Όταν έρθει το πρωί

η μαγεία θα τελειώσει

το φεγγάρι σαν χαθεί

-.-

Σαν ξυπνήσει η ζωή

τ όνειρό θα κοιμηθεί

θα κρυφτεί μες το λυχνάρι

-.-

Κι εγώ που δε θελω να ξυπνήσω

μήπως και σε συναντήσω ξαφνικά

Ξυπνώ στου εφιάλτη τα πηγάδια

σκοτεινά τα μονοπάτια χάθηκα

-.-

Σαν ο ήλιος κουραστεί

και με βρεί στην κουπαστή

σε καράβι δίχως πλώρη

-.-

Η στεριά για να φανεί

θέλει στ άστρα το πανί

τ όνειρά μου στο τιμόνι

-.-

Κι εγώ που δε θελω να ξυπνήσω

μήπως και σε συναντήσω ξαφνικά

Ξυπνώ στου εφιάλτη τα πηγάδια

σκοτεινά τα μονοπάτια χάθηκα

Είναι το χαρτί εκείνο που κάνει τους ανθρώπους να κάνουν τα πάντα για να το αποκτήσουν.

Το χρήμα πληρώνει το νοίκι της ευτυχίας.

Ποιός θέλει να γίνει ιδιοκτήτης της αφού κρατά τόσο λίγο ούτως η άλλως;

Πόσο όμορφο είναι ειδικά όταν είναι σε κολαριστά χαρτονομίσματα...

Τι ήχο κάνει όταν το κάνεις φρρρρ στα χέρια σου...

Θα σου δώσει ζεστό καφέ...πεινιρλί...θα ζεστάνει το σπίτι σου τις κρύες νύχτες

Θα σου παρουν πιπα υπεροχες γυναικες...

Θα φας ψητα στη σχαρα και θα πιεις μεχρι τελικης πτωσης

Θα σου αγορασει γρηγορα αμαξια και μοναδικες στιγμες

Ω χρημα σ αγαπω...

Ελα μου....

Θυμάμαι όταν ήμουν νεαρό παιδί κι εντυπωσιαζόμουν από όμορφες διατυπώσεις με είχε γοητεύσει η φράση "όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνομωτεί".

Αρκεί να θες δηλαδή κι όλα θα γίνουν.Να θες συμπληρώνω εγώ αλλά το θέλω σου να υποστηρίζεται εμπρακτα και όχι να κάθεσαι μοιρολατρικά άπραγος να περιμένεις να σκοντάψεις πάνω σε ένα θησαυρό.

Πρόσφατα σε συζήτηση εδώ μέσα τέθηκε το εντελώς εκ διαμέτρου αντίθετο με τα περί συνομωσίας σύμπαντος θέμα:είσαι οι επιλογές σου.

Θυμήθηκα λοιπόν συζήτηση που είχα κάποτε με μια σκυλάνθρωπο(=το είδος ανθρώπου που συμβιώνει με κατοικίδια ζώα)και υποστήριζε πως τα πάντα είναι στην επιλογή της.

Την ξάφνιασε η ερώτησή μου αν εδώ που βρίσκεται με όλα όσα της έφερε η ζωή ήταν ότι θα ήθελε.

Επειδή ήτο κλαψιάρα γεροντοκόρη ήθελε παιδιά σαν την αδερφή της.Αλλά είχε κάποια μικροθέματα υγείας και δε μπορούσε σε συνδυασμό βεβαίως με μια "πυροβολημένη" προσωπικότητα.

Της έθεσα λοιπόν το ερώτημα "πως και δεν έκανες τις επιλογές να είσαι αλλού,να είσαι κοντύτερα στα θέλω σου?"

Ακολούθησε σιωπή γιατί η απάντηση σε τέτοια ερωτήματα απαιτεί ευφυία πολύ παραπάνω από αυτή που σου υπαγορεύει να είσαι βίγκαν και να φιλάς τα σκυλιά σου στο στόμα σιχαμένο ανθρωποειδές.

Τελικά αν και μικρός 30 αρης τοτε κατέληξα στο συμπέρασμα πως η πορεία μας στη ζωή είναι σαν την κίνηση ενός πλεούμενου στη θάλασσα.

Έχεις στα χέρια σου κουπιά,κάποιοι άλλοι πιο τυχεροί μηχανές 200 ίππων να τους σπρώχνουν κάποιοι άλλοι απλά τα χέρια τους.

Φυσικά και.είναι.στο χέρι σου να μην.αφεθείς να.σε πάρει το ρεύμα της θάλασσας η να σε φυσήξουν οι τέσσερις άνεμοι όπου θέλουν.

Ωστόσο μερικές φορές ότι και να.κάνεις το ταξίδι σου σε πάει σε μέρη που δεν επέλεξες.

Όσο καλός.καπετάνιος κι.αν.είσαι.

Το συμπέρασμα είναι πως ο άνθρωπος είναι ένα τόσο τρομαγμένο τίποτα μπροστά στην ολότητα των πάντων που θέλει να νοιώθει ασφαλής ανάλογα με.τα γούστα του.

Μερικοί.τεμπέληδες θέλουν να δουλεύει το σύμπαν γι αυτούς ενώ εκείνοι δεν ιδρωκοπούν ιδιαίτερα και άλλοι ανόητοι θέλουν να πιστεύουν πως μπορούν να κουνήσουν βουνά με τη δύναμη της επιλογής.

Και οι δύο οικτρά γελασμένοι.

Συνεχίζεται

Τί πιο όμορφο όταν η φύση ξυπνήσει μέσα σου τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα να μοιραστείς αυτό το ταξίδι με ένα νεαρό συνομίληκο κορίτσι,εξερευνώντας και ανακαλύπτοντας ο ένας τον άλλο.

Δεν αναφέρομαι μόνο στην ερωτική πράξη καθεαυτή,αλλά και στην πορεία προς την ολοκλήρωση της σχέσης.

Σε όλα εκείνα τα μικρά και όμορφα που οικοδομούν μια τέτοια επικοινωνία

Στις βόλτες στην πλατεία της γειτονιάς,στις ποδηλατάδες,στα ξενύχτια στην εξοχή κάτω από το δεντρο που χαράξατε τ αρχικκά σας κοιτώντας τον έναστρο ουρανό..

Σε όλες εκείνες τις μοιρασιές..

Όταν αυτό το παραμυθένιο σενάριο ματαιωθεί όμως ξεκινά ένας φαύλος φαύλος κύκλος.

Όταν για διάφορους λόγους απορριφθείς στην εφηβεία σου από το κορίτσι της επιλογής σου,βιώνεις τραυματικά τα πρώτα σου σκιρτήματα.

Η ζωή σου δείχνει πως έχει και σκληρό πρόσωπο και σου γνωστοποιεί πως ο έρωτας δεν είναι παραμύθι αλλά πόλεμος.

Σε τοποθετεί σε θέση θεατή να βλέπεις το υπέροχο σκηνικκό που περιγράψαμε πιο πάνω,να το ζεί άλλος στη θέση σου.

Σε αναγκάζει να επιστρατεύσεις μηχανισμούς άμυνας και ελπίδας πως "έχει και για σένα ο Θεός".

Όμως το βάφτισμα έγινε και ήταν επώδυνο.

Χαράχτηκε βαθειά στο υποσυνείδητό σου.

Η ζωή προχώρησε και η επόμενη φορά που προσέγγισες κορίτσι,ήταν λιγότερο αυθόρμητη,περισσότερο προσεκτική κι ώρες ωρες σε εκανε να ασφυκτιάς.

Έτσι μετέτρεψε το πρώτο σας ραντεβού σε αγώνα μετ εμποδίων από μια απολαυστική αμοιβαία ευχάριστη φυσική διαδικασία.

Έτσι έχασες και τη δεύτερη ευκαιρία σου να ζήσεις το όνειρο.

Το άγχος μεγάλωσε κι έγινε απόγνωση.

Τελικά ακόμη κι όταν κατάφερες να είσαι με.κάποια,ο φόβος και η ανασφάλεια δυνάστευε τη σχέση.

Η ζήλεια πως η κοπέλα εκείνη είχε ζήσει το παραμύθι της πριν με κάποιον άλλο...και τώρα κι αυτή πιο προσγειωμένη και πιο σοφή,έκανε μαζί σου το επόμενο βήμα στη ζωή της σε έκανε να νοιώθεις δεύτερος και καταιδρωμένος.

Η σχέση υποβαθμίστηκε,μια και παιδί ήσουν και πεισματικά ήθελες να ζήσεις το παραμύθι κι όχι την ψευδαίσθησή του ή την  ώριμη προσέγγισή του:Πως δηθεν ήταν τόσο έντονο αυτό που ζεί η σύντροφός σου μαζί σου που είναι σαν να ναι η πρώτη της φορά

Ή πως εσένα αγάπησε ή χίλια δυό σενάρια παρηγοριάς που κανένα τους δε θα κάλυπτε το κενό σου.

Τα χρόνια περνούν όμως και αναγκάζεσαι να ελπίζεις και να προσαρμοστείς.

Ακόμη ψάχνεις και αναζητάς το παραμύθι μέχρι που τελικά το απομυθοποιείς.

Περισσότερο γιατί βαρέθηκες ή κουράστηκες 

Κι όταν ωριμάζεις ακόμη πιο πολύ συνειδητοποιείς πως τελικά εκείνο το κορίτσι της ιστορίας σου,δεν υπαρχει στην πραγματικότητα.

Ούτε κι εκείνοι που είχαν την ευλογία να ζήσουν αμοιβαία τον πρώτο τους έρωτα έζησαν παραμυθένια.

Τους περίμενε κι αυτούς η ζωή να τους υπενθυμίσει πως ο έρωτας είναι πόλεμος και φθορά.

Και τίποτα δεδομένο.

Έδωσα κάποιες τελευταίες ευκαιρίες στον εαυτό μου να επιλέξει τη σύντροφό του,μα το κλασσικό καρναβάλι να μη μπορώ να έχω αυτό που θέλω,αλλά να με θέλει κάποια που εγώ δεν κάνω γούστο συνεχίστηκε.

Οπότε μέσα μου συνέβη ένα κλικ απλοποίησης των πάντων.

Συνειδητοποίησα πως το κίνητρο για το οποίο προσεγγίζω ένα θυληκό είναι το σεξ.Έτσι εξηγείται πόσο αφόρητο ήταν να βγαίνω με.κάποια που με.ενημέρωνε πως είχε περίοδο.

Ήξερα απο πριν οτι δε θα περάσω τόσο καλά.

Έβλεπα ως χασομέρι τις συζητήσεις την μοιρασιά,την επικοινωνία,το παραμύθι της εφηβείας με άλλα λόγια.

Από την άλλη η γυναίκα αυτό που κατά βάθος θέλει πολύ ακόμη κι όταν δε το συνειδητοποιεί ή ακόμη κι αν το αρνείται,ειναι η τεκνοποίηση.

Όποιος έχει δει πρόσωπο γυναίκας όταν κοιτάζει το μόλις νεογέννητο μωρό της θα καταλάβει.Νοιώθει πλήρης και σε αληθινό.πνευματικό οργασμό.

Πως γίνεται αυτά τα πλάσματα οι γυναίκες να ματώνογν τόσο πολύ τους άνδρες και ταυτόχρονα λόγω φύσης να είναι τόσο τρυφερές στο τέκνο τους είναι αξιοθαύμαστο.

Είναι πολύ σκληρά όντα.

Οπότε σκλήρυνα κι εγώ απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα.

Ξεχώρισα μέσα μου πως άλλο πράγμα είναι η έλξη και ο σωματικός πόθος για μια γυναίκα και άλλο η αγάπη το δέσιμο η μοιρασιά...

Όσο πιο ρηχός και κυνικός γινόμουν τόσο το πλήθος των ερωμένων μου αυξανόταν.

Έβαλα εκεί μια κασέτα κι έλεγα τα ίδια σε όλες ώστε να "γευματίζω"με τη σάρκα τους...

Τις άκουγα να μιλούν για αγάπη και για.έρωτα και γέλαγα.

Από.μεριάς μου δεν ήταν έρωτας για εκείνες αλλά έρωτας για την εικόνα μου όπως εκείνες πρόβαλλαν.

Ήμουν νάρκισσος.Ω ναι.Καμμία σχέση με το εαυίσθητο γεμάτο συναισθήματα παιδί που πίστευα πως ήμουν.

Ω ναι τελικά δεν ήμουν ο καλός του παραμυθιού.Καλοί δεν υπάρχουν.Μόνο συμπρωταγωνιστές στο έργο ζωή.

Κι εναλλαγή ρόλων.

Κι ευτυχώς κατάλαβα ποιός είμαι.Ένα κακομαθημένο μικρό παιδί σε σώμα ενηλίκου που δε γουστάρει να κάνει παιδιά γιατί είναι κι αυτός παιδί.

Δε θα τ αγαπούσε.Θα τα βλεπε ως προέκταση της αντιπαθούς συζύγου του,ως εισβολείς που ήρθαν ακόμη και τώρα να του κλεψουν το παραμύθι του.

Εγωιστής και μόνος.λοιπόν επέλεξα να ζήσω έτσι τη ζωή μου.Όχι απόλυτα ευτυχισμένος,μα απόλυτα συνειδητοποιημενος.

Και ήρεμος.

Θυμάμαι το καψιμί στη μονάδα που υπηρέτησα στη Σάμο.

Έβλεπες τα βουνά του νησιού από εκεί και μύριζες καθαρό αέρα.

Μια λεμονίτα Lux και ένα τσουρεκάκι σοκολάτα μου έκαναν συντροφιά,την πρωινή εκείνη ώρα που ξημέρωνε...

Μια παρένθεση στις τότε αγωνίες μου...

Είχα μόλις ενημερώσει το Διοικητή για τις αρμοδιότητές μου.

Το καψιμί με περίμενε...μυρωδιές πρωινού καφέ,βρεγμένου χώματος δίπλα στον Όρχο και αστεισμοί φαντάρων της παλιοσειράς μου...

Μπορεί να πάνε χρόνια από την απόλυσή μου...μπορεί να πίνω τον πρωινό καφέ μου αλλού

Μα το καψιμί είναι ζωντανό στη μνήμη μου...κι η θέα στα βουνά που ταξιδεύει την  ψυχή...πάντα μπροστά μου...

Ως κοινωνία...

Στην τηλεόραση:Παίζουν οι "8 λέξεις".Αυτό το έκτρωμα ενός ατάλαντου σεναριογράφου.

Δημιούργημα χωρίς συγκεκριμμένο ύφος:Αστυνομικό θρίλερ;Μετριότατη οικογενειακή ταινία;Σκατόφατσες που το παίζουν ζεν πρεμιέ;

Ή το κοριτσάκι που έπαιζε στο "Νησί" που μεγάλωσε και αποθρασύνθηκε φρικτά,υιοθετώντας ένα εμετικό χαρακτήρα που σαφώς αποτελεί πρότυπο για πολλά νεαρά κορίτσια;

Ηθοποιοί με όνομα που έπιασαν εκεί ένα ρολάκο για να πληρώσουν το νοίκι.

Πόση κατρακύλα;

Τί σχέση έχουν αυτά όλα με το "Λόγω τιμής" τους "ψίθυρους καρδιάς"την "Αναστασία" ή το "κλείσε τα μάτια"?

Στη μουσική:Από τη μια ατάλαντοι μπουζουκόβιοι μετριάντζες αοιδοί από την άλλη τατουζάκηδες δηθεν ραπερ και τραπερ

Άνοιξε MAD και θα καταλάβεις.Αυτά τα σκουπίδια είναι η μουσική του σήμερα;

Στις ανθρώπινες σχέσεις:Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας πλάνταξαν από ρηχά ξέκωλα που το παίζουν μοντέλα και από αντράκια που κάνουν επίδειξη κοιλιακών και γράμμωσης μυών σε συνδυασμό με δηθεν αλήτικα τατού και γενικά ένα σύγχρονο life style απαίσιο.

Γεμίσαμε likes και stories.Ματαιοδία και δηθενιά.

Καθεμιά ξεβράκωτη να δείχνει τον κώλο της χωρίς αναγκαστικά να είναι βίζιτα.

Βλέπω στο δρόμο ανθρώπους να ζουν μέσα από τα κινητα τους

Να μην ξοδευουν ουτε ενα βλεμμα να δουν τι συμβαίνει στις αληθινές ζωές τους.

Να μπουκώνει το σύστημα με σοφα αποφθεγματα της πλακας,με δηθεν ανθρωπια και φιλοζωισμο 

Ελεος.

Χασαμε την πραγματικη μας ελευθερια.

Που πηγαν οι αληθινες φωτογραφιες που ηθελαν μερικες μερες να εμφανιστουν και ήταν γλυκά ατελείς σε ανάλυση σα πίνακες ζωγραφικής;

Γιατι ολα εγιναν υποθεση μιας γαμω σελφι;

Που σκατα βαδίζουμε;

Σε ότι σε κάνει δυστυχισμένο.

Απομάκρυνε τοξίνες που βλάπτουν εσένα και όσους θες το καλό τους.

Μπόλιασε την ψυχή με αντοχές και άνοιξε την καρδιά σου.

Το 2021 πρέπει να μπουν πολλά στις σωστές τροχιές.

Γιατί όπως στρώνεις,έτσι κοιμάσαι...

Καλή χρονιά