Καλημέρα.....

Τώρα που φεύγει ο Μάης.... και μπαίνει το καλοκαίρι επισήμως...

και για..... να μη με λέτε απαισιόδοξο.....

Σας αφήνω μερικές (10) συμβουλές ουρανοκατέβατες....:

-Τα τσιγάρα ΜΟΝΟ στα παρτέρια και στα άγρια λαγκάδια τα πετάμε.... Και αν βρείτε και ξερά..... κερδίζετε και παραπάνω πόντους...

-Δεν ομιλούμε στον καπετάνιο, γιατί θα σας χρεώσει τη τράκα!!! (και το πλοίο είναι και ακριβό...)

-ΠΡΟΣΟΧΗ στους πνιγμούς... και αν γλιτώσετε ΠΡΟΣΟΧΗ στα πυροβεστικά που συλλέγουν νερό!!!! (ΠΟτε ΔΕ ξεΡΕΙΣ αΠΟ που ΘΑ σου 'ΡΘΕΙ....)

-ΠΡΟΣΟΧΗ στα αντηλιακά... (τα συνεργεία και τα βενζινάδικα είναι πιο φτηνά και σε συσκευασία 5λιτρου...)

-Όταν ταξιδεύετε (με το αυτοκίνητο) φροντίστε  να έχετε βάλει νωρίτερα κέτσαπ στις πατάτες (για οδηγούς), γιατί αν τη βάλετε καθ'οδόν ίσως και να χυθεί απ' έξω... (κρίμα τόσα λεφτά δώσατε)

-(Βάλτε και στοίχημα:)Προσπαθήστε να μιλάτε στο κινητό αφού κρατάτε το τοστ στο χέρι και προσπαθείτε να πιείτε λεμονάδα (για οδηγούς πάντα....)

-Μην αφήνετε τα παιδιά να σκάσουν..... Ποτέ δεν είναι αργά για λίγο φυσικό λίπασμα (κοπριά κοινώς), στα παραμελημένα λουλούδια της επαρχίας. -Όσο για τη θάλασσα δε φαίνεται..... Άφοβα!!!!! Κι αν φανεί... θα έχεις προλάβει να φύγεις μακριά...

-Στα ενοικαζόμενα αφού ψάξετε τα ντουλάπια μπας και βρείτε κανα 50ευρω από τον προηγούμενο..., να θυμάστε ΔΕΝ υπάρχει ωράριο!!! Ήρθαμε να ξεκουραστούμε και θα το κάνουμε... ΉΡθαμε να γλεντήσουμε και ας είναι 3:30 το μεσημέρι ή 5:45 το πρωί!

-Η παραλία έχει άλη χάρη όταν κατεβάζεις και τη μηχανή σου δίπλα.

-και τέλος... ΤΑ ΠΑΓΩΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΜΗ ΤΑ ΤΡΩΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ!!!!

άντε γεια μας........

Καλοκαίρι - Β.Παπακωνσταντίνου (Χρόνια πολλά)

Το καλοκαίρι έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ
να το προϋπαντήσουμε παιδιά με Ι.Χ
Σταμάτησα σε μια ΒΡ και πήρα 2 μπουκάλια
που κάνουν άγριο μαύρισμα και πια δεν είσαι χάλια

Καλοκαίρι, καλοκαίρι
σου 'ρχομαι ακράτητος
Καλοκαίρι, καλοκαίρι
Είμαι ασυγκράτητος

Με πιάνει μία κίνηση σαν βγήκα απ' την Αθήνα
7 γρανίτες τσάκισα μέχρι την Ελευσίνα
Ανοίγω τα παράθυρο, αέρα φρέσκο θέλω
Μα μύριζε ο Σαρωνικός, υπαίθριο μπουρδέλο

Καλοκαίρι, καλοκαίρι
βότσαλα και κύματα
Καλοκαίρι, καλοκαίρι
μπόχα κι απορρίμματα

Στην παραλία ψήθηκα σαν άγρια τηγανίτα
Μα μ' έκοψε ένα πιάσιμο να δεις, απ' την γρανίτα
Οι πόνοι είναι αφόρητοι, με κόβουν σαν στιλέτα
Αδίκως όμως πάσχιζα να βρω μια τουαλέτα

Καλοκαίρι, καλοκαίρι, σου 'ρχομαι ακράτητος...

Μια λύση μόνο έμεινε και να μην γίνει λόγος
Στην θάλασσα ξαλάφρωσα σαν γνήσιος (οι)κολόγος
Όταν θα πας στην εξοχή θα πρέπει να 'χεις (σ)χέση
Με κάποιο σπίτι εξοχικό να σου κρατούν μια θέση

Καλοκαίρι, καλοκαίρι
φιλελεύθερη λαλιά
Το 'να εχτύπαε τ' άλλο χέρι
Από την απελπισιά

Τα νεύρα μου τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω……

 (Διευκρύνηση: Ακολουθεί μεγάλο κείμενο, αν θες άκου το τραγουδάκι και μετά διάβασέ με....) 

Χτες διάβασα τα «νέα μέτρα» για το Ηρώδειο!!!!  Bravisimo!!!!!!! Tα sigxarikia μου!!!!!!!!!!!!

Ρε μας δουλεύετε???????????????????????????????????????????????????

ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ:

• Ψηλά τακούνια
• Τσίχλες
• Πυροτεχνήματα
• Βαριά σκηνικά
• Πολλά ντεσιμπέλ

ΟΧΙ:

• Στο κάπνισμα
• Στις τσίχλες
• Την κατανάλωση τροφίμων
• Στις επεμβάσεις στο μνημείο
• Στα πάνω από τα 100 ντεσιμπέλ

Ναι στην αναστήλωση δύο νέων σκαλων……………………………..!

Ο Α.Μάντης  προϊστάμενος της Εφ.Ακροπόλεως (όπου ακούς εφορία, να θυμάσαι για τι είδους ανθρώπων μιλάμε…..) δήλωσε:

 Παλαιότερα είχαμε τα απορρίμματα που έφραζαν τους αγωγούς απορροής των υδάτων, με αποκορύφωμα μια μεγάλη πλημμύρα. 

Κάτσε, κάτσε!
Πλημμύρα;
Πότε; 10 Αυγούστου;;;;
Που ζώ ρε παιδιά εγώ;;;; Πότε έγινε αυτό;

Μήπως όλες οι πλημμύρες στο κέντρο τουλάχιστον έχουν γίνει μετά το μήνα Νοέμβριο;;;;

Μήπως ο κόσμος που παρακολουθεί τις εκδηλώσεις στο Ηρώδειο πληρώνει κατά μέσο όρο 80€;;;;

Μήπως από αυτά τα λεφτά πληρώνονται και κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι για το καθαρισμό της κάθε εκδήλωσης, μετά το πέρας αυτής; Και όχι όταν φτάσει Δεκέμβριος; 

Και για να επανέλθω στην αρχή..

Δηλαδή θα απαγορέψετε στην Δασκαλάκενα, ή στην Παπαντρέενα, ή στην Καραμάνλενα (συμβολικά τα ονόματα… υπάρχουν κανά 2000 ακόμα που θα μπορούσα να αναφέρω) ….που θα σκάσουν στο Ηρώδειο με ψιλά τακούνια, κατσικοτρώγοντας τσίχλες για μια καλή (Ελλάδα και) αναπνοή, ντυμένες σα βαριά σκηνικά, κρατώντας το τσιγάρο επιδεικτικά, -ξέρεις εσύ, με το γυναικείο κλασσικό τρόπο- συνοδευόμενες από τα παλικάρια (τούτα) της Ελλάδας (τα παιδιά!), Κωστάκηδες & Γιωργάκηδες, παρέα με το ακριβό τους σάντουιτς και το καλό κρασί τους… φωνάζοντας βέβαια στα κάθε τυχαία δίδυμα –με ένταση πάνω από 100 ντεσιμπέλ-
ΜΗ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΡΚΑΔΟΡΟΥΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΕΡΩΣΕΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΑΚΟΥΕΙ ΜΕΕΕΕΤΑ…. ΑΚΟΥΤΕ ΒΡΕΕΕΕΕΕΕΕ…..ΕΕΕΕΕΕ;;;;
Θα μου πείτε δηλαδή πως θα ΑΠΑΓΟΡΕΨΕΤΕ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΕΡΠΤΩΣΗ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; 

…..ξανά…. 

ΡΕ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ……………………..;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; 

Για το άλλλο, το νέο το καλό, μάθατε;;;;;; 

Για το νέο μουσείο βρε της Ακροπόλεως….. 

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑαααααα………….. δε τα ξέρετε;;;;; 

Το νεό μουσείο λοιπόν θα έχει και εστιατόριο!!!!!   Ναι... ναι... αλήθεια....

Βέβαια βρεθήκαν δυο ιστορικά κτήρια που "μας χαλάνε".... αλλά δε β-αριέται... θα βρούμε τη λύση...

Θα πρέπει να έχει και θέα βλέπεις.............

Και επειδή μέσα στο θαυμάσιο αυτό κτήριο θα υπάρχουν τα αριστουργήματά μας!! (της προίκας μας....) έχουμε μια πολύ ωραία ιδέα....

(εδω δεν είναι Ηρώδειο.... δε μας ενοχλεί...)

Διαβάστε λοιπόν την ιδέα από τα μπουμπούκια που μας κυβερνάν:

-Tην κατεδάφιση δύο ιστορικών κτιρίων στη Διονυσίου Aρεοπαγίτου ενέκρινε το Yπουργείο Πολιτισμού, προκειμένου να έχει καλύτερη θέα το εστιατόριο του Mουσείου της Aκρόπολης.

-Tο εστιατόριο του Mουσείου, που θα παραχωρηθεί σε ιδιωτική εταιρεία προς εκμετάλλευση

-Θα διατίθεται για γάμους και βαφτίσεις, συνεστιάσεις, αλλά και μια ρομαντική βραδιά με φόντο τον ιερό βράχο και 68 ευρώ συν ΦΠA τη σαλάτα ρόκα-παρμεζάνα.
Ως εκ τούτου, οφείλει να προσφέρει θέα στο Θέατρο Διονύσου και όχι στον ακάλυπτο πολυκατοικιών του μεσοπολέμου, με δορυφορικές κεραίες και απλωμένες μπουγάδες ζωγράφων και ανώτατων δικαστικών.

-Στον τελευταίο όροφο θα τοποθετηθούν πλαστικά ομοιώματα των ελγινείων, σκεπασμένα με μαύρα κρέπια και τα λογότυπα των εταιρειών-χορηγών.(ΈΛΕΟΣ ΔΗΛΑΔΗ)

-Στους υπόλοιπους χώρους θα εκτίθενται τα υπάρχοντα εκθέματα, μαρμαρόσκονη από τα αρχαία που καταστράφηκαν κατά τη θεμελίωση του μουσείου, σκαλωσιές από τον Παρθενώνα, ATM γνωστών τραπεζών, αίθουσα μπόουλινγκ, δεκαώροφο υπόγειο πάρκινγκ με λογικές τιμές, κυλιόμενες σκάλες, μουλτισινεμάς, εμπορικό κέντρο με αφορολόγητα είδη, μεγάλα καταστήματα «Γερμανός», «Eλευδεθουράκης» και «Mερτόπολις» και ένα θεματικό πάρκο αφιερωμένο στη μυθολογία, εγκεκριμένο από την Aκαδημία Aθηνών, η οποία θα εκτίθεται σε διπλανή αίθουσα.

Πάρε κι ένα κερασάκι να έχεις:

Δίπλα στο μουσείο παραμένει το κτίριο του συντάγματος χωροφυλακής, ως αιώνιο μνημείο των Δεκεμβριανών, όταν μια χούφτα ανιδιοτελείς δοσίλογοι και ταγματασφαλίτες έδωσαν τη ζωή τους προκειμένου να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι και να μας κυβερνούν οι απόγονοί τους.

Και σας ενοχλεί το Ηρώδειο!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 Αλήθεια το Ζάππειο παγοδρόμιο; ΔΕν είναι ενοχλητικό; Δεν είναι προκλητικό;;;;;

(το ξεχάσαμε κι αυτό.............................;)

Και μη ξεχάσω να σας πω....... Το υπουργείο παιδείας ζήτησε πίσω "τα ματωμενα χώματα" που με αίμα τα πήρανε τα έρμα τα παιδάκια.......

ΥΓ. Προπροχθές, έκλεισε χρόνο η Αμαλία....... σιγή.......
Ανέλαβε κανένας καμία εευθύνη; Πάει κι αυτό...... Εδώ ο κόσμος χάνεται και το ΗΡώδειο ανακαινίζεται...
Και αν δε ξέρεις ποια είναι η Αμαλία, δε φταίω εγώ γι' αυτό, και δεθα σου πω. Είσαι υποχρεωμένος να μάθεις μόνος σου

πηγές: το βήμα, in.gr, 12830.gr, athens voice, avanteshockey, και άλλα.....

