Λευκό τοπίο τριγύρω.

Για λίγες μέρες μια προσωρινή μικρή Σιβηρία.

Ζωή στο μικρόκοσμο του σπιτιού παρέα με τζάκι και σόμπες.

Εγκλεισμός στις σκέψεις και τους φόβους.

Αναζήτηση προσωρινών μικρών απολαύσεων όπως ο σπιτικός απογευματινός καφές,οι οικογενειακές ιστορίες και ταινία το βράδυ μαζί με μπυρίτσα.

Το ουίσκυ ενώ ζεσταίνει λένε,με αρρωσταίνει πλεον...δεν ξέρω γιατί.Ούτε ένα ποτήρι δεν αντέχω και με κάνει να αισθάνομαι βαρύς 

Κάποια πρωινά βγήκα να περπατήσω λίγο στο χιονισμένο δρόμο.Καλά ήταν άνοιγε το μάτι σου και έβλεπες την χαρούμενη πλευρά της τρέχουσας πραγματικότητας.

Σήμερα το χιόνι έχει ξεκινήσει να λοιώνει και ν ανοίγουν οι δρόμοι.

Καιρός ήταν.

Ο χρόνος που περνά δίνει χώρο για τις αλλαγές.

Ο χιονιάς όπως όλα στη ζωή ήρθε,έδωσε το παρών του κι αποχωρεί διακριτικά για να δώσει τη θέση του σε ζεστότερες μέρες...

Μεσοβδόμαδα βρέθηκα για δουλειά στην ''Νύφη του Βορρά'' όπως συνηθίζουν να λένε την πολυτραγουδισμένη Θεσσαλονίκη...

Το ταξίδι με το αεροπλάνο εξωπραγματικά σύντομο.Για πότε βρεθήκαμε πάνω από τις Σποράδες,για πότε ο Όλυμπος με τις χιονισμένες βουνοκορυφές του μας χαιρέτησε...

Μέχρι να το σκεφτώ είχαμε προσγειωθεί στο ''Μακεδονία''

Νοίκιασα ένα μικρό αμαξάκι και βουρ για το ξενοδοχείο στη Βασιλίσσης Όλγας...

Μια από τις παράλληλες μεγάλες λεωφόρους της Θεσσαλονίκης...

Είχε καλό καιρό κι ένα ευγενικό σα χάδι ψύχος.

Έκανα check in στο δωμάτιο πήγα και στη δουλειά μου εκεί...

Το απόγευμα είχε βόλτα στη λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας με τα όμορφα παλαιά αρχοντικά της κτίσματα να ξεφυτρώνουν που και που μέσα στην πόλη.

Μου έκανε εντύπωση πόσο αραιά τοποθετημένα ήταν τα κτίσματα στην περιοχή.Άνοιγε το μάτι σου καθώς χάζευες τα μαγαζιά.

Το βραδάκι βόλτα στη Λεωφόρο Νίκης με το Λευκό τον Πύργο να φωσφορίζει μαγικά 

Ήπια τη μπυρίτσα μου σε ένα ήσυχο μαγαζάκι εκεί,ενώ σκεφτόμουν κοιτώντας προς τη θάλασσα...πως απέναντι αλλα πολλά χιλιόμετρα μακριά βρίσκεται η όχθη της αγαπημένης μου Μεγαλόνησου..

Την άλλη μέρα βασιλικό πρωινό και μετά σιγά σιγά ετοιμασίες για την αποχώρηση το απόγευμα της ίδιας μέρας.

Λίγο πριν πετάξω πίσω στην Αθήνα,απόλαυσα τον καφέ μου στο αεροδρόμιο χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμμα.

Όταν γύρισα στην αγκαλιά της φιλόξενης και γνώριμης για μένα πόλης,η ''φτωχομάνα όμορφη'' συμπρωτεύουσα μου είχε αφήσει μια γλυκιά ανάμνηση και μια σκέψη...''μάταια να ψάχνω το στρατί που πάει για το Ντεπώ...''

Ακούω ανθρώπινες ανάσες,ήχους οδοντοστοιχιών να μασούν,γλώσσες να ανακατευούν σάλιο και τροφή,πατημασιές να περπατούν ήχους από κινητά

Διακατέχομαι από μια έντονη επιθυμία να τους σωπάσω όλους

Άθλια ανθρωπίδια άχρηστα τελείως

Μόνο οι θηλυκές του είδους σας είναι χρήσιμες για την εκτόνωση της σαρκικής επιθυμίας

Κατά τ άλλα είστε παράσιτα...σκουπίδια!

Ανήκετε στο είδος των θηλαστικών που έχουν εγκέφαλο σαν του δελφινιού

Μόνο που τα δελφίνια είναι όμορφα θηλαστικά με χάρη...δεν ενοχλούν...!!

Δυστυχώς ανήκω κι εγώ στο είδος σας,αλλά πασχίζω διακαώς να ξεχωρίσω!

Να ζήσω στο μοναχικό,ρομαντικό μικρόκοσμό μου μακριά σας!

Το κακό είναι πως ακούγεστε

Θα πρέπει να έχω πάντα ακουστικά να ακούω μουσική ή να βλέπω μια ταινία...εκεί που η συμπεριφορά σας υπακούει σε κανόνες πενταγράμμων και σεναρίων...

Εκεί που κάποιοι ξεχωριστοί από σας παράγετε κάτι χρήσιμο:Τέχνη κι Επιστήμη!

Το παλιό τετράδιο της μουσικής έκλεισε χθες την αυλαία του πανηγυρικά...

Μπόρεσα και αποτύπωσα για πρώτη φορά την απλή μελωδία που εμπνεύστηκα σε χαρτί..

Τόσο σε αρμονία όσο και ρυθμικά με τις σωστές αξίες σε ακκόρντα...

Και όχι μόνο αυτό...αποτύπωσα τις νότες της μελωδίας βάζοντας παύση όπου πρέπει σύζευξη κάπου αλλού...

Κι έπειτα με το μετρονόμο δοκίμασα ν αναπαράγω αυτό που έγραψα στην ταλαιπωρημενη τελευταία σελίδα του τετραδίου...

Αυτό που έφτασε στ αυτιά μου,ταξίδεψε στον ακουστικό μου φλοιό...

Και οι νότες που παράχθησαν βρήκαν τα ταίρια τους στην πίστα της έμπευσής μου και χόρεψαν μαζί...

Η αίσθηση πως η μουσική ήταν η ίδια με εκείνη που εμπνεύστηκα.. 

Μαγική!!!

Ο δρόμος να κάνω γκράφιτι μουσικών ονείρων σε πεντάγραμμους τοίχους άνοιξε!...

Τι κι αν η μελωδία ήταν σχετικά απλή;

Τι κι έγραψα σε C ματζόρε(προσθέτοντας και Gsus4 βέβαια ως...καρίκευμα;)

Το βήμα έγινε...

Το νέο τετράδιο άνοιξε...γεματο λευκές λαμπερές κόλλες έτοιμες να υποδεχθούν τη γνώση...

Κάθε Κυριακή είναι μέρα χαλάρωσης και συλλογισμών

Δεν έχω και ιδιαίτερο κέφι σήμερα ούτε και είμαι στα πατώματα

Οδήγησα στους άδειους δρόμους της πόλης κάνοντας τροχιές σκέψεων μήκους 20 ετών και βάλε

Συνεπιβάτες στο ταξίδι τα τραγούδια από το ραδιόφωνο

Ύστερα περπάτησα λίγο στο Κουκάκι χαλάρωσα με μικρές πολύτιμες στιγμές όπως την ακρόαση μιας συναυλίας καναρινιών σ ένα γκαράζ αυτοκινήτων ή την επισκόπηση της γωνιάς που κάποτε έκανα μαθήματα φωνητικής με τον παλιό μου δάσκαλο

Προβληματισμένα μα αγνά χρόνια

Ζήλεψα νοσταλγικά την ανεμελιά τους

Τιποτα αλλο

Βαρια η διαθεση σημερα

Βαρια και η αποτύπωση των σκέψεων