Πέρασαν μέρες, χωρίς να στο πω, το "σ' αγαπώ" δυο μόνο λέξεις

Αγάπη μου πως θα μ' αντέξεις...Είμαι παράξενο παιδί σκοτεινό...

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δω κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις..

Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις, στο είχα πει ένα πρωί βροχερό.......

    Θα σβήσω το φως κι όσα δεν σου 'χω χαρίσει σε ένα χάδι θα σου τα δώσω...

Κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω μες του μυαλού μου το μαύρο βυθό...

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις και 'γω πιο μόνος και από μένα

Μες σε δωμάτια κλεισμένα το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ,

                                 Γιατί μες στ' όνειρο μόνος ζω.....

Στα σοβαρά μην με παίρνεις είν' το μυαλό μου θολό

Είναι κι ο κόσμος μου αστείος! Κι όταν με βαρεθείς τελείως

Ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες!

Κι εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο και κάποιο στίχο που σου μοιάζει

Κοιτάζω έξω και χαράζει, έγινε το αύριο πάλι χθες...

*Αφιερωμενο*

Μια νύχτα θα 'ρθει από μακριά αέρας πεχλιβάνης

Να μη μπορείς να κοιμηθείς όταν τον ανασάνεις

Θα' χει θυμάρι στα μαλλιά, κράνα για σκουλαρίκια

Και μες στο στόμα θα γυρνά ρητορικά χαλίκια.

Θα κατεβεί σαν άρχοντας, θα κατεβεί σα λύκος

Να πάρει χρώμα και ζωή της μοναξιάς ο κήπος

Τα μελισσάκια θα γυρνούν γύρω απ' τις πολυθρόνες

Και το νερό το κρύσταλλο θα ρέει απ' τις οθόνες.

Αγέρα να' σαι τιμωρός, να 'σαι και παιχνιδιάρης

Κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, να 'ρθεις να μου την πάρεις

Για να κοιτάει από ψηλά του κόσμου τη ραστώνη

Να ξεχαστεί σαν των βουνών το περσινό το χιόνι...