Apuimac (Eκεί στις Μπαχάμες-'89) Αν ήταν μαύρος ο θεός - Λ.Κηλαηδόνης

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα μεσουρανούσε
Θα 'χε μαύρο πάπα, μαύρους υπουργούς
μαύρο κυβερνήτη, μαύρους ξεναγούς και πάει

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα χοροπηδούσε
Θα 'χε μαύρους παίχτες, μαύρο διαιτητή
άσπρους υπηρέτες, μαύρο πρεσβευτή και πάει

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα σας κατουρούσε

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα καλοπερνούσε
Θα 'χε μαύρους γλάρους, μαύρους βουλευτές
μαύρους μπακαλιάρους, μαύρους δικαστές και πάει

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς θα πρωτοπορούσε
Θα 'χε μαύρους κρίνους, μαύρους χριστιανούς
μαύρους καπουτσίνους, μαύρους Γερμανούς και πάει

Αν ήτανε μαύρος ο Θεός που μας κυβερνούσε
η φυλή μας θα 'ταν αλλιώς και θα σας πηδούσε

Αν ήτανε μαύρος, αν ήτανε μαύρος
Μαύρο το πρωί, μαύρες ασπιρίνες και μαύρο χαρτί
μαύρη κιμωλία και μαύρο το πιόνι
μαύρο το καρπούζι και μαύρο πεπόνι
μαύρος ο πουρές και μαύρος λαπάς
μαύρα και τα πάμπερς, μαύρος Κοσκωτάς
μαύρος μπακαλιάρος, μαύρος υπουργός
μαύρο-μαύρο-μαύρο Λουκιανός

 Δεύτερο ποστ.... Δεν πειράζει... Πειράζει;

 Αλλά τέτοια είδηση πρέπει να τη μάθετε κι εσείς..!!!

Την φαεινή ιδέα να πληρώσει με μαριχουάνα επειδή δεν είχε χρήματα, σκέφτηκε ένας Νεοζηλανδός, όταν πήγε να ψωνίσει στο κατάστημα ενός βενζινάδικου.Δυστυχώς για αυτόν δεν πρόλαβε να διαπιστώσει αν η προσφορά του θα γινόταν δεκτή από τον ταμία, αφού ο πελάτης που περίμενε πίσω του ήταν αστυνομικός και τον συνέλαβε αμέσως.

Σύμφωνα με τοπική εφημερίδα, ο 28χρονος ήθελε να αγοράσει δύο πακέτα καραμέλες και ένα πακέτο με πατατάκια. Φαίνεται μάλιστα πως ήταν τόσο πεινασμένος που δεν πρόσεξε ότι έξω ακριβώς από το κατάστημα υπήρχε ένα περιπολικό.

(εδώ κοιτάμε τη photo...)

Ο 28χρονος μηχανικός από τη μικρή πόλη Κάρτερτον του Βόρειου Νησιού οδηγήθηκε στο δικαστήριο με την κατηγορία της κατοχής ναρκωτικών ουσιών.

Αγάπη μου σε γύρευα σε γη και σε φεγγάρι
Και σα μουλάρι σήκωνα του έρωτα τα βάρη
Μα εσύ με εγκατέλειψες και πήγες μ'έναν άλλο
Γιατί κοιτούσες τα μικρά και γώ... είχα μεγάλο

Μεγάλο ντέρτι στην καρδιά και πήγα να στο δείξω
Τη φλόγα που'χω μέσα μου γιά πες μου πως να σβήσω
Εγώ τρελλή σ'αγάπησα και'σύ με απαρνιέσαι
Και στο Καβούρι μιά βραδιά σε βρήκα να... φιλιέσαι

Ε όχι ρε παιδιά, αν είναι δυναμόν
Αυτή πέρασε τ'όργανο για φέτα του ζαμπόν
Αφήστε τ'άλλα αλλαντικά και πιάστε το κασέρι
Αυτή κατέχει τ'όργανο σαν νά'τανε μπεγλέρι

Τι μαλάκας ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν...
Ναι αλλά ήσουνα και'συ ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν...

Δεν ήξερα ότι ήσουνα η κόρη του Απιστία
Μου τό'χες πει μία φορά μα το'πήρα στ'αστεία
Γι'αγάπη όταν σου μίλησα, για γάμο όταν είπα
Με ρώτησες αν θέλω να μου κάνεις μία... πίτα

Τάρανδο με έκανες, με κοροιδεύουν όλοι
Απ'το μονό κρεβάτι σου 'εχουν περάσει όλοι
Ο Μπάμπης, ο Αλέξανδρος, η Ντόρυ και η Άννα
Τώρα κατάλαβα πως είσαι... ακατάλληλη για μάνα

Ε όχι ρε παιδιά, αν είναι δυναμόν
Αυτή πέρασε τ'όργανο για φέτα του ζαμπόν
Αφήστε τ'άλλα αλλαντικά και πιάστε το κασέρι
Αυτή κατέχει τ'όργανο σαν νά'τανε μπεγλέρι

Τι μαλάκας ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν...
Ναι αλλά ήσουνα και'συ ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν...

Δε κλαίω που δε μ'αγαπάς, δε κλαίω που δε θυμάσαι
Από τις τύψεις κάποτε εσύ δε θα κοιμάσαι
Δε κλαίω που παντρεύτηκες και τώρα ζεις στο Βόλο
Κλαίω μόνο γιατί έχασα...
Την ευαίσθητη καρδιά σου,τα ναζάκια τα τρελλά σου,το παστίτσιο της μαμάς σου
Και τον θεσπέσιό σου κώλο

Τι μαλάκας ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν...
Ναι αλλά ήσουνα και'συ ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν...

Ένα τραγούδι που έχει κυκλοφορήσει μόνο σε 45-άρι δισκάκι. Είναι σύνθεση του Βασίλη Βασιλειάδη, και το τραγουδά ανεπανάληπτα ο Στέλιος Καζαντζίδης:

" Ανήφορο θα πάρω ν' ανέβω στο βουνό
στην πλάτη μου θα σύρω για σένα το Σταυρό
τις θάλασσες θα σκίσω,
τον κόσμο θα ρωτώ
θλιμμένο θα με βρίσκει
το μαύρο δειλινό

Να ρωτήσω τώρα ποιόν που να βρίσκεσαι αν ξέρει
που έφυγες μια χαραυγή
και δεν σ' είδε ούτε ένα αστέρι..

Σβήνει η βροχή τα βήματα μου
κι ο δρόμος που θα βγεί για μένα πια
πίνει το χώμα τα δάκρυα μου
και τα όνειρα μου για σένα,
τα πήρε ο βοριάς

Εριξες μεσ' τη φωτιά
τις γλυκιές μας αναμνήσεις
μα υπάρχει και θεός
και ίσως να σε τιμωρήσει
ΙΣΩΣ ΝΑ ΣΕ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ........

Για να μη ξεχνάμε και για να μαθαίνουν.....

Μπορείτε να κατεβάσετε 3 τραγούδια των Ενδελέχεια τα οποία δεν υπάρχουν σε κανένα album οι "εκτελέσεις" τους....

1. Δανεικά -- Live στο ΡΟΔΟΝ
2. Ρίχτηκα στη σιωπή
3. Μικρές Χαρές (cello mix) 1998

Πατήστε εδώ και καλή ακρόαση...

(......με τη συναίνεση των δημιουργών)

Ακολουθούν οι στίχοι και τα τραγούδια....:

ΔΑΝΕΙΚΑ

Από το χτές μου περισσέψαν κάτι μέρες
και το αύριο ζητάει δανεικά.
Ποιος ζυγίζει τη ζωή και την ορίζει;
Ποια φοβέρα,ποια φωνη και ποια φωτιά.

Δανεικά-δανεικά...
Απ'της ζωής την τράπεζα
Δανεικά...
Και να'ρχότανε μια μέρα,
όσα είναι δανεικά,
σ'ένα κόλπο να'παιζα.

Όταν βρέχει ο βρεγμένος δε φοβάται
μα φοβάται,όπως λένε ο φτωχός.
Με τον ήλιο τελικά,ποιος είναι φίλος,
ο βρεγμένος,ο φτωχός ή ο στεγνός;

Δανεικά-δανεικά...
Απ'της ζωής την τράπεζα
Δανεικά...
Και να'ρχότανε μια μέρα,
όσα είναι δανεικά,
σ'ένα κόλπο να'παιζα.

Οι ελπίδες μου γυρνάνε προς τα πίσω,
πριν τις βγάλω στο σφυρί και τις πουλήσω.
Κι όλο εδώ ξαναγυρνώ κι αναρωτιέμαι,
να χαθώ,να χωριστώ ή να ελπίσω;

Δανεικά-δανεικά...
Απ'της ζωής την τράπεζα
Δανεικά...
Και να'ρχότανε μια μέρα,
όσα είναι δανεικά,
σ'ένα κόλπο να'παιζα.

ΡΙΧΤΗΚΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ 

Ρίχτηκα, ρίχτηκα στη σιωπή
Ρίχτηκα, ρίχτηκα στη σιωπή
Σαν τους παλιούς που όλο κοιτάν' πίσω απ' το τζάμι
καρφί ευθεία πουθενά
καρφί ευθεία πουθενά
καρφί ευθεία πουθενά
και είναι όλα τόσο απλά

Κλείδωσα, κλείδωσα το λυγμό
Κλείδωσα, κλείδωσα το λυγμό
σαν τις βουβές τις κόρες των βουνών μας χήρες
μες στης ψυχής τα πιο βαθιά
μες στης ψυχής τα πιο βαθιά
μες στης ψυχής τα πιο βαθιά
και είναι όλα τόσο απλά

Έδιωξα, έδιωξα το Θεό
Έδιωξα, έδιωξα το Θεό
να μη με βλέπει όσο τη ζήση θα σαρκάζω
που δε με βγάζει πουθενά
που δε με βγάζει πουθενά
που δε με βγάζει πουθενά
και είναι όλα τόσο απλά

Να μη με βλέπει όσο τη ζήση θα σαρκάζω
που δε με βγάζει πουθενά
που δε με βγάζει πουθενά
που δε με βγάζει πουθενά
και είναι όλα τόσο απλά

ΜΙΚΡΕΣ ΧΑΡΕΣ (Cello Mix) 

Καυτή βροχή στα μάτια σου
Ξεπλένει την αλήθεια.
-θα ξαναρθούν μικρές χαρές-

Μικρές χαρές σαν άγγελοι-
Ρουφιάνοι για βοήθεια.
-θα ξαναρθούν μικρές χαρές-

Κλειστές ζωές σα θέατρο
που τρέμει τις αργίες.
-θα ξαναρθούν μικρές χαρές-

Μικρές χαρες σαν κυριακές
και σαν χλωμές αγίες.
-θα ξαναρθούν μικρές χαρές-

Δε φταίει κανείς-δε φταίει κανείς
όποιος κερνάει τη ζωή,
αυτός τη σεργιανάει.
Δε φταίει κανείς.

Ψευτο-ευχές,χαμόγελα
πνιγμένα στις ρυτίδες.
-θα ξαναρθούν μικρές χαρές-

Μικρές χαρές διάφανες,
με πύρινες λεπίδες.
-θα ξαναρθούν μικρές χαρές-

Δε φταίει κανείς-δε φταίει κανείς
όποιος κερνάει τη ζωή,
αυτός τη σεργιανάει.
Δε φταίει κανείς.

Δε φταίει κανείς-δε φταίει κανείς
όποιος φοβάται την αυγή,
τη νύχτα ξαγρυπνάει.

Γυμνές ακτές τα χείλη σου
με τη σιωπή παλεύουν.
-θα ξαναρθούν μικρές χαρές-

Μικρές χαρές που χάθηκαν
και τώρα σε γυρεύουν.

Εικόνα... από τη φωτογράφηση του νέου album...

-τι νέα????

-μμμμμμμμ..........

-πως πάει????

-...μμμμμμμμμ

-α! ωραια !

-........μμμμμμμμμμ...............

-τα παιδιά καλά?

-........μμμμμμμμμμμμμμ

-κι απο λάδι????

-........μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμια χαρά!

Στο τραγούδι.... η ιδία!

....στο Κ.Τ.Ε.Ο.

Paranoia - Bauhaus

Paranoia ...Going to collapse into a black hole
Please don't do that

Paranoia Paranoia da de da da da

Τοπικός κυβερνήτης στη Σαουδική Αραβία έδωσε εντολή στην αστυνομία να κουρεύει όσους νεαρούς τολμούν να φλερτάρουν δημοσίως. Οπως γράφουν πολλές τοπικές εφημερίδες, ο πρίγκιπας Φαχντ μπιν Μπαντρ έδωσε την παραπάνω εντολή όταν παρατήρησε ομάδα μακρυμάλληδων νεαρών να παρενοχλούν μια παρέα μαθητριών, που μόλις είχαν φύγει απ’ το σχολείο τους. Διπλό το… αμάρτημα για τους νεαρούς, οι οποίοι όχι μόνο φλερτάρουν δημοσίως, πράγμα απαγορευμένο για τα τοπικά ήθη, αλλά διατηρούν και μακριά μαλλιά, πράγμα επίσης απαγορευμένο για τους αυστηρούς ισλαμιστές.

Εντελώς αυθόρμητα μου ήρθε να ψαξω να βρω γιατί γιορτάζονται μαζί αυτοί οι δύο αγίοι.... Μου έκανε εντύπωση λοιπόν η ιστορία τους, που ενώ περίμενα πως θα ήταν κάποιο ζευγάρι που έζησε πριν πολλά χρόνια, πρόκειται για την ιστορία μίας μητέρας και του παιδιού της... Ορίστε: 

Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη

Η Αγία Ελένη γεννήθηκε το 249μ.Χ. στο Δρέπανο Βιθυνίας στην Μικρά Ασία. Ο πατέρας της ήταν πανδοχέας. Παρόλο που η Αγία μεγάλωσε στο περιβάλλον ενός πανδοχείου, από μικρή μελετούσε τις χριστιανικές γραφές και έγινε πιστή χριστιανή.

Σε ηλικία 21 ετών, το 270μ.Χ., παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Χλωρό, ο οποίος ήταν τότε αξιωματικός της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η Αγία Ελένη ακολούθησε τον σύζυγο της σε όλες τις εκστρατείες, στις οποίες η θέση του τον υποχρέωνε να λάβει μέρος. Τέσσερα χρόνια μετά τον γάμο τους, το 274μ.Χ., απέκτησαν ένα γιο τον Κωνσταντίνο. Η ιστορία έδειξε ότι ο γιος τους αυτός, έγινε ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο πρώτος αυτοκράτορας του Βυζαντίου αλλά και Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος γεννήθηκε στην πόλη Ναϊσσό (στις μέρες μας η πόλη αυτή ονομάζεται Νίσσα και βρίσκεται στην Σερβική επικράτεια). Μεγάλωσε με τις χριστιανικές διδαχές της μητέρας του, την στρατιωτική εκπαίδευση του πατέρα του και τα γράμματα μεγάλων διδασκάλων της εποχής. Αυτά τα τρία διαμόρφωσαν το πνεύμα και τον χαρακτήρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ενός ανθρώπου γραμματισμένου, αξιόμαχου στρατιώτη και ταυτόχρονα φιλικά προσκείμενου στους χριστιανούς και την Χριστιανική πίστη.

Το 293μ.Χ. ο τότε αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, Διοκλητιανός, διόρισε τον πατέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Καίσαρα των δυτικών επαρχιών (Γαλατία, Ισπανία και Βρετανία) της αυτοκρατορίας. Όμως ο νόμος απαγόρευε στους ανώτατους αξιωματούχους να είναι σύζυγοι γυναικών ταπεινής καταγωγής. Έτσι μετά από 23 χρόνια γάμου, ο Κωνσταντίνος Χλωρός, έλυσε τον γάμο του με την Αγία Ελένη και παντρεύτηκε την Θεοδώρα η οποία ήταν αρχοντικής γενιάς.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη παρέμειναν στην αυλή του Διοκλητιανού. Εκεί ο Μέγας Κωνσταντίνος συνεχίζει την εκπαίδευση του και ανέρχεται στην στρατιωτική ιεραρχία. Μετά από αγώνες, εκστρατείες αλλά και ιστορικές συγκυρίες καταφέρνει το 306μ.Χ. να ανακηρυχθεί Αύγουστος των Δυτικών Επαρχιών της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η ανοδική του πορεία συνεχίζεται και τελικά το 324μ.Χ., μετά την νίκη του στην Ανδριανούπολη επί του Λικίνου (Αυγούστου της Ανατολής), εγκαθίσταται στον αυτοκρατορικό θρόνο της Ρώμης.

Δύο είναι οι σημαντικότερες πράξεις του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Η πρώτη, είναι η υπογραφή του Διατάγματος των Μεδιολάνων, το 313μ.Χ. Βάση αυτού, σταματούν οι διωγμοί εναντίων των Χριστιανών και τους επιτρέπεται να λατρεύουν τον Ιησού Χριστό, νόμιμα πλέον, στις εκκλησίες τους. Η δεύτερη σημαντική του πράξη, είναι η μεταφορά της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό ήταν η αρχή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας που έλαμψε για 1000 χρόνια και έσβησε στα χέρια ενός άλλου Κωνσταντίνου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου το 1453μ.Χ.

Δύο χρόνια μετά την ανακήρυξη του Μέγα Κωνσταντίνου ως αυτοκράτορα, η Αγία Ελένη, ταξιδεύει στους Αγίους Τόπους με σκοπό να βρει τα μέρη που έζησε ο Ιησούς Χριστός και να τα αναδείξει. Πράγματι, στο ταξίδι της αυτό, διεξήγαγε ανασκαφές, έκτισε εκκλησίες, θεμελίωσε μοναστήρια και, κατά την παράδοση (δεν είναι ιστορικά αποδεδειγμένο), βρήκε τον Σταυρό του Μαρτυρίου του Κυρίου μας. Οι ναοί της Γεννήσεως και της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, είναι δύο από τους ναούς που έκτισε η Αγία Ελένη στους Αγίους Τόπους. Μετά την δράση της εκεί, εγκαταστάθηκε στην Νικομήδεια όπου και παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο, σε ηλικία 80 ετών, το 329μ.Χ. Ο γιος της, Μεγάλος Κωνσταντίνος, βαπτίστηκε Χριστιανός λίγο πριν τον θάνατο του. Απεβίωσε στις 21 Μαΐου του 337μ.Χ. σε ηλικία 63 ετών.

Την μνήμη των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης εορτάζουμε στις 21 Μαΐου.

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες, φίλους, γνωστούς και αγνώστους...!!!

Τρεχάτε...τρεχάτε...τρεχάτε
Εμέ το θηρίο να δείτε
Υπήρξα αλήτης και χίπυς και χίπυς
Και ο τρομοκράτης ο πρώην
Ο πιο φοβερός καραγκιόζης των δρόμων
Και έγκλειστος ψυχιατρείων
Μα έγινα τώρα καλός!

Βάλτε την ουρά κάτ’ απ’ τα σκέλια
Πιο καλά περνάνε οι χαζοί
Η κατάσταση είναι για γέλια
Είναι και για κλάματα μαζί.

Αφότου στέριωσε κι αυτός ο μπαγλαμάς
Απόμεινε απ’ το περιθώριο ο κιμάς
Όπως εκείνοι οι παλιοί φουτουριστές
Ας ξεκλειδώσουμε τις κούφιες μας στιγμές.

Αν μ’ άκουγες μπουμπούνα
Θα ψήφιζες κουδούνα
Και ξέρει παραπάνω και ξέρει και ξέρει
Αυτή να κουδουνά.

Η κατάσταση είναι για γέλια
Είναι και για κλάματα μαζί
Δε με παίρνει νάμαι πια κουρέλι
Που να το πατάτε όλοι μαζί.

Κινηματόγραφε του ρόγχου του βωβού
Σου κλείνω από τώρα ένα ραντεβού,
Σου ψιθυρίζω μα σε αποχαιρετώ
Καλή αντάμωση μες τον ωκεανό.

Εμπρός εδώ και τώρα
Τραγούδησε με χώρα
Κατάληψη σου κάνω, με είδες, με ξέρεις
Δεν είμαι κουραμπιές.

Αν θέλεις με πριμάρεις
Αν θέλεις με πασάρεις
Αν θες να κομπανιάρεις διαλέγεις και παίρνεις
Αν θες με παρατάς...

Μαρία Δημητριάδη... 1996,  ΑΥΡΙΟ. Μερικά από τα ονόματα που συμμετέχουν σε αυτό το δίσκο: Β. Παπακωνσταντίνου, Στ. Μεσημέρης, Χρ. Κροκίδης, Α. Αλκαίος, Β. Γιαννόπουλος, Λ. Μαχαιρίτσας...

Όποιος θέλει, μπορεί να τον ακούσει και να τον κάνει δικό του, πατώντας εδώ

Καλή σας ακράση............. 

1.Τα σέβη μου

Τα σέβη μου Μαρία ονομάζομαι
και ψάχνω κάποιον να με παρασύρει
να μπει μες στης ψυχής μου τον υπόκοσμο,
έτσι για πλάκα τ’ όνομά μου να διασύρει.
Να τα στήσει από μέσα μου οδοφράγματα
κι απ΄ έξω να μου σπάει τις βιτρίνες
με σπρέυ να μου στέλνει χαιρετίσματα
να κάψει σελοφάν κι ζελατίνες.

Ζητείται κάποιος
ζητείται κάτι να μη με σβήνει
από το χάρτη.
Ζητείται δρόμος
ζητείται λύση
ζητείται κάποιος να μ’ αγαπήσει.

Τα σέβη μου Μαρία ονομάζομαι
και ψάχνω κάποιον να  καταστρέψει,
να κάνει ρημαδιό την Πατησίων μου
σαν κλέφτης την παράσταση να κλέψει.
Ζητείται νέος, άνεργος  κι  ελεύθερος
χωρίς στρατιωτικές υποχρεώσεις
με πείρα στις ελπίδες και στα όνειρα
να κάνει στο μυαλό μου διαδηλώσεις

Ζητείται κάποιος
ζητείται κάτι να μη με σβήνει
από το χάρτη.
Ζητείται δρόμος
ζητείται λύση
ζητείται κάποιος να μ’ αγαπήσει….

3. Για το αδύνατο ικανοί

Το πιο ωραίο μου τραγούδι  θα σου πω
σα ταξιδιώτης που δε γνώρισε σταθμό
σαν μεθυσμένος σε μπαράκι
σαν αλητάκι σε παγκάκι
σαν ισοβίτης που κοιτά τον ουρανό.

Μια νύχτα έσπασε η βιτρίνα της γιορτής
και οι εκπτώσεις μας αρχίσανε νωρίς
κι είπες δεν είμαι για πολλά
ποτάμι η αγάπη και περνά
κι ύστερα έστριψες στη πρώτη τη γωνιά

Να μ’ αγαπάς σα να πηγαίνεις σινεμά
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά
ξέρω τα μυστικά του έλα
Να μ’ αγαπάς σα να πηγαίνεις σινεμά
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά
σα τελευταίοι Μοϊκανοί
για το αδύνατο ικανοί
και για τη τρέλα.

Το πιο ωραίο μου τραγούδι  θα σου πω
σα ναύτης ξέμπαρκος σε τόπο μακρινό
σα μάτι φάρου σ’ ακρωτήρι
σα ναυαγός σ’ ένα ποτήρι
πουλί φλαμίνγκο κάπου στον Ατλαντικό.

Εσύ τα βράδια στο πανόραμα γυρνάς
για όραμα χαμένο να μιλάς
κι  εγώ που βάφτισα παρόν το μέλλον και το παρελθόν
σε προσκαλώ στο φεστιβάλ των κυνηγών.

Να μ’ αγαπάς σα να πηγαίνεις σινεμά
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά
ξέρω τα μυστικά του έλα
Να μ’ αγαπάς σα να πηγαίνεις σινεμά
έλα να παίξουμε τον έρωτα ξανά
σα τελευταίοι Μοϊκανοί
για το αδύνατο ικανοί
και για τη τρέλα.

Το πιο ωραίο μου τραγούδι θα σου πω
σα ταξιδιώτης που δε γνώρισε σταθμό..

4. Να με θυμάσαι

Σε βρήκα μόνο κάποια ατέλειωτη βραδιά,
στα μπαρ της λύπης να μιλάς μ’ ένα ποτήρι.
Εγώ γυρνούσα τρύπια τσέπη κι αγκαλιά,
και συ φιγούρα φιλμ νουάρ σε χαρακίρι.

Το χάλι μου έκανα ιπτάμενο χαλί,
για να πετάξουμε μαζί στα περασμένα.
Κι όταν μας βρήκε το πρωί μου ‘πες στ’ αυτί,
δεν έχω άλλον ουρανό έξω από σένα.

Να με θυμάσαι, να με θυμάσαι,
όταν κρυώνεις κι όταν φοβάσαι.
Να με θυμάσαι, να με θυμάσαι,
όταν πονάς και δεν κοιμάσαι.

Σε βρήκα πάλι ένα απόγευμα ζεστό,
στου σινεμά το φουαγιέ να τριγυρίζεις.
Μες στον καπνό πέταξα ένα σ’ αγαπώ,
κι εσύ αμίλητος να κλαις και να καπνίζεις.

Τώρα χαμένη στων ονείρων μου το χάρτη,
όλο ρωτώ πως τα ‘φερε έτσι η ζωή.
Αυτοί που φύγανε να με καλούν σε πάρτι,
κι αυτοί που ζούνε να μου λείπουν πιο πολύ.
 

5. Μια ζωή

Μια ζωή που σ’ ονειρεύτηκα
άλλη μια που σ’ ερωτεύτηκα και..
ολομέταξα δε τα πέταξα ναι..
Μια στιγμή που τη τιμώρησα
άλλη μια που δε σε γνώρισα και..
Άλλη άλλη αλυσίδα μου
Νύχτα νύχτα νυχτερίδα μου ναι..

Δεν είμαι μάτια μου φωνή απ’ τα παλιά
έρωτας είμαι μ’ ανοιχτή την αγκαλιά.
Δεν είμαι νύχτα του χειμώνα με βροχή
Είμαι γυναίκα  σε θέλω απ’ την αρχή.

Μια του κλέφτη μια του γείτονα
μια από το καημό δε γλίτωνα και
Κυκλοφόρησα κατηφόρισα ναι

Το φιλί το φιλημένο μου
Το σκαλί το σκαλισμένο μου και
Τριαντάφυλλο το τριφύλλι το τετράφυλλο ναι

6. Αναπτηράκι

Η συναυλία έχει αρχίσει εδώ και ώρα
κι εγώ φοβόμουνα μη πιάσει καμιά μπόρα
μου χαμογέλασες και ήρθες πιο κοντά μου
 
Αναπτηράκι μου γλυκό
άναψε πάλι να τον δω
 
Η συναυλία έχει πλέον προχωρήσει
χέρι με χέρι δεν με νοιάζει αν θα χιονίσει
μες το σκοτάδι οι ανάσες κάνουν στάση
αγκαλιασμένοι κι ότι βρέξει ας κατεβάσει
 
Η συναυλία έχει φτάσει στο φινάλε
και μια φωνή πάμε τελειώνει όπου να 'ναι
το σύννεφο άρχισε να κλαίει σαν παιδάκι
να το αγαπάς και μου 'δωσες το αναπτηράκι

7. Για σένα

Δε θυμάμαι ομορφότερη νύχτα.
Δε θυμάμαι πιο παράξενη νύχτα.

Πήρα το δάκρυ σου, και το 'κανα στιχάκι σε τραγούδι.
Πήρα την πίκρα σου, την έκανα ρεφρέν μιας μουσικής.
Κι έγινε η νύχτα μες στη νύχτα, κατακόκκινο λουλούδι.
Πάνω απ' την πόλη ένα φεγγάρι, μεθυσμένο από νωρίς.

Για σένα, για σένα.

Δε θυμάμαι ομορφότερη νύχτα.
Δε θυμάμαι πιο παράξενη νύχτα.

Είδα το στίχο μας γραμμένο, με μπογιά πάνω στους τοίχους,
κι όσοι περνούσαν τραγουδούσαν, τη δική μας μουσική.
Και πλημμυρίσαν ξαφνικά, όλα από φώτα κι από ήχους,
κι έγινε η νύχτα μες στη νύχτα, συναυλία και γιορτή.

Για σένα, για σένα.

Δε θυμάμαι ομορφότερη νύχτα.
Δε θυμάμαι πιο παράξενη νύχτα.

Φωτιές, καπνοί, ακόμα μια φορά, η ίδια ιστορία,
κλείσαν οι δρόμοι από παντού, που να κρυφτείς και που να πας.
Αγριεμένες οι φωνές, αγκαλιασμένη χορωδία,
Ελλάς, Ελλάς και τι θα γίνει, πάλι φίλε μου μ' εμάς.

Για σένα, για σένα, για σένα, για σένα.

Αγριεμένες οι φωνές, αγκαλιασμένη χορωδία,
Ελλάς, Ελλάς και τι θα γίνει, πάλι φίλε μου μ' εμάς.

Για σένα
 

8. Σ’ αγαπώ

Στο σταθμό περιμένω να με πάρει το τρένο που θα ‘ρθει
στον αέρα μιλάω κι ένα ένα μετράω τα λάθη
η ψυχή μου ρημάδια η βαλίτσα μου άδεια στο χέρι
και της νύχτας το κρύο πως δεν είμαστε δύο, το ξέρει.

Το τσιγάρο στα χείλη αναμμένο φυτίλι που λιώνει
κι η αγάπη με δάκρυ στων ματιών μου την άκρη τελειώνει
Στο παγάκι φωλιάζω και δυο λόγια χαράζω για σένα
μια καρδιά κι ένα βέλος στην αρχή και στο τέλος σπασμένα

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ..

Μα στο άδειο η ανάσα θολώνει το τζάμι
κι όσο πάω μαυρίζω μες του τρένου το γκρίζο πλοκάμι
κι όσο φεύγει η πόλη σε ξεχάσανε όλοι μου λέει
η σφυρίχτρα απαντάει πως μαζί μου πονάει και κλαίει

Το τσιγάρο μου σβήνω και το αχ που αφήνω με σπάει
με κοιτάει ένας ξένος σα και μένα χαμένος γελάει
Έξω τρέχουν εικόνες, ρημαγμένοι στρατώνες οι σκέψεις
Στη μορφή σου φωλιάζω και στο τζάμι χαράζω δυο λέξεις

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ…
 

9.  Αύριο

Στα δεκαοχτώ μετρούσα νίκες με τρελά κι ορθάνοιχτα φτερά
φώτα με θαμπώσαν και με πήραν από σένα μίλια μακριά
άκουγα τα μπράβο και κοιτούσα όλους γύρω μου καχύποπτα
τέρμα όλα τα γκάζια και ζητούσα απ' τη ζωή μου όλα ή τίποτα
 
Τρέχανε τα χρόνια σε μπαλκόνια και σαλόνια παραδόθηκα
άργησα πολύ να καταλάβω τί ζητούσαν και καρφώθηκα
το γυμνό κορμί μου όσο κύλαγε η ζωή μου το λερώσανε
όμως στο φινάλε αντιστάθηκ' η ψυχή μου και ψαρώσανε
 
Αύριο θα ξυπνήσω το πρωί απ τα χαράματα
αύριο θα κοιτάξω τον καθρέφτη μου κατάματα
τα παιχνίδια θα σου ξαναπαίξω τα παλιά
θα χορέψω και θα σου χαϊδέψω τα μαλλιά
αύριο θα ‘μαι η δική σου αγκαλιά
 
Έφυγε το τραίνο όμως τώρα αλλού πηγαίνω και αντίο σας
ψεύτρα η Πυθία και χλιδάτη μελωδία το μαντείο σας
μέτραγα τις νύχτες που χρωστούσα ένα-ένα τα χρωστούμενα
φώς στα όνειρά μου της παλιάς της γειτονιάς μου τα μελλούμενα
μια φωτογραφία σου με σήκως 'απ τον ύπνο ξημερώματα
άλλαξε το σύμπαν και με κύκλωσε μια θάλασσα με χρώματα
έγινε το τζάμπολ και η μπάλα καρφωτή μεσ' στην αλήθεια μου
 

10. Γιατί μετράς το τρόλεϊ

Με ρώτησες πως βλέπω τα πράγματα εδώ
και είπα ότι άργησα και πρέπει να προλάβω.
Απάντησέ μου κόκκινα μου είπες ξαφνικά
κι εγώ μες στη μαυρίλα μου να δεις θα καταλάβω.

Η μέρα είναι όμορφη σου είπα σοβαρά,
μονάχα το ξημέρωμα μου μοιάζει λίγο δύση.
Δε βγαίνει ο ήλιος πάντοτε απ' την ανατολή,
μου είπες, μα τα χείλη σου δεν είχανε μιλήσει.

Κι αφού ανάβει πράσινο γιατί δεν προχωράς,
γιατί περνάς απέναντι μονάχα με το βλέμμα;
Γιατί μετράς τα τρόλεϊ σαν να 'τανε φλουριά
και γράφεις με το δάχτυλο στο τζάμι τους για μένα;

Φοβάμαι πως εσένα κάπου σ' έχω ξαναδεί
και κράταγες θυμάμαι τις ίδιες σημειώσεις.
Στην ίδια ανακύκλωση χαμένοι μια ζωή
χαρτί να δίνει το χαρτί και το γυαλί δηλώσεις.

