Εύχομαι σε όοοολο τον κόσμο αγάπη,ειρήνη,συναδέλφωση,ειλικρινή φιλία,αλτρουισμό,έρωτα γνήσιο,πράξεις αλήθειας που κερδίζουν την καρδιά...

Χαρά και στα παιδιά σας χαμόγελα ευτυχισμένοι γονείς παππούδες και γιαγιάδες...

Ευχομαι ολα αυτα τα καλα σε σας...

Ωστε να μεινουν σε μένα χρήματα και ατελείωτο λάγνο αχαλίνωτο σεξ...

Ευτυχισμένο το 2019!! 

Ο άνεμος είναι ο καλύτερος και πιο δεινός διαρρήκτης.

Μπαίνει και από τις πιο μικρές χαραμάδες στο εσωτερικό της πολυκατοικίας και φορτώνει στα βαγόνια του τραίνου του όλους τους ήχους που συναντά στο πέρασμά του.

Εκτός από την παγωνιά του που μου τρυπά το κόκκαλο μου φέρνει ακούσματα στ αυτιά...τα βογκητά ενός ζευγαριού που συνουσιάζεται,τους ήχους του αιώνιου σαξοφονίστα,μιας πόρτας που τρίζει και ενός πλήκτρου που παράγει άτεχνα μια ψηλή νότα.Κάποιες ανθρώπινες ομιλίες ακολουθούν.

Κρύοι στροβιλισμοί των ήχων αγκαλιάζουν το είναι μου.

Κλείνω ξωπίσω τους τη βαριά πόρτα ασφαλείας και ανάβω τα φωτάκια στο δεντράκι που κοσμεί το χώρο.

Είμαι σε ζεστό μέρος.Ζεστό χωρίς μελωδίες ή ήχους.Σιωπηλό.

Από λίγους και καλούς.

Χαίρομαι που στο κινητό μου θα έχω ευχές από λιγότερο από 5 άτομα

Κάποτε,πολύ παλαιά,ο κάθε άσχετος γέμιζε την οθόνη του κινητού μου με ένα σωρό ανούσιες ευχές...

Άσε που βαριόμουν να απαντήσω

Απολαμβάνω τη μοναξιά.

Όσο πιο λίγοι τόσο καλύτερα

Ο λύκος είναι ευτυχισμένος μόνος του...

Εκτός κι αν πεινάσει οποτε κατεβαίνει στην πόλη...

Γίνεται κοινωνικός για να θρεψει τη σαρκα του

Και σαν χορτασει επιστρεφει πισω στα χιονισμενα βουνα...να γαληνεψει η ψυχη του

Το ψυθίρισα αρκετές φορές στον εαυτό μου πριν πάρω την απόφαση να σηκωθώ από το κρεβάτι μου.

Πόνος στο χειρουργημένο μου γόνατο κλασσικά και μια δυσκαμψία σε όλο μου το σώμα.

Κίνηση...ζωή...

σηκώθηκα...

Ντύθηκα γρήγορα γρήγορα και μπήκα στο αμάξι μου με προορισμό το κέντρο

Τώρα πίνω καφε απεναντι απο μια οθονη.

Χθες πάρκαρα το αμάξι κάπως μακριά από το σημείο που θα πήγαινα για να ευφράνω καρδίαν

Σκέφτηκα μέσα μου 

''λες να έκανα μαλακία?''

κι έπειτα τη λέξη ''αταβισμός'' που με γεμάτο στόμα και μυαλό σ ένα τραπέζι οικογενειακό κάποτε στη Λούτσα,είχε ξεστομίσει ο πατέρας ενός καλού φίλου...

''Εχουμε κακομάθει'' ειχε πει ''παίρνουμε το αμαξι για να παμε ακομη και ως το περιπτερο για εφημεριδα...για δυο βηματα...στο τελος θα ατροφησουν τα ποδια μας και τα μελη μας...και θα γενναμε παιδια που θα τα διαπαιδαγωγουμε ετσι...και θα ειναι κι αυτα με ατροφικα μελη...και στο τελος....η φυσικη επιλογη θα οδηγησει στη γεννηση ανθρωπων χωρις ποδια...αταβισμος...''

δεν το εξηγησε αλλα αυτο που καταλαβα ειναι πως η ακινησια ειναι ροπη προς μια ανεπιθυμητη κατευθυνση...

είναι θάνατος...

Αμέσως μετά σκέφτηκα πως ο άνθρωπος αυτός που μιλούσε με γεμάτο νοστιμιά στόμα και απολάμβανε το φαγητό του,τώρα πια δε ζεί...

'Οση κίνηση και να έχεις κάποια στιγμή θα καταλήξεις στην ακινησία.

Ο θάνατος είναι βέβαιος για όλους μας.Απλά καλό θα είναι να τον καθυστερήσουμε όσο γίνεται.

Και να περνάμε όμορφα.

Μακριά από υπέροχες ουτοπίες που αντί να απελευθερώνουν μας πληγώνουν που δεν τις φτάνουμε.

''Έρωτας'' σβήστον.Μη κάθεσαι να κλαίς γιατί δεν σε ερωτεύονται ή γιατί έπαψαν να το νοιώθουν.Βάλε δίπλα τη λέξη ''οργασμός'' και απόλαυσε όσο πιο πολλούς μπορείς.Μη χάνεις την ενέργειά σου να κυνηγάς ουτοπικές μαλακίες που κάποιοι λογοτέχνες αγάμητοι περιέγραψαν στα κείμενά τους και αυνάνισαν το πνεύμα σου

''Αγάπη'' η αγάπη ειναι μια κατάσταση που απλά τη νοιώθεις χωρίς να την ονομάζεις.Μη την ζητάς ως πρώτη προυπόθεση.Σβήσε την και βάλε δίπλα της τη λέξη ''χάδι''.Το χάδι το νοιώθεις και το απολαμβάνεις.Είναι πραγματικό και υπέροχο.Σταμάτα να προσπαθείς να το ερμηνεύσεις και να αποκρυπτογραφήσεις αν είναι αγάπη ή όχι.

Κάποτε απόλαυσα πολύ το χάδι μιας πληρωμένης ιερόδουλου.Τόσο πολύ που να τη βράσω την αγάπη της κοπέλας μου με μαιτανό και να  την ταίσω στο γάτο μου.

''Ευτυχία''.Μην εισαι μαλακας.Τιποτα δεν φερνει ευτυχια χωρις ευτυχισμενες στιγμες.

Αντί αυτής της λέξης γράψε τη λέξη ''γελιο''.Δηλαδή να γελάς ρε φίλε.Τόσο απλά.

Κάποτε μας βαλαν έκθεση με αυτό το θέμα κι έγραψε ο καθένας κι εγώ μαζί ότι μαλακία μπορείς να φανταστείς:Το γέλιο της ψυχής το γέλιο όπως το είδε ο τάδε λογοτέχνης.

Γέλιο είναι το γαργάλημα της ψυχής.Τέλος.

Γελάτε.Απλά.

Οργασμός και χάδι και γέλιο είναι το τρίπτυχο της ευτυχίας όσο περιμένουμε την ακινησία του θανάτου να μας μετατρέψει σε αναμνήσεις ανθρώπων που έζησαν κοντά μας ή σε ένα απλό τίποτα που κάποτε ήταν κάτι.

Επιστροφή στον παιδικό μου κόσμο

Με ήχους και χρώματα

Ένα παιδί μόνο του παίζει στο δωματιο του

Πότε χαζεύει τα αγαπημένα του βιντεάκια

Πότε γρατσουνάει την κιθάρα του και τραγουδά

Πότε γεμάτο εκπαιδευτική περιέργεια εκπαιδεύεται από τη ζωή

Ξεπλένει με δροσερό νεράκι τις πληγές

Μαθαίνει να αγαπά τον εαυτό του

Να χτίζει όμορφα πράγματα.

Να δημιουργεί

Ορίστε και θα πάρει την πρώτη του ζώνη στο Kick Box

Ορίστε και φρέναρε με τη γνώση του τη γέννηση ενός πρόωρου μωρού

Ορίστε και με τα χρήματα που κερδίζει προσφέρει στον εαυτό του ότι τον κάνει χαρούμενο

Ορίστε που αυτό το παιδί έχει για κηδεμόνα και για δάσκαλο τον ίδιο του τον εαυτό

Επιστροφή στα παλιά για να βρουν ο ένας τον άλλον.

Ούτε που θυμάμαι πως άρχισε να μ αρέσει το fame story.

Μου ήταν συμπαθές που είχε χρώματα και ήχους.

Που φωνές μέτριες και καλές μπορύσαν να εκπαιδεύονται και να ''βλέπεις'' τη βελτίωση τους μπροστά στα...αυτιά σου.

Μηχανές πίστας που ήταν χρήσιμες μόνο για να ανοίγουν προγράμματα μεγάλων αστεριών.

Φιλότιμες προσπάθειες.

Κι όλα αυτά με το περιτύλιγμα ενός τηλε ριάλιτι τάλεντ σόου.

Το 2004 ήμουν ένας νεαρός ενήλικας με μικρή γνώση των πραγμάτων.

Στο σήμερα χαζευω αυτη τη σειρα και τη νοιώθω ως ένα ''στόρι'' επικοινωνίας με το παρελθον...

14 χρόνια πίσω...

Μεταμορφώνω τον εαυτο μου πηγαίνοντας τον εκει.

Εχω την ψευδαίσθηση πως ζω στο τότε.

Μια οπιούχος καταπραυντική αίσθηση.

Σαν ναρκωτικό της ψυχής.

Τέλεια λοιπόν.

Χρώματα ήχοι χαρές σόου

τίποτα μαυρόασπρο και επώδυνο.

Τίποτα τραυματικό.

Η ζωη εχει ομως κι άλλο στόρι.Αυτό που κοιτα προς το μελλον.

Με τρομάζει,με αγχώνει.

Γιατι ειναι αγνωστο.

Οσο ομως μαζευω τα εφοδια για να το χρωματισω καλο ειναι να ξεκουραζομαι που και που κοιτωντας το παραθυρο του ενδοξου παρελθοντος...

Η ανασα βαρια

Τα κοριτσια χαμογελανε

Εχω πιει δεν ξερω κι εγω ποσο

Λευκη θαλασσα οινοπνευματοδακρυσμενο δεξι ματι

Οχι πια δε.με πονουν τα τραυματα

Σερνομαι παραπαταω

Ψευτικη ευτυχια

Σα πλαστικο χριστουγενιατικο δεντρμ αρεσει

Μ εσπρωξαν τους εσπρωξα

Σερνομαι θα τα καταφερωωνα φτασω σπιτι?

"Παντα ειχες μια σοκολατα για μενα"...

Εγραψε στις σκεψεις του

Το γλυκο κοριτσι με τις σοκολατες

Τι κι αν κουβαλα βασανα και πονους

Τι κι αν ειναι ενα ομορφο πουλι με σπασμενη φτερουγα ακριβως οπως κι εγω?

Ειχε ενα χαμογελο και ενα δωρακι μικρο και γλυκο...

Μια σοκολατα...

Ποσο την αγαπω!!

Εχει και τα καλα του ο δικος μου ο δρομος...είναι ευθύς.Μη μου δωσεις τον κομματιασμενο σου ουρανο σ αγαπω θα μ εξοντωσεις.

Βλεπω μονο αυριο και θανατο στο τελος ενος μακρινου μοναχικου διαδρομου.

Γι αυτο και θα γλεντησω ως την τελευταια μου ανασα.