Αναδρομή στο παρελθόν...

Μόλις 10 ετών...

Στο αμάξι του Θείου μου έπαιζε η κασέτα το παρακάτω κομμάτι...

Ξαφνικά περάσαμε απέξω απο τη Ντισκοτέκ

Ανοιξα το παραθυρο και στον αποχηο του μαγαζιου ακουσα το ιδιο ακριβως τραγουδι...

Η φαντασια αρχισε να δουλευει...τα μπασα την εξωθουσαν,οι λεπτες νοτες τη  χαιδευαν...

Σε μια στιγμή μεγαλωσα αλλα 10 χρονια και αλλους 20 ποντους και μπηκα μεσα στο μαγαζι...

Κατω απο τις ντισκομπαλες χορευα συνεχεια ως το πρωι με τα πιο ωραια γκομενακια και επινα το πιο cool ποτα...

Τι ωραιο ταξιδι φαντασιας...και αναμνηση...

Ο μόνος ρόλος των τραγουδιών που μιλούν με τέλειους στίχους για έρωτες και αγάπες...με αναφορά σε θρύψαλα,φωτιές,θανάτους,αιώνιες αγάπες...

Είναι απλά για να στολίζουν την ατμόσφαιρα του δωματίου μου σαν χάρτινες βαρκούλες και ψεύτικες αμμουδιές.

Τι μαλακίες έχει εφευρει η ανθρωπότητα για να δικαιολογήσει τα ένστικτά της.

Το αεράκι σου έχει γεμίσει κάτι από χειμώνα καθώς με ακουμπά

Του στέλνεις γράμμα πως θα τον περιμένεις να ρθει κλαίγοντας δάκρυα φθινοπώρου

Σιγά σιγά ξεστολίξεις το καλοκαιράκι...

Για τις λίγες μέρες που ακόμη υπάρχουν με νοσταλγία θαυμάζω αυτά τα τελευταία στολίδια σου

Ακομη τους ανθρωπους να πηγαινουν προς παραλία και να γεμίζουν χρώματα και αρωματα τις ακτες.

Ακομη την οσμη αλμυρας στα ρουθουνια μου.

Ακομη τον μεσημεριανο καυσωνα που εχει γινει πιο ηπιος...

Ακομη τις παιδικες ανεμελες φωνες που δεν ξεκινησαν σχολείο.

Αχ θλιμμενε Αυγουστε να ξερες ποσο ομορφος στ αληθεια εισαι.

πριν 3 χρόνια...έκσταση,αλκοόλ,γυναίκες...αλλά και πόνος...για άλλους λόγους.Για μια φυλακη που ξεκιναγε...

Στην ανάμνηση ενός καλοκαιριού που έκανε δυνατό καύσωνα.

Τότε τρόφιμος στο ίδρυμα.

Ευχαριστω την Κατερίνα που μου εκανε παρεα στις μικρες διακοπες μου και ζητώ συγνωμη που την παρατησα μονη στο ξενοδοχειο κι εξαφανιστηκα.

Αυγουστος 2015.

Σκέφτηκα πως τον τελευταίο καιρό ξεστομίζω απλά την αλήθεια όσο ωμή και άσχημη κι αν είναι.

Έχω απομυθοποιήσει οτιδήποτε ιδανικό και όμορφο.

Από πότε θεωρώ την αλήθεια αρετή?

Παρακάτω σε αυτό το μπλογκ έχω γράψει πως επιθυμώ όμορφα ψέμματα και πως την αλήθεια τη γνωρίζω.

όμορφα ψέμματα σε μένα κι εγω ως ανταπόδωση άσχημες αλήθειες στους άλλους.

Άδικο σωστα?

Ναι.

Άδικο.

Πράγματι.Μου είπαν οι γονείς και οι δασκάλοι μου να είμαι αληθινός και δίκαιος.

Αυτό το γεγονός μπήκε βαθεια μεσα στο υποσυνείδητό μου.

Οι λέξεις αλήθεια και ψέμματα.Ακούγονται κάπως.

Η αλήθεια είναι μια λέξη εύηχη ενώ η λέξη ψέμματα δεν ακούγεται καλα.

όμως μπορούμε να έχουμε την πληροφορία για μια πρόταση αν είναι αληθής η ψευδης μονο αν μας αποκαλυφθεί η πραγματικότητα.

Στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε να μας νοιάζει αυτό.

Αλλά μόνο τί απόλαυση διεκδικούμε και σε τί πόνο ρισκάρουμε να πέσουμε αν πιστέψουμε μια φράση.

παράδειγμα:

Η Χριστίνα είναι ένα καλό και όμορφο κορίτσι,ερωτευμένη μαζί μου(ψέμματα)

Η Χριστίνα είναι μια όμορφη γυναίκα με αυτοεκτίμηση μπάζου που γαμιέται με ότι να ναι,αλλά μου έδειξε αδυναμια(αλήθεια)

Ας υποθέσουμε ότι ποτέ δεν μάθαινα την αλήθεια.Θα ήμουν ευτυχισμένος.Θα χαμογελούσα.

Επίσης η πεποίθηση πως έχω μια γυναίκα τόσο όμορφη να λοιώνει για μένα θα γέμιζε τις αποθήκες τις αυτοπεποίθησης μου.

Θα ένοιωθα ''the King of the Hill,A number one'' που τραγουδουσε και ο Φρανκ

όλα καλα λοιπον!

Θέλησα να μαθω την αληθεια.Δυστυχως δεν εξαρτηθηκε μονο απο μενα αυτο,αλλα και απο κουτσομπολια αλλων πηγων που γαργαλουσαν τα αισθητηρια μου.

Εψαξα και εμαθα λοιπον οτι αυτο το ομορφο πλασμα δεν ηταν ομορφο τελικα.

Γιατι ειχε αυτοεκτμηση μπαζου,φωκιας.

Κι ετσι ολο αυτο το φαντασικο καστρο γκρεμιστηκε μαζι και η αυτοεκτιμηση μου.

Ξερεις τι ειναι να εχεις κανει μεσα σου βασιλισσα εκεινη που υπηρξε πορνη για ποταπα μηδενικα?

Για καραφλους γερους με ανωμαλες προσωπικοτητες?

Παντως τα συνολα της αληθειας και του ψεμματος τεμνοντουσαν σε ενα υποσυνολο.

Ενα γεγονος.Πως εξωτερικα οντως ηταν μια πολυ ωραια γυναικα.Πολυ σεξυ,πολυ κίνκυ.

Το λάθος λοιπόν το χρεωσα στον εαυτο μου.Που η αληθεια ειχε τοση σημασια.Που η γυναικα ειχε τοση σημασια.

Αν ειχα κουκουλωσει την αληθεια κι αν απο το ψεμμα κραταγα απλα μια ωφελιμη αντικειμενικη...αληθεια τοτε ολα θα ηταν καλα.

Συμπερασμα:Οταν δινουμε αξια σε ανθρωπους και καταστασεις,δινουμε αξια και στην αληθεια.

Αν ομως δωσουμε αξια στο να περναει καλα ο εαυτουλης μας τοτε το ψεμμα ειναι προστατευτικο και δεν σε εκθετει σε ασκοπο και ανουσιο πονο.Σπαταλη ενεργειας για το τιποτα.

Γαβγίζει και δαγκώνει!

Δυνατά!!

Προσεχε μην πλησιαζεις εσυ!!!

Αστο να ερθει αυτο κοντα σου να σε μυρισει

Μαλλον σε συμπαθει

Μην κανεις το λαθος να του ζητησεις εξηγησεις

Μην του κουνας κοκκινα πανια

Αστο να ερθει ξερει αυτο

Δε σε εχει φαει ακομη αρα σ αγαπα

...στην καθημερινότητα.

Χθές όταν έφευγα,η συγκίνηση και το δάκρυ με έπνιγαν.

Να κοιτάω για τελευταία φορά φέτος τα δωμάτια με τα παλιά ξύλινα κρεβάτια την κουζίνα με όλες τις καθημερινές αναμνήσεις όταν έτρωγα σπιτικό μαγειρεμένο με αγάπη φαγητό.

Τους 4 δρομους που βλεπουν θάλασσα και όψεις μια αγαπημένης κωμόπολης.

Τη μυρωδιά πέυκου και αλμύρας.

Την όψη ενός παραμυθένιου μέρους γεμάτο αναμνήσεις.

Παιχνίδι με την πλαστική πράσινη βαρκούλα μου

την αναζήτηση του θησαυρου με τις λίρες που ποτέ δεν υπήρξε

το κωλαράκι της Φρόσως της κόρης της γειτόνισσας που με γέμιζε καυλες και αναστολες

Τα πρωτα ροκ ακουσματα

Την παλη με τα κυματα 

Τις κιθαροπαιξίες μου με τις οποιες χορευε η οικογενεια μου

Την πρασινομάτα μπαρ γουμαν που την γαμαγα στο κρεβατι μου και εβλεπα την τσόντα στον καθρεφτη της αρχαιας προπολεμικης ντουλαπας 

Τις κουβέντες των Θειων μου και των γιαγιαδων μου

Τον Μανο Σολιστ

Τις μυρωδιες των λεμονιων στην αυλη

Τις ονομασιες των δρομων χαραγμενες με ξεθωριασμενους χαρακτηρες σε ξεχαρβαλωμενες ταμπελες...Μινωος και Βιτσεντζου Κορναρου....

Το αερακι που μυριζει λεβεντια και ιστορια Μεγαλονησου...

Πως να μη δακρυσω?

Το σπιτι εχει ψυχη,το μερος χαρακτηρα.

Ισως ειμαι Εγω τελικα.

Και τωρα ειμαι μισος,μακρια του.

Χαζό φεγγάρι που φέγγει χωρίς μιλιά...

Χαζεύει τον εαυτό του στον καθρέφτη της ήρεμης θάλασσας ως σιωπηλός νάρκισσος που αγνοεί τις ζημιές που προκαλεί η μυστηριώδης γοητεία του.. 

Το γυναικείο κορμί υπό το φως του φανταζει...άγρια κόλαση...

Μια μικρή γοργόνα λούζεται με το ξανθό του χρώμα...

Κάνει βουτιές και σε κάθε ανάδυσή της στην επιφάνεια...με κολάζει...το φεγγαρόφως χαιδευει τα στήθη της...τι κι αν φορα μαυρο σουτιεν...τα αποκαλυπτει φωτιζοντας τη φαντασια μου...την ταξιδευει στο υπεροχο υπογαστριο της και στα αμαρτωλα οπισθια της...

Πόσο χαζό γίνεσαι φεγγάρι μου όταν γεμίζεις...με πάθος την καρδιά μου...

Αντίο ξέγνοιαστες όμορφες διακοπές 

Αντίο αεράκι πελαγίσιο που φυσάς και εξατμίζεις ευχάριστα τον καλοκαιρινό ιδρώτα από το μέτωπό μου

Αντίο εφηβικοί νταλκάδες,μπαράκια,γκομενάκια

Αντίο παραλίες με μυρωδιά από άμμο,αρμύρα και στάχυα.Με ήχους τζιτζικιών.Με καταγάλανα δροσιστικά νερά. 

Καλώς ήλθες πραγματικότητα

Με την ασχήμια της δουλειάς

Την πεζή καθημερινότητα

Τους άσχημους ανθρώπους

Για άλλη μια φορά ετοιμάζομαι για επιστροφή

Δεν γκρινιάζω.Δεν εχω δυναμη γι αυτο.

Γυρισα μερικες σελιδες ακομη του βιβλιου ζωη.

Συνεχίζεται...

Ως μερακλής κι έχοντας φάει αρκετές χυλόπιτες,ας κάνω μια κωμική προσπάθεια να τις κατατάξω:

1)Η "φιλική" χυλόπιτα:Η γκόμενα θα σου πει σε κάποια φάση της γνωριμίας σας:Σε βλέπω σα φίλο.

Η απάντηση:Όσο γίνεται ευγενικός σε αυτη την ευνουχιστική πρόταση.

Δυστυχώς υπάρχουν άνδρες που αποδέχονται τη φιλία με μια γυναίκα που προσέγγισαν με άλλα κίνητρα.

Αυτοί τις κακομαθαίνουν κι έχουν αποκτήσει το θράσσος μιας τέτοιας προτασης.

Οπότε της λες:να κάνουμε το τεστ της φιλίας?

Θα σου πει αυτη :Τι τεστ ειναι αυτο?

Απαντηση:Θα ξαπλωσουμε αγκαλια γυμνοι.Αν μου σηκωθει η φιλια μας απετυχε!

Παμε παρακατω:

2)Η "χρονική" χυλόπιτα:Η γυναίκα σου λέει πως της αρέσεις μεν,θέλει χρόνο δε.

Χρόνο να "σε γνωρίσει".

Ναι,αλλα εσυ ΤΩΡΑ είσαι καυλωμένος.

Φαντάσου να κρατάς μια καυτη κατσαρολα στα χερια και να πρεπει να την αφησεις διακαως...για να μην παθεις εγκαυμα...και να χεις την αλλη να σου λεει:περιμενε να παγωσει το ψυγειο

Καιγομαστε δεσποινις!

Η απαντηση:εντελως ξενερωμενα της δινεις χρονο,ενω μεσα σου βριζεις Θεους και Δαιμονες,και μετα το ραντεβου πας και γαμας καποια αλλη που την εχεις ηδη "εξημερωσει" η σε κανενα μπουρδελο.

Δυστυχως δε θα ταν σοφο να της πεις αντε και γαμησου και εσυ και ο χρονος που ζητας.(το εχω κανει)

3)Η χυλοπιτα "ενοχλεις μαγκα"

Η γυναικα σε κοιτα λες και εισαι ουφο απο αλλο πλανητη 

Θεωρει σαχλο και ανουσιο που της την πεφτεις χωρις να τη γνωριζεις.

Ειναι υποτιμητικη και επιχειρει να σε κανει να νοιωσεις ζητιανος σε φαναρι που πουλας τη γοητεια σου σε τιμη...χαρτομαντηλου!

Η απαντηση:αποχωρεις με ευγενεια και κρατας την αξιοπρεπεια σου.Αφηνεις να χασει μονο εκεινη τη δικη της.

Ποσο πιο χαμηλα να πεσει οταν η απαντηση της σε ενα κοπλιμεντο και ενα χαμογελο ειναι μια προσβολη?

4)Η χυλοπιτα "εχω αγορι"

Μπορει και να μην εχει.Αλλα δε σε νοιαζει αυτο.Για να σου δηλωνει δεσμευμενη σε απορριπτει.

Απαντηση:να σε χαιρεται το αγορι σου,δεν την πεφτω σε δεσμευμενες αντιο.

5)η χυλοπιτα τυπου:εχω μια σοβαρη συζητηση με τη φιλη μου.

Απαντηση:Κι εμενα η προταση μου σοβαρη ειναι.Αμφιβαλλεις?

Χαζογκομενα.Αν τελικα τη ριξεις κανε σεξ μαζι της μεχρι να τη βαρεθεις και μετα απατα την κακομεταχειρισου την,κοιμησου και με τη φιλη της.Ειναι ουφο,το αξιζει.

6)Αξιοπρεπης χυλοπιτα:"Λυπαμαι αλλα δεν ενδιαφερομαι"

Επειδη ειναι ξεκαθαρη και ευθυς να ξερεις.Αξιζει τον κοπο να επιμενεις με εξυπνο τροπο.

Πεννυ το ακους?;-)

Θυμασαι που σε σταματησα στο δρομο συστηθηκαμε,μου ειπες δεν ενδιαφερομαι,σου εδωσα το τηλεφωνο μου και με πηρες τελικα?

Δεν αργησαμε να παμε και στο κρεβατι.

Στην υγεια της Πεννυς αυτη η χυλοπιτα.

7)χυλόπιτα τύπου "δεν ειμαι σε φαση"

Τη φτυνεις επι τοπου.Προσοχη γιατι μπορει να θες να επιμεινεις και να γινεις φιλαρακι της.

Μαπα το καρπουζι.

Ελπιζω να απολαυσες το κειμενο μου αγαπητε αναγνωστη.

Ας μην ξεχναμε πως η καθημερινη τροφη του αληθινου αρσενικου ειναι η χυλοπιτα.

Την αγαπη μου σε ολες αυτες που μου την ταισαν :-)

Σεπτέμβρης...

Πλησιάζει το συναίσθημα της βροχής.

Επιστρέφω στο κάστρο μου.

Καλώς ήλθατε κι εσείς...

Φίλες μου.

Και πρώτη η μοναξιά.

Θα γλεντήσουμε μαζί και πάλι τις λατρεμένες εκείνες ώρες λίγο πριν ξημερώσει.

Τότε που όλα κοιμούνται.

Συνειδήσεις κι άνθρωποι.

Νυχτερινές βόλτες κι αληθινή ανάσα.

Δάκρυ για τους παραδείσους που δεν με ήθελαν και κράτησαν την πόρτα τους κλειστή.

Το κάστρο μου άνοιξε και σας περιμένω να περάσουμε όμορφα...έκπτωτοι άγγελοι που και για σας ο παράδεισος δεν ήταν ανοιχτός...

Τρομακτική σκέψη η διαπίστωση πως όσο πιο σημαντικό είναι κάτι,τόσο πιο δύσκολο είναι να το ελέγξεις.

Στην ευτυχία δεν υπάρχει τιμόνι,γκάζι η φρένο 

Δεν οδηγείται το όχημα που σε πάει κοντά της.

Είσαι στην ουσία ανύμπορος.

Κάνε τα πάντα,ότι περνά από το χέρι σου 

Πήδα όσο ψηλά θες για τα όνειρά σου.. 

Την αλτική σου ικανότητα σου θα γυμνάσεις...τίποτα άλλο

Ότι αξίζει...απλά στο φέρνει ή στο παίρνει η ζωή.

Τα χέρια σου,δεμένα.Τα μάτια σου κλειστά.

...ανακάλυψα αυτόν εδώ το μουσικό παράδεισο!

Διάβασα πολύ χρήσιμα άρθρα,έμαθα απο τις συζητήσεις ,συνάντησα ενδιαφέρουσες,αστείες,γελοίες απόψεις...τα πάντα!!

Γνώρισα ενδιαφέροντες ανθρώπους...

Μερικοί από αυτους γίγαντες στο στερέωμα της μουσικης.

Αλλοι τιτανες λογιτεχνιας.

Θετικα μυαλα...με ομορφο χιουμορ.

Αναπολω στιγμες...

Ομοφωνιες και διαμαχες.

Παραμενει για μενα ο χώρος αυτος...

Το παραθυρο ευτυχιας που ανοιγω

Ειτε η ζωη χαμογελα ειτε δακρυζει

-στις διακοπες μου στη Λεπτοκαρυα...

-λιγο πριν βγω στη σκηνη να τραγουδησω καπου στου Παπαγου πριν 9 χρονια

-αμεσως μετα το ραντεβου με ενα πανεμορφο πλασμα...περπατησαμε στα στενα της Πλακας...και ηθελα τοσο να κλεψω ενα της φιλι...

-στις εξοδους μου οταν ημουν στρατιωτης...εκει κατεθετα αποψεις και ξεχνιομουν απο την στρεσογονο ρουτινα...

Σε απομονωμενο ιντερνετ καφε με ενα ψαρα,ενα καπετανιο και δυο ντοπιους...απο τη μια η αφρισμενη γκριζα θαλασσα του χειμωνα απο την αλλη η οθονη με τ αστερια του μουσικου παραδεισου...

-στους τσακωμους με τον μεγαλο μου ερωτα,ενω κρυβομουν απο την αρρανωνιαστικια μου...

Ηταν το αλλοθι μου...εγραφα στη musicheaven...αληθινο αλλοθι ομως.

Γιατι ηξερα.

Τις δυο γυναικες θα τις χωριζα αλλα τη μουσικη ποτε.

-στα χρονια της ιατρικης μου θητειας σε 3 μεγαλα νοσοκομεια.

Για οσο καιρο εκανα ειδικοτητα,στο ιστορικο του υπολογιστη του γραφειου των ιατρων θα υπηρχε παντα στα αγαπημενα.

Η σελιδα αυτη.

Οι σκεψεις και οι αποψεις μου.Οσο λαθος σωστες η αναποδες κι αν ειναι.

Πιστο μου παρεακι μεσα απο ομορφες και ασχημες στιγμες.

Τωρα μοναχος σε καποια παραλια.Λιγο πριν κανω βουτια.

Καταθετω σκεψεις στην αγαπημενη μου μουσικη παρεα .

Στην υγειά σου Musicheaven!!

Κοριτσάκι όμορφο με το μινάκι της.

Κάθεται και απολαμβάνει το πρωινό της δίπλα στον μπαμπα και απέναντι απο το μικρο της αδερφό και τη μαμά της.

Να ναι γύρω στα 15 με 16.

Φαίνεται παρθένος.

Ως του χρόνου κάποιος θα της πάρει αυτή της την ιδιότητα και θα ανοίξει τους ασκούς του αιόλου γι αυτην.

Μετά θα ακολουθήσουν κι άλλοι,μικρότερης αξίας αρσενικοί.

Για την ώρα χαζεύω την παιδική αφέλειά της και αναπολώ τη δική μου ανόητη εφηβεία.

Πόσο θα θελα να ημουν γυρω στα 17...

Πέρασα από εκεί...

Πάει πολύς καιρός.

Μια δευτερη ευκαιρία?

Για ποιό λόγο?

Πήρες μερίδα φιλαράκο μην παραπονιέσαι!

Πάντως αν ήμουν 17 και με το τωρινό μου θάρρος θα είχα τα κότσια να γίνω ο κατακτητής της...

Ο αλήτης με την καρδιά πρίγκηπα που ονειρεύεται.

Θα την έκλεβα από τους δικούς της 

Θα την πήγαινα βόλτα με το μηχανάκι στις λίμνες.Σε απομακρυσμένες παραλίες.

Θα χορεύαμε μπλουζάκια χωρίς να φοράμε τα...μπουζάκια μας!

Εκεί,σε μια νυχτερινή παραλία με το μουσικό επένδυμα της απομακρυσμενης μουσικής απο τα παραλιακά κλαμπ.

Κι ύστερα,θα κάναμε βουτιά στην ήρεμη νυχτερινή θάλασσα,να ταράξουμε τα νερα της...να έχουμε τα αστέρια μάρτυρες και το φεγγάρι συντροφιά...καθώς κάνουμε έρωτα...

Τι ευτυχία...!!

Προς το παρων ενοχλουμαι απο τους ηχους των πελατων του μαγαζιου ενω τρωνε τα κλαμπ σαντουιτς τους.

Το όνειρο θερινης ημερος τερμαρίστηκε από ριπές πραγματικότητας...πεζής,ρηχής,κουρασμένης.

...να κλέβει και τρίτο από αυτον που εχει ενα μονο,αν αυτός ο ένας είναι ανάξιος να υπερασπιστεί το χιτώνα του.

Αν δεν είναι έτοιμος να σκοτώσει γι αυτόν.

Και να πάρει τους δύο χιτώνες του εισβολέα διεκδικητή του δικού του.

Η δικαιοσύνη δεν είναι της φύσης παιδι.Η φυση ειναι σκληρη με τους αδυναμους,τους ανικανους και τους τεμπεληδες.

Η δικαιοσυνη και η ισοτητα ειναι η πατερίτσα των αδυνάτων και οκνηρών.

Δεν ξέρω τι κάνω λάθος ενώ προσπαθώ τόσο για το σωστό

Μάλλον εγώ είμαι το λάθος

Η κακιά εξαίρεση

Διακοπές σου λένε,χαλάρωση κι ευτυχία

Κι αν δηλώσεις δυστυχής φταις κι απο πάνω

Εντάξει εκτίμησα τα θετικά,πάλεψα γενναία,είδα το ποτήρι μισογεμάτο,άδραξα τη μέρα(και τη νύχτα) χαμογέλασα με χιούμορ...

Και πάλι εκεί που ήμουν είμαι.

Βαρέθηκα πλεον.

Η ζωη καμμια φορα ειναι αφορητη.

"Αν θες να αξιολογήσεις το άτομο δες τις πράξεις του,όχι τα λόγια του"

Υπογραφή:albert einstein

Μια απο τις μαλακιες γνωμικα που συναντας στο ιντερνετ.

Πρωτα απ ολα δεν χρειαζεται να εισαι Αινσταιν για να διατυπωσεις ενα τοσο κλισε κοινοτυπο γνωμικο.

Επισης απο τον Αινσταιν δεν θα δεχομουν συμβουλες για τη ζωη.

Ενας ανθρωπος υψηλης ευφυιας δεν ειναι καθολου "σοφος" σε απλα καθημερινα ζητηματα.

Για τις μαυρες τρυπες στο διαστημα και για τη θεωρια της σχετικοτητας θα τον ρωταγα.

Ασε που αν ο ιδιος σηκωνοταν απο τον ταφο του και διαβαζε κατω απο τι παιδαριωδη γνωμικα τοποθετησαν την υπογραφη του,θα εφριττε!

Ποσο πιθηκας πρεπει να εισαι ρε παιδι μου για να χαψεις οτι ο Αινσταιν εμβαθυνε στις ανθρωπινες σχεσεις!

Και επισης:

Εγω δεν γουσταρω να επιτρεπω στους ανθρωπους να κανουν για μενα εργα.Μου αρεσουν τα ωραια επιφανειακα και ψευτικα λογια που χαιδευουν τον εγωισμο μου.

Την αληθεια την ξερω.Δεν την περιμενω απ τους αλλους.

Ειναι βαρετη και πεζη.

Απο τους αλλους θελω μεθυστικα ψεμματα.

Ντυστε με με ρολους καθε μερα και αλλους 

Καντε με να ζησω σαν βασιλιας σαν ζητιανος σαν αρχιτεκτονας σαν πρεζονι σαν μουσικος σαν καλος γιατρος σαν πουτανα της φυλης.

Ετσι η ζωη ειναι πολυχρωμη.

Λύγισα κάποια στιγμή

Πόνος παντού στο κορμί

Η όρεξη πέταξε μακριά

Αδυναμία έντονη

Ένα κρεβάτι συντροφιά

Κρίμα που έξω ο Αύγουστος γιορτάζει

Και μόνο τη θέρμη του νοιώθω σαν νοσηρή θερμοκρασία μετώπου

Γιατί ακριβώς γκρινιάζετε?

Που σας άγγιξε εσάς η οικονομική κρίση?

Τι δεν σας άρεσε στα μνημόνια?

Μια χαρά διακοπούλες πήγατε στην πανάκριβη Μύκονο!

Μια χαρά σας βρίσκω μπροστά μου όταν θέλω να απολαύσω οδήγηση σε άδειους δρόμους αλλά είστε εκεί σε μποτιλιάρισμα να καιτε βενζινη!

Τουλάχιστον να ερχόσασταν και στη δουλειά μου πρόθυμοι να σας μαδήσω οικονομικά...

Είστε και επιλεκτικά τζαμπατζήδες.

Άντε βρε παράσιτο νεοέλληνα.

Ουστ

Τί κι αν τελευταία συναντώ μόνο αφιλόξενες ξέρες και παλευω με τα κυματα?

Εχω μπροστα μου καθαρο οριζοντα!

Κρατω γερα το τιμονι!

Πέρασα και όμορφα,δεν έχω παράπονο!

Σε πόσα φιλόξενα λιμάνια έδεσα!

Έφαγα,γάμησα,κοιμήθηκα...και την άλλη μέρα αποχώρησα σφυρίζοντας χαρούμενους σκοπούς!

Έχω γράψει στο ημερολογιο μου,απο μια παραγραφο για καθε μια γοργονα που συναντησα...

Όλες τις όμορφες στιγμές αναπολώ και παίρνω θάρρος όταν το κύμα φουσκώνει και πιάνει καταιγίδα με 8 μποφόρ!

Τοτε ,πιανω το τραγουδι με δυνατη φωνη που σπαει τσαμπουκαδες και κανει την τρικυμια να φανταζει...λουνα παρκ!

Εμπρος λοιπον!!!Το ταξιδι συνεχιζεται δυναμικα!!

Γλενταμε σε λιμανια και στεριες

Ποτε δεν αγαπαμε

Μα κι οταν γινει της καρδιας σεφτες

Σ αλλη αγκαλια ξυπναμε!!

Μόνο εκεί ζεί και ανασαίνει!

Τα ανοιχτά νερά βέβαια κρύβουν κινδύνους.

Απογοητεύσεις.

Άγριο μοναχικό αρπαχτικό των θαλασσών σκίζει περήφανα τον ωκεανό.

Δεν θα χαριστεί σε κανέναν που θα πέσει στα σαγόνια του

Κάνει μερικές μοναχικές βόλτες να επουλώσει τα πρόσφατα νέα τραύματά του...να τον δροσίσει η ανοιχτή θάλασσα με τα ρεύματά της...

Και ξανά πίσω για να τραφεί.

Όσοι του ζήτησαν συντροφιά τους έδιωξε.Γιατί είναι άγριος.Θα κινδύνευαν κοντά του.Μα κι αυτός να γίνει...άνθρωπος...

"Πέφτεις μέσα σε αυτά που λες"

Είπε ο Θείος μου όταν μιλάγαμε για την άρρωστη μαμά του

Επίσκεψη στο μαγαζί του.Τα πάντα για να ζεσταίνεσαι όταν κάνει κρύο η για να δροσίζεσαι όταν κάνει ζέστη.

"Είναι χρήσιμο να πέφτεις μέσα στις διαγνώσεις και όχι μέσα σε πηγάδια"

Κάθε λογής πηγάδια χαχα

Η δροσιά της ατάκας έδωσε τη θέση της στην αύρα ενός αναζωογονητικού πρωινού δίπλα στη λίμνη.

Σκέψεις να πέσω μέσα της?

Μπα οχι δε θα παρω χαχα

Μου μιλά με νότες.

Της απαντώ με τραγουδιστά λόγια.

Μαζί δένουμε σ ένα υπέροχο ντουέτο

Σκάσε σταμάτα να μου μιλάς γράφω τώρα.

Μόλις σωπασα τη φλυαρη φωνη διπλα μου που μιλαγε για μαλακιες.

Ελεος.

Ηχητικα παρασιτα.

Παμε παρακατω.

Η κιθαρα μου κι εγω.

Παει η εμπνευση γαμηθηκε 

Αει στον αγυριστο για την κατασταση.

Τι με νοιαζει εμενα τι εκανε η ξαδερφη μου η ρανια.

Αει σιχτιρ.

Η Κιθαρα μου κι εγω ειπα

Ντουετο και μαλακιες.

Χαθηκα. 

Τα πάντα είναι κύκλος. 

Δεν αλλάζει.Καλό είναι που γυρίζουμε τη ρόδα όμως.

Μη το παίρνεις προσωπικά.

Δε σε πολυαφορά.

Εσύ απλά κάνεις ότι καλύτερο με βάση τις αντοχές σου σαν ατελής άνθρωπος.

Έχω δει κι έχω ζήσει όλες τις ταινίες.

Δεν με εκπλήσσει κάτι.

Πότε πρωταγωνιστής πότε κομπάρσος...πότε θεατής.

Όλα καλά.

Τουλάχιστο είσαι ελεύθερος φίλε.

Δεν έχεις να λογοδοτήσεις πουθενά.

Δε σε φωνάζει καμμιά στρίγκλα νευρωτική φώκια σύζυγος ούτε πρέπει να ζήσεις τους νταλκάδες σου έχοντας κλαψιάρικα σπασαρχίδικα μωρά να πρεπει να τα αλλαξεις η να τα φροντισεις.

Ζεις απλα ξανα και ξανα τις ταινιες σου.

Αντε να παιξει καμμια καλη.Υπομονη.Η ροδα θα γυρισει ευνοικα.Παντα το κανει.

Ως τοτε...άνεμος,κύμα,καφεδάκι,όμορφη θεα...ονειροπόληση,μουσικη,στιχοι,ηχοι...

Ελευθερια...

Άνεμος χαιδεύει το μέτωπο

Κύμα γεμίζει το μάτι παραστάσεις

Παχειά Άμμος...η πάντα ταραχώδης ακτή στο βόρειο λασίθι

Με γαληνεύει η εικόνα της άγριας θάλασσας...

Το πάθος της σκάει με λύσσα στα βότσαλα.Τ ανακατευει με μανια...σκορπαει δροσια...

Εκεινο το ευχαριστο συναίσθημα της εκτόνωσης δίχως λογική...

Δε σκέφτεται το κύμα πριν συναντήσει την αμμουδιά...

Στην ίδια παραλία αποχαιρετώ το καλοκαίρι....

Κι αγναντευω το φθινοπωρο σαν ερθει η ωρα...

Μπορεί κανείς να αγνοήσει τον παράγοντα τύχη?

Όχι.

Επίσης η ικανότητα παίζει μεγάλο ρόλο.

Κάποιοι άνθρωποι φαινομενικά λιγότερο χαρισματικοί,έχουν αβίαστα ότι ακριβώς χρειάζονται για να είναι χαρούμενοι.

Τώρα που τερμάτισα κάθε λογής υποχρεωτικές ακαδημαικές εξετάσεις,έμεινα ξανά μόνος με το θηρίο που με τρόμαξε στην εφηβεία μου και κρύφτηκα πίσω από μαθηματικές εξισώσεις και επαίνους δασκάλων.

Τώρα διαπίστωσα τι δουλειά έπρεπε να είχα κάνει με τον εαυτό μου παλαιότερα.

Τωρα που επεσα ξανα στη "μαυρη θαλασσα" που γι άλλους είναι "εύξεινος πόντος"...τώρα κατάλαβα πόσα η ζωη δε μου έδωσε.. 

Τα ακαδημαικά μου εφόδια,τη δουλειά μου,την οικονομική μου άνεση...τα έχω και με το παραπάνω...

Κάποιοι άλλοι ίσως τα ζήλευαν αυτα.

Εγω ηθελα να μαι μαγκας στη ζωη.

Να εχω την πυγμη να κυνηγω αυτο που πιο πολυ ποθω...μη μενουν απωθημενα.

Με τη ζωη λοιπον...η το χεις η δεν το χεις.

Βλεπω αλλους καθε βραδυ και με αλλο κοριτσι...με φιλους αγαπητους να διασκεδαζουν τη ζωη πριν αυτη τελειωσει.

Βλεπω κι αλλους χορτασμενους απο κρεπαλες και ηδονες...να μοιράζονται αγάπη με την οικογένειά τους.

Το χουν.

Βλεπω και μενα.Η ζωη να μου ξεγλυστα,η ευτυχία να ναι ποτο που μου σερβιρεται αλλα εξατμιζεται πριν το γευτω.

Που εμεινα μετεξετασθεος στις μικρες ταξεις της ζωης.

40 αρης σχεδον κουβαλώντας στην πλάτη μου εφηβικά απωθημένα.

όνειρα που μόνο αν είσαι παιδι μπορεις να ζησεις και να διεκδικήσεις.

Δε το εχω.

Δεν το είχα ποτέ.

Κάποτε κρύφτηκα πίσω απο τα βιβλια.

Τωρα που να κρυφτω μεχρι να με λοιωσει η ζωη?

Αυτό το τζίνι που έκανα ευχή...αμάν!!

Κουφό πρέπει να ήταν!!

Ευχήθηκα ατελείωτα πάρτυ με ξανθιές και μελαχροινές ιταλίδες,γαλλίδες,ελληνίδες...οχι με...κατσαρίδες!!!

Οικοδεσπότης σε ένα πάρτυ που σερβίσω στις καλεσμένες μου σφηνάκια με teza και aroxol on the rocks!

Τους παίζω μουσική σαν ο καλύτερος dj το "μια κατσαριδούλα η μικρή τερέζα",το οποίο χορεύουν μέχρι...τελικής πτώσεως!χαχα

Απίστευτα πολλές κατσαρίδες!

Α ρε τζίνι...δεν τις έκανες μπύρες τουλάχιστον!!.. 

Το πηρε ο βοριας...

Και εγινε αγερας....

Τους στίχους αυτού του κομματιού σκέφτηκα όταν για λίγο αντίκρυσα τη φιγούρα της μητέρας μου.

Την έψαξα από μακριά στο πλήθος της πλαζ

Σκέφτηκα...

Για φαντάσου να πάθαινε κάτι

Και πόνεσα βαθειά

Αμέσως μετα σκεφτηκα τον πονο ενος αγαπημενου προσωπου που εχει αρρωστη μαμα...

Θα ηθελα να μπορουσε να γινει ενα θαυμα να γινει καλα η μαμα αυτη...

Θεε μου αν με ακους απο καπου και μου επιφυλασσεις καποια καλη τυχη...παρτην απο μενα και κανε την θαυμα για να γιανει αυτη η μητερα...

Εγω εχω μαθει να ζω και χωρις θαυματα...

Κι όχι για φρούτα και λαχανικά!

Έλεος σε αυτή που σπατάλησε το βράδυ μου να μου λέει ότι θα θελε να με γνωρίσει μέσω μιας φιλίας.

Της απάντησα φυσικά πως αυτά δεν λέγονται σε κάποιον που γνώρισε στο μπαρ...

"Λες να έψαχνα για φιλίες ανάμεσα στα ξέκωλα που χορευαν?

Ελπίζεις να βρεις κάτι διαφορετικό από σεξ ανάμεσα στα λικνιζόμενα κορμιά που διατρέχει τα στομάχια τους αλκοολ και τα κορμιά τους ιδρώτας?"

Θα πρεπε ήδη να γνωρίζει που πάει και να ανιχνεύσει τα κίνητρά μου.

Άλλωστε πάντα φροντίζω να κρεμάω ταμπελίτσα στον εαυτό μου 

"Κρεοπώλης" 

Έτσι για να μην μπερδεύονται οι άσχετες και ζητούν φρούτα οπως "φιλια" η "γνωριμια για σχεση"...

Στον κρεοπώλη πας για ν αγοράσεις κρέας.Τελος

Οι σημειώσεις πάνω στις πεντατονικές κλίμακες ήταν εκεί στο πάτωμα λερωμένες με λίγο καφέ

Φυλακισμένος για δυό μέρες στο σπίτι μου και φως του ήλιου δε με είχε δει.

Σκόρπιες σημειώσεις από μαθήματα της σχολής που μελετούσα για να δώσω εξετάσεις.

Αιώνιος φοιτητής τότε.

Φάντασμα.

Ξαφνικά ένα blues άκι μου καρφώθηκε στο μυαλό.

Εντελώς απλο,καθόλου ιδιοφυές,μάλλον περισσότερο idiot φυές.

Το έπαιζα στην κιθαρα μου ξανα και ξανα.

Θυμήθηκα τα βήματα με τα οποια οντας έφηβος 16 ετων κατηφόρησα την Ηπείρου για να βρεθώ στον...δρομο με τα κόκκινα φανάρια!

Ακολουθούσαν σχεδόν πιστά τον ρυθμό των blues...

Κι έτσι μου ρθε η έμπνευση να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο,στον μαγικό κόσμο του κόκκινου ημίφωτος,του ήχου των τακουνιών σε χρονοφθαρμένο παρκε νεοκλασσικου ερείπιου και στην σέξι εμφάνιση κοριτσιων με μοναδικούς συνδυασμούς σέξι εσωρούχων.

Κι άρχισα να γράφω...

Θυμάμαι όταν ημουνα δεκάξι

Οκτώβρης θα τανε δε θα τανε θαρρω

Στον εαυτο μου απο καιρό είχα τάξει 

Μια βόλτα απ το δρόμο το σωστό

Και μια και δυό την τσάρκα ξεκινάω 

Μαζί μου κι ένας φίλος κολλητός

Από το φροντιστήριο τη σκάω

Τα πονηρά τα σπίτια προορισμός

Ρεφραίν:Στο δρόμο με τα κόκκινα φανάρια

Θα δεις ολου του κοσμου καλλονες

Της κόλασης μισόγυμνα μανάρια

Θα φύγεις με τις τσέπες αδειανές

Στα μάτια μου δεν πίστευα ο δόλιος

Θεε μου τι κορμαρες ειν αυτες

Ψηλές κοντές ξανθές μα και μελάχροινες

Απ όλα έχει απόψε ο μπαξές

Το ποίημα της τσατσάς κατατοπίστικο 

Το σωμα της κοπελας πυρκαγια

Μες το δωματιο έχει πισοκολητο 

Τσιμπουκι ελευθερα πιασιματα πολλα...

Ρεφραιν:Στο δρομο με τα κοκκινα φαναρια...θα δεις ολου του κοσμου καλλονες...

Ακριβώς απέναντι από τα χαβάνια την παραλία που κάνω μπάνιο,υπάρχει μια ταβέρνα που παλιά συνηθίζαμε να καθόμαστε με την οικογένειά μου.

Η αρχαία αυτή ταβέρνα υπήρχε από τοτε που ημουν έφηβος.Ίσως και πιο πριν.

Ποτέ δεν στάθηκα στο όνομά της.

"Όλγα" 

Όνομα που έχει γραφτεί σε τραγούδια και αναμνήσεις.

Φαντάστηκα κι εγω λοιπον κάποια Όλγα να ανοίγει το μαγαζί και να μαγειρεύει λιχουδιές που σερβίρονται με αγάπη στους πελάτες!

Μια χαμογελαστή κυρία με ωραία εμφάνιση και καλή καρδιά.

Η γιαγιά μας αναπαύθηκε στα 94 παρακαλώ

Σκέφτηκα πως θα μπορούσε και να τα εκατοστήσει.

Ο αμέσως επόμενος συνειρμός που μου ρθε είναι πως η χελώνα ζει 100 χρόνια.

Ίσως το μυστικό της μακροζωίας της είναι που κινείται αργά.

Σε ένα κόσμο απειλητικό για να επιβιώσεις με μικρή ταχύτητα πρέπει να διαθέτεις ατσάλινη άμυνα(το κέλυφος της χελώνας).

Αυτό χρειάζομαι.Χαμηλές ταχύτητες και ατσάλινη άμυνα.

Στο μπαράκι χθες εκεί που καθόμουν κι έπινα την μπύρα μου.

Μια ψηλή ξανθιά πολωνίδα(όπως αργότερα έμαθα)ήρθε δίπλα μου,χαμογέλασε,αφαίρεσε τα τακούνια της και ξεχύθηκε στο χορό.

Σε κάποια φάση ο dj επέλεξε να "πάιξει"το αρχαίο "μακαρένα".Είδα την ξανθιά καλλονή να ξαπωσταίνει κάτω απο το air codition,πήγα προς το μέρος της και πήρα το θάρρος να τη ρωτήσω γιατί δεν χορεύει το τόσο κλασσικό αυτό κομμάτι

Αγγλιστί μου απάντησε πως δεν ξέρει τα βήματα

Τελος παντων.

Κάτσαμε στο μπαράκι εκεί που είχε προηγουμένως παρκάρει τα τακούνια της.

Συστηθήκαμε.

Όταν ρώτησα τι δουλειά κάνει η που μένει

Η απαντηση της ήταν "too many questions"

Κι εγω "I make too many questions because I am not an expert in approaching beautiful sexy ladies like you"

-I don t believe you απαντησε."You are a handsome man,it will be very easy for you"

-"I am very selective" ...

Κι αφού χορέψαμε πολύ ζεστά,εκείνη μου έκασε ένα φιλί στο στόμα κι έφυγε.Μου άφησε το τηλεφωνο της.

Μετά συνέχισα το ψάρεμα να γεμίσουν τα δίχτυα ψάρια.

Πήγα και σ άλλο μαγαζι και την είδα να χορευει μονη και να ξεσαλωνει.Το υψος της την εκανε να ξεχωριζει.

Περπατησα στη νυχτα της παραθαλλασσιας πολης ώσπου άρχισα να μην αισθάνομαι καλά απο το αλκοολ.

Αποχώρησα προς το σπίτι.

Πήγαινα για το ποτό ολόκληρο αλλα κι ενα σφηνάκι φιλιού είχε μια γευση καθόλου αμελητέα.

Ασημένια που δεν αξίζει τίποτα σχεδόν.

Μέσα απο την τρυπα που έχει στο κέντρο της,κάνεις φόκους σε παραστάσεις που δεν θα ήταν εύκολο ή θα φάνταζε ανούσιο να εστιάσεις αν έβλεπες μια ολοκληρωμένη πραγματικότητα.

Κράτα την στα χέρια έτσι φτηνή,ελαφριά και τρύπια που είναι.

Η ψυχή σου μια από τα ίδια.

Ίσως όμως μπαίνεις σε τρυπάκια που θα σε οδηγήσουν να εστιάσεις εκει που επιθυμείς.

Οι επιθυμίες είναι καπνός που δραπετεύει από τα ραγίσματα της καρδιάς.

Κι ευτυχώς την έχω ραγίσει πολλές φορές...

Ας δραπετεύσουν λοιπόν τα όνειρα κι ας γίνουν σκηνικά που φαίνονται μόνο αν κοιτάξεις μέσα απο τρύπιες δεκάρες...

Μωρά να κλαίνε μανάδες να τους κάνουν χαριτωμενιές σε ψηλά ντεσιμπελ...πατεραδες να φωνασκουν συζητωντας με τους βαρηκοους μπαρμπες τους!

Μα τι κακοποίηση για τ αυτιά μου!

Φρικτό κλίμα!

Τελος παντων.

Όταν βγαινεις εξω παντα θα υπαρχει και μια παρεα που κανει παραπανω φασαρια!

Και σπαει νευρα!

Ελεος ρε μεγαλοι...αν ηθελα τη φασαρια σας θα εκανα οικογενεια!

Γιατί μου λείπει η χαρά.

Γιατί η ζωή δεν μου χαρίζεται όπου εγώ θα θελα,αλλά εκεί που δεν επιθυμώ.

Μου λεν να λεω ευχαριστω

Εγω ακουω το τικ τακ του ρολογιου να φερνει το θανατο μου ολο και πιο κοντα.

Τι επιλογες εχω?

Κανω οτι καλυτερο μπορω για να γευτω τις ηδονες της ζωης οσο πιο πολυ γινεται.

Ομως επειδη δεν ειμαι χαρισματικος ουτε ομορφος ουτε σπουδαιος αποτυγχανω να γευτω το νεκταρ οσο συχνα διψω...

Πινω 10 φορες ξυδι για μια φορα νεκταρ.

Δυσκολο.

Ασημαντο για καποιους.

Οχι δοξα το Θεο εχω την υγειά μου.

Θα την έχω όμως για πάντα?

Η στέρηση των μικρών ασήμαντων απολαυσεων,όσο τα σημαντικά θέματα της ζωης δεν σε τυρρανουν είναι απο τα μεγαλυτερα κριματα.

Να αλλαξω τον εαυτο μου δεν γινεται.

Ουτε να λατρεψω κλισε ασφαλη λιμανια που ο κοσμος συνηθως κανει.

Ας ζησω με το τιμημα λοιπον.

Επιλογη μου.

Θα το πληρωσω οσο ακριβα κι αν κοστιζει,να μην με χορτασει ενας δερματινος καναπες και μια ψευτικη σιγουρια...

Διονυσιακή διασκέδαση.

Χορός με ξεκωλιάρες ντυμένες μόνο με τα εσώρουχα τους...

Κόλαση...

Ο Λέοντας πεινάει και έχει αφηνιάσει...

Τι θα κανω...δεν εχω ουτε την υπομονη να κανω τις τυπικες συστασεις και να πω το ονομα μου...

Διψαω για σασκα.. φτηνη και ανουσια στα ματια αυτων που βλεπουν καρδουλες.

Οσο πιο αγνωστη τοσο πιο καλα.Διαστροφη?Αληθεια?

...κι άνθρακες ο θησαυρός??

Πολυακουσμένο παράπονο απογοητευμένων ανθρώπων...

Ρίξε το κάρβουνο στη φωτιά,λοιώσε το χρυσάφι του περιτυλίγματος που σου έλαχε και δώστου το σχήμα και τη μορφή του δώρου που θα ήθελες!.

Και κόψε την κλάψα!

Άσε να δακρύζει η ψυχή να σβήσει με τα δάκρυά της τη θερμοτητα οταν ο χρυσος παρει τη μορφη που θα θελες!...Κι ετσι θα στερεοποιηθεί το καλούπι του ονείρου σου!

Εκεί από τα έγκατα της τρέλας μου

Εκεί ανάμεσα στους τσαμπουκάδες και το κλάμμα μου

Κάπου αναμεσα στα πάθη και να μάθει της ψυχής

Κάπου εκεί φωνή μου ακόμα υπάρχεις και σιγοτραγουδάς

Ακόμη με τη δύναμή σου με αφυπνίζεις

Όχι δεν είμαι "τραγουδιστής" εγω.

Ούτε "τραγουδοποιός"

Είμαι απλά η φωνή μου.Η αλήθεια μου.

Λυγισμένη μα υπερήφανη.

Πληγωμένη και βραχνή μα δυνατή με έκταση.

Κιθάρα με χορδές που ζεματάνε στο άγγιγμα.

Παίρνουν φωτιά.

Μουσική σχεδία διαφυγής που ντύνει τα σκοτάδια με φως.

Αχ φωνη μου,αχ ψυχη μου εσυ

Βλέπω τον Πειραιά να γίνεται ολοένα και πιο μικρός.

Τα φώτα από τις πολυκατοικίες μικρές κουκίδες λες και τ αστέρια έπεσαν ομαδικά από το ουράνιο σπίτι τους στις παραλίες και κάνουν beach party.

Ήχοι από βιολί στολίζουν τη μπουκιά μου στο εστιατόριο της bussiness class του καραβιού που με μεταφέρει τη Μεγαλόνησο.

Μοναχικός ταξιδευτής που καβαλά τα κύματα προς νέες περιπέτειες σε άλλη γη.

Ας δούμε τη συνέχεια του μυθιστορήματος ζωή.

Τι μου επιφυλάσσουν οι επόμενες σελίδες του?

Αναγνώστης και πρωταγωνιστής μαζί.

Φύσα αεράκι γύρνα τις σελίδες ...εμπρός πάμε,καραβάκι!

Ηττημένος και χτυπημένος στον εγωισμό.

Ενώ πολεμούσα σωστά.

Ενώ κράταγα το ακόντιο όπως έπρεπε.

Βέλη απο το πουθενα αιφνιδιως επεσαν.

Δύο με πέτυχαν και μενα.

Ξαφνιασμένος σύρθηκα στο πεδίο της μάχης και κατέστρεψα τον εχθρό.

Αλλά χάσαμε και οι δυο.

Το θήραμα τρόμαξε.

Κρύφτηκε.

Δε με ένοιαξε αυτό.

Η επίθεση εκ των έξω που αμφισβήτησε την κυριαρχία μου.

Αυτο με ενοιαξε περισσοτερο.

Γενναία υποστήριξα τη θέση μου.

Με τον καλύτερο τρόπο.

Κι όμως τα βέλη ήταν βέλη.

Δεν έχει νόημα να αναρρωτιέμαι τι πηγε λαθος.

Ηταν μια κακη συγκυρια της τυχης.

Επισης παντα υπαρχει ο καλυτερος τροπος δρασης οσο καλα και αν πραξεις.Παντα και ο χειροτερος.

Μεγαλο σχολείο η ζωή.

Για την ωρα τα τραυματα απο τα βελη ειναι νωπα.

Θα κλεισουν ομως.

Μπραβο στην ψυχραιμια μου να δρασω οσο καλυτερα γινοταν υπο αυτες τις αντιξοες συνθηκες!

-Δεν έχω καμμία αγωνία ούτε και ελπίζω σε αλλαγή.Η ζωή απλά κάνει κύκλους.Πότε σε φέρνει στη σκοτεινή πλευρά,πότε στο φως.Όμως ποτε δεν πρεπει να σταματησεις να γυρίζεις τον τροχό.Δεν έχει σημασία το πως.Καλύτερα λάθος γυρισιές παρά καθόλου.

-διακοπές σημαίνουν ήλιος,ξεγνοιασιά,γνωριμία με τα πάθη και τα λάθη σου.Σημαίνει δροσερό αεράκι ενώ κάθεσαι στο ταβερνάκι και απολαμβάνεις το μεζέ με τη μπυρίτσα.

Σημαδεύει την πλάτη με ηλιόκαμμα.

Τις νύχτες γεμίζει την καρδιά τόλμη και τα πνευμόνια άνεμο ταξιδιάρικο.

-Δεν υπάρχει τίποτα πιο μισητό από μια γυναίκα που ζητά μητρότητα ενώ τη μήτρα της άφησαν κενή πολλοί άνδρες που γλεντοκόπησαν τον κόλπο και το αιδοίο της,με την άδειά της.

Φαίνεται εκείνη που θα στο παίξει δύσκολη.Που θα ναι ψευτορομαντική κρυφοπουτάνα.

Που θα παίξει με το δικό σου ένστικτο για να ικανοποιήσει τα δικά της.

Φράσεις γεμάτες χυδαιότητα "θέλω χρόνο" "βιάζεσαι" "με κάνεις να νοιώθω ασφάλεια".

-τελικά η ζωή η ίδια είναι μια οφθαλμαπάτη.

Οι στιγμές ζουν ακριβώς τώρα που συμβαίνουν.

Η ευτυχία δεν εξασφαλίζεται.Σε καμμία περίπτωση.

Οτιδήποτε άλλο είναι απλά μια ψευτικη υπόσχεση.

Ένα συμβόλαιο που έχει προορισμό να σε εξαπατήσει.

Κράτα τις στιγμές που είχες οργασμό κι αυτές που έσκαγες στα γέλια.

Τίποτα αλλο δεν αξιζει.

Όταν κινείσαι αργά,το στρες ελαττώνεται.Με ήπιες λεπτές κινήσεις διαγράφεις την τροχιά σου.

Κατά βούληση επιταχύνεις λίγο τους ρυθμούς όταν πρέπει χωρίς να χάσεις την αρμονία η την εσωτερική σου γαλήνη.

Σε αργή κίνηση αλλά με γρήγορη δράση και μηδέν αναβλητικότητα!

Ένας πεζός που θα διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα μόλις έκανε τα πρώτα του βήματα.

Ποτέ δεν είναι αργά για μια καινούρια αρχή,αλλά ο χρόνος θα είναι πάντα πιο πολύς αν ξεκινήσεις σήμερα και όχι αύριο!

Τι θα έκανες αν μια μέρα ξύπναγες ξαφνικά και ήσουν σε ένα μέρος που δεν ηξερες τίποτα και κανένα?

Αν σε περιστοίχιζε απελπιστικά αφόρητη μοναξιά?

Κλείσε τα μάτια για λίγο και φαντάσου.

Όταν τα ξανανοίξεις θέλω να κάνεις ακριβως οτι θα εκανες σε εκεινη την εικονική περίπτωση.

Να επιβιώσεις.

..κι έμεινα στα 18...ποια νομιζεις οτι εισαι εσυ κυρια των 37 που θα μου δωσεις εμενα συμβουλες?

Στο μυαλο μου εισαι 16!

Απιστευτο!!...

Τα νιανιαρα εγιναν γονεις μου!

Κοιταζω τον κοσμο γυρω μου με απορια.

Η μαμα Ολγα καποτε ηταν 2 ταξεις μικροτερη!

Τωρα ειναι μαμα...κι εγω συνομιληκος του γιου της!

Τι τρελος κοσμος!

Τι φαρσα Θεε μου

Πως μεγαλωσαν ολοι ετσι γυρω μου!

Μα εγω απομεινα παιδι!

Ξεχασμενο απο τη ζωη και το χρονο...

Ενα παιδι που προσπαθει να φορεσει το κοστουμι των 40,αλλα δεν του κανει...σκαει τοσο βαρυ και τοσο μεγαλο που ειναι...

Η αδερφη μου θα γινει μαμα κι αυτη συντομα...

Θα αποκτησω ανηψια...που θα τα νοιωθω σαν ξαδερφια!

Σαν ανταγωνιστες που θα κλεψουν την αγαπη της αδερφης μου απο εμενα!

Τι μυστηρια ζωη...

Τι φαρσα...