Στην ηρεμία του σπιτιού μου

Απέξω βρέχει και ακούω το περιβάλλον μουσκεμένο...στους ήχους των σταγόνων που πέφτουν από τον ουρανό και χαιδεύουν τις επιφάνειες

στην τέντα που διαμαρτύρεται από τον άνεμο και τινάζει υγρασία

στη μουντάδα της φασαρίας που κάνει κάποιο διερχόμενο αμάξι που και που

στο χαμήλωμα του φωτισμού του δωματίου μου

άλλη μια μέρα ξεχωριστή

χωρίς πολλές εκπλήξεις

τώρα ξεκινά

Παράθυρο που δακρύζει με συννεφιά

και καθρεφτίζει πρόσωπα

Δαχτυλιές και ανάσες χαιδευουν το τζαμι του

Κοιτά το γκρίζο του ουρανού 

Φωτίζει το δωμάτιο σαν κοντινό ουράνιο σώμα

Άνοιξε το και θα σε παρασύρει

Κλέισε το και θα ζεσταθείς

Τετράγωνο είναι μα δε το χωρά η λογική.

Μονάχα ενα πλαισιο.

Που το ζωγράφισε μια ατίθαση καρδιά σε ένα τοίχο φυλακής συνειδήσεων.

Ρώτησα για σενα παντου

στα καφε που συχναζες

μου παν δεν σε ξερουν

χτυπησα και την πορτα σου μα το κουδουνι δεν εγραφε το ονομα σου

κι ενα ψοφιο γατι που το τρωγαν μυγες μυρισε ασχημα

Θειε το ξερω οσο κι αν προσποιουμαι οτι ζεις και σε ψαχνω...δεν θα σε βρω.

Ποτε ξανα.

Κι ομως σε σκεφτομαι αρα καπου υπαρχεις.

η τύχη συνεχίζει να πυροβολεί

τι να σκοτώσεις πια?

έχω καρδιά?

μόνο σταχτες

μόνο ουλές

δεν νοιωθω πονο πια

τι βαρας

θες να παρω και ποζα να σου χαμογελω?

Εχω ομως μυαλο

θυμαμαι καποτε που ημουν εφηβος

ποσο ποναγες με αυτα τα βελη

ποσο με διπλωνες 

καλη τυχη και αγαπη σε αυτους που αθελα τους με πατησαν

ολοι μια μερα θα ειμαστε το ιδιο.Κοκκαλα και σκονη.

Ο κόσμος έχει γεμίσει γυναικάκια που θεωρούν πως αν

-έχουν άνδρες φιλους που τις κολακευουν δεν τρεχει και τιποτα.Θα πρέπει να τις κατανοήσεις και να αποδεχτείς πως δεν κάνουν κατι ερωτικο μαζι τους.

-φλερταρουν και δεν ειναι αμαρτια να χαμογελασουν σε μια φιλοφρόνηση στα πλαίσια μιας κοινωνικής αλληλεπίδρασης.

-έχουν ενα σωρό φίλους στο facebook που δεν γνωρίζουν καλα και κανουν ενα σωρο like στις φωτο τους.Οταν θα αντιδρασεις θα σου πουν πως δεν ειναι τιποτα και δε σημαινει τιποτα κτλ.

Πως να στεριώσεις σχέση η γνωριμία με μια τέτοια κοπέλα?

Πως να μη λυπηθείς αυτες που τα κανουν κι εχουν αγορια κατι θυματα που τις καταλαβαινουν και απλα τις δινουν αγαπη αντι σφαλιαρες που τους αξιζουν?

Αυτες οι γυναικες γινονται μανες αργοτερα και εχουν υποτιθεταο ηθος και αξιοπρεπεια οικογενειαρχισας 

Ποσο εχουμε ξεφυγει.

Που ειναι οι γυναικες που δημιουργουν αισθημα ασφαλειας στον ανδρα?

Που ειναι αυτες που σεβονται τον εαυτο τους και δειχνουν και στις πραξεις οτι μπορει να ανηκουν μονο σε εναν?

Αξιζει να δεθεις με καποια ετσι μπουρδελο που εχουν γινει ολα?

Κανει η αλλη τις μαλακιες της και μετα "δεν εγινε τιποτα""δε σου επιτρεπω να με κρινεις" "κανεις λαθος"

Γινεται να κατσεις σε ταβερνα,να παραγγειλεις,να ερθουν τα φαγητα,να μην αγγιξεις τιποτα και μετα να θες να μη σε χρεωσουν?

Γινεται να μη χρεωθεις το like και το φλερτ?Τι σημασια εχει αν δεν αγγιξες η δοκιμασες!Η παραγγελία εδώθη άρα θα το χρεωθείς με το ζόρι παλιο καργια!!

Τετοια τσου-like ειναι που τα πληρωνεις θες δε θες!

Άλμα από ύψος 3 μέτρων.Πτώση σε ξερόχορτα.

Πίσω μου ο εξαγριωμένος άνδρας της.Ακουω σαν κατι να προσπαθει να οπλισει μες το σκοταδι

Να φωναζει ''θα σε πυροβολησω πουστη'', και ''να δω τη φατσα σου να μην ξαναδεις τον ηλιο...

τρεξιμο προς το δρομο

αναβαση αμεσα στη μηχανη και φουλ τα γκαζια.

Σταση στο ιατρειο να κανω μπανιο και να ντυθω.

Σε λιγη ωρα άφιξη  στο κλαμπ να συναντησω την πιτσιρικα που ειχα τοτε...να χορευουμε σαν τρελοι,να χαζευω το φεγγαρι να κανει μακροβουτι στην μαυρη νυχτερινή θάλασσα...

κι απο τα ηχεια του κλαμπ να χτυπαει στο στομαχι μου ο ρυθμος του παρακατω χιτ...

ΑΧ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ

Έτσι απλά.

Μπήκα στο αμάξι απλά για ν αφήσω την τσάντα.

Ξαφνικά μια αόρατη δύναμη με έκανε να βάλω μπροστά τη μηχανή

Το νοσοκομείο ξεκίνησε να γίνεται όλο και πιο μικρό

Κι έτσι απλά...έφυγα απο τη δουλεια...

Και οδήγησα μεχρι που εφτασα στη Βαρκιζα.

Ετσι χωρις λογο και σκοπο

Απλα για να ηρεμησω και να συνομιλησω με την αυρα της παραλιας.

Να ζωντανεψω παλι το πνευμα των διακοπων

Κρουασαν απο τον παλιο της φουρνο,καθισμα σε καφε στο κεντρο της με θεα το μαγευτικο χρυσομπλε της συναντησης ηλιου και αλμυρας

Μεσα μου οι σκεψεις μου,ο κοσμος μου.

Ειχα αναγκη να τον ηρεμησω.

Μακρια απο τις υποχρεωσεις και τη ζωη.

Ποια ζωη...αυτη που το πρωι σε ξυπνα για να βγαλεις λεφτα να ζησεις και το βραδυ σε ξακουραζει για να ξυπνησεις την αλλη μερα να κανεις τα ιδια

Μα εδω ειναι αλλοιως

Μεσα απο τη γυαλα της απομονωσης του εαυτου μου απο τον κοσμο και τα φυσιολογικα,επιλεγω το δικο μου ξεχωριστο τρελο μονοπατι.

Διπλα στο δροσερο θαλασσινο αερακι σε ενα μερος αγαπημενο,που καποτε μια δυνατη φιλια ζουσε και ανασαινε.

Μεσα μου θα υπαρχει για "παντα".

Για οσο ζω δηλαδη.Δεν υπαρχει το για παντα.

Καθε στιγμη που περνα ολο και πιο κοντα στο θανατο.

Γι αυτο ας ειναι φωτεινη η διαδρομη μια και ο προορισμος ειναι υποχρεωτικα σκοταδι.

Και οχι δεν θα τελεισω το κειμενο μου με αυτη τη λεξη

Φως φως φως διακοπες χαρα ευτυχια μαχη δεν παραιτουμαι ακομη.

Είναι τόσο κακοί οι ανθρώποι ή τόσο λάθος εγώ?

Πολύ μαύρη μέρα σήμερα,γεμάτη κάρβουνο.

Κρίμα.

Έντονες λεκτικές διαμάχες.

Μόνος εναντίον όλων και αλύγιστος.

Φαινομενικά,γιατί από μέσα μου δακρύζω...

που δεν γίνεται να είμαστε αδέρφια και ν αγαπάμε ο ένας τον άλλο.

Τι απαίσια η ανθρωπότητα που χαρίζει χαμόγελα σε μωράκια,γατάκια,ζητιανάκια,συγκινείται από τραγωδίες,αλλά αδικεί και αδιαφορεί για το διπλανό.

Πως να μην απογοητεύομαι που οι καλοί είναι αδύναμοι και οι κακοί για τα σκουπίδια?

Αυτή η μοναξιά μου έχει ροκανίσει την ψυχή

Με άφησε μισό.

Όσο για σένα αγαπητέ κολλητέ και φίλε σταθερε 30 χρόνια.

Κάνεις τρομερό λάθος που με ξέχασες.

Εγω παντα θα σε αγαπω σαν αδερφο και θα δικαιολογω τα λαθη σου.Ακομη και την απομακρυνση σου που δεν ειναι σημερινη.

Απλα διαπιστωσα με τρομο πως τοσο καιρο εγω συντηρουσα αυτη τη φιλια.

Εσυ απλα δεν ειχες προβλημα να κανεις παρεα μαζι μου,αλλα ουτε και πραγματικη επιθυμια.

Μια απλη πρωτοβουλια να παρεις τηλεφωνο αρκουσε.Ενα απλο τηλεφωνο 30 δευτερολεπτων που δε θα κοστιζε τιποτα μαθα σημαινε τα παντα.

Ισως ειμαι ενα τερας και ο χειροτερος ανθρωπος του κοσμου για να μου αξιζει τοση μοναξια.

Τελος παντων.

Στο τελος της μερας κανενα δε μισω.

Ειναι η μοιρα μας που δεν αλλαζει.

Μονο μια απογοητευση που καθε ξημερωμα μετρω αλλη μια μερα γεματη παγωνια που περασε και μ εφερε  πιο κοντα στο θανατο μου...

Εκείνος που θα κάνει το βήμα να έρθει στο τραπέζι σου,να σου χτυπήσει φιλικά την πλάτη, θα είναι ξεχωριστός.

Όλοι οι άλλοι δεν είναι κακοί,απλά μη ξεχωριστοί.

Ναυαγός.

Πουθενά στεριά.

Ήταν επιλογή μου.

Οι άνθρωποι συχνά σε απογοητεύουν για διάφορους λόγους.

Όμως δεν είναι τίποτα προσωπικό.

Γι αυτό και κράτα ευγενείς αποστάσεις.

Πολλές φορές θα νοιώσεις σαν μόνος στην τρικυμία.

Η ζωή θα είναι κάπως βαρετή και ολίγον άχαρη.

Όμως μην κρατάς κακία.

Άλλωστε κι εσύ έχεις κάνει λάθη.

Μια καλημέρα στη μέση του ωκεανού.

Με φυσά το αεράκι και το κύμα έχει σηκωθεί ψηλό και απειλητικό.

Έτσι είναι η ζωή.

Το ταξίδι συνεχίζεται...

Οθόνη μου που σου μιλώ γράφοντας τις σκέψεις μου.

Αυτό το σαράκι μου ώρες ώρες με τρώει πολύ ενοχλητικά.

Ο πυρετός μου ανεβαίνει.

Το αίμα μου κοχλάζει.

Άλλο ένα ήσυχο βράδυ.

Δεν ακούγεται τίποτα απ εξω.

ούτε τριζόνι.

Κι εγω,ενα μοναχικο πρεζονι.

Ακουω μελωδιες που με νανουριζουν.

Μαρασμος.

Θλιψη.

Δεν το ελεγχω.

Ο δρομος μου δεν εχει γυρισμο.

Πολη μου κοιμησου.

Κρατα τα φωτα σου ανοιχτα να τρεμοπαιζουν κανοντας μου συντροφια.

Κι ασε με να με βρει η μερα ξανα.

Αφού αντί να μου χαρίζεις γέλιο,με προβληματίζεις?

Αντί να με ταξιδεύεις,με προσγειώνεις?

Αντί να ενθαρρύνεις τα όνειρά μου,τα λερώνεις με γκρι λαδομπογιές?

Αφού φρενάρεις τις υγιείς ορμές μου για να διαφυλάξεις την ασφαλή φωλιά της μητρότητάς σου?

Αφού με θες κουβαλητή και όχι εραστή?

Αφού μου δίνεις μόνο μια μικρή και πικρή γεύση σου?

Αφού είσαι μεγάλη πουτάνα στο σωμα και την ψυχή και είσαι κάτι κατώτερο και πιο ταπεινό από την πριγκήπισσα που ήθελα να είσαι?

Πως να σ αγαπω μετα γυναικα?Πως να μη μισω τη μητρότητα σου,που για να την πετυχεις πόνεσες εμένα?

Ότι κι αν πεις

η μοναξιά με τρελαίνει 

Μόνος με κακές αναμνήσεις

Με τραυματικούς έρωτες

Με καραφλούς γέροντες που έκαναν σεξ με το κορίτσι των ονείρων μου

Ναι την ερωτεύτηκα τρελά

Ναι αυτη την πουτάνα

Ναι πονάει ακόμη και τώρα

Γιατί είμαι μόνος

Γιατί δε μου χαρίζεται δροσιά και ξεγνοιασιά

Κανείς δεν νοιάζεται για μένα.

Ούτε καν ο καλύτερός μου φίλος.

Μόνος λοιώνω στο έλεος.

Ιδρώνω και ψήνομαι.

Το αύριο πεζό και βαρετό και στρεσογόνο.

Βαρέθηκα να μιλάω σε οθόνες και να ακούω μουσική.

Δώσε μου μια ευτυχισμένη μέρα ζωή.24 ωρες.τίποτα παραπάνω.

Όταν συμβαίνει είναι μαγικό.

Έχει την αξία της.

Η γαλήνη.

Μια από τις φορές που ξύπνησα καλά.

Όχι ευτυχισμένα,απλά όχι με αίσθημα κενού.

Θα αφιερώσω λίγο από τον χρόνο μου σε ένα φιλικό τραπέζι κάπου στα όρια Γαλατσίου Ριζούπολης.Θα αναπολήσω για λίγο τις όμορφες στιγμές στο καφέ απέναντι από τη Γκράβα...

Έχει λιακάδα,είναι ήσυχα.

Δεν κουνιέται φύλλο.

Ξύπνησα πιο νωρίς απο την ταραχη μου σημερα...

Δεν έχω τίποτα και κανεναν να μου δωσει χαρα.

Ξυπνησα και συνειδητοποιησα.

Ειμαι στο μηδεν.

Θελω καφε.

δεν βρίσκεται σε όσα έχουν διάρκεια η όσο συντηρούνται.

Πόσο κουτός είσαι κόσμε.

Μια ζωή ψάχνεις το ''για πάντα'' και σκοτώνεις το τώρα σου.

Τι έχει μεγαλύτερη αξία...

να χαμουρεύεσαι με μια φοβερη γκομενα στην παραλια με πανσεληνο 

η να γερνας με τον ιδιο σαπιο ανθρωπο ως το τελος της ζωης σας και να εχετε σκυλοβαρεθει ο ενας τον αλλον?

Να βλεπεις την παλια ομορφη ντιβα σου να ειναι κωλογρια και καποια κακομαθημενα να τη λενε γιαγια?