...από τη φλόγα του εγωιστικού ονείρου που προορίζεται για σένα.

Άσχημος και γέρος και μόνοςσυνέχισε να κηνυγάς τα ποδήλατα 

Να σου κοπεί η ανάσα,να πεθάνεις όχι σε κρεβάτι ήρεμος,αλλά από αδρεναλίνη να σβήσεις βλέποντας φλόγα.

Αν θες αγάπη να μοιράσεις δώστην εκεί που δε θα γυρίσει πίσω.Σ άγνωστους και όχι σε συγγενείς.

Η αγάπη μιας μάνας γαι το παιδί της δεν είναι αληθινή αγάπη.Είναι αυταπόδεικτη.Δεδομένη.

Τα παιδιά μου είναι οι πληγές και οι νίκες μου.

Στην ίδια παιδική χαρά.Στο σώμα μου.

Ως το τέλος.

Σκληρή προπόνηση 

Αντίπαλος "λυσασμένος"

Το κακό δεν άργησε να γίνει.

Το δεξί πόδι ράγισε 

Ο πόνος δυνατός

Ο πάγος το καίει

Όχι δε σταμάτησα τη μάχη.Με δυο χερια και ενα ποδι.

Βγήκα νικητής.

ΝΙΚΗΤΗΣ.

Νίκησα το τραύμα μου.

Γράφω τώρα ξαπλωμένος με πάγο.

Κάνω παραλληλισμούς.

Μπορεί να παλεύω μόνος.

Μπορεί να δέχομαι χτυπήματα από παντου.

Αλλά είμαι από ατσάλι 

Ποτέ νικημένος.

ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΟΣ.

Κι ενώ οδηγούσα να πάω στη δουλειά πρωί πρωί.

Το μυαλό μου ταξίδεψε στο παρελθόν διαγράφοντας μια τροχιά 8 ετών.

Ρίτσα την έλεγαν.Ξανθό γαλανομάτικο πιπίνι 18 Μαίων.

Θυμήθηκα τις αφηγήσεις της όταν αναφερόταν στον πρώην της.Περιείχαν τη φράση ''όταν έχυνε''.Δε θυμήθηκα ακριβώς το περιεχόμενο.

Ωστόσο θυμήθηκα καλά πως την τελευταία βραδιά που την συσνάντησα,με άφησε να χαιδέψω το υπέροχό της στήθος και να θηλάσω την υπερόχα σμιλεμένη σαν ως σε σάρκινο άγαλμα θηλή της.

Της χάιδψα το υπογάστριο και χαμηλά την ερεθισμένη υγρή γεννητική της περιοχή.

Εκείνη με άγγιξε τρευφερά στο σώμα και άδραξε τον ερεθισμένο μου φαλλό.

Όλο αυτό κράτησε λίγα λεπτά.

Χωρίς να συνεχιστεί.

Χρόνια μετά,εντελώς ανεξήγητα,ο πόθος του ανικανοποίητου έφτασε να χτυπήσει σαν άγριο κύμα τα εγκεφαλικά μου κύτταρα.

Ξαναέκανα εικόνα τη λαγνα ματιά της,τα υπέροχα στήθη της,το κορμάκι της να ζητά ηδονή...ενώ το φανάρι γινόταν πράσινο κι έπρεπε να ξεκινήσω το όχημά μου.

Απελπισία το μποτιλιάρισμα για το όχημα της φαντασίας μου...τα φανάρια όλα κόκκινα...

Που να βρίσκεσαι τώρα...αναρρωτήθηκα...πασχίζοντας να βρω μια διέξοδο.

Μα τελικά αναγκάστηκα να προσγειωθώ και να χρησιμοποιήσω τον τροχονόμο της λογικής

''Για όλους τους άνδρες υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή τους κάποιος ανεκπλήρωτος πόθος''

Θα πρέπει να το διαχειριστώ και να το βάλω για ύπνο αυτό το ξωτικό που με τυρράνησε και με οδήγησε σε οργασμό νου...ενώ βρισκόμουν στο τιμόνι..

''Δεν ξέρω τι θα κάνω αλλά εύχομαι να γευματίσω σύντομα,με πελαγίσο φρέσκο πιπινάκι στη σχάρα'' 

η σκέψη παρηγοριάς χαχα

Πολύ θλίβομαι που κατά τη διαδρομή μου συναντώ ανθρώπους που χάνουν το χρόνο τους κηνυγώντας άσκοπα ουτοπίες.

''Πάμε να μετρήσουμε οργασμούς και χρήμα'' λέω...

κι εκείνοι μου μιλούν για ''συντροφικότητα,'ερωτα,αγάπη,οικογένεια,παιδιά''

Μα θα πεθάνουμε...στα σίγουρα...

Πάμε να ζήσουμε ασύδοτα...ελεύθερα...μη νομίζεις πως κι αυτό είναι εύκολο.

Κάποτε κι εγώ σκεφτόμουν μέρος των άσκοπων επιδιώξεων.Δεν είμαι από πέτρα.Έχω νοιώσει ανάγκη για συντροφικότητα.Εχω ερωτευτει και μαλλον αγαπησει.ΠΟΤΕ δεν ένοιωσα την ανάγκη για οικογένεια και παιδιά.Θα ήταν κωμικό για μένα.

Χάνουμε χρόνο εμείς οι άνθρωποι.

Ντυνόμαστε ωραία,βγαίνουμε έξω,τηρούμε τους κανόνες.

Μας συνδέει η έλξη,την κακοποιούμε και την κάνουμε άσχημη συνήθεια που λέγεται συντροφικότητα και σταθερότητα μόνο και μόνο για να έρθει η μανα φυση να ικανοποιήσει το μητρικό έντσικτο των γυναικών που θα θέλουν να γίνουν μανάδες άσχετα με την ποιότητά τους.

Βγείτε έξω και κάντε ατελείωτο σεξ.Κερατώστε δεσμούς αν θαυμάσετε άλλη γυναίκα ή άλλο άνδρα.Μη μένετε μονο στις σκέψεις.Η αμαρτία σας χρεώθηκε ήδη με το που σας πέρασε απο το μυαλό.Εξαργυρώστε την.

Καλέστε και τους συντρόφους στο παρτυ σας.

Μαζεψτε χρηματα αρκετα για ενα ανθρωπο και για μια ζωη.

Για την παρτη σας και μονο.

Να αγοράσετε ωραία πράγματα.Να πάτε σε ωραία μέρη.Να γευτείτε ωραίες γεύσεις.

Γιατί κάθε μέρα που περνά ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στην ανυπαρξία μας...

Μη χάνετε χρόνο

Ξύπνημα άτσαλο με τη μέση πιασμένη

Τα μαξιλάρια του μαύρου δερμάτινο καναπέ πεσμένα στο έδαφος

Φωταψίες στο βάθος του σαλονιού

Η βρύση στάζει

Άλλη μια μέρα στον μοναχικό πλανήτη

Πρέπει να ντυθώ να φύγω 

Έχει ωραία μέρα έξω

Αλλά το μοναχικό εργένικο αχούρι με την ακαταστασία του με αγκαλιάζει 

Μου θυμίζει το χθεσινό μεθύσι.

Ένας μικρόκοσμος στα ξυπόλυτα πόδια μου μπροστά.

Η πρώτη προσπάθεια μπορεί να έχει λάθη και προχειρότητες...όμως είναι η πλεον αυθόρμητη...

Με ευχάριστη πρωινή παρέα...το τραγούδι πάντα ξεγυμνώνει την ψυχή...

Δώσε μου λιγάκι ουρανό.Το έδαφος δε με κρατά...

Τελικά χωρίς αυτό δεν μπορώ!

Είναι τόσο χαριτωμένη!

Θυμώνει στα πειράγματά μου γελά κάνουμε αστεία...

Περνανε και δυσκολες μερες που οι ιδιοτροπιες μας συγκρουονται

Ομως νοιωθω πλουσιος που ειναι κοντα μου!

Να και μια ευχαριστη σκεψη να κανω καλο ποδαρικο στο καλοκαιρι που ειναι εδω!

Έμαθα πως ανακαλύψαν το δολοφόνο κάποιου αγνοούμενου.

Άκουσα λεπτομέριες για τον τρόπο θανάτωσής του.

Πρώτα πέρασε απο το νου μου οργισμένα η θανατική ποινή

Μετά σκέφτηκα πως δεν είναι αυτό αρκετό.

Ίσως θα πρεπε μπροστά στα μάτια του δολοφόνου να γίνει η δολοφονία των αθώων συγγενών του.Να δει τα μικρα του παιδια να σβηνουν η τη δυαμοιρη γυναικα του να βιαζεται και να κακοποιειται 

Να τους τρωνε τα σκυλια.

Και αφου αυτο ολοκληρωθει να ακολουθει βασανιστικος διαμελισμος και κανιβαλισμος του δολοφονου ενω διατηρει τις αισθησεις του.

Ακουγεται αριστουργημα.