Περάσαμε απέναντι σχεδόν σχιζοφρενείς
κι απότομα χωρίσαμε σαν νύχτα με τη μέρα.
Ο εαυτός μου έτρεξε μη χάσει το ταξί
κι εγώ μη χάσω εσένα που περίμενες πιο πέρα

11. Κάνε κάτι φίλε
 
Βρέχει κι απόψε πλήξη στη πλατεία
στην παντομίμα το 'χουν ρίξει τα παιδιά
δε βρίσκεις άκρη στη δικιά μας πολιτεία
που όταν βραδιάζει βγαίνει βόλτα η μοναξιά
 
Μάσκες βιτρίνες κλέφτες κι αστυνόμοι
ρίμελ στη σκέψη και στα όνειρα κραγιόν
φιμέ καθρέφτες κι από πάνω ούτε συγγνώμη
μεγάλη η νύχτα και δε βγαίνει με στεντόν
 
Κάνε κάτι φίλε κάνε κάτι φίλε
στενεύει το σεντόνι μου χορεύουν οι σκιές
κάνε κάτι φίλε κάνε κάτι φίλε
μουσκεύει το σεντόνι μου και σπάνε οι χορδές
 
Τρελαίνονται οι δείχτες βγαίνω στη βεράντα
η τέντα ξέφτισε κι η καύτρα μου χλωμή
κάτω στους δρόμους κυνηγάνε μια μπαλάντα
κάμερες φώτα που από χτες ήταν εκεί

Καίνε τα φώτα η άσφαλτος βρεγμένη
τρέχουν τα κράνη με αδιάβροχη στολή
ομπρέλα ο έρωτας κανείς δε περιμένει
αφήστε μήνυμα στο τηλεφωνητή

......μμ

Μέσα απ' την πνοή απ' το παράθυρό του
μέσα απ' τις σκιές σε γνώριμ' όνειρό του
δε βρέθηκε ποτέ, αξία στην καρδιά του
δε σώθηκε ποτέ, η ψύχρα στη λαλιά του.

Οι φόβοι ενός βασιλιά
να βρει το διάδοχό του
δε σώπασαν ποτέ
κοιμούνται στο πλευρό του.

16/11/2000 (Σκιές ονείρων ... ανθρώπων φωνές)

H Φαντασία Στην εξουσία 

Στίχοι: Πάνος Ηλιόπουλος
Μουσική: Στέλιος Βαμβακάρης
Πρώτη εκτέλεση: Παύλος Σιδηρόπουλος

Οι μπαγλαμάδες να παίζουν Ντύλαν
κι ο Πίτερ Γκάμπριελ διπλοπενιές
ο Τομ Γουέιτς με τα κλαρίνα
και τα νταούλια να παίζουν Γιες
να παίζουν Γιες

Βάλ' το παράθυρο στην πρίζα
κάλεσε το καλοριφέρ
δώσ' τη μπουγάδα στην εφορία
γράψ' ένα σύνθημα στο ασανσέρ
στο ασανσέρ

Άνοιξε γκάζι με το μυαλό σου
βάλε ταχύτητα με την καρδιά
η φαντασία στην εξουσία
δώσε τα ρέστα σου για μια βραδιά
για μια βραδιά

Ήσουν σα την Καρυάτιδα                          
που μια μέρα ήρθανε να σε κλέψουν
Να σε κλείσουν μες στον τείχο. Να μη τους βλέπεις
Ήρθαν να σε κλέψουν, για να μην τους βλάψεις,  
.                                       ... όσο θα' σαι ελεύθερος.

17/10/95 (Όταν οι ήχοι ... σε κάνουν να πεθαίνεις)

Ερώτηση Κλειδί - Ξύλινα Σπαθιά 

Κυρίες και κύριοι περάστε οι πόρτες είν' ανοιχτές
είσοδος πάντα ελευθέρα οθονοψυχοφυλακές
μετράει ο χρόνος από τώρα αλλά κανείς μην κουνηθεί
ανακαταδιαφημίσεις σε λίγο πάλι μαζί

ΕΛΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ

ΕΛΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙΣ  ΠΩΣ ΚΕΙΜΑΙ

ΤΙΣ ΩΡΕΣ , ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ

ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ

ΤΙΣ ΩΡΕΣ, ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ

ΠΩΣ ΣΦΙΓΓΕΤΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

ΣΤΟ ΚΡΥΟ, ΣΤΗ ΖΕΣΤΗ

ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ Θ’ ΑΝΤΕΞΕΙ

ΕΛΑ ΦΥΓΕ ΚΑΤΣΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

ΕΛΑ ΕΛΑ ΦΥΓΕ ΒΡΕ ΚΑΙ ΓΕΛΑ

ΕΛΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΙ ΘΕΛΩ

ΕΛΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΙ ΞΕΡΩ

ΚΙ ΑΣ ΜΕΙΝΕΙΣ, ΚΙ ΑΣ ΦΥΓΕΙΣ

ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΠΕΡΑ

ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ, ΤΙ ΕΙΣΑΙ

ΚΙ ΑΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΕΡΑ

ΕΛΑ ΦΥΓΕ ΚΑΤΣΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

ΕΛΑ ΕΛΑ ΦΥΓΕ ΒΡΕ ΚΑΙ ΓΕΛΑ

ΕΛΑ ΦΥΓΕ ΚΑΤΣΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΡΥΩΝΩ ΣΕ ΘΕΛΩ ΓΙΑ ΠΑΡΕΑ

ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ

ΣΑ ΘΑ ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΕΙΣ

ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ

ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕ ΣΠΡΩΞΕΙΣ

ΣΤΟ ΒΡΑΧΟ, ΠΙΟ ΚΑΤΩ

ΚΙ ΑΠ’ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΑΤΟ

ΕΛΑ, ΦΥΓΕ, ΓΕΛΑ

ΕΛΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ

ΕΛΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΚΕΙΜΑΙ

ΤΙΣ ΩΡΕΣ, ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ

ΤΙΣ ΩΡΕΣ, ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ

ΠΟΥ ΣΦΙΓΓΕΤΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

ΣΤΟ ΚΡΥΟ, ΣΤΗ ΖΕΣΤΗ

ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝ Θ’ ΑΝΤΕΞΕΙ.

Έλα πιο κοντά έλα πιο ε
έλα πιο κοντά μου έλα
έλα πιο κοντά έλα πιο ε
έλα πιο κοντά αδερφέ

Έλα πιο κοντά
είμαστε αδερφοί
και θα τραγουδήσουμε
μαζί ως το πρωί

Έλα πιο κοντά έλα πιο ε
έλα πιο κοντά μου έλα
έλα πιο κοντά έλα πιο ε
έλα πιο κοντά αδερφέ

Έλα πιο κοντά
κάθε συλλαβή
θα την ψιθυρίσουμε
μαζί ως το πρωί

Έλα πιο κοντά έλα πιο ε
έλα πιο κοντά μου έλα
έλα πιο κοντά έλα πιο ε
έλα πιο κοντά αδερφέ

Έλα πιο κοντά
κάνε μιαν ευχή
κι ίσως ξανασμίξουμε
στη γη ένα πρωί

Έλα πιο κοντά έλα πιο ε
έλα πιο κοντά μου έλα
έλα πιο κοντά έλα πιο ε
έλα πιο κοντά αδερφέ

Έλα πιο κοντά
άλλη μια γενιά
δε θα την ποτίσουμε
εμείς με συμφορά

Έλα πιο κοντά έλα πιο ε
έλα πιο κοντά μου έλα
έλα πιο κοντά έλα πιο ε
έλα πιο κοντά αδερφέ