαστεί κανένα "μανιτάρι" (=δυσκολία). Αλλά και πάλι τη δυσκολία την αντιμετωπίζεις με ψυχραιμία, χιούμορ και με μεγάλο στομάχι. Έχω βγεί εκτός θέματος, αλλά ο υπολογιστής είναι μηχάνημα και δεν γνωρίζει ότι ο Μάης είναι μήνας της άνοιξης, η οποία είναι εποχή μεταβατική από το χειμώνα στο καλοκαιράκι.

Καλησπέρα! Πέρασαν σχεδόν δυό μήνες από τη τελευταία φορά που έγραψα στο blog μου. Διάφορα γεγονότα συνέβησαν μέχρι σήμερα και όλα άφησαν το σημαδάκι τους στη ζωή και στη ψυχή μου. Το μοναδικό δυσάρεστο γεγονός, που ήρθε για να μείνει, είναι ο κορωνοϊός και οι εμβολιασμοί. Πέρασε το Πάσχα, γιορτάσαμε τη Πρωτομαγιά, ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλο και τελείωσαν όλα. Όμως, αύριο ξεκινάει μια καινούργια μέρα, μια νέα εβδομάδα, που δεν ξέρεις τι σου θα σου φέρει. Αυτό είναι και η γοητεία του άγνωστου μέλλοντος και ταυτόχρονα η συνέχιση της ρουτίνας. Κάτι θα σκαρφιστώ για να μην αισθανθώ και πάλι μόνη. Το μόνο σίγουρο είναι το καθημερινό πρωινό τηλεφώνημα με τη κολλητή μου και το καθημερινό μεσημεριανό τηλέφωνο στο ράδιο-αδέλφω (δηλαδή στην αδελφή μου). Οι υπόλοιπες ώρες πως περνάνε άραγε; Ο σκύλος μου και ο υπολογιστής είναι καλή παρέα, αλλά δεν γεμίζουν τη μοναξιά. Ο Απρίλης πέρασε, χωρίς να το καταλάβω, αλλά ο Μάης πως θα κυλήσει; Άγνωστο! Το κάπνισμα δεν είναι λύση και το άδειασμα του τασακιού είναι το αποτέλεσμα μιας επιβλαβούς εξάρτησης. Κάτι πρέπει να κάνω, αλλά τι και πως; Να κάτι που πρέπει να ασχοληθώ. Έχετε να μου προτείνετε κάποια λύση; Οι δυό φίλες μου έχουν σηκώσει τα χέρια μαζί μου, και η αδελφή μου με "φοβάται".Δεν έχω να γράψω κάτι άλλο, γιατί οι ιδέες μου για γράψιμο στέρεψαν