Υπαρχει καλυτερο δωρο απο μια βολτα κατω στη Βαρκιζα για καφεδακι?
Να κλεψω μια μικρη γευση διακοπων πακεταρισμενων χρονικα στο απογευμα μιας καθημερινης ημερας?
Τι ομορφη ψευδαισθηση και πραγματικοτητα μαζι...
Χαζευω τις πορτοκαλι κουρτινες του φωτισμου του λιμανιου να βαφουν την ηρεμη θαλασσα...οσμη αρμυρας ανακατεμενης με...αναθυμιασεις αντιηλιακων που καποιοι χρησιμοποιησαν για να κοντραρουν τον ηλιο που τωρα κοιμηθηκε στο υδατινο πελαγισιο κρεβατι του...
Για καφε μονος...καπου στη Βαρκιζα...καιω αναμνησεις σ ενα τσιγαρο...
Νανουριζω την πληγη μου...
Η καταθλιψη μου εδυσε παρεα με τον ηλιο...
- Στείλε Σχόλιο...Πεπρωμένο μαύρο,μοναχικό,σκληρό και παγωμένο...
Μαυρόασπρο.
Μόνο οι στιγμές μετράνε αν είσαι μάγκας να τις δεις,να τις πάγιδευσεις και να τις νοιώσεις...
Πόσο να χαμογελώ πια...δεν γίνεται...
Κρατάω άμυνα ακόμη...
το ένα χαστούκι μετα απο το άλλο...
η μια πόρτα πίσω απο την αλλη κλεινουν με κροτο...
Μονος στη παγωνια,να παλευω να κρατησω τη γευση,την οραση,την ακοη μου...με την αφη να χανεται σιγα σιγα...και την οσφρηση να μυριζεται...αδιεξοδο...
Λιγο το αναποδο του εαυτου μου...λιγο το στραβο των αλλων...λιγο η πουτανα η τυχη,αυτη η ατιθαση παλλακιδα που οταν σου χαμγελασει πρεπει να της ανταποδωσεις,αλλοιως...θα βιωσεις τη σκληροτητα και την περιφρονηση της...βλεποντας να φλερταρει με αλλους...
Η βροχη πεφτει δυνατη...μεσα μου...η συννεφια εξω συμπληρωνει.
Σημερα θα ψαξω να βρω.Την ακριβη απολαυση της στιγμης,για να μεινω ζωντανος και την επομενη μερα.
Μερικοι ανθρωποι δεν εχουυν αστερι.
Μονο ενα δρομο γεματο αγκαθια να διανυσουν...στο τελος η ο γκρεμος η το μεγαλειο...
- Στείλε Σχόλιο"Περιμένεις συνοδο?"
Ρωτησε ευγενικα η κυρια που συνοδευοταν απο ενα Κυριο...
Σε καποιο τραπεζι μετα απο βαφτισια...ενω εξω εβρεχε καταρακτωδως...
Μουσικη με ηχους απο βιολι να παιζουν τα ηχεια του μαγαζιου...
Θλιμμενο παντεσπανι με περιτυλιγμα χαρας...
Το μυαλο μου κανει μικρες σκεψεις και τις επιβιβαζει στις σταγονες της βροχης
Εκει μετατρεπονται σε μικρα γυαλινα ονειρα που διαλυονται με το σκασουν στη γη η στο τζαμι...
Το τζαμι της ψυχης μου...ευθραυστο...
Ραγιζει απο το κλαμμα ενος μωρου!!
Καταδυεται σε μια αλλη βαφτιση...
Που δεν δινει ονοματα...
Κλεβει πραγματικοτητες μονο ...
- Στείλε Σχόλιο...δεν σταματά.
Και πρέπει να κουβαλάω στις πλάτες μου τον τραυματισμέμο μου εαυτό.
Σιχαίνομαι την καθημερινότητά μου στη δουλειά.
Ο χρόνος είναι όλο και πιο λίγος.7 μήνες και 13 ημέρες ακόμη.
Λίγο,πολύ λίγο φαίνεται τώρα.
Αντιπαθώ κάποιους συναδέλφους μου και πλεον αρχίζει να φαίνεται αυτό όλο και περισσότερο.
Να τους το δείχνω περισσότερο,ωστόσο κρατώντας ακόμη τα προσχήματα.
Στην προσωπική μου ζωη ενας χαος.
Δεν γίνεται να έχεις αυτην που θες.Βασικος κανονας δυστυχως.
Απο την αλλη δε γουσταρω να συμβιβαζομαι και με μετριοτητες.
Κανω υπομονη και αντλω οσο πιο πολυ ευχαρίστηση μπορώ από τις μικρές καθημερινές απολαύσεις της ζωης...
αλλά κι αυτές ώρες ώρες φαντάζουν πεπερασμένες.
Καποια γυναικα εντελως αουτσαιντερ με την οποια ειχα συναψει ερωτικες σχεσεις,μου εγραψε το εξης
Χρηστο σ αγαπω...ειμαι συνεχεια δακρυσμενη...δε γινεται να συνεχισουμε...μη μου απαντησεις τιποτα...δεν θα απαντησω πισω.''
Δεν απαντησα τιποτα.
Δεν μπορω να πω πως δεν ενοιωσα τιποτα ομως.
Η γυναικα αυτη μου αρεσε.Ισως και να την ειχα ερωτευτει υποσυνειδητα.
Μου αρεσε ο τροπος που μιλαγε,το χιουμορ της...ηταν αξαιαγπητη...
καναμε καλο σεξ,περναγα καλα...
Δεν μπορω να πω οτι δε στενοχωρηθηκα.
Μου αρεσε να εχω μηνυμα της.
Τη ζηλευα ελάφρα,οταν πηγαινε στο σπιτι του γκομενου της.
Τεσπα.
Καθομαι και γεμιζω ανουσια καποιες γραμμες απο αναγκη.
Σαν να μιλαω στον καλυτερο μου φιλο.
Με ανακουφιζει.
- Στείλε ΣχόλιοΜια τρυφερή φωτιενή αγκαλιά όλο χάδια και φιλιά...έρωτας παθιασμένος...δυνατός...
οι σταγόνες της βροχής στο τζάμι να χάσκουν το θέαμα γεμάτες ζήλεια...
Κεραυνός ξαφνικά...φως παντου...μέχρι ο κρότος του να εμφανιστεί...το κορίτσι είχε εξαφανιστεί από δίπλα μου...
την πρόλαβα για μια τελευταια αγκαλια κι ενα παθιασμενο φιλι έξω απο την εισοδο της πολυκατοικιας μου...
Κι άλλος κεραυνος...επεσε πανω μας ακριβως...την πηρε για παντα...
Ω κοριτσι της βροχης...με μαγεψες αλλα ηταν για λιγο.
Επρεπε να φυγεις.
Απο δω και στο εξης οταν θα βρεχει....θα δακρυζω κι εγω και τα δακρυα αυτα θα με αγγιζουν ως τα χειλη μου...σαν το φιλι σου...υγρο και γεματο αλμυρα παθους...
Θα μου λειψεις κοριτσι της βροχης...
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο...δεν ακολουθω...μου ειπε καποια φωτεινη μου σκεψη που με συνοδευε ως εκεινη τη στιγμη ως πυγολαμπιδα...
Ενα παλιο θλιμμενο χαουζακι παιζει στο cd του αυτοκινητου
Σε λιγο θα σωπασει κι αυτο πριν βυθιστω στο σκοτεινο μου κοσμο...εκει που κανεις δεν ακολουθει...δεν μπορει...οχι αε αυτα τα βαθη.
Εκει δεν υπαρχει πονος και θλιψη.Μα ουτε ονειρο ουτε ερωτας ουτε ελπιδα.Μονο σκοταδι και μια γευση σαρκας και θανατου.
1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΚάτι έχεις πάρει πολύ στραβά μικρέ...
Κάτι δεν έχεις καταλάβει.
Όπως πήγαινες για Θεσσαλονίκη κάπου έστριψες λάθος και βρίσκεσαι Καλαμάτα...
Μα πας καλα?
Πες μου τι μαλακία σε δέρνει επιτέλους?
Τι παραλήρημα ειναι αυτο?
Τι σε νοιαζει μιας τυχαίας απο τις πολλες το μακρινο παρελθον?
Που ακριβως κολλας?
Γιατι νοιωθεις λιγος ενω εισαι πολυς?
Τι σε τρομαζει?Τι σε πληγωνει?
Δεν εχει να κανει με το προσωπο...
Καποια πληγη κουβαλας.
Εφηβικο τραυμα σκληρης απορριψης.
Δευτερος.Παντα νοιωθεις δευτερος.Χειροτερος.
Τι συνεβει?
Τι ειναι αυτο που δεν θες ουτε στον ιδιο σου τον εαυτο να παραδεχτεις?
Θα το ψαξω να το βρω.
Δεν παει αλλο.Εχω ηδη μαζεψεια αρκετα στοιχεια απο αυτο.
Πρεπει να τη γιατρεψω την πληγη,να κλεισει.
Πρεπει να το κανω.
Ετσι μονο θα νοιωσω χαδι και θα απολαυσω αγκαλια.
Γιατι ρε πληγη ξαναφουντωσες?
Τι εγινε?
Ξυπνησαν εφιαλτες?
Δεν σε αντεχω αλλο εαυτε μου.
Ξεκινας για κατι αλλο,βρισκεις κατι αλλο,αλλαζεις γνωμη και αναζητας αλλο.Κανεις συμφωνιες μαζι μου που δεν τηρεις.
Ωραια.
Και τωρα τι.
Παρηγορια στα σκοταδια της πολης.Μονος.
Ζητωντας ψευτικη δροσια για την πληγη.
Αυτη την καταραμενη πληγη που δεν κλεινει.
Μα ειναι τοσο τρυφερη αυτη η φτηνη μου γνωριμια.
Αλλαγες προσωπων ταχυτατες.
Ερχονται φευγουν πανε στο απειρο στο πουθενα.
Και κλαιω που σκοτωνω και θαβω το καλο τους.
τον καλο εαυτο τους.
Κλεινω τη μουσικη με την οποια θα καναμε κατι μαζι.Καθε ανθρωπος ειναι μια αξια.
Μια αξια.
Βαρεθηκα να αποκεφαλιζω.Να φευγω η να με διωχνουν.
Γιατι αυτη η καταρα?Γιατι αυτο το σκοτεινο πεπρωμενο?
Δημιος πολλων κεφαλων.Μαυρος ιπποτης του θανατου.
Αιμα παντου.
Ας κλεισει η πληγη.
Οχι αλλες θυσιες στον Θεο της.
Τελος!!!!
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιοαπλά είχα ανάγκη να περάσω λίγο χρόνο μαζί σου.
Η ψυχολογία μου είναι αρκετά ευμετάβλητη.
Βλέπω τις αγαπημένες μου σειρές όπως τις αληθινές ιστορίες αγάπης ή τη 10η εντολή και με πιάνω να δακρύζω δίχως ακριβως προφανη αιτια,ή γνωρίζοντας πως οι καταστάσεις δε με αφορύν άμεσα.
Απομονώνω περιστατικά και παραστάσεις ευτυχίας και τα ταυτοποιώ...''Αυτό ειναι αγαπη,αυτος ερωτας,αυτο μισος..''
Ξερω πως η ευσυγκινησια μου οφειλεται στην πληγη μου.
Σε εκεινη την εσωτερικη μου αισθηση βαρους...που αλλες φορες μετατρεπεται σε αγχος,αλλες φορες σε αφορητο αισθημα μοναξιας,αλλες φορες σε βουβο πονο.
Καποιες στιγμες καποια ερεθισματα ξυπνουν την πληγη,αλλες παλι δροσιζεται και κοιμαται,αλλα ειναι εκει.
Αλλες φορες δεν την αντεχω.
Με κανει αντικοινωνικο οταν φουντωνει.Μου στενευει το οπτικο μου πεδιο μου δυσκολευει την ανασα.
Δεν μπορω να δουλεψω ουτε να διαβασω.
Πρεπει να ειμαι γενναιος να το αντιμετωπισω.
Εχω βρει τους τροπους μου.
Αλλα δεν ειναι παντα ευκολο να τους κανω πραξη.
Λιγες μερες μακρια απο τη δουλεια,ηρεμησα κι εγω.
Εαυτε μου μη ανησυχεις,εγω ειμαι εδω.
Σου υποχομαι να σε κρατησω μακρια απο οτιδηποτε κακο και φθοροποιο.
Και την ενεργεια την κακη να τη μετατρεψω σε μικρες δοσεις γενναιοτητας που απαιτει η σωτηρια σου.
Η ζωη ειναι γεματη ανατροπες.
Μεχρι τωρα εχεις μαγαλουργησει.Εχεις γλυτωσει απο πολλα.
Ευχαριστω Χρηστο.
- Στείλε ΣχόλιοΤα φωτα της πολης λιγα μετρα πιο κει μαγικα...το τραμ να πηγαινει και να ερχεται παίρνοντας και αφηνοντας λιγοστούς περαστικούς...
Ζεστη βραδια η χθεσινη...
ερωτας καυτος στο αυτοκινητο...
απολαυση...
χυμοι ερωτικης σαγηνης...
οργασμος ολων των αισθησεων...
υπεροχο υγρο φεγγαρι να το πινεις στο ποτηρι σου σαν υπνωτικο κοκτειλ ονειροτροπο και ψυχεντελικο...
σε λιγες μερες καλοκαιρι...το νοιωθω στο πετσι μου...
Η ζωη δεν ειναι μονο μαυρο...εχει και διαλειμματα ευτυχιας...
στιγμες απολαυσης που δεν παγιδευονται,δεν εξασφαλιζονται απλα απολαμβανονται...
- Στείλε Σχόλιο...ήταν μια από τις σκέψεις μου ενώ περίμενα την παρέα μου χθες βράδυ στον πεζόδρομο της Κωλέττη ανάμεσα σε αυτές τις δύο επωνυμίες μαγαζιών που αναφέρει ο τίτλος...
Πράγματι τα όρια ειναι πολύ λεπτα ωρες ωρες μεταξυ ενος βλακα και ανοητου καραγκιοζη αρλεκινου που αρέσκεται στο να ζει τη ζωή του σαν καρναβάλι,και του πραγματικού ''μάγκα'' μαυρου γατου που διασκεδαζει δεξια κι αριστερα χωρις να ''καπαρώνεται'' από πουθενα...απιαστος...
ελα μου όμως που στο τέλος τον εκτελούν αυτοι που φίλους νόμιζε,βάσει των στίχων του ομώνυμου τραγουδιου...
Τι να πω...
Ουτως η αλλως μια μερα δεν θα πεθάνουμε?
Τι νόημα έχει άραγε αν καποιες φορες γιναμε καραγκιοζηδες η καποιες αλλες μαυροι γατοι?
Καλυτερα θα τανε Χατζηαβατηδες η Αρχοντες??
Δεν ξερω.
- Στείλε Σχόλιο...μολις ξύπνησα,Αθήνα...
Μόλις έφυγα απο τη δουλεια...και σου κανω ερωτα διανύοντας σε...οδηγώντας στους δρόμους σου...
Βλέποντας τον απόηχο της νύχτας να γκρεμίζεται και να δίνει μια πολυ γλυκια γαληνη στο προσωπακι σου...
Κινηση μηδεν,οι πιο πολλοι κοιμουνται...
Μα εγω με το παλιο μου σταρλετ σε οδηγω...
Παρεα με τις σκεψεις μου...
Το χθεσινο φιλι...παθιασμενο...παρανομο...γλυκο...το χαμογελο της...
Αχ τι γευση...νοιωθω σαν μωρο παιδι...χαρουμενος...
Ξερω πως ισως δεν την ξαναδω...αλλα με ποσο ζωη γεμισε της φλεβες μου χθες...
Σημερα...Αθήνα...πρωινη μου ερωμενη...
Συγχωρα με που σκεφτομαι τον ερωτα της νυχτας...
Εκεινα τα φιλια...
Άναψε όλα τα φαναρια των δρομων σου πρασινα...και φερτην ξανα στην αγκαλια μου...τη χθεσινη μου ερωμενη...
Καλημερα...
- Στείλε ΣχόλιοΜετράω 8 μήνες και2 μέρες ακόμη.
Είναι απίστευτο του πόσο γρήγορα τελικά κυλά ο χρόνος.
Πρέπει να κρατηθώ ακέραιος ψυχικά.
Ευτυχως που ζωη εκτός ιδρυματος υπαρχει και ειναι καλη.
Τα του ιδρύματος τα βλέπω πλεον σαν ταινία δράσης από απόσταση ασφαλείας.
Δεν μπορω να πω.Τελικα περασα και ομορφα εκει μεσα.
Ηθελε απλα να δω τα πραγματα με τη σωστη οπτικη γωνια.
''Ακη,η παντρεμενη ακομη μου στελνει ακυρα μηνυματα ρε''
κι ο φιλος μου
''το κατακαθι?'' χαχα
''οχι ρε ακομη τσιμπημενη ειναι μαζι μου και την αρχισα στο δουλεμα''
''ελα ρε τι της ειπες''
''..........''(απορρητες πληροφοριες)
χαχαχα μαλακα ακομη σε θελει αυτη'' μου ειπε ο κολλητος και εμπιστος μου φιλος
...εισαι πολυ κακος και εγωιστης ομως...τη γειωσες κανονικα...''
''οχι ρε δε το εκανα απο κακια,αλλα δεν θελω να επιστρεφω στα παλια γνωστα εδαφη...μου εκαναν κακο...''
Καποτε το ιδιο σκηνικο θα με εξιταρε,προβληματιζε η και στενοχωρουσε...
Ηξερα πως αρκουσε να το θελω και χωρις να το καταλαβω θα βρισκομουν παλι στο κρεβατι μαζι της,να κανουμε παθιασμενο ερωτα...ομως οχι...πλεον η ζωη εχει κανει βηματα μπρος...
Καπως ετσι λοιπον κυλα πλεον η πραγματικοτητα...ευκολα,σα γαργαρο νερο...
Στα του επαγγελματος τωρα...η γνωση μου αρχιζει να γινεται δυναμη σιγα σιγα...μεγαλη δυναμη...με εχει κουρασει λιγο η καθημερινοτητα,αλλα συντομα ανοιγω φτερα και πεταω μακρια...
Σταθερη αξια οι βολτες μου...μια καινουρια γνωριμια,που θα μπορουσε να με ενθουσιασει αλα εγω ειμαι προσγειωμενος γιατι εχουν δει πολλα τα ματια μου...νοιωθω πως τα πραγματα βρισκουν τις ισορροπιες τους σιγα σιγα...
Δεν λεω πως θα παντρευτω.Δεν το θελω.Δεν ειμαι εγω για αυτα.Αλλα να πινω νεκταρ ερωτος,χημειας και παθους...ειναι ευλογια Θεου...για οσο κρατησει...
Κι ετσι καπως ο χρονος μου κυλα...σα γαργαρο νερακι...
- Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |