Σε μια ξαπλώστρα πίνωντας Μοχίτο

Να παίζω με την άμμο πιάνοντάς την σε χούφτες

Ζεστή όπως είναι θεραπεύει τους πόνους στα χέρια

Κι ο άνεμος φυσά φέρνοντας στο κούτελό μου μια εξωτική δροσιά

Στα ρουθούνια μου μια άλλη αρμύρα 

Φυγάς ξενιτεμένος μα ευτυχισμένος

Παράνομος στη χώρα μου...ο άερας βάρυνε πολύ εκεί...

Εδώ ο νόμος τους δε με πιάνει

Εξωτικά παράνομος,ζω το όνειρο

Ισπανόφωνα κορίτσια με λουλουδένιες φορεσιές μου κάνουν άερα ενώ ακούω το la bamba..

Κι ανυπομονώ να βραδιάσει να απολαύσω τις τεκίλες μου παίζοντας ρουλέτα στα καζίνο...

Να γίνω φτωχός σε μια νύχτα και να ξυπνήσω πάλι με hangover με τους ήχους των κυμμάτων...

Το κρεμασμένο παλτό και τ αναμμένο φως μαρτύρησαν πως η Βερδικουσιά η παλιά ταβέρνα στου Γκύζη είναι ακόμη ζωντανή

Τη θυμάμαι να με συντροφεύει ως φιλόξενη ζεστή παρουσία πριν 22 ολόκληρα χρόνια,όταν περιπλανιόμουν με τ αμάξι στα στενά της περιοχής για να βρω να παρκάρω...

Η μέρα σήμερα είναι όμορφη...ο ήλιος λάμπει,η γυναίκα που αγαπώ είναι ασφαλής...

Οι στιγμές σα μικρές θερμές σομπίτσες με ζεσταίνουν και με καθησυχάζουν...

Όλα όμορφα...

Τα στέκια μου στη θέση τους...

Το Duos Puertas και ο Μαύρος Γάτος...

Η μουσική γαμάτη στον τελευταίο όπου έκατσα κιόλας να πιώ τον καφέ μου...παρέα με τους Sunny Boys να άδουν το I am alone with you...και ν ακολουθούν κι άλλες δυναμικές χαρούμενες παλιές καλές ροκιές...ενώ ο καφές μου να έχει ζωγραφιά ένα χαμογελάκι που έφτιαξε ο μπαρίστα Πάνος

Ακριβώς όπως η μέρα μου χαμογελά σήμερα...

Σπάνιο και πολύτιμο...

Όπως το παλιό παλτό που καμάρωνε κρεμασμένο στην ακόμη ζωντανή "Βερδικουσιά"...

Τρίτη απόγευμα...

Σε ένα μπαράκι κάπου στο Κουκάκι μόνος

Αμεσως μετα το Ωδειο

Συντροφιά ο μονός καπουτσίνο και καποια μπλουζ μουσικα ακουσματα της Νίνα Σιμόν 

Στο ίδιο μπαράκι είχα πιεί τον καφέ μου πριν 2 εβδομάδες, μια μέρα πριν πετάξω για Θεσσαλονίκη...

Even Gsus had a hang over λεει μια επιγραφη που ποζάρει υπό το χαμηλό ερυθρό ημίφως του χώρου στην εισοδο του μαγαζιου κάνοντάς με να σκεφτώ μια G suspended chord ενώ η επιγραφή μάλλον αναφέρεται στον.. Jesus...

Παράλληλα,φιλοσοφω έχοντας στα μουστάκια μου αφρόγαλα ανακατεμένο με κανέλα...και καταληγω στο οτι ανεξαρτητως των προβληματων της ζωης...οι στιγμες αξιζουν οσο τιποτα...