Το δέντρο το μικρούλι για δες πως μεγάλωσε..

Ο δρόμος κάποτε ήταν τόσο άδειος
τώρα μια ευχή, μια προσευχή για ένα μικρό στρίμωγμα.

Το φεγγάρι τόσο μακρινό ...όνειρο
φτάσαμε να κληρώνουμε το αντάμωμά του,
το ταξίδι του, σε εκπομπές ψυχαγωγίας.

Κάποτε ταξίδευαν μόνο τα πουλιά,
στον ουρανό πετάνε κι ένα μάτσο παλιοσίδερα

Στην αρχή του αιώνα έτρεχες για να ζήσεις,
στις αρχές του επόμενου, τρέχεις για να πεθάνεις.

Ένα χαμόγελο, ένα παιδί, μια καλημέρα
αντικαταστάθηκαν με μια μηχανή, μια θλίψη και μια νύχτα.

Μ'ένα κομμάτι ύφασμα σκέπαζες τη ντροπή σου,
εκτός ότι δε κρύβεται τώρα, πρέπει και να το χρυσοπληρώσεις
για να μπορείς να επιδεικνύεις την εμφάνισή σου.

Ένα κορίτσι έκανε τα χέρια χούφτα, κι έπινε μια σταλιά δροσερό νερό
τώρα αυτό κοκκίνισε, μπήκε και σε κουτάκι, το'παν αναψυκτικό.

Σε λίγο θα πηγαίνουμε στη Γλυφάδα με πλωτό...

..για δες πόσο ίδιοι είναι οι άνθρωποι...
μα πόσο έχουμε αλλάξει..;

Τα τζάμια είναι υγρά.
Η καρδιά κολλάει ακόμα πιο αργά.
Γυρίζουνε όλα' δω σιγά.
Και κλαίει η ματιά. Είναι πιο θολά.

Τρέχει. Θα σωθεί.
Εκεί είναι όλα.

Τα παιδιά στις θέσεις.
Τα σχολεία στα παλιά.
Τα ντουλάπια είναι άδεια.
Το πιάτο έχει σπάσει.

Τρέχει. Θα σωθεί.
Είναι όλα εκεί.

Το κενό ανοίγει.
Όλο πιο μαύρο γεμίζει.
Η αύρα ξανοιγει
το δακρυ,  σε θερίζει.
Τί είναι; Ποιά είναι;
Πού;
Πιο πέρα. Είναι όλα...

Το τέρμα είναι εδώ

Να ανοίξω, να διαβάσω
να τρέξω, να σκεφτώ
Θα τρέξω, Θα σωθώ.

Ακόμα πιο αργά
το πείσμα σου
κι από τα λόγια τα ξανά
η μουσική
...φύλλα,  ξερά.

Το τέλος είναι εκεί
Το ποτάμι.
Θα τρέξει. Θα σωθεί.

Τη γαλήνη που ψάχνω για να βρώ
τη μουσική που θέλω, να ξεχνώ
όλα αυτά που πίστευα να δώ
μια μέρα, μια νύχτα, ένα λεπτό.

Τα έχω χάσει
τα' χω ξεχάσει
Δε τα θυμάμαι
μόνος κοιμάμαι

Τη στιγμή που σ' είχα' δώ κοντά μου
τη χαρά που γέμισε η καρδιά μου
στη σκιά φεύγαν τα όνειρά μου
Δε τα ελέγχω, δεν είν' δικά μου

Κι αν τα χάσω
κι αν τα ξεχάσω
Δε θα θυμάμαι
Δε θα κοιμάμαι
Θα είμαι μόνος
εγώ κι ο δρόμος
Μέσα στα δέντρα
Μέσα στη σέντρα
Και στην εικόνα
τη δικιά σου
που είχες πάντα
εμένα στη καρδιά σου

Κι όλα αυτά που ήθελες και είχες
πού τα μάζεψες, για λέγε, πού τα βρήκες
Ήταν όνειρα ενός παλικαριού
ή οι θυσίες (του μπαμπά) για το μέλλον του παιδιού

Τα' χεις ξεχάσει
Δε σου θυμίζουν
τι έχεις χάσει
απ' τη τιμή σου
έχεις ξεράσει
όλα τα χρόνια
και τα' χεις χάσει
ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ.

28/8/2000 ( ένα φεγγάρι γέμισε ... ν΄αδειάσεις τη  ψυχή σου)

η ώρα δεκα και κάτι...
που να κάτσουμε;
αράξτε εδώ.. καλά δεν είναι;
μια χαρά.. (!!)
η φωτιά στη μέση..
μια παρέα γύρω...
η θάλασσα....
οι κιθάρες..
γέλια...
καλησπέρα!
για χαρά!
οι περισσότεροι γύρω άγνωστοι
μα και ταυτόχρονα γνωστοί...
παράξενο συναίσθημα..
απο μια μικρή οθόνη.. σε μια παραλία..
πιο ζωντανή απο τον ήχο του πληκτρολόγιου..
κι εσυ εκεί μέσα στη παρέα .. κι εγώ κάπου εκεί χαμένος..
βλέμματα γύρω που κοιτάνε...
ψάχνουν...
αρχίζει μια περίεργη αναζήτηση..
με το λιγοστό φως που μπορεί να φωτίσουν στη μέση...
δυο καμμένα ξύλα...
έρχονται κι άλλοι....
ονομα;
theog..
για χαρά γείτονα...
αυτός με τη κιθάρα; ο γιατρός δεν είναι;
ναι ρε συ.. χαλλοου drumourgos..
γεια σου και σενα pramatefti..
παιδια απο δω ο Giorgos_arazei..
πιασε μια μπύρα..
ωω!! τι χαμπάρια!!..
κατσε να σου κάνω τη γνωριμία!
απο δω ο Unick..
εσυ είσαι?!!
χαρικα..!
πάω για σουβλάκια θέτεε;
ασε ρε φίλε κομμάτια είμαι.. έκλεισα το μαγαζί ..
πήρα την anna απο το αεροδρόμιο
και στα καπάκια εδω... κουραση...
αλλα γουσταρω ..όλα ωραια...
299 +σήμερααααα...
ποιος; Stasis... μιαμ... μιαμμμ... χάρηκα!
δίπλα φωνάζει κάποιος Shanghai-Λούτσα τελικά πόσο μακριά ήταν;
χαχα
η παρέα μεγαλώνει...
γεια σας τι κανετε;; ξερεις ποιος είμαι εγω...
μη του πεις ρε γιατι θα τρέχει...
αντε ρε...
sea you!!!! ....
ρε που πας ..; έλα εδώ... χαχα..
deos βουτιά για μένα έριξες....
ναι! μια fanta-στική!
γεια σας εγω είμαι η edelweis.. τι κάνετε;
το βρήκατε εύκολα τελικά...;
ναι βρε shakti αν κρίνεις από την ώρα που ήρθαμε..
να τη και η rouvi..
parateristάκο που είσαι ρεεε; όλα καλά...;
η ώρα κυλάει...
εχουμε ξαπλώσει...
τα μαλλιά μας ακουμπάνε...κοιτάμε για λίγο
τ αστέρια...
πίσω ένας ήχος .. ο Hastaroth
..ολοι γνωστοί μα τόσο άγνωστοι....
δίπλα η παρέα έχει μεγάλη κουβέντα..
παραπέρα ενα ζευγαράκι παιζει ο ένας για τον άλλον και μόνο...
τα ξύλα λιγοστευουν...
βρίκαμε ένα ... βάλτο...
αλλά όρθιο στη φωτιά ε;
χαχα... χειροκρότήματα για λίγο...
μετά ξανά στη κουβέντα μας... στο χάσιμο.... του  ο καθένας...
και ταυτόχρονα όλοι μαζί....
κάπου εκεί πιο πέρα...
ο rory166, Emaki, Emilia_, MarakiVas, ίοως και ο Vasilis23...
όλα καλά.....

...θα μπορουσα να γράψω λίγα ακόμα... αλλά ήδη γίνεται κουραστικό... και δεν έχω ανοιξει και καλα καλα τα ματια μου......

καλημέρααα..... μια χαρά ήταν παιδακια στο παρτυ...
μπορει να μη καταφερα να γνωρισω καποια ατομα που θα ηθελα.. αλλά δε πειράζει ίσως την επομενη φορά.....
καλα να περνατε.. ετσι χαρουμενους οπως σας είδα πολλούς εκει γύρω.....

...ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ' ΤΡΕΧΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ. ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ. ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΓΕΛΩΝΤΑΣ ΕΔΕΙΧΝΕΣ ΤΗ ΛΥΠΗ ΣΟΥ. ΤΗ ΛΥΠΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΟΥΝ΄ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΣΟΥ ΕΜΟΙΑΖΕ ΣΑΝ ΑΘΛΗΤΗΣ ΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ, ΠΟΥ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ. ΕΤΡΕΧΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΣΦΑΙΡΕΣ ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΑΝ ΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ. ΠΟΥ ΑΓΡΙΕΥΑΝ ΤΟΥΣ ΓΚΡΙΖΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ. ΚΙ ΕΚΑΝΕ ΠΟΛΛΑ ΡΕΚΟΡ. ΑΥΤΟΣ Ο ...ΑΘΛΗΤΗΣ ΕΨΑΧΝΕ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ. ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑΝΑΤΩΝΟΥΝ, ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΜΙΣΕΙΣ. ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ ΓΑΝΤΖΩΝΕ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΓΗ, ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΞΟΥΝΕ. ΝΑ' ΡΘΟΥΝΕ ΝΑ ΣΕ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ. ΝΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝΕ. ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΑΝΟΙΓΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΟΡΤΑ ΚΛΕΙΣΤΗ. ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΙΣΟΔΟ ΠΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΝΕΙ. ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ. ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ ΠΟΥ Μ'ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΠΑΛΑΜΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΟ ΘΑΥΜΑ. ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΣΕ ΞΕΧΝΟΥΝ , ΘΑ'ΡΘΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΕΝΑ ΓΕΙΑ. ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΣΤΕΙΟ.

ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ'ΧΕΙΣ ΔΕΙ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΠΟΥ ΣΟΥ' ΔΕΙΧΝΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ Τ 'ΑΣΤΕΡΙΑ. ΘΑ' ΧΕΙΣ ΝΚΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ Θ' ΑΡΧΙΖΕΣ, ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΥΧΙΟΣΟΥΝ, ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ. ΘΑ' ΧΕΙς ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΣΚΙΖΑΝ, ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΚΑΒΑΝ ΤΟ ΛΑΚΚΟ. ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΠΟΥ ΕΚΡΥΒΕΣ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ. ΘΑ' ΧΕΙ ΚΑΝΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΘΛΟΥΣ.

Η ΚΡΑΥΓΗ ΣΟΥ ΘΑ' ΝΑΙ ΑΣΜΑ ΜΕΣ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΟΥΣ. ΦΙΛΙ ΣΤΟ ΚΡΥΟ ΜΑΓΟΥΛΟ ΤΟΥΣ. ΔΕ ΘΑ'ΣΑΙ ΠΙΑ ΓΥΜΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. ΣΑΝ ΝΑ' ΣΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ, ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ, ΣΑΝ ΤΣΙΓΓΑΝΟΣ...

ΚΑΙ ΠΑΡ' ΟΛ' ΑΥΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΙΛΑΣ. ΜΑ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΛΑΣ. ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΛΕΣ ΑΝΤΙΟ Σ' ΟΣΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΑ' ΣΑΙ ΜΟΝΟΣ. ΜΑ ΘΑ'ΧΕΙΣ ΠΑΡΕΑ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ. ΘΑ' ΧΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΤΙ ΔΚΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ.

ΘΑ'ΣΑΙ ΠΙΑ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ..

21/9/1995

Απόψε ξεχάσαν φαντάσματα να δουλεψουν
στο εργοτάξιο του μαύρου μου ονείρου.

Απόψε ξεχάσαν να ανατινάξουν τα όνειρά μου
τα μάυρα παραμύθια του μυαλού μου.

Απόψε ξέχασε να ζήσει η ζωή μονάχη,
από τη χαρά μαύρη και από τη μπόρα βρεγμένη.

Απόψε υγράθηκαν βράχια συλλογισμού
λεπίδες στεγνές, σκέψεις, νυχτιές.

Απόψε έμεινε ένα μάτι να κοιτάει το σώμα μου
ένα μάτι να γδύνει τη ψυχή του.
Στο τέλος.

2/11/2000

Θα ‘σαι μόνος τις τρεις το πρωί κι ο πλανήτης καπνός στις ειδήσεις
Να ζητάς ν’ αγοράσεις βροχή για φωτιές που ποτέ δε θα σβήσεις
Να ‘σαι μόνος στις τρεις το πρωί στην οδό πουθενά και καθόλου
Να σου λένε πως βρήκαν νεκρή τη ζωή σου κοντά στην Αιόλου

Νύχτα που σκοτώνει, νύχτα που καρφώνει
Νύχτα και οι νόμοι βγάζουν τα σκυλιά
Καίω τ’ όνομα μου και τα σύνορα μου
Όλα να καούνε σαν βεγγαλικά
Που είσαι, πού είσαι

Ναι ‘σαι μόνος στις τρεις το πρωί στα σκοτάδια να ρίχνεις τα δίχτυα
Το φεγγάρι κρυφά να κοιτάς στους καθρέφτες να λες καληνύχτα
Τους κοιτώ και δε βγάζουν μιλιά προτομές των σοφών δολοφόνων
Να κρατούν συνεχώς αγκαλιά ένα ψέμα πολλών μεγατόνων

Νύχτα που σκοτώνει, νύχτα που καρφώνει..

..από το καινούργιο δίσκο του Β.Παπακωνσταντίνου 

Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Γιάννης Κωνσταντινίδης

ΥΓ. Η εικόνα από τη χθεσινή συναυλία στο Βεάκειο...

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 1999

Αλεποχώρι -Ψάθα....

Μπάνιο απο το πρωί..... βουτιές... όλα όμορφα κι ωραία.....

φάγαμε κιόλας.... τι καλά..!!!

..απόγευμα

.. οι δείκτες δείχνουν καπου ανάμεσα 6,30 με 7,30....

ο ήλιος έχει γύρει στα πλάγια... ετοιμάζεται να ξεκουραστεί κι αυτός....

-Τί λες? Δε γυρνάμε..?

-Και δε πάμε..? χαλαρα ε? βιαζόμαστε?....

-μπαααα........  χαλαρααά...

Στο κασετόφωνο παίζει το αγαπημένο μας του Φοίβου...

το ψιθυρίζουμε παρέα...

-Μ'αγαπάς?...

-Πολύ μωράκι μου.......

.............................................................

-??????????????

-...μα τι κάνει ο μαλακ....

.........................................

.........................................................................

μια στιγμή θέλει ....... μόνο. και τίποτα άλλο.........

μετά ?????

κενό .... σιωπή...... μπλεγμένα συναισθήματα.....

έτσι όπως νιώθω πάλι...... ευτυχώς που σ' έχω δίπλα μου τουλάχιστον......

ας μείνει το τραγούδι για να κλείσει αυτό το post.....

Γεννιέσαι την έχεις μητέρα
πηδάς στον αέρα σκας στο πάτωμα
εκείνη σε βάζει στην κούνια
στα μάτια σαπούνια και γαλάκτωμα.

Σου δείχνει πώς κάνει η πάπια
και μοιάζει με κάποια που 'χες γκόμενα
στο μέλλον με τ' άσπρα φωτάκια
και με τ' αστεράκια τα φλεγόμενα.

Μετά που σε στέλνουν σχολείο
στο δίπλα θρανίο εκείνη κάθεται
μικρή με τα ροζ κοκαλάκια
και τα ποιηματάκια που θα μάθετε.

Για να σε προσέξει ρεψίματα κάνεις
χτυπιέσαι στους δρόμους πλακώνεσαι
της σπας με νεράντζια τα τζάμια
κι από την ταράτσα πηδάς και σκοτώνεσαι.

Σηκώνεσαι κι είσαι δεκάξι
βαριέσαι στην τάξη γράφεις ποιήματα
το στήθος της θέλει να σπάσει
κυλιέται στα δάση και στα κύματα.

Ποιος στίχος σου θα τη χωρέσει
που θέλει να αρέσει στους ακέφαλους
που δίνει φιλιά μες στα δόντια
κι ανοίγει τα πόδια σ' άγνωστους φαλλούς.

Την ψάχνεις το σκας απ' το σπίτι
σε σέρνει απ' τη μύτη αυτό το βάλσαμο
αυτή η μυρωδιά από γαζία
αυτή η τυραννία σε τραβά ενώ

Κανένας βοηθός δεν υπάρχει
να πει τι έχεις πάθει τι σε πόνεσε
κι εκείνη δε λέει να κοιτάξει
γκαζώνεις τ' αμάξι χτυπάς και σκοτώνεσαι.

Λοιπόν έχω βγάλει και δίσκο
και πάλι δε βρίσκω εκείνο που 'θελα
πριν βγω στη σκηνή νιώθω χάλια
αδειάζω μπουκάλια με θολά νερά.

Μα σαν το συγκρότημα βγαίνει
μπροστά φωτισμένη εκείνη κάθεται
χωρίς στα μαλλιά κοκαλάκια
χωρίς ποιηματάκια που θα μάθετε.

Περνάω την κιθάρα στο βύσμα
με πιάνει ένα πείσμα απογειώνομαι
αρχίζω τον πρώτο μου στίχο
τρυπάω τον τοίχο και σκοτώνομαι.

...................

ΥΓ. Γιώργο σ'ευχαριστώ για το αυτοκίνητο.........

'97

Μέσα στα σχολεία που ονειρεύεσαι

αγγελικά σκιάχτρα τραγουδούν κάθε μέρα

λες κι είναι κουδουνάκια.

Πιάνουν αγάπες με τα λουλούδια

κι ηχολογούν πειραχτικά στ' αυτιά σου

σαν κάτι να θέλουν να σου πουν

κι είσαι αναγκασμένος να τ' ακούς

              για πάντα.

14/4/1995

Το μίσος και η αλήθεια

εναλλάσονται σαν να έχουν χάσει την αξία τους

Η αγάπη και η ελπίδα

ξεχνιούνται σαν να μην υπάρχουν πια

Ο θάνατός μου κι η ζωή

έχουν φτάσει στο αποκορύφωμα σαν να ετοιμάζονται

να μαλώσουν ξανά.

10/12/1995

τι να πω...??? !!!!!

..δε θέλω να το παίξω έξυπνος ούτε και θα σχολιάσω τη πορεία κάποιου ανθρώπου...

Νιώθω υποχρέωση τουλάχιστον σε αυτούς που δε ξέρουν αλλά και σε όσους ξεχνάνε..

να θυμήσω και να γνωρίσω την αρχή του Στ.Ρόκκου..

Ο (μάλλον) πρώτος του προσωπικός δίσκος, που δε ξέρω πότε ακριβώς χρονολογείται,

λεγεται "ΣΗΜΑΤΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ"

Δύο από τα τραγούδια του δίσκου είναι τα εξής ακόλουθα

-Έρωτας με το φεγγάρι

-Άγγελος των Εξαρχίων

..αν δε βαριέστε ακούστε τα..

Το δεύτερο μιλάει για το Νικόλα Άσιμο. Στο οπισθόφυλλο του δίσκου γράφει..

"Για όλους ο Νίκος ο Άσιμος ίσως ναχει ΦΥΓΕΙ για μένα όμως ΥΠΑΡΧΕΙ σαν ΑΓΓΕΛΟΣ των ΕΞΑΡΧΙΩΝ" σ.ροκκος

 Έψαξα να βρω και καμιά φωτογραφία από το Internet αλλά τίποτα..

τα τραγούδια ειναι αντιγραμμένα απο βινύλιο σε cd και απο κει περασμενα στο υπολογιστη.. για τις απώλειες στον ήχο να με συγχωρείτε...

erwtas_me_to_feggari.mp3

aggelos_twn_eksarxiwn.mp3

ΥΓ. Και αν κατεβάσει κανείς φαντάρος (πχ. Jorge) το έρωτας με το φεγγάρι... υπομονή φίλεε.... :-/  ..(λεω εγω τώρα..)

ΥΓ2. Την είκονα την έβαλα, τουλάχιστον ακούγοντας τα τραγούδια να μπορείς να χαθεις για λίγο.. εστω ..κάπου..

τις καλησπέρες μου... καλημέρες μου.. (αναλόγως ποτε θα το δείτε..)

http://www.sendspace.com/file/6yrutw

Μετα κόπων και δακρύων το καταφερα.....

αν πατησετε τη παραπανω σελιδα.. καπου στη μεση θα δειτε

Download Link: 03 Gioga.mp3 ..

ή πατατε ανοιγμα ή αποθηκευση......

... και συγννωμη αν σας ζαλησα πολυ!!!!!

Σας θυμίζει κάτι????

Επηρεασμένος αρκετά από ένα τραγούδι του Ν. Ασιμου, που έτυχε πριν κανα δυο μέρες να το ξανακούσω και θυμήθηκα την "έμπνευσή" μου.. :))

Το τραγούδι είναι το εξής..

Λάντζα γιόγκα 

Νταουάν σου λέω 

Νταουάν σου κράζω 

Νταουάν νυστάζω 

Νταουάν...        

Στο θεό σας κάνετε και κάτι

Κουβαλώ το πτώμα μου στην πλάτη

Δεν μπορώ ν’ αρθρώσω πια μια λέξη

Και δε λέει κι ο καιρός να βρέξει. 

Αν ήμουν βάραθρο θα σώπαινα

Κι αν ήμουν μούμια θα γελούσα

Μα εγεννήθηκα ελέφαντας

Και μ’ αγαπάει μια βρωμούσα. 

Κι όλο πας ανάποδα δεν καταλαβαίνεις

Να ‘ξερες τουλάχιστον αν ζεις ή αν πεθαίνεις. 

Από τόνα λούκι στ’ άλλο λούκι

Φύτεψε κι εσύ ένα παλούκι

Κι όπως οι παλιοί ροκενρολλάδες

Άρμεξα κι εγώ τις αγελάδες. 

Απ’ το πολύ που με βασάνισα

Έπαθα πλέον ανοσία

Με βαζελίνη με πασπάλισα

Κι είμαι απαστράφτουσα ουσία. 

Κι όλο πας ανάποδα και μ’ αφομοιώνεις

Να ‘ξερες στον κόρφο σου παιδί που μεγαλώνεις. 

Τι μου κλαίγεσαι το τι θα γίνει

Και δε θες να φας το μανταρίνι

Μου ψιλοκουνιέσαι τσιτσιφιόγκα

Μάθε και λιγάκι λάντζα γιόγκα. 

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ

ΣΩΣΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΕΝΤΡΟ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΡΕΜΑΣΤΕΙΣ !!!!!!!!!!

Προσπάθησε ν' αρχίσεις

στη ζωή σου να χτυπήσεις

εχθρούς και φίλους που μαζί σου

ξεχάσαν, κι έχασες τη ζωή σου.

Στις ασημιές λεπίδες

μαχαίρωσες σκιές σκέψεις

νύχτες που περάσαν φύγαν

πήραν φωνές κρυφτήκαν.

Σε δάση ονειρικά γλέντια

μείναν μπαταρίες χέρια

καμμένα όνειρα παντού

να σου γελάν αστέρια.

8/11/200