Ημερολογιο πρυμνης :

Μερα: Τριτη 31 Ιουλιου
Ωρα: 12:58
Τοπος: Καταστρωμα αριθμος 7 του επιβατικου Blue Star 2
Κομβοι: 25 λεει το μηχανημα!

Θεση στον χαρτη?

Ασε μην το ψαχνεις! Το GPS του πλοιου εδω διπλα μου δειχνει πορεια ανατολικα! Μην ψαχνεις να σου πω και στιγμα γιατι αυτη η πουτανα η τεχνολογια εχει προχωρησει τοσο πολυ που η οθονη Σαμσουνγκ του GPS σου βγαζει ακομα και λεπτα...

Για να στο κανω λοιπον λιανα....Τωρα ειμαστε εδω, σε λιγο ειμαστε, αλλου! Σφαιρα παει το θηριο!!!

Κατα το μεσονυχτι γυρω στις 3:30 πιανουμε Κω!

Βουλιακη???? Βγες στο μπαλκονι σου! Θα σου κανω σινιαλο με το στιλο λειζερ!! Χαχαχαχαχαχα!

Εχει και πανσεληνο σημερα......

Η πλακα ειναι οτι παιζει κρυφτο ο δορυφορος της γαιας....Την μια το βλεπεις απο το δεξι παραθυρο την αλλη απο το αριστερο....
Τεσπα! θα σε χαιρετησω εγω Παναγιωτη και ας κοιμασαι! Αλλωστε θα σε δω τον Σεπτεμβρη!!

Το WiFi δικτυο του πλοιου οπου εχω συνδεθει τωρα μου δινει ακομα μερικα λεπτα δικαιωμα να ειμαι στο διαδικτυο....

Θελω λοιπον να αφιερωσω κατι στα κλεφτα τωρα.

Παρακαλω σας κυμματα
και δροσερο μου αγερι,
στο μολο κεινο σαν βρεθω
να με κοιτας, αστερι.......

Καλο μας ταξιδι!! Ο δρομος πια ειναι ορθανοιχτος, αφου δεν υπαρχουν αποστασεις!!

Τελειωνειιιιιιιιιι η καρτααααααααααααααααα!!

Τα λεμε αφτερρρρρρρρρρρρρρρρρρ!!!

Υ.Γ: Η παραπανω φωτο ειναι απο την πρυμνη του BlueStar2 καπου στις 8:30 το βραδυ!!

Οριστε ολοκληρωμενο το μονοπρακτο της Πηγης μας!

O Θερμοσίφουνας (μονόπρακτο) της Πηγης Καφετζοπουλου

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

ΣΟΦΙΑ
Αφράτη καλοστεκούμενη εβδομηντάρα. Μαυροφορεμένη με ένα κίτρινο καπέλο περιπάτου στο κεφάλι

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Σαρανταπεντάρης με αθλητικό στυλ. Γιος της Σοφίας

ΕΛΕΝΗ
Σαραντάρα κοντούλα με πολύχρωμες τούφες στα μαλλιά και παρδαλά ρούχα. Νύφη της Σοφίας

ΣΩΤΗΡΗΣ
Δεκάχρονος με πυτζάμες. Εγγονός Σοφίας

ΧΟΥΑΝΙΤΟ
Φωνή πρωταγωνιστή μεταγλωττισμένης σαπουνόπερας

ΜΑΡΙΑΝΙΤΑ
Φωνή πρωταγωνίστριας μεταγλωττισμένης σαπουνόπερας


Λιτό μικροαστικό καθιστικό. Σε μπροστινό σημείο της σκηνής ένα τραπέζι με μαζεμένο το μισό τραπεζομάντιλο προς τα πίσω. Η Σοφία κάθεται και καθαρίζει φακές. Που και που ισιώνει το καπέλο της και αφαιρείται κοιτάζοντας ψηλά.
Στο κέντρο της σκηνής ο Παναγιώτης κάθεται σε έναν καναπέ και διαβάζει εφημερίδα πίνοντας καφέ. Κοντά του ο Σωτήρης παίζει με ένα μικρό ηλεκτρονικό παιχνίδι χασκογελώντας.
Πίσω τους η Ελένη σιδερώνει μια τεράστια στοίβα ρούχων, ρίχνοντας ματιές στην τηλεόραση που παίζει σε μία άκρη. ( Οι θεατές βλέπουν μόνο το πίσω μέρος της συσκευής ).
Η παράσταση αρχίζει με τους ηθοποιούς αμίλητους. Ακούγεται μόνο ένας ερωτικός διάλογος από την τηλεόραση.

ΧΟΥΑΝΙΤΟ με πάθος:
Σ’ αγαπώ Μαριανίτα! Φως του μεσονυκτίου μου…

ΜΑΡΙΑΝΙΤΑ:
Κι εγώ σ’ αγαπώ Χουανίτο!

ΧΟΥΑΝΙΤΟ:
Αχ, τι καλά! Ας σκοτώσουμε τον παλιόγερο τον άντρα σου κι ας παντρευτούμε! Θέλω να γίνεις ολοκληρωτικά δικιά μου!

ΜΑΡΙΑΝΙΤΑ:
Τρελόπαιδο! Ούτε που να το συζητάς! Τον αγαπάω τον κακομοίρη. Όπως… όπως και τον κηπουρό μας, αλλά και τον τυφλό ακορντεονίστα της πλατείας.

ΧΟΥΑΝΙΤΟ:
Είσαι πρόστυχη Μαριανίτα! Θα σε εκδικηθώ! Τον ακορντεονίστα θα σου τον φάω! Θα τον πάω στη Νέα Υόρκη να βρει το φως του και μετά θα ζήσω μαζί του…

ΜΑΡΙΑΝΙΤΑ ναζιάρικα:
Μη μου το κάνεις αυτό άκαρδε! Δεν θέλω να χάσω κανένα σας. Έλα να κυλιστούμε και πάλι στο γρασίδι…

Απότομα ακούγεται δυνατά γλυκανάλατη μουσική λάτιν. Η Ελένη κλείνει την τηλεόραση με το τηλεχειριστήριο. Η μουσική σταματάει με την κίνησή της.
ΕΛΕΝΗ σιδερώνοντας βαριεστημένη:
Με τόσες διαφημίσεις δε δείχνουνε τίποτα!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ειρωνικά:
Ναι! Τώρα κάτι μας είπες κι όταν δεν έχει διαφημίσεις δείχνουνε τόσο σπουδαία πράγματα… Όταν σε γνώρισα θεωρούσες τα αμερικάνικα προϊόντα σιχάματα και τώρα καταπίνεις τα σκουπίδια τους. Θα μου πεις, τότε φορούσες μαύρα ρούχα και είχες λιγδιασμένα μαλλιά, ενώ τώρα πληρώνεις επώνυμα τσόλια και τούφα τούφα, έχεις καταντήσει το κεφάλι σου ουράνιο τόξο!

ΕΛΕΝΗ:
Άλλες μόδες τότε άλλες τώρα, Παναγιώτη μου.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Άλλα μυαλά να λες καλύτερα Ελένη…

ΣΟΦΙΑ:
Μυαλά πανέ! Μάλιστα… Η πρωτευουσιάνα η κουμπάρα, μας τάισε μυαλά πανέ. Όταν είχε πρωτόρθει στο χωριό της ξίνισε το κεφαλάκι στο γιουβέτσι. Έχει ο καιρός γυρίσματα…

ΣΩΤΗΡΗΣ σηκώνει το κεφάλι του και κοιτάει γύρω:
Ευτυχώς τελείωσε η σαχλαμάρα να ξεζαλιστούμε!

ΕΛΕΝΗ ενοχλημένη:
Άμα θες να ξεζαλιστείς παράτα αυτόν το διάολο αγοράκι μου. Δε βαρέθηκες πια!

ΣΩΤΗΡΗΣ επιθετικά:
Α, για να σου πω! Τα δικαιώματά μου τα ξέρω καλά! Σάββατο είναι, έχω διαβάσει για τη Δευτέρα και μπορώ να κάνω ότι θέλω. Δεν ακούω κουβέντα!

ΣΟΦΙΑ φωνάζει:
Σωτήρηηη! (Το παιδί πετάγεται τρομαγμένο). Πάλι κάνεις μπάνιο με αναμμένο θερμοσίφουνα; (Χαμηλώνει τη φωνή της). Που να σε τινάξει το ρεύμα Παναγία μου να ησυχάσουμε… (Κάνει το σταυρό της). Θεός να με συγχωρέσει!
Το παιδί χτυπάει με την παλάμη του το μάτι του και κάθετε.

ΣΟΦΙΑ φωνάζει πάλι:
Άντε τελείωνε! Έχουν έρθει οι γονείς σου να μας δούνε… (στον εαυτό της), με άδεια χέρια κακό χρόνο να χουνε… (Απευθύνετε στον Σωτήρη που την κοιτάζει σκασμένος στα γέλια). Παναγιωτάκη, φίλησες βρε τον παππού και τη γιαγιά να σου πάρουνε παπούτσια τις γιορτές;

ΣΩΤΗΡΗΣ κοροϊδευτικά:
Τους φίλησα, τους φίλησα!

ΣΟΦΙΑ:
Ξαναφίλα τους, να σου πάρουνε και κάλτσες…

ΕΛΕΝΗ θιγμένη:
Που να σκάσεις κωλόγρια που θα με πεις γιαγιά!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Έλα τώρα αγάπη μου… Μα να ξεσυνορίζεσαι την άρρωστη γυναίκα;

ΣΩΤΗΡΗΣ αθώα:
Η γιαγιά Σοφία είναι μαλακισμένη ε; H κακομοίρα!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ θυμωμένος:
Δεν ντρέπεσαι, τι λόγια είναι αυτά;

ΣΩΤΗΡΗΣ απολογητικά:
Μα ο γιατρός το είπε, εγώ τι φταίω;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Μαλάκυνση εγκεφάλου είπε ο γιατρός, έξυπνε!

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Ε, τι, δεν είναι το ίδιο;


Η Ελένη σκάει στα γέλια και ο Παναγιώτης την αγριοκοιτάζει.

ΕΛΕΝΗ:
Τι κοιτάς ε; Τι κοιτάς; Μάνα σου είναι δε λέω αλλά ησυχία δεν έχει, όλο αυτές τις φακές καθαρίζει κι ότι θυμάται χαίρεται… Νισάφι αδερφέ μου! Κι αφού το ξέρει, κανένας σε αυτό το σπίτι δεν τρώει φακές…

ΣΟΦΙΑ σηκώνεται και κοιτάει τους άλλους:
Θα έπρεπε! Θα έπρεπε να μην τον αφήνω να κάνει μπάνιο μ’ αναμμένο θερμοσίφουνα… Ξέρετε πόσα θα μας γυρέψει η ΔΕΗ; Αχ, πεθερικά μου είστε και σας σέβομαι, αλλά τον κανακάρη σας τον έχετε κακομάθει… (Ξανακάθετε)

ΕΛΕΝΗ:
Να τα πάλι, αμάν! Πέθανα πια… (Ακουμπάει το σίδερο στη σανίδα και κάθεται στον καναπέ).
Μια χαρά είναι αυτή, ούτε πίεση, ούτε ζάχαρο μόνο ασυναρτησίες τσαμπουνάει… Ένα χεράκι να βοηθήσει δε βάζει. Αλλά ξέρω εγώ… στο λαιμό της κάθομαι! Bλέπεις δεν είχα προίκα. Ένα δυαράκι στα προσφυγικά, το έδωσε ο πατέρας στη μεγάλη μας που ήταν κακάσχημη… Της ξινίσαμε της κυρά Σοφίας!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ τρυφερά:
Μα γλυκιά μου, αυτή δε θυμάται ούτε το όνομά της. Δεν την απασχολείς, ζει στον κόσμο της!

ΕΛΕΝΗ:
Μωρέ είναι αυτή μία! Αλλά βρίσκει και τα κάνει, η γεροπαραλυμένη.

ΣΟΦΙΑ:
Εκεί που ήσουν ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ’ρθεις! Έλεγε η μάνα μου… Την κορόιδευα την έρμη. Τσακιζότανε να προλάβει τις δουλειές κι είχα μια ανυπομονησία να παντρευτώ. (Φασκελώνει τον εαυτό της). Την τύφλα και τη μούντζα μου! Αμ, δε φταιν οι άλλοι για τα λάθη μας… πήρα τον Σωτήρη γιατί ήταν ο μόνος που με έπαιρνε ακόμα κι όταν έμαθε πως ήμουν δοκιμασμένη… Όχι πως δεν είχα τις επιτυχίες μου…
ΕΛΕΝΗ (στον εαυτό της):
Όλα τα γαϊδούρια του χωριού…

ΣΟΦΙΑ:
Αχ! Έρωτα που ζούσα τότε! Ο Φίλιππος… Ποιητής και άντρας με τα όλα του! Μου μιλούσε με τις ώρες για τα συρματοπλέγματα της Χιλής του Νερούδα, για τον Λόρκα, τον Τσε… Δεν καταλάβαινα πολλά από όσα έλεγε και τίποτα απ’ αυτά που έγραφε ο ίδιος.

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Όπως δεν καταλαβαίνω αυτά που λένε στις ειδήσεις. Ώστε ποιήματα λένε λοιπόν; Άμα δεν ουρλιάζανε πάντως θα ήταν καλύτερα…

ΣΟΦΙΑ:
Μαγευόμουνα από τα λαμπερά του μάτια και μετά, κάναμε έρωτα… Έρωτα βρε καταλαβαίνεις; Τι να καταλάβεις τρομάρα σου; Με σένα αρχίζαμε μαζί κι είχες τελειώσει από την προηγούμενη. Ανάθεμα σε!

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Μαμά η γιαγιά ενός συμμαθητή μου, φοράει πάμπερς για γέρους… Τουλάχιστον η δικιά μας πηγαίνει στην τουαλέτα. Υπάρχουν και χειρότερα!

ΕΛΕΝΗ:
Αυτό μας έλειπε να χέζεται πάνω της η βλαμμένη. Δεν φτάνει που την έχουμε μες τη μέση και μας πορδίζει μέρα νύχτα.

ΣΟΦΙΑ δείχνει ειρωνικά την Ελένη:
Κοίτα μια πινέζα που έκανα πεθερά! Κατάντια! Ο Φίλιππος βλέπεις καλός και χρυσός, αλλά ήταν αλλεργικός με τις βέρες και τις παρενέργειές τους, όπως έλεγε. Δεν είχε και μια μόνιμη δουλίτσα βρε παιδί μου. Χορταίνει η πεινάλα η ζωή με την ποίηση; Τι να κάνω η αμαρτωλή;

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Αρματωλή και κλέφτρα δηλαδή; (Γελάει)


ΣΟΦΙΑ:
Όταν σε έφερε ο θειος σου με τη στολή του αστυφύλακα, θαμπώθηκα. Ήσουνα και λεβέντης… Όταν τσακώθηκες για χάρη μου με δυο ρέμπελους που με γλυκοκοιτούσαν, είπα μέσα μου «αυτός είναι άντρας για σπίτι και οικογένεια». Και στηρίχτηκα επάνω σου να γκρεμοτσακιστούμε παρέα…

ΣΩΤΗΡΗΣ κουνάει το χέρι του στον αέρα:
Τώρα θα μας πει πάλι για την τελευταία της συνάντηση με τον γκόμενο… (χαχανίζει).

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ αυστηρά:
Βρε συ, κλείσε το βρωμόστωμά σου!

ΣΟΦΙΑ σηκώνεται και κάνει μικρά βήματα γύρω από το τραπέζι:
Θυμάμαι σαν να ήταν χτες, μαύρη η ώρα κι η στιγμή, που είπα στον Φίλιππο πως θα σε παντρευτώ. Κάλλιο να άνοιγα το λάκκο μου… Σοβάρεψε όσο ποτέ, αστράψανε τα μάτια του και γύρισε από την άλλη.
«Ποτέ δε θα αξιωθεί τη δικαιοσύνη του κομμουνισμού ετούτος ο έρμος τόπος. Ο Οδυσσέας βλέπεις δεν ήθελε να βολευτεί, ο Όμηρος φασιστικά τον γύρισε στη Ιθάκη, εκείνος ζούσε για το ταξίδι! Λιμάνια και κουραφέξαλα»! Είπε στον καφετζή που άκουγε με γουρλωμένα μάτια… (Κάθετε)
Εγώ, πάλι δεν έβγαζα νόημα από τα λεγόμενά του. Είχα ανατριχιάσει, καταλάβαινα πως με είχε ξεγράψει. Δεν υπήρχα πια για εκείνον. Σηκώθηκα να φύγω με κατεβασμένο κεφάλι. Βούβα! Ούτε κιχ!
Μα το Θεό! Αν μου ζητούσε να μείνω, να κλεφτούμε, ακόμα κι αστεφάνωτη θα κούρνιαζα κοντά του. Αλλά αυτός μόνο γύρισε, κοίταξε τη σκιά μου και γλυκά μου ευχήθηκε « η ώρα η καλή »! Ε, μα την πίστη μου ήταν σαν να με έστελνε στο διάολο. Δεν ξαναβρεθήκαμε. Κι όλα αυτά για την αφεντιά σου… Μα τι κάνεις τόση ώρα μες το μπάνιο Χριστιανέ μου;

Κρυφοκοιτάζει τους άλλους, ο Παναγιώτης έχει γείρει στον ώμο της Ελένης, ο μικρός ξεφυλλίζει την εφημερίδα του πατέρα του κι η Ελένη παρατηρεί τα νύχια των χεριών της.

ΣΟΦΙΑ:
Άντε τελείωνε! Τον πατέρα σου τον πήρε πάλι ο ύπνος… (Αρχίζει να ανακατεύει τις φακές της, βγάζει μερικές πάνω στο τραπέζι και μετά τις ξαναβάζει στο ταψί που έχει μπροστά της).
Το καλύτερο δώρο του γάμου μου, ήταν ένα ποίημα του Χικμέτ, αντιγραμμένο από το Φιλιππάκι.
Μου το έστειλε κρυφά με μια ξαδέρφη μου κι από τότε το κρύβω στο εικονοστάσι και το διαβάζω στις δύσκολες στιγμές.
Σώνει με μια πανέμορφη ευχή αυτό το τραγούδι, (με ενθουσιασμό), «εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας, ακούστε με. Φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας.
(Ο Σωτήρης απαγγέλλει μαζί της). Έτσι που τα παιδάκια να μη σκοτώνονται και να μπορούν να τρώνε καραμέλες»… (Τρίβει τα μάτια της, ο Σωτήρης κι η Ελένη γελούν).

ΕΛΕΝΗ:
Δε βαριέται πια όλο τα ίδια και τα ίδια. Έτσι που μας πιπιλίζει με τα παραμύθια της, θα αποβλακωθούμε στο φινάλε…

ΣΟΦΙΑ αφηρημένη:
Αχ, πρέπει να χεις μυαλό για να το χάσεις! Μα από τότε που γεννήθηκα δεν έβρεξε λιγουλάκι ο ουρανός…

ΕΛΕΝΗ σκουντάει τον Παναγιώτη που τινάζεται τρομαγμένος:
Να δεις που μας δουλεύει η παλιόγρια. Θέατρο παίζει η ύπουλη για να μας στολίζει κανονικά.

ΣΟΦΙΑ:
Αν είχα μυαλό, δεν θα παντρευόμουνα μόνο για την κοινωνία. Πού ήταν η κοινωνία να με βοηθήσει όταν τη χρειάστηκα;
Αϊ σιχτίρ! (Δίνει μια στο ταψί και ρίχνει κάτω αρκετές φακές, μετά κοιτάζει το πάτωμα, βγάζει το καπέλο της και κλαίει).



ΣΩΤΗΡΗΣ:
Μη στεναχωριέσαι γιαγιά μου, θα σου τις μαζέψω εγώ τις φακές σου. (Τρέχει πρόθυμα, γονατίζει κι αρχίζει να μαζεύει τις φακές).

ΣΟΦΙΑ:
Σωτηράκη μου! Γύρισες ψυχή μου από το σχολειό σου;
ΣΩΤΗΡΗΣ σηκώνει το κεφάλι του και την κοιτάζει:
Δεν έχουμε σχολείο καλέ γιαγιά, Σάββατο σήμερα το ξέχασες;

ΣΟΦΙΑ:
Αχ αγοράκι μου, ξεκούτιανα η έρμη τόσα που έχω περάσει… (Αναστενάζει βαθιά). Αχ, παιδάκι μου!

ΣΩΤΗΡΗΣ κάθεται οκλαδόν στα πόδια της Σοφίας και της τραβάει το φουστάνι:
Έλα γιαγιάκα πες μου πάλι την ιστορία… πως πέθανε ο παππούς μου ο Σωτήρης;

Ο Παναγιώτης με την Ελένη κάθονται χάμω γύρω από το τραπεζάκι του σαλονιού και αρχίζουν να παίζουν χαρτιά

ΕΛΕΝΗ καθώς κόβει την τράπουλα:
Τι να κάνουμε; Χαρτάκι πάλι. Ούτε ένα σινεμά, ούτε μια βόλτα. Έχε χάρη! Μοίραζε τώρα και μην κλέβεις!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Δεν το έχω ανάγκη! Είμαι από εκείνους που ξέρουν να κερδίζουν αλλά και να χάνουν.

ΕΛΕΝΗ:
Καλά!

ΣΟΦΙΑ:
Ζούσαμε ακόμα στο Βελεστίνο. Ο πατέρας σου ήτανε δεν ήτανε πέντε χρονών. Ένα κρύο χειμωνιάτικο απόγευμα ο παππούς σου έφαγε τη σούπα του φόρεσε τις φρεσκογυαλισμένες του μπότες και ξεκίνησε να βρει τους φίλους του, για να ξενυχτήσει με τσίπουρο και τραγούδια στη Λάρισα. Στο σπίτι βλέπεις έκανε οικονομία, αλλά όταν ήταν για πιοτί και όργανα…
ΣΩΤΗΡΗΣ:
Γιαγιά, ήταν κακός άνθρωπος ο παππούς;

ΣΟΦΙΑ σηκώνοντας τους ώμους:
Τι να σου πω παιδί μου; Κακό δεν έκανε σε κανένα, αλλά ούτε και καλό. Φτάνει όμως αυτό για να τον πει κανείς καλό; Δεν ξέρω… Ήθελε να ναι σωστός, αλλά όριζε μόνος του ποιο το σωστό και ποιο το λάθος. Δεν σου άφηνε περιθώρια… Όλα περνούσαν από τον έλεγχό του!

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Α πα πα! Εμένα δεν μου αρέσει καθόλου να με ελέγχουνε. Μερικοί άνθρωποι δεν κοιτάζουν ποτέ τον εαυτό τους, όλο ανακατεύονται στις δουλειές των άλλων…

ΣΟΦΙΑ:
Πες το ψέματα!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ καθώς κατεβάζει τα χαρτιά του:
Ωραία τετάρτη! Ήρωας ήταν ο παππούς σου Σωτηράκη μου, μεγάλος ήρωας!

ΕΛΕΝΗ:
Και μόνο που άντεξε τόσο καιρό δίπλα της!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Πας γυρεύοντας για καυγάδες… Μοίραζε να τελειώνουμε.

ΣΟΦΙΑ:
Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τον εαυτό τους σπουδαίο, άλλοι πάλι το παίζουν θύμα, τέλος πάντων όλοι έχουμε τα κουσούρια μας…

ΣΩΤΗΡΗΣ ανυπόμονα:
Εντάξει, εντάξει! Πες μου τώρα για τον παππού.

ΣΟΦΙΑ:
Θες να σου πω ε; Εντάξει, (παίρνει βαθιά ανάσα).
Θα σου πω όμως όλη την αλήθεια. Μεγάλωσες πια!

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Ποια αλήθεια; Ο παππούλης κυνήγησε κάτι κακούς ληστές και τον σκοτώσανε οι αλήτες, αλλά θέλω να μου πεις όλη την ιστορία όπως τη λένε οι γέροι στο χωριό.

ΣΟΦΙΑ κοιτάει αριστερά δεξιά, φοράει το καπελάκι της κι ανακατεύει τις φακές:
Παναγιώτη μου, σύρε πες του πατέρα να κλείσει το θερμοσίφουνα μόλις βγει από το μπάνιο.

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Α καλά κατάλαβα! Άλλαξε πάλι η κασέτα. Τι ήθελα και μιλούσα; Δεν την άφηνα που είχε πάρει φόρα… Ας το καλό (πάει στον καναπέ), ας παίξω λίγο με το ηλεκτρονικό μου.
Η Ελένη μαζεύει νευριασμένη τα χαρτιά της τράπουλας και τα βάζει στο κουτί τους

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ χαμογελώντας:
Νευράκια, νευράκια;

ΕΛΕΝΗ πικαρισμένη:
Καλά, μα πως γίνεται όταν κλείνω να γράφεις μόνο άσσους κι όταν κλείνεις να καίγομαι;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Αφού είμαι εξπέρ!

ΕΛΕΝΗ:
Έχεις όρεξη τώρα για λίγη σοβαρή κουβέντα;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ απρόθυμα:
Εξαρτάται…

Ο Σωτήρης χτυπάει παλαμάκια και σηκώνει τα χέρια ψηλά με θριαμβευτικό ύφος

ΕΛΕΝΗ:
Τι έπαθες παιδί μου;

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Έκανα νέο ρεκόρ!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Μπράβο σου και σ’ ανώτερα!

ΕΛΕΝΗ:
Παίξε τώρα ήσυχα γιατί θέλω να συζητήσω με τον πατέρα σου.

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Εντάξει, αλλά πρώτα θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Ένα παιδί στο σκολείο με είπε μπάσταρδο, είναι κακό αυτό;
Οι γονείς του δεν μιλούν. Η Σοφία ξεκαρδίζεται και μουρμουρίζει ανέμελα μια μελωδία.

ΕΛΕΝΗ:
Λοιπόν, δεν πάει άλλο. Το σκέφτηκα πολύ και πιστεύω πως η λύση είναι μία!

ΣΟΦΙΑ:
Ποιος σε ρώτησε μωρή;

Η Ελένη κάνει να σηκωθεί αγριεμένη αλλά ο Παναγιώτης τη συγκρατεί. Εκείνη κάθεται αλλά αγριοκοιτάζει τη Σοφία.

ΣΟΦΙΑ:
Ποιος σε ρώτησε; Έλεγε ο πατέρας μου όποτε πήγαινα να πω μια γνώμη για τα πολιτικά γεγονότα. Είσαι κερία κάποιου που υπηρετεί το κράτος και το νόμο…
Τσιμουδιά εγώ, αλλά κρυφά μάζευα δραχμούλες κι όταν πέρναγε από το χωριό ο ξάδερφός μου ο Πάρις του τις έδινα για το κόμμα. Μια φορά όμως που κατεβήκαμε για το γάμο του στο Διμήνι, ο προκομμένος μου είδε τις παρέες του και μετά το γλέντι, μου δήλωσε πως τα αντίχριστα κουμούνια είναι ανεπιθύμητα στο σπίτι μας.
Σκέφτηκα να του πω πως θα έπρεπε να φύγω κι εγώ, αλλά το βούλωσα…
Μόνο έκανα πως έλειπα όποτε άκουγα το ξαδερφάκι στην αυλή μας. Ξύπνιο αυτό χτύπησε μια χτύπησε δυο, κατάλαβε και αραίωσε… Ήμουν έγκυος βλέπεις…

ΕΛΕΝΗ έκπληκτη:
Δεν είχα καταλάβει πόσο κομμουνίστρια ήταν η γριά σου…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Άμα δεν ταιριάζατε δε θα συμπεθεριάζατε… Τι να σου πω, δεν ξέρω πόσο κομμουνίστρια ήταν η μάνα μου, αλλά αυτό δεν άλλαξε την ιστορία του κόσμου. Τι το συζητάμε;

ΕΛΕΝΗ:
Λοιπόν όπως σου είπα το σκέφτηκα καλά. Το συζήτησα και με την κουμπάρα. Η μάνα σου να μείνει μόνη στο σπίτι δεν μπορεί. Και μας κρατάει δεμένους και δεν ξέρουμε πώς να την φροντίσουμε. Είχαμε πει να κάνουμε υπομονή για να μας μένει η σύνταξή της μα τώρα με την προαγωγή που πήρες, δεν πάει άλλο.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Και τι να κάνουμε δηλαδή;

ΣΟΦΙΑ:
Στα σκουπίδια! Όλη η ζωή μου στα σκουπίδια!

ΕΛΕΝΗ:
Υπάρχουν στις μέρες μας καταπληκτικοί οίκοι ευγηρίας. Σαν κομψά ξενοδοχεία. Σ’ εμάς δεν θα στοιχίσει τίποτα και για την ίδια θα είναι πολύ καλύτερα. Θ’ αλλάξει περιβάλλον, θα αποκτήσει κάποια νέα ενδιαφέροντα…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Καααλά, θα δούμε…

ΕΛΕΝΗ οργισμένη:
Όχι θα δούμε! Με το θα δούμε περνάει όλη μας η ζωή…

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Πόσο θα ζήσουμε μαμά; Οι κακοί ζουν λιγότερο από τους καλούς; Και πόσα χρόνια είναι καλό να ζήσει κανείς;
ΣΟΦΙΑ:
Το καλύτερο είναι να ζει ο άνθρωπος όσο αντέχει, όσο μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς… Έτσι νόμιζα μικρότερη. Αλλά πού; Σπάνια συμβαίνει αυτό. Έρχεται η αλήθεια του χρόνου και σε σμπαραλιάζει. Δίνει μια και τα ανατρέπει όλα. Τα όνειρα, τις ελπίδες, τις αγάπες, τα πιστεύω σου… Κομματάκια στα βράχια της ζωής και πώς να ξανοιχτείς πάλι; Πως ν’ αρμενίσεις;
Παλεύεις με νύχια και με δόντια για να καταφέρεις τι; Μια τρύπα στο νερό! Αλλά τελικά η ζωή είναι ωραία!

ΕΛΕΝΗ αρχίζει πάλι το σιδέρωμα:
Πολύ ωραία! Αλήθεια… ας απολαύσω λοιπόν άλλη μια απ’ τις χαρές της!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Μην είσαι αχάριστη! Τι σου λείπει;

ΕΛΕΝΗ:
Η ζωή μου, μου λείπει, μπορείς να το καταλάβεις;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Εγώ ξέρω πως δουλεύω σαν το μουλάρι για να τα έχετε όλα, αλλά βέβαια εσείς θέλετε πάντα περισσότερα! (Ξαπλώνει μπρούμυτα στον καναπέ και κοιμάται).

ΣΟΦΙΑ:
Ο Φίλιππος έλεγε πως ο κυριότερος λόγος που ζούμε είναι για να μάθουμε πώς να πεθαίνουμε… Το τέλος είναι σίγουρο, αλλά θέλει προετοιμασία. Φυσικά δεν τον καταλάβαινα κι αυτό που μου κοστίζει πιο πολύ δεν είναι η χαζομάρα, αλλά η ανημπόρια μου. Δίσταζα να ρωτήσω, να κάνω μια μικρή προσπάθεια να βγω από τη ριμάδα τη βολή μου…

Ξανασκύβει στις φακές της. Ο Σωτήρης αφήνει το παιχνίδι του και αρχίζει να περπατάει βαριεστημένα στο χώρο, στέκεται κοντά στη Σοφία.


ΣΟΦΙΑ:
Καλώς το καλό μου το παιδί!

ΣΩΤΗΡΗΣ χαριτωμένα:
Ποιες φακές πετάς και ποιες όχι;

ΕΛΕΝΗ ειρωνικά:
Όλες για πέταμα είναι, μήνες τώρα τις παιδεύει…

ΣΩΤΗΡΗΣ φωνάζει θυμωμένος:
Σώπα εσύ! Δε σε ρωτήσαμε.

ΣΟΦΙΑ:
Τι φωνάζεις Σωτηράκη μου; Κι η μαμά σου κι εγώ ακούμε μια χαρά!

ΕΛΕΝΗ μελιστάλαχτα:
Ακούς τι σου λέει η γιαγιούλα;

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Εγώ ξέρω να πω, πως εσείς μαζί δεν κάνετε και χώρια δεν μπορείτε. Που λέει κι η δασκάλα μου για μένα και τη συμμαθήτρια μου την Ανθή.
Αλλά τώρα δε με νοιάζει τι κάνετε…
(Γυρνάει στη γιαγιά του)
Ξέρεις ποιος είμαι;

ΣΟΦΙΑ γελώντας:
Παλάβωσες παιδάκι μου; Άκου ποιος είσαι! Ο εγγονός μου ο Σωτηράκης είσαι.

ΣΩΤΗΡΗΣ πονηρά:
Α μπράβο σου! Βλέπω λειτουργεί το μυαλουδάκι σου… Λοιπόν τι θα γίνει θα μου πεις καμιά ιστορία ή να πάω να δω τηλεόραση;

ΣΟΦΙΑ βάζει στην άκρη τις φακές και ανοίγει τα χέρια της για να αγκαλιάσει τον Σωτήρη που τρυπώνει στην αγκαλιά της:
Έλα παραπονιάρικό μου. Άτυχό μου εσύ που μεγαλώνεις μες τα ντουβάρια παιδάκι πράμα. Πως θ’ ανθίσεις χαδεμένο μου;

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Τι είμαι καλέ γιαγιά, λουλούδι είμαι;

ΣΟΦΙΑ γλυκά:
Τριανταφυλλάκι είσαι, μπουμπούκι όμορφο σαν όλα τα παιδάκια. Κι εμείς οι γνωστικοί και οι σπουδαίοι κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να σας μαντρώσουμε μες τα μπετά. Δεν λέω, όλα τα καλά τα έχετε και τα ρούχα σας και τις νοστιμιές σας, τη ζεστασιά, τους θερμοσίφουνες, τα παιχνιδάκια σας…
Αχ! Δεν έχετε όμως την αλάνα, την ελευθερία… Αφύσικα πράματα φως μου!

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Σιγά βρε γιαγιά, τώρα θα μας πεις πως είμαστε και ούφο…

ΣΟΦΙΑ:
Ούφα, πόκιμον δεν τα ξέρω εγώ αυτά. Άντε να έρθει το καλοκαιράκι να κάνουμε κατά το χωριό. Λίγος χειμώνας μας έμεινε και τον φάγαμε.

ΕΛΕΝΗ γκρινιάζοντας:
Ναι όλη μας τη ζωή στο χωριό θα τη χαραμίσουμε… Στην αυλή με κουτσομπολιό και ψύλλους από τα ζώα.

ΣΟΦΙΑ στον εαυτό της:
Μίλησε κι η αρχικουσκουσιάρα!

ΕΛΕΝΗ καχύποπτα:
Τι είπατε μητέρα;

ΣΟΦΙΑ:
Τίποτα κούκλα μου, παραμιλάω.

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Θέλεις τώρα γιαγιούλα να μου πεις καμιά ιστορία; Μπάφιασα πια όλο τα ίδια και τα ίδια…

ΣΟΦΙΑ:
Είσαι πολύ απαιτητικός μικρέ μου. Για να χουμε καλό ρώτημα γιατί δεν μου λες εσύ κάτι; Μια ιστορία με τους φίλους σου, κάτι που μάθατε στο σχολείο…
ΣΩΤΗΡΗΣ:
Α, μα αυτά που κάνουμε στο σχολείο είναι για παιδιά εσένα δεν θα σε ενδιαφέρουν… Εσύ είσαι η γιαγιά, εσύ πρέπει να μου πεις!

ΣΟΦΙΑ:
Κάτσε λοιπόν άνοιξε καλά τ’ αυτιά σου και άκου πως γίνανε τα πράματα. Αφού πήγανε εφτά άντρες στη Λάρισα, ήπιανε νταμιτζάνες ολόκληρες και φάγανε χιλιόμετρα λουκάνικα. Μετά ξεκίνησαν λίγο πριν χαράξει να γυρίσουν σπίτια τους.
Καθώς έμπαιναν στο χωριό ο έξυπνος ο παππούς σου μέσα στο μεθύσι του, άρχισε να πυροβολεί…

ΣΩΤΗΡΗΣ ενθουσιασμένος:
Και τότε φάνηκαν οι ληστές!

ΣΟΦΙΑ:
Παραμύθια αγοράκι μου. Παλαβομάρες που αράδιασαν οι γεροντόμαγκες για να μη ξεφτιλιστούνε.
Η αλήθεια είναι πως το όπλο του παππού έπαθε κάτι, λεπτομέρειες μη μου γυρέψεις γιατί δεν τα κατέχω αυτά τα πράματα. Έγινε ένα μπαμ κι έσκασε πάνω του. Παρ τον κάτω τον Σωτήραρο δυο μέτρα μπόι…
Και μετά για να μη τον ντροπιάσουν οι συγχωριανοί έβγαλαν την ιστορία με τους ληστές. Ο καθένας πρόσθετε κι από κάτι κι έγινα χήρα ήρωα.
Κέρδος ουδέν! Μόνο προβλήματα και στεναχώρια. Τουλάχιστον περπατούσα με το κεφάλι ψηλά. Ώσπου κάποιο βράδυ μετά από λίγα χρόνια, ο καλύτερος φίλος του συχωρεμένου με κάλεσε σπίτι του γιατί ήταν στα στερνά του. Έτρεξα αλαφιασμένη και τι μαθαίνω η δόλια;
Ήθελε ο άνθρωπος να ξαλαφρώσει και μου τα φόρτωσε εμένα. Από εκείνη τη νύχτα δυο φορές τα χω πει σε άλλον. Μια λίγο πριν παντρευτεί ο πατέρας σου και άλλη μια απόψε. Αχ!

Ο Σωτήρης βάζει τα κλάματα και τρέχει προς τους γονείς του. Η Ελένη κάνει να τον αγκαλιάσει κι ο Παναγιώτης πετάγεται αναστατωμένος. Το παιδί κλαίει απαρηγόρητο.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ νευριασμένος:
Αμάν ρε παιδιά μια στιγμή είπα να κλείσω τα μάτια μου και λυσσάξατε!

ΕΛΕΝΗ:
Στη σκρόφα τη μάνα σου να το πεις. Κάτι είπε του παιδιού κι έχει βαλαντώσει το καημένο.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ σηκώνεται κι αγκαλιάζει τον Σωτήρη:
Τι τρέχει για έλα να μιλήσουμε σαν άντρες. (Κάθονται στον καναπέ)

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Τι άντρες μου λες κι εσύ τώρα; Οι άντρες δε λένε ψέματα! Είναι σοβαροί κι εσύ με κορόιδευες τόσα χρόνια και μου έλεγες πως είμαι απόγονος ενός γενναίου παλικαριού.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Τιμή σου και καμάρι σου, γιατί διαμαρτύρεσαι;

ΕΛΕΝΗ:
Δεν καταλαβαίνεις του τα είπε όλα αυτή!

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Ναι αμέ γιατί μόνο αυτή μ αγαπάει και δε με δουλεύει. Ένας μεθύστακας ήταν ο παππούς και τίποτα άλλο. Κι εσύ είσαι ένας χαζός που θέλει να ζει με παραμύθια.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ πλησιάζει αναστατωμένος τη μάνα του:
Τι κατάλαβες τώρα, για πες μου! Γιατί το πίκρανες το παιδί; Είδες τι έκανες πάλι;

ΕΛΕΝΗ:
Μα δεν μπορείς να κρατάς το στόμα σου κλειστό; Είδες τι έκανες με τις εξυπνάδες σου;



ΣΟΦΙΑ:
Τι έκανα! Έλα μου ντε! Πάλεψα με νύχια και με δόντια για να μεγαλώσω το γιο μου. Νέα κοπέλα ήμουνα και γέρασα μέσα σε λίγες ώρες… Ούτε στον εχθρό μου!
Εκείνα τα χρόνια περνούσαν οι ώρες και δεν προλάβαινες να κοιτάξεις μέσα σου. Έτρεχες μόνο κι αγωνιούσες για το πώς θα βγάλεις την επόμενη μέρα. Ο μόνος που μου στάθηκε ήταν ο Πάρις, πότε μ’ ένα μπουκάλι λάδι, πότε μ’ ένα παντελόνι για να μην υστερεί το παιδί στο σχολείο, μια κουβέρτα… Ότι περνούσε από το χέρι του το έκανε ο φτωχός. Δεν είχε βλέπεις παιδιά και λίγο πριν τελειώσεις το σχολείο, σου αγόρασε αυτό το σπίτι στην Αθήνα για να σπουδάσεις και να έχεις ένα καλύτερο μέλλον.
Κι εσύ τι έκανες; Τέλειωσες το στρατιωτικό και βιάστηκες να παντρευτείς. Έτσι από ένα καπρίτσιο, λες και σε πήραν τα χρόνια. Ένα κουτάβι ήσουν που μπήκε στο χορό και δεν μπορούσε να σύρει τα πόδια του. Και τρέξε πάλι κυρά Σοφία. Να τσοντάρεις στα ψώνια, να νταντέψεις το μωρό. Τρέξε και σκάσε! Σκάσε και κολύμπα…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το παιδί; Φαγώθηκες να του πεις την αλήθεια. Γιατί; Για να σου πούνε μπράβο;

ΣΟΦΙΑ:
Τι είναι αυτά που λες; Πότε ζήτησα εγώ μπράβο στη ζωή μου; Πότε ζήτησα οτιδήποτε; Απλώς δεν ήθελα το παιδί να μεγαλώνει με ψέματα.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Βρε άστα αυτά! Τον αρχηγό ήθελες να κάνεις πάλι! Γιατί άμα είναι να πούμε αλήθειες να τα βγάλουμε όλα στη φόρα… Που το βρήκαμε μητέρα το θερμοσίφωνο στο χωριό; Τι παραπονιέσαι συνέχεια και φωνάζεις αφού ο πατέρας δεν έκανε ποτέ μπάνιο με ζεστό νερό.


ΕΛΕΝΗ:
Ένσταση! Τι να το κάνει το ζεστό νερό ο κακομοίρης, είχε τη μέγαιρα να τον τσουρουφλίζει…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (της γνέφει να σωπάσει):
Αλλά τέρμα τα ψέματα ! Τη Δευτέρα το πρωί τα μαζεύεις και δρόμο. Στο γηροκομείο, εκεί είναι η θέση σου. Όχι να μας φας τη ζωή. (Προς τον Σωτήρη) Κι εσύ τι ήθελες όλη την ώρα και την τσιγκλούσες;

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Άμα φύγει η γιαγιά από το σπίτι, έφυγα κι εγώ. Αλλά ίδιοι είστε κι εσύ κι η μάνα μου. Για όλα σας φταίνε οι άλλοι. (Χτυπάει το πόδι του στο πάτωμα). Κι άμα δεν μας θέλετε σπίτι, παίρνω τη γιαγιά και πάμε στο χωριό… Εκεί θα έχουμε ησυχία και θα είμαστε ελεύθεροι σαν το Ρήγα!

ΕΛΕΝΗ:
Ναι σαν τους γύφτους στο τσαντίρι!

ΣΟΦΙΑ:
Ξέρεις από τσαντίρια βλέπω!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Μητέρα!

ΕΛΕΝΗ:
Ας την, ας την να βγάλει τη χολή της. Εκείνη άλλωστε είναι Παναγία!

ΣΟΦΙΑ:
Μην πιάνεις την Παναγία στο στόμα σου!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ αγκαλιάζει την Ελένη:
Μη στεναχωριέσαι αγάπη μου, από την άλλη βδομάδα θα είσαι η αρχόντισσα εδώ μέσα!

ΣΟΦΙΑ στον εαυτό της:
Αρχόντισσα του κώλου! Βρε άμα είσαι μίζερος και σε παλάτι να σε βάλουνε μίζερος παραμένεις!

Ο Σωτήρης τρέχει και αγκαλιάζει τη γιαγιά του, εκείνη τον χαϊδεύει και τον φιλάει.

ΕΛΕΝΗ:
Μήπως πρέπει να πετάξουμε αυτές τις φακές; Θα πιάσουμε μυρμήγκια εδώ μέσα!

ΣΟΦΙΑ:
Δεν μας καταδέχονται τα μυρμήγκια. Ποιος μου τις έδωσε αυτές τις φακές; Αφού δεν τρώμε φακές. Μόνο ο μακαρίτης ο άντρας μου τις έτρωγε και με υποχρέωνε να τις φτιάχνω κάθε βδομάδα. Ελενάκι θέλεις να φτιάξουμε φακές;

ΕΛΕΝΗ:
Τι λέει τώρα!

ΣΩΤΗΡΗΣ:
Ναι γιαγιά μου, ας φτιάξουμε μια μέρα φακές, δεν έχω δοκιμάσει ποτέ μου.

ΣΟΦΙΑ:
Εντάξει χρυσό μου, την Τετάρτη θα σου φτιάξω.

ΕΛΕΝΗ στον εαυτό της:
Όσο είσαι εσύ εδώ την Τετάρτη άλλο τόσο θα είμαι εγώ στην Αυστραλία!

ΣΟΦΙΑ:
Είπες τίποτα παιδί μου;

ΕΛΕΝΗ:
Τίποτα μανούλα!

ΣΟΦΙΑ φωνάζει:
Πάω με το παιδί να πάρω λίγο κρασί. Μη ξεχάσεις το θερμοσίφουνα…

ΣΩΤΗΡΗΣ μυστικά στη γιαγιά του:
Αλήθεια μοιάζει το χαμόγελό μου με του Φίλιππου;
Η Σοφία γνέφει καταφατικά και κάνει μερικά βήματα γύρω από το τραπέζι. Ο Σωτήρης την ακολουθεί.

ΣΟΦΙΑ:
Παναγιώτη μου να με κρατάς από το χέρι. Εδώ είναι ξένη πόλη, μη χαθούμε στους μεγάλους δρόμους!

Το παιδί της δίνει το χεράκι του και συνεχίζουν να βηματίζουν. Κάθε λίγο η Σοφία σταματάει και φτιάχνει το καπελάκι της.
Ο Παναγιώτης κάθεται στον καναπέ και αρχίζει να ξεφυλλίζει πάλι την εφημερίδα του. Η Ελένη σιδερώνει και ανοίγει την τηλεόραση με το τηλεχειριστήριο. Ακούγεται ένα ισπανόφωνο ερωτικό τραγούδι…


Τ Ε Λ Ο Σ

Αρχιζω να κανω πραξη μια υποσχεση........

Ο θερμοσίφουνας (μονόπρακτο) της Πηγής Καφετζοπούλου

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

ΣΟΦΙΑ
Αφράτη καλοστεκούμενη εβδομηντάρα. Μαυροφορεμένη με ένα κίτρινο καπέλο περιπάτου στο κεφάλι

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Σαρανταπεντάρης με αθλητικό στυλ. Γιος της Σοφίας

ΕΛΕΝΗ
Σαραντάρα κοντούλα με πολύχρωμες τούφες στα μαλλιά και παρδαλά ρούχα. Νύφη της Σοφίας

ΣΩΤΗΡΗΣ
Δεκάχρονος με πυτζάμες. Εγγονός Σοφίας

ΧΟΥΑΝΙΤΟ
Φωνή πρωταγωνιστή μεταγλωττισμένης σαπουνόπερας

ΜΑΡΙΑΝΙΤΑ
Φωνή πρωταγωνίστριας μεταγλωττισμένης σαπουνόπερας


Λιτό μικροαστικό καθιστικό. Σε μπροστινό σημείο της σκηνής ένα τραπέζι με μαζεμένο το μισό τραπεζομάντιλο προς τα πίσω. Η Σοφία κάθεται και καθαρίζει φακές. Που και που ισιώνει το καπέλο της και αφαιρείται κοιτάζοντας ψηλά.
Στο κέντρο της σκηνής ο Παναγιώτης κάθεται σε έναν καναπέ και διαβάζει εφημερίδα πίνοντας καφέ. Κοντά του ο Σωτήρης παίζει με ένα μικρό ηλεκτρονικό παιχνίδι χασκογελώντας.
Πίσω τους η Ελένη σιδερώνει μια τεράστια στοίβα ρούχων, ρίχνοντας ματιές στην τηλεόραση που παίζει σε μία άκρη. ( Οι θεατές βλέπουν μόνο το πίσω μέρος της συσκευής ).
Η παράσταση αρχίζει με τους ηθοποιούς αμίλητους. Ακούγεται μόνο ένας ερωτικός διάλογος από την τηλεόραση.


ΧΟΥΑΝΙΤΟ με πάθος:
Σ’ αγαπώ Μαριανίτα! Φως του μεσονυκτίου μου…

ΜΑΡΙΑΝΙΤΑ:
Κι εγώ σ’ αγαπώ Χουανίτο!

ΧΟΥΑΝΙΤΟ:
Αχ, τι καλά! Ας σκοτώσουμε τον παλιόγερο τον άντρα σου κι ας παντρευτούμε! Θέλω να γίνεις ολοκληρωτικά δικιά μου!

ΜΑΡΙΑΝΙΤΑ:
Τρελόπαιδο! Ούτε που να το συζητάς! Τον αγαπάω τον κακομοίρη. Όπως… όπως και τον κηπουρό μας, αλλά και τον τυφλό ακορντεονίστα της πλατείας.

ΧΟΥΑΝΙΤΟ:
Είσαι πρόστυχη Μαριανίτα! Θα σε εκδικηθώ! Τον ακορντεονίστα θα σου τον φάω! Θα τον πάω στη Νέα Υόρκη να βρει το φως του και μετά θα ζήσω μαζί του…

ΜΑΡΙΑΝΙΤΑ ναζιάρικα:
Μη μου το κάνεις αυτό άκαρδε! Δεν θέλω να χάσω κανένα σας. Έλα να κυλιστούμε και πάλι στο γρασίδι…

Απότομα ακούγεται δυνατά γλυκανάλατη μουσική λάτιν. Η Ελένη κλείνει την τηλεόραση με το τηλεχειριστήριο. Η μουσική σταματάει με την κίνησή της.
ΕΛΕΝΗ σιδερώνοντας βαριεστημένη:
Με τόσες διαφημίσεις δε δείχνουνε τίποτα!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ειρωνικά:
Ναι! Τώρα κάτι μας είπες κι όταν δεν έχει διαφημίσεις δείχνουνε τόσο σπουδαία πράγματα… Όταν σε γνώρισα θεωρούσες τα αμερικάνικα προϊόντα σιχάματα και τώρα καταπίνεις τα σκουπίδια τους. Θα μου πεις, τότε φορούσες μαύρα ρούχα και είχες λιγδιασμένα μαλλιά, ενώ τώρα πληρώνεις επώνυμα τσόλια και τούφα τούφα, έχεις καταντήσει το κεφάλι σου ουράνιο τόξο!

ΕΛΕΝΗ:
Άλλες μόδες τότε άλλες τώρα, Παναγιώτη μου.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
Άλλα μυαλά να λες καλύτερα Ελένη…

ΣΟΦΙΑ:
Μυαλά πανέ! Μάλιστα… Η πρωτευουσιάνα η κουμπάρα, μας τάισε μυαλά πανέ. Όταν είχε πρωτόρθει στο χωριό της ξίνισε το κεφαλάκι στο γιουβέτσι. Έχει ο καιρός γυρίσματα…

ΣΩΤΗΡΗΣ σηκώνει το κεφάλι του και κοιτάει γύρω:
Ευτυχώς τελείωσε η σαχλαμάρα να ξεζαλιστούμε!

ΕΛΕΝΗ ενοχλημένη:
Άμα θες να ξεζαλιστείς παράτα αυτόν το διάολο αγοράκι μου. Δε βαρέθηκες πια!

ΣΩΤΗΡΗΣ επιθετικά:
Α, για να σου πω! Τα δικαιώματά μου τα ξέρω καλά! Σάββατο είναι, έχω διαβάσει για τη Δευτέρα και μπορώ να κάνω ότι θέλω. Δεν ακούω κουβέντα!

ΣΟΦΙΑ φωνάζει:
Σωτήρηηη! (Το παιδί πετάγεται τρομαγμένο). Πάλι κάνεις μπάνιο με αναμμένο θερμοσίφουνα; (Χαμηλώνει τη φωνή της). Που να σε τινάξει το ρεύμα Παναγία μου να ησυχάσουμε… (Κάνει το σταυρό της). Θεός να με συγχωρέσει!

Συνεχιζεται........

Aπο AlienP Οκτοβρης 2005

Ένα τραγούδι

Σε όποια άκρη της καρδιάς μου κι αν κοιτάξω
ένα τραγούδι θα απλώνει τα φτερά του
πάνω στην πλάτη του μαζί του θα πετάξω
κι αν κουραστώ θα κοιμηθώ στην αγκαλιά του.

Επωδός
Ένα τραγούδι, μια αγάπη, ένας κόσμος,
μία ζωή, λίγες ανάσες δρόμος.
ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ, μια ελπίδα,
ένα τραγούδι να ‘χει το όνειρο πατρίδα

Σε όποια πόρτα της ψυχής μου κι αν χτυπήσω
ένα τραγούδι απαλά θα ξεκλειδώνει1
να μπαίνω μέσα θα μ’ αφήνει ν’ ακουμπήσω
ό,τι αγάπησα και ό,τι με πληγώνει.

Αγαπητό μιουζικχεβενάκι, ελπίζω να μη με παρεξηγήσεις που σου αφιερώνω το παραπάνω. Το έγραψα μετά την ανάγνωση του ποστ σου στο ΜΗ για τη δουλειά στη νύχτα. Κράτησε το ποιηματάκι και κάνε το ότι θες, δικό σου είναι!

Σου χαρίζω τα στιχάκια απλά για τη φράση σου: «αφήνω το μεράκι για την ώρα»…
Έχω φάει στη μάπα τη νύχτα από πολύ μικρή ως τα 33 μου. Ξέρω τι λες, τα παράτησα και δεν το μετανιώνω! Όταν τραγουδούσα είχα βρει ένα κόλπο, επειδή τα περισσότερα τραγούδια τα βαριόμουνα έλεγα από μέσα μου άλλο τραγούδι… Παράνοια ε;

Στιχάκια γράφω συχνά και τα μοιράζω από δω κι από εκεί διόλου δε νοιάζομαι αν θα μελοποιηθούν, φτάνει που τα διαβάζουν άνθρωποι σαν και εσας εδω στο MH...

Για την ώρα αυτά Γλου μου. Να είσαι καλά και να αντέχεις!

Καπως ετσι ξεκινησαν σχεδον ολα με την Πηγη.....

Δεν μ'αρεσει να γραφω για το Τελος! Παντα μ'αρεσει να μιλαω για την Αρχη! Οποιος ομως κλαιει πολυ στο Τελος απλα εχει μαθει να ζει απο την Αρχη ομορφα!!

Ααααααα! Κατι ακομα! Μου επιτρεπεις να θυμιθω εκεινα τα Χριστουγεννα?? Ναι ρε εκεινα που μιλαγαμε ωρεςςςςςςςςς για τον διαστημανθρωπο του Chris De Burgh που ηρθε στη γη!! Τον Χριστο που λατρευεις!

A spaceman came travelling on his ship from afar,
'Twas light years of time since his mission did start,
And over a village he halted his craft,
And it hung in the sky like a star, just like a star...

He followed a light and came down to a shed,
Where a mother and child were lying there on a bed,
A bright light of silver shone round his head,
And he had the face of an angle, and they were afraid...

Then the stranger spoke, he said "Do not fear,
I come from a planet a long way from here,
And I bring a message for mankind to hear,"
And suddenly the sweetest music filled the air...

And it went La La...
Peace and goodwill to all men, and love for the child...

This lovely music went trembling through the ground,
And many were wakened on hearing that sound,
And travellers on the road, the village they found,
By the light of that ship in the sky, which shone all round...

And just before dawn at the paling of the sky,
The stranger returned and said "Now I must fly,
When two thousand years of your time has gone by,
This song will begin once again, to a baby's cry..."

And it went La La ... This song will begin once again
To a baby's cry...
And it goes La La... Peace and goodwill to all men, and
Love for the child...
Oh the whole world is waiting, waiting to hear the song again,
There are thousands standing on the edge of the world,
And a star is moving somewhere, the time is nearly here,
This song will begin once again, to a baby's cry...

Τελικα δεν αντεξε να σε εχει πολυ μακρια του εκεινος ο διαστημανθρωπος μας!

Θυμασαι?? Την ατακα σου?? Ξεχνιεται ρε εκεινη η ατακα?? Ασε δεν την γραφω εδω....Θα την εχω μεσα μου, μεχρι να την γραψω σε εκεινο το εξωφυλλο που λεγαμε...!

Δεν θα κρατησω μεσα μου ομως πια τις μουσικες μας! Δεν γινεται πλεον!

Το μερακι το παιρνω απο την ακρη και το ξαναβγαζω στο φως μου! Οχι οχι οχι! Δεν το κανω τωρα που απλα μεταναστευσες. Ξες καλα οτι ολα σου τα στιχακια εχουν μουσικη εδω και πολλους μηνες ! Απλα μεχρι τωρα δεν μπορουσε να μου βγει τιποτα παραοξω μιας και δεν ηθελες!
"Νιωθω φυλακισμενη μεσα στο χτικιο Γιωργο μου, κατσε να γινω καλα κι προχωραμε παρεα τις μουσικες" μου ειπες πριν λιγες βδομαδες....

Τωρα λευτερωθηκες να πας την βολτα την καλη καπου εκει περα..

Μοναχα μωρε εμεινε ατελειωτο εκεινο το στιχακι σου που σου αρεσε πολυ, εκεινο με την λυρα. Ειναι σχεδον ετοιμη η μουσικη!! Αυτο που ξεκινησες να γραψεις τοτε για το σαιτ του χωριου μου! Θυμασαι? Εκεινο που ξεκιναγες καπως ετσι:

Μου επιτρεπεις να το τελειωσω εγω??? Ετοιμο ειναι......Δεν σε ρωτησα!!

Λοιπον....Αυτα προς το παρον καλη μου !
Μην ξεχασεις να δωσεις τα φιλια μου στον Αγαπιο! Αααααα και μην ξεχασεις να του δωσεις εκεινο το τσαγακι απο τη Γαλλια που κανει καλο στις φωνητικες χορδες! Θα του χρειαστει για να τραγουδατε παρεα.....

Ααααα...Θα ειναι και ΕΚΕΙΝΗ εκει, ξες Ποια. Σου εχει στιψει ηδη χημο και σε περιμενει.......
Καλημερα λοιπον Καλη μου! Καλη βδομαδα να χεις! Τα λεμε παλι αφτερ....


Υ.Γ 1: Εχω και αλλα να πω για την Πηγη, παρα πολλαααα που δεν ξες! Θα στα πω σιγα σιγα!!

Υ.Γ 2: Και σου το ειπα την Παρασκευη! Ειδα εγω το ονειρο....Το ειδα το γαμημενο, με το καραβι που φευγει απο το λιμανι!!!

Aληθεια! Το καλοκαιρι ειναι η εποχη του χρονου που μοιαζει πιο πολυ στον ανθρωπο! Ειναι οπως λεμε για το βιολι, που ειναι το οργανο που πλησιαζει πιο πολυ στην ανθρωπινη φωνη....

Ετσι λοιπον και το καλοκαιρι.....Μεσα στις ατελειωτες αντιθεσεις. Π.χ να εναποθεσω στην σημερινη μας συνