Φουρτουνιασμένη ακτή με καφετιές μέδουσες
Ένα σπίτι που θυμάμαι την κουζίνα και πως διάβαζα το περιοδικό ΔΥΟ
Με είχαν ενθουσιάσει τα Σνόρκυς κάτι μικρά υποθαλάσσια ανθρωπάκια που είχαν ένα αναπνευστήρα ως προέκταση του κεφαλιού τους για ν ανασαίνουν υποθαλάσσια.
Σε κάποιο επεισόδιο είχε συμμετέχει ένας κίτρινος καρχαρίας με ένα ψαράκι οδηγό.
Ωραίες καλοκαιρινές ιστορίες κάπου στα μέσα των 80s.
Σίγουρα είχε παιχτεί στο σινεμά το πρώτο top gun μια και θυμάμαι ένα βράδυ άκουγα το take my breath away ενώ έτρωγα πίτσα και χάζευα τη μαύρη σκοτεινή θάλασσα να αγκαλιάζει μια λευκή βάρκα με ρίγες.
Είχε και θερινό σινεμά όπου εγώ η μητέρα μου η αδελφή μου και η γιαγιά μου είδαμε τα σαγόνια του καρχαρία νούμερο 3.
Το μέρος μας το είχε κλείσει ο πατέρας μου που δεν κατάφερε να έρθει μαζί μας λόγω δουλειάς στην Αθήνα.
Θυμάμαι κι ένα άλλο παιδάκι που έπαιζε εκεί στην ακροθαλασσιά.
Γίναμε φίλοι για 10 λεπτά περίπου
Συζητήσαμε για το πόσο φοβερά θαλάσσια τέρατα κρύβει ο Κορινθιακός κόλπος.
Άλλοτε ήρεμος άλλοτε με κύματα.
Κάποιο απόγευμα κάτσαμε σε μια καφετέρια με ξύλινα τραπέζια.
Έδυε ωραία ο ήλιος
Ήταν η εποχή που τα ποπ τραγούδια είχαν την τιμητική τους.
Σκόρπιες αναμνήσεις και το όταν κοιτάω τους δρόμους της Αιγείρας στο google maps μου θυμίζουν κάτι οικείο.
Είχε έρθει και ο θείος μου να μας δει από την Πάτρα νομίζω.
Πήγαμε βόλτα ως το Αίγιο φτάσαμε και στην Πατρα και ειδαμε τα καράβια που πάνε Ιταλία από ένα μέρος με θέα.
Όταν γυρίσαμε στην Αθήνα έχασα τη μνήμη μου
Από εκεί και πέρα θυμάμαι μόνο ότι άλλοι μου είπαν.
- Στείλε ΣχόλιοΌταν το βρίσκω κλειστό μια θλίψη μέσα μου γεννιέται
Νοιώθω βαρύ σα τσιμέντο στην καρδιά το γκρι του κατεβασμένου ρολού του...
Σαν εγκατάλειψη την απουσία των τραπεζιών έξω στον πεζόδρομο που το περιβάλλει..
Το μέρος αυτό βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Σταυρό του Νότου..
Κι έχει μια μυρωδιά από το τσιγάρο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου,μια κιτρινίλα από την κιθάρα του Μανώλη Φάμελλου
Και κάτι σκοτεινό από τα παλιά αραχνιασμένα φοιτητικά μου χρόνια
Τις πρόβες του Μουζουράκη,τη νοσταλγικότητα των Κατσιμίχα
Κι όλα αυτά σε μια συναυλία που διοργανώνω με τη φαντασία μου τοποθετώντας παζλ αναμνήσεων μαζί πίνοντας τον καφέ μου κάπου απέναντι στο στέκι της Φρατζή...
- Στείλε ΣχόλιοΌταν ο χρόνος των διακοπών τελειώνει το βάρος των στιγμών αλλάζει.
Με περιμένουν μάχες πίσω...το έπαθλο της νίκης;
Η ζωή μου η ίδια
Το βάρος;Τεράστιο
Ποιός στρατός και πράσινα άλογα που είχα να αντιμετωπίσω πριν χρόνια...
Τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημα τότε
Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά.
Άλλαξα προτεραιότητες...άλλα με ενδιέφεραν πριν 5 χρόνια...
Τώρα απλώς η επιβίωση και η γαλήνη μου...
Στο κλείσιμο της πόρτας του σπιτιού μας εδώ...την ίδια στιγμή...νοιώθω τους ερχομούς και τις αφίξεις άλλων ετών...
Αλλά και τον επόμενο ερχομό μου σε ένα χρόνο...
Θα χω νικήσει...έτσι λέω...
- Στείλε ΣχόλιοΆνθρωπος είναι το ον που ο λόγος του είναι ψευδής μέχρι αποδείξεως του εναντίου
Δηλαδή αξίζει να εμπιστευτείς;
Ναι,για να είσαι ευτυχισμένος.
Πως να εμπιστευείς όμως τον ανθρώπινο λόγο αμαχητί;
Πόσοι έχτισαν κόσμους ολόκληρους πάνω στην ανθρώπινη εμπιστοσύνη.
Για μένα τα πράγματα είναι απλά:
Η εμπιστοσύνη είναι κάτι πολύ σχετικό:
Πχ εμπιστεύομαι τον κουρέα μου γιατί το αποτέλεσμα των ενεργειών του είναι άμεσο και οφθαλμοφανές
Εμπιστεύομαι να αγοράσω ένα μπουκαλάκι νερό από ένα περίπτερο με καλώς λειτουργόν ψυγείο γιατί...είναι μια απλή ασφαλής φτηνή συναλλαγή.
Άραγε ο περιπτεράς να εμφιαλώνει λάθρα τα μπουκαλάκια με νερό βρύσης ώστε να χει κέρδος;
Θα μπορούσε να συμβεί;
Έχω κίνητρο έχω μέθοδο άρα ναι θα μπορούσε.
Ωστόσο επιλέγω απλά να αγοράσω το γαμημένο νεράκι να το πιώ κι έληξε η υπόθεση.
Ποτέ το μυαλό μου δε θα πήγαινε τόσο μακριά.
Τί γίνεται όμως σε συνθετότερα θέματα;
Πχ ο κολλητός σου θα πήγαινε με τη γυναίκα σου;
Η συζυγός σου θα σε απατούσε;
Πιστεύεις στη φιλία;
Στις ανθρώπινες σχέσεις;
Η απάντηση είναι πως όλα είναι πιθανά.
Καλό λοιπόν να οικοδομήσει κάποιος τη ζωή του πιστεύοντας σε αντικείμενα και όχι σε έμψυχα όντα.
Πχ πιστεύω στο χρήμα.Μπορεί να μου δώσει αγαθά,άνεση
Πιστεύω στην εκπαίδευση.Μπορεί να μου δώσει γνώση και δύναμη.
Από τους ανθρώπους δε χρειάζεται να έχουμε μεγάλες απαιτήσεις παρά μόνο να μας σέβονται και να κρατούν τις πρέπουσες αποστάσεις.
- Στείλε ΣχόλιοΝομίζεις ότι περνά και δεν ξαναγυρίζει μα τελικά γυρίζει σα ρόδα.
Οι αλλαγες σε καθε περασμα μικρες.
Οι δυσκολίες παρούσες να μας υπενθυμίζουν πως υπαρχει και χρεωκοπία στο γύρισμα αυτού του τροχου της τύχης.
Όπως και ξεκίνημα από το μηδεν.
Ανυπομονώ να ξανάρθει Αύγουστος και να σταθώ εδώ που στέκομαι.Στο ίδιο αυτό πέρασμα του τροχού.
Υγιής και ανάλαφρος σαν πούπουλο.Δυνατός.
Κλείνω αυτό το κέιμενο και φαντάζομαι τον εαυτό μου να το διαβάζει μετά από ένα χρόνο
Κι εύχομαι...
- Στείλε ΣχόλιοΣτον Άγιο Νικόλαο Κρήτης για άλλη μια φορά.Το έτος 2022.
Ωραιε μου Αγιε καθομαι στο γνωστο καφε με την ομορφη σου θεα.
Σε θαυμαζω και ξερω οτι και παλι θα σε αποχωριστω.
Σα ψέμμα περνά ο χρόνος το χω ξαναγράψει
Άντε του χρόνου και καλύτερα.
Δε θα εστιασω στα προβληματα αλλά στα όνειρα.
Ας καταλάβουν εκείνα μεγαλύτερο μέρος των σκέψεών μου
Ας απαλλαγώ από φοβίες και δαιμόνους και ας ανοιξω πανια παρα τους κοντρα ανεμους.
Χρονια Πολλα
- Στείλε ΣχόλιοΤι όμορφος που φαντάζει πίσω από τις χορδές του μπουζουκιού που κρατώ στα χέρια μου...
Ο πιο σπουδαίος άνθρωπος στη ζωή μου,η μόνη γυναίκα που αγάπησα αληθινά μου το έκανε δώρο
Με το που το ακούμπησα τα χέρια μου λύθηκαν...
Η πένα πήρε θέση και ξεκίνησε να γράφει...
Να διηγείται ιστορίες που μονο ο καθρέφτης της ταστιέρας του μπουζουκιού θα νοιώθει τη θέρμη τους καθώς τα δάχτυλα θα πιέζουν τις παλλόμενες χορδές του οργανου πάνω του...
Σ ευχαριστώ για το υπέροχο δώρο
Μου κάνει παρέα και στις διακοπές μου...
Σήμερα 3η μέρα και ήδη "προχωράω" στο "Αγριολούλουδο"...
- Στείλε ΣχόλιοΘέλω να ζήσω...
Όταν η ψυχή κουράζεται από τους πόνους στιγμιαία παραιτείται.
Όμως ξαναβρίσκει τη δύναμη και βοηθά το σώμα να σταθεί και πάλι όρθιο.
Ξανά εξετάσεις σήμερα.Και άυριο.
Και περιμένω με αισιοδοξία τη ζαριά.
Δυστυχώς είμαι στη θέση του να ξέρω τα πάντα.
Ακόμη και μια πιθανη αφόρητη πραγματικότητα.
Φοβάμαι.
Η ζωή κρέμεται σε μια κλωστή της οποίας το πάχος αντιλαμβάνεσαι όσο μεγαλώνεις.
Δε ζήτησα πολλά.Την ησυχία μου μόνο.Τη γαλήνη μου.
Έχω χαράξει το δρόμο μου.
Το όνειρό μου βρίσκεται σε απόσταση μιας δρασκελιάς,μιας ανάσας.
Μη μου το στερήσεις Θεέ μου.Όχι τώρα...
Άσε με να ζήσω κι άλλο,άσε με να ζήσω αληθινά...
- Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |