Λοιπόν μάγκες και μάγκισσες, σήμερα δεν έχει πολλά λόγια….

Λίγα και σταράτα..

Στη σημερινή εκπομπή μου, τα ΜΑΓΕΜΕΝΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑ στις 20 Γενάρη 2009 και ώρα λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι,  θα παρουσιάσουμε τον καινούργιο δίσκο του BRUCE SPINGSTEEN…..To WORKING ON A DREAM….

H επίσημη πρώτη του δίσκου θα γίνει σε μία βδομάδα από σήμερα…Ε??? Και???

Εμείς στην εκπομπή μας μπορούμε να υπερηφανευόμαστε για τα κονέ που έχουμε στην από κει όχθη του Ατλαντικού…….(Ευχαριστώ πολύ τον Cliff και την UPS για την γρήγορη μεταφορά του δέματος!!!)

Τα άσματα του δίσκου επίτηδες δεν τα έχω ακούσει ακόμα!!!  Θέλω να τα ακούσω παρέα με τους όποιους ακροατές συντονιστούν στην εκπομπή μου!!! Μαζί θα πάρουμε το πρώτο άκουσμα όπως κάναμε τρία χρόνια τώρα σε κάθε καινούργια παρουσίαση….Από που να ξεκινήσω?? Από τον Chris De Burgh?? Από τον John Mellencamp, από τον Neil Young?? Από την Celine Dion?? Από τον Uli Roth?? Από τον Mike Oldfield??? Kαι πόσους άλλους που δεν μου έρχονται τώρα στο μυαλό….

Όσοι διαβάζεται αυτό εδώ το μπλόγκ θα ξέρετε τι σημαίνει για μένα ο BOSS!!!! Είναι πολλά παραπάνω από ένα ίνδαλμα…Ολόκληρο ταξίδι έκανα για πάρτι του πριν δύο χρόνια ακριβώς!!!!

Ας παραθέσω λοιπόν εκείνες τις μαντινάδες που έγραψα πρόπερσι εδώ μέσα….Το μόνο που θα αλλάξω είναι το ΦΕΤΟΣ….θα γίνει ΤΟΤΕΣ...

Περάσαν χρόνια κάμποσα
σαν είχα γω αφήσει,
αυτή τη γη την όμορφη
που τώρα είχα  γυρίσει....

Ακόμα δεν το πίστευα
τι κάνω εκεί πέρα,
δεν πήγα να καταταχτώ
να ζησω τη φοβερα........

Πήγα τα μάτια του να δω
το χέρι του να σφίξω,
κι όλα τα δάκρυα της χαράς
στον ποταμό να ρίξω

Ήρθε η μέρα η καλή
εκείνη η Τετάρτη,
που έκλεισα τα μάτια μου
κι έσβησα απ' τον χάρτη.....

Ήρθε η μέρα η καλή
εκείνη η Τετάρτη,
που έζησα το όνειρο
απ' τη δική μου πάρτη.......

Τρεις ώρες όλο το πρωί
και άλλες δυο το βράδυ,
δεν πίστευα στα μάτια μου
ένιωθα στραβάδι......

 
Αυτά έγραφα πρόπερσι....Αύριο θα τον ξανακούσω παρέα με όποιον γουστάρει!!!

ΑΦΕΝΤΙΚΟΟΟΟΟΟΟ ΜΟΥ!! ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ!!!!!

Υ.Γ 1: Η αυριανή(σημερινή)  εκπομπή με πρώτη μετάδοση του νέου δίσκου του Boss αφιερώνεται στον ΑΓΝΩΣΤΟ ΦΙΛΟ του RADIO MUSICHEAVEN....   

Υ.Γ 2: Μου φαίνεται πως θα είναι και η πρώτη πανελλήνια μετάδοση του δίσκου....Χαχαχαχαχαχαχαχαχα! Πλάκα θα' χει και πάλι!!!!

Η ώρα είναι 4:39 το πρωί, ξημερώνει Παρασκευή. Μετά από μια εκνευριστικότατη 20άλεπτη βόλτα για παρκάρισμα, επιτέλους τα κατάφερα! Δεν μπορεί, είπα, κάποιος θα φεύγει από τις 4 να πάει στη δουλειά του...

Τώρα λοιπόν όντας ήρεμος και λίγο πριν το νάνι ήρθε η ώρα να σας πω μια μικρή ιστοριούλα που έλαβε χώρα πριν λίγες ώρες( κατά τη 1 παρά), στον εργασιακό μου χώρο...

Ετοιμάζομαι να ανέβω για το νυχτοκάμματο, το τασάκι είναι στη θέση του, τα μπουκάλια με το μεταλικό νερό και αυτά στη θέση τους( πολύ νερό τις τελευταίες δύο μέρες...ας είναι καλά το στομάχι μου και η καλή μου που μου υπενθυμίζουν πόσο σαβουροφάγος είμαι ώρες ώρες...)

Είναι λοιπόν όλα σενιαρισμένα για να ξεκινήσει να δουλεύει ο λεγάμενος που σας γράφει τώρα.....και τι γίνεται ξαφνικά????


Με την άκρη του ματιού μου βλέπω κάτι να κινείται έξω από το μαγαζί.
Ανοίγουν οι πόρτες ξαφνικά και μπουκάρουν μέσα τρεις μπατσοι( δύο μπάτσοι και μια μπασκίνα)...

Βρε βρε, καλώς τα παιδιά, λέω μέσα μου που τους είχα πάρει πρέφα από το κεφαλόσκαλο...

Και εδώ ξεκινάνε τα ωραία...

Δεν προλαβαίνει να μιλήσει κανείς και οι γιλεκοφορεμένοι "ράμπο" έκαναν ντου όπως μπήκε ο Σταλόνε μέσα σε καταυλισμό προσφύγων στο Αφγανιστάν για να απελεύθερώσει τους φυλακισμένους πρώην συντρόφους του....

Μόνο κραυγές δεν έβγαλαν. Τα πολυβόλα τους τα είχαν σε θέση ευθείας βολής, κοινώς σημάδευαν λαιμό. Ο ένας σημάδευε τον ένα και μοναδικό άντρα πελάτη και ο άλλος τον ένα και μοναδικό άντρα μουσικό......εμένα.......
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Οι γυναίκες πελάτισσες(τρεις τον αριθμό) που ήταν στο μαγαζί ξαφνικά τσίριξαν...

Έρχεται λοιπόν η μπασκίνα από πίσω και ρωτάει ποιος είναι ο υπεύθυνος. Απαντάει η υπεύθυνη και αμέσως μετά η ραμπογκόμενα ζητάει τις άδειες του μαγαζιού κλπ, κλπ...

Οι άλλοι δύο εν τω μεταξύ εξακολουθούν να σημαδεύουν τον μεσήλικα κουστουμαρισμένο κύριο και εμένα....

Ακολουθεί λοιπόν ο παρακάτω διάλογος μεταξύ εμού και του ράμπο Νο2:

G -) Τι θα γίνει θα με ψάξεις?? ή θα ανέβω να κάτσω στο πιάνο μου??(Σημ: την ώρα που έμπαιναν ήμουν μισό μέτρο πριν το παταράκι)

Ραμπο-) Να κάτσεις στα αυγά σου και θα σε ψάξω εγώ...( επιτακτικά και μεγαλόφωνα..)

Περνάνε δυο λεπτά και ο άλλος ράμπο αρχίζει να ψάχνει πρώτα τον άλλον κύριο ο οποίος είχε λουστεί ο κακομοίρης από τρελό ιδρώτα...

Έρχεται η ώρα μου...Μου φωνάζει ο δικός μου  να βάλω τα χέρια πάνω στα πλήκτρα και αρχίζει το ψάξιμο ενώ ο άλλος με σημάδευε..Όταν έφτασε λοιπόν στη μέση μου, με μία κίνηση του βγάζει τη μπανάνα που είχα στη μέση, την ανοίγει και απλά την αδείαζει στο πάτωμα...

G -) Μην ψάχνεις χόρτα και σκόνες σε μένα δεν προκείται να βρεις τίποτα...Με την μουσική φτιάχνομαι..

Ράμπο-) Σκάσε!!!!

G -) Καλά ότι πεις! Σκάω!!

Ράμπο-) Σκασμός αρχίδι!!!

G -) ........( Αρχίζω και φορτώνω, το φόρτωμα πλέον είναι πιο δυνατό από τον αρχικό αιφνιδιασμό και φόβο. Κάνω τουμπεκί όμως γιατί επιτέλους μετά από πολλά χρόνια η σωματική μνήμη μου υπενθυμίζει την εκπαίδευση που είχα κάνει παλιά για πολύ πιο σκληρές περιπτώσεις!!

Ράμπο-) Τα στοιχεία σου!!!

G -) Στον πάτο είναι, στην μπανάνα που άδειασες...

Ράμπο -) Σκύψε και πιάστα!!

Την ώρα που σκύβω λοιπόν νιώθω να με ακολουθεί και η κάννη του άλλου ραμπο....

G -) Oρίστε, πάρτο!! ( Και του δίνω το διαβατήριο ).
Δεν θα ξεχάσω την έκφραση του μόλις είδε το διαβατήριο....βασικά  την χώρα προέλευσης του διαβατηρίου....( Ναι ρε πούστη μου, έχω να το λέω αυτό το πράγμα! Σούζα πάντα οι αρχές στην όψη αυτού του διαβατηρίου!!)

Δεν του έριξε καμιά ματιά, Το άνοιξε και το έκλεισε...

G -) Aστυνόμε?? Συνήθως σε αυτά τα διαβατήρια τσεκάρουν την τελευταία σελίδα γιατί κυκλοφορούν και πλαστά καμιά φορά...

Ράμπο -) Ορίστε κύριε το διαβατήριο σας. Συγνώμη για την ενόχληση! Είστε καθαρός!


Εν τω μεταξύ ο έλεγχος των χαρτιών του μαγαζιού είχε ολοκληρωθεί, όπως και ο έλεγχος του άλλου καθαρού πελάτη. Ήταν έτοιμοι να φύγουν. Λίγο πριν την πόρτα ο διάλογος τελειώνει ως εξής:

G-) Συγνώμη κύριε αστυνόμε, θα μπορούσα να είχα την τιμή να μάθω το όνομα σας?? Θα το εκτιμούσα ιδιάιτερα αν έιχα την τύχη να ξέρω ποιος ήταν ο κύριος που μου διάλυσε το κινήτο και τη μπανάνα μου μέσα στον χώρο εργασίας μου....

Ράμπο -) Β.....ς  Π.........ς!!! Έχεις κανένα πρόβλημα???

G -) Όχι κύριε! Πηγαίνετε, φχαριστώ για την συμπεριφορά σας....Σας τιμάει ιδιαίτερα!! Απλά την επόμενη φορά που θα παρατάξετε το όπλο σας σε κάποιον, φροντίστε να το έχετε on fire.....Γιατί έτσι ούτε μύγα δεν σκοτώνετε!

Κάπου εδώ τελειώνει το μικρό συμβάν που έλαβε χώρα στον τόπο εργασίας μου πριν λίγες ώρες....

Αυτά!

Λοιπόν κύριε Β. Π ( αν σε λένε έτσι):
Είμαστε πολύ τυχεροί, πραγματικά πολύ τυχεροί.....Δεν φαντάζεσαι πόσο τυχεροί είμαστε και εσύ και εγώ!! Τώρα που πέρασε τις 6 το πρωί και τελείωσε η βάρδια σου να πας στο σπιτάκι σου και να κοιμηθείς ήσυχος...Το καλό που σου θέλω....

Αν έκανα την απλή κίνηση που σχεδίασε ενστικτοδώς η σωματική μου μνήμη κάποιος από τους δυο μας δεν θα πήγαινε σε λίγο για ύπνο.. Το πιο πιθανό είναι να μου φύτευε εμένα το μολύβι ο συνάδελφος σου, αλλά σίγουρα και εσύ δεν θα πήγαινες σπιτάκι σου τώρα...Στο εγγυομαι!!

Κλείνοντας, σου γράφω και από εδώ πάλι την ίδια συμβουλή αγαπητέ Β.Π:
Την επόμενη φορά που θα πας να ξανακάνεις τον ράμπο σε κάποιον άλλον, φρόντισε να έχεις ΑΠΑΣΦΑΛΙΣΕΙ το πολυβόλο σου μαλακα!!! Γιατί αν το ξαναδεί κάποιος άλλος, μπορεί να το απασφαλίσει αυτός για σένα......και τότε την έχεις γαμήσει!!!!!!

Καλή σου νύχτα Ραμπόμπατσε......

( Για τα παιδιά της Γάζας.....)

Η φωτιά έκαιγε το κλαδί με λύσσα. Ο Μόγλης το τίναξε δεξιά-αριστερά κι οι λύκοι έφυγαν ουρλιάζοντας....ενώ οι σπίθες έκαιγαν τις γούνες τους.

Τελικά έμεινε μόνο ο Ακίλα, Μπανκίρα....κι ίσως και δέκα λύκοι που πήραν το μέρος του Μόγλη.

Τότε κάτι άρχισε να πονά το Μόγλη μέσα του...όπως ποτέ πριν. Και τον έκανε να ξεσπάσει σε αναφιλητά. Τα δάκρυά του κύλησαν στο πρόσωπό του.

 -) Τι είναι αυτό; είπε.
Δε θέλω να φύγω απ' τη ζούγκλα, και δεν ξέρω τι είναι αυτό.
Θα πεθάνω, Μπανκίρα;

-) Όχι, αδελφούλη μου, είπε ο Μπανκίρα.
Αυτά είναι αντρίκια δάκρυα. Τώρα ξέρω πως είσαι άνδρας και όχι παιδάκι πια.....
Άσ'τα να τρέξουν, Μόγλη....Είναι απλώς δάκρυα.

Κι έτσι ο Μόγλης άρχισε να κλαίει τόσο που θα του' σπαγε η καρδιά. Και δεν είχε κλάψει ποτέ πριν στη ζωή του.

Τώρα , είπε...

...θα πάω στους ανθρώπους....

Υ.Γ:

Να γράψω θέλω μια ευχή
γι’ αυτό εκεί το έθνος,
που τώρα πάλι βρίσκεται
στο πιο μεγάλο πένθος.

Καλή Δύναμη.....