Όσο ήμουν στο νησί,είχαμε αγοράσει ένα κουτί καλτσούνια από τη ''Μυρωδάτη'',ένα μικρό δροσερό ζαχαροπλαστείο στο κέντρο της κωμόπολης ...
Κάθε καλοκαίρι αγοράζαμε γλυκά από εκεί,για να φέρουμε μαζί μας στην Αθήνα να χουμε να γλυκαινόμαστε για λίγες μέρες πριν η μαγεία των διακοπών ξεθωριάσει...
Το έδεσμα αυτό καλύτερα είναι να το τρώς φρέσκο και ζεστό ζεστό,μολις βγει από το φούρνο...
αλλά και κρύο από το ψυγείο πάλι έχει κάτι ξεχωριστό σα θα το βάλεις στο στόμα σου..
Σήμερα έφαγα το τελευταίο καλτσούνι...μέσα σε κάθε μπουκιά του είχε συμπυκνωμένη όλη την ευτυχία των διακοπών...
Κάθε κομμάτι γλυκιάς μυζήθρας και κανέλας θύμιζε τη διαδρομή από το σπίτι στο ζαχαροπλαστείο,με τον κατηφορικό πεζόδρομο και τη θέα στη λίμνη...τις μυρωδιές θάλασσας και πεύκου...το ''κάτι άλλο'' της μικρής πλατείας με τα παλιά αρχοντικά κτήρια να κάνουν παρέα στα μοντέρνα κτίσματα χωρίς να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας του τόπου...
Το παλιό γιατρείο του παππού που δε γνώρισα...να στέκει εκεί σε μια γωνιά ακριβώς πάνω από την πλατεία... με περίσσεια αρχοντιά και κλειδωμένες στους ανακαινισμένους τοίχους του αναμνήσεις...
Τους ήχους κρητικής λύρας από το καφενείο απέναντι...
Όλα αυτά τελείωσαν για φέτος...πάει και η τελευταία μπουκιά...
Ένας νέος στίβος ξεκινά φέτος...
Και του χρόνου να μαστε καλά να ξαναπάμε στο νησί...
- Στείλε ΣχόλιοΤί παράξενος κόσμος...
Έχουν όλοι στοιβαχτεί σε ασφυκτικές ουρές χιλιομέτρων έξω από ταμπέλες που γράφουν ΓΑΜΗΣΙ(men mostly)ΓΑΜΟΣ ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΟ(women only),ΧΡΗΜΑ(everybody),ΕΞΟΥΣΙΑ(the most ambitious)
και έτσι για να σκοτώνουν το χρόνο τους μιλούν για αγάπη,για έρωτα,για ηθικές αξίες...
Προσπαθούν να ξεγελάσουν ο ένας τον άλλον πως αυτά μετρούν περισσότερο...μπας και μικρύνει η ουρά και η αναμονή τους σε αυτά που πραγματικά ποθούν διακαώς...
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΗ αποχώρηση από το μέρος των διακοπών...ενώ είναι ένα έργο που έχω ξαναδεί...
Πάντα με συγκινεί σα να το βλέπω για πρώτη φορά
Εδώ έχει όμορφο γαλάζιο και καθαρό αέρα...
Κόσμο που ζει κι αυτός την ονειρική του παρένθεση διαφυγής...
Μετά...πίσω στη μέτρια σκατοζωή μου
Τη γκριζα πεζη καθημερινότητα
Του χρόνου ποιός ξέρει αν θα έχω την πολυτέλεια να έρθω εδώ ξανά
Διάλεξα μια δουλειά που δεν έχει τακτική απασχόληση και ανάπαυση βλέπεις...
Δάσκαλοι και καθηγητές μη γκρινιάζετε καθόλου!!
Κάνετε την πιο εύκολη εργασία του κόσμου!!
Να νταντεύετε κακομαθημένα 9 μήνες το χρόνο και να κάθεστε καλοκαίρι χριστούγεννα πάσχα!!
Σας ζηλεύω!!!!
Στο ίδιο έργο θεατής λοιπόν
Για πρώτη φορά...κάθε φορά....
- Στείλε ΣχόλιοΓια άλλη μια φορά οι διακοπές έφτασαν στο τέλος τους
Ήταν μια ωραία πολύχρωμη φορεσιά για τη μόνιμη πιστή μου σύντροφο τη μοναξιά,η οποία μεγαλώνει μαζί μου
Το καλοκαίρι τελειώνει και θα βουτήξω στην κρύα θάλασσα του Σεπτέμβρη
Εκεί που τα νερά θα ναι κατασκότεινα και ο ουρανός γκρι...
Swimming at September sea...
Ένας Σεπτέμβρης που ίσως είναι τελείως διαφορετικός από κάθε άλλο φθινόπωρο...
6 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΗ θάλασσα μοιάζει σαν ένα τεράστιο βασιλικό λουτρό
Γύρω γύρω απλώνεται η αμμουδιά και πιο μακριά το πράσινο με τα πεύκα
Τα τζιτζίκια τραγουδούν Αυγουστιάτικους σκοπούς
Κάθε χρόνο η ίδια όμορφη συναυλία
Πόσο ξεκούραστη και γαλήνια είναι για την ψυχή του ακροατή
Εφήμερα και αιωνόβια μαζί στην ίδια εικόνα...μια σύντομη υπέροχη σύμπραξη...
- Στείλε ΣχόλιοΤα πλακάκια του σαλονιού στο παλιό αρχοντικό μας σπίτι στην Κρήτη...
έχουν παλμό...κι όμως...τον ένοιωσα σαν τα περπάτησα ξυπόλητος κι ανακάτεψα τη σκόνη τους..
Ένοιωσαν το βάρος της πατημασιάς γενεών και γενεών...
Του παππού μου και της γιαγιάς μου...της μητέρας μου και της αδελφής της σαν ήταν μικρές και γω αγέννητος...
Κι όταν το σπίτι ερήμωσε κι έγινε σπίτι αυγουστιάτικων διακοπών...
Έγιναν σιωπηλοί μάρτυρες μελαγχολικών φθινοπώρων..κρύων χειμώνων...
Που κάθε φορά μια άνοιξη τα προετοίμαζε να υποδεχθούν και πάλι ανθρώπινες φωνές...
Δεν άλλαξαν καθόλου τα άτιμα...
Αλλάξαμε εμείς...
- Στείλε ΣχόλιοΚάποτε θυμάμαι είχα ανεβάσει σε τούτο δω το μπλογκ
"Αυτή η γ%@μένη νύχτα" ως τίτλο και δέχθηκα ΠΜ από τη διαχείρηση η οποία μου ζήτησε να τροποποιήσω τον τίτλο γιατι δεχθηκαν παράπονα πως είμαι χυδαίος.
Τώρα ο αγαπητός Κος Στέφανος που πρώτος αυτός απ όλους μας αγαπά και υπηρετεί τη μουσική με ένα μοναδικό τρόπο και υπήρξε χωρίς να το ξέρει δάσκαλος για μένα "φοβάται" τις αντιδράσεις από τους επικριτές της αλήθειας για γνωστή εμπορική αλυσίδα Ωδείων...
Στο παλιό νήμα(εν έτη 2013)με τίτλο "μαμά είμαι χοντρή" βγήκαν όλοι να στηρίξουν την πράξη ξεγυμνώματος μιας μητέρας απέναντι στο ανήλικο παιδί της...
Βγήκαν να το παίξουν προοδευτικοί,προχώ,μοντέρνοι
Λέγοντας πως καλά έκανε η φεμινίστρια μάνα που χόρεψε γυμνή μπροστά στο παιδί της
Όσο κι αν πάσχιζα να εξηγήσω,να επιχειρηματολογίσω ήταν σα να χτυπάω σε κουφού την πόρτα
Ο ανθρώπινος νους όταν φανατίζεται δεν ακούει τιποτα
Σημερα λοιπον καμαρωστε κοπελες να κυκλοφορουν στους δρομους με σορτσακια που διαγραφουν τελειως τους γλουτους τους
Γυναικες να βγαινουν για clubbing με μινι φουστες και να μη φορουν εσωρουχο
Να μη δειχνουν κανενα σεβασμο και να περνουν το προστυχο ως μοδα,ως άποψη ακόμη και ως τεχνη
Τον Λιγναδη και το Φιλιππιδη τους συλλαβατε.
Και καλα τους κανατε
Εκεινες τις κοπελες που ελευθερα κυκλοφορουν ποτε θα τις μαζεψετε;
Ποτε θα αρχισετε να κλεινετε λογαριασμους σε fb και instagram απο βιζιτομορφες κορασιδες που δηλωνουν σε σχεση και ποζαρουν ημιγυμνες;
Ποτε θα ξαναγινει ο κοσμος ρομαντικος,ομορφος με αξιες;
Οπου το γυμνο θα προοριζεται μονο για ερωτευμενους εραστες και οχι για να θρεψει τη ματαιοδοξια και την ανασφαλεια στο καθε ΠΟΥΤΑΝΑΚΙ που ειχε την ατυχια να εχει μανα μια σαν και αυτη που χορεψε γυμνη μπροστα της στο νημα "μαμα ειμαι χοντρη"?
19 σχόλια - Στείλε Σχόλιο...τον μουσικό έτσι;
Ένας "επαναστάτης"(che),ένας ροκάς(orfeus) ,ένας αυθεντικός μουσικός(STEFANOS604),ένας ψυχίατρος(sven)μια ρομαντική συγγραφέας(euaggelia),ένας ιερέας(iereas)και ο...
Φρέντυ Κρούγκερ!
Κι όμως!
4 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΗ αίθουσα που κάποτε φιλοξενούσε ζωή και χρώμα είναι εδώ και χρόνια σφραγισμένη με επιγραφές από γκράφιτι και σκόνη.
Σημάδια εμφανούς εγκατάλειψης.
Ξεκίνησα ως μαθητής να πηγαίνω για τα βιντεοπαιχνίδια τους.
Εκεί,λίγο πριν τις πανελλήνιες είχα λοιώσει το SEGA RALLY CHAMPIONSHIP...το χα τερματίσει άπειρες φορές!
Αλλά και το street fighter II και όλες τις επανεκδόσεις του...
Λιγότερο το mortal kombat...
Κάποια στιγμή ως φοιτητής ξεκίνησα και το μπιλιάρδο...όχι ότι διακρίθηκα ποτέ,αλλά ήταν μια συντροφιά ώρες ώρες...
Θυμάμαι ανέβαινες τη σκάλα δεξιά και βρισκόσουν σε μια αίθουσα με juke box και ίσως 6 πλατφόρμες με καταπράσινη τσόχα...
Στις μοναχικές μου βόλτες αργότερα τμήμα της περιπλάνησής μου στην πόλη ήταν και η στάση εκεί,να παίξω λίγο μπιλιάρδο.
Έστηνα τις μπάλες μόνος μου και βάραγα τη μια μετά την άλλη.Παρίστανα και τον αντίπαλό μου.
Μια παρτίδα στην οποία πάντα νικούσα και έχανα ταυτόχρονα.
Έτσι ήταν σε ισορροπία και η χαρά μου με τη θλίψη.
Κάποιες φορές μπορεί να βρισκόταν κανείς περαστικός και να παίζαμε έτσι ένα δυό σπασίματα για το κέφι μας.
Είχα παραγγείλει και μια δροσερή Coca cola να μου κάνει συντροφιά..
Ανατριχιάζω που το γράφω,αλλά εν έτει 2012 υπήρχε στο ισόγειο ακόμη το coin op μηχάνημα του sega rally championship...
Γερασμένοι και οι δυό όμως που να παίξουμε ξανά τις ματσάρες των 90s?
Ο λεβιές του ξεχαρβαλωμένος δεν έπαιρνε καν την τελευταία ταχύτητα και τα δικά μου αντανακλαστικά σκουριασμένα...
Το ότι ακούμπισα όμως τα δάχτυλά μου πάνω στα νεανικά μου δακτυλικά αποτυπώματα ήταν μεγάλη συγκίνηση...
Αυτές ήταν οι σκέψεις μου καθώς πέρασα σήμερα πεζός έξω από το εγκαταλελειμένο πλεον ερείπιο της οδού Σολωμού...
Ποιός ξέρει ποιά θα είναι η τύχη του στο μέλλον και αν αυτό που θα χτιστεί εκεί θα θυμίζει το ένδοξο παρελθόν του...
''Είναι φυσιολογικό'' σκέφτηκα σε μια προσπάθεια να παρηγορήσω λίγο τον εαυτό μου για να ξεφύγω από τη θλίψη της στιγμής...
''Πόσοι άνθρωποι πριν από μένα θα συγκινήθηκαν από παρόμοιες σκέψεις...από την αναπόληση κάποιου μέρους,που μόνο ως ανάμνηση υπάρχει στο παρών...'' έκλεισα τη σκέψη μου και συνέχισα τη βόλτα μου στα σοκάκια με τα φαντάσματα...
4 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΕπιδημία,κοινωνικές αναταραχές,τροχαία σε αυξημένη συχνότητα,ξυλοδαρμοί,βιασμοί,δολοφονίες,καύσωνας...
Πυρκαγιές σε επαρχία και πρωτεύουσα..
Η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική και μυρίζει παντού καμμένο,ενώ άνθρωποι που κουβαλάν δαιμόνια περιφέρονται απεγνωσμένα σαν την άδικη κατάρα
Θα λεγε κανείς πως η κοινωνία οδηγείται σε κάποια ώρα μηδέν,από την οποία και μετά τίποτα δε θα μείνει όρθιο...
Η κατάσταση θυμίζει λίγο το βιντεοκλίπ των soundgarden με τίτλο blackhole sun...
Την αναπαράσταση μιας επερχόμενης μαζικής καταστροφής...
https://youtu.be/3mbBbFH9fAg
- Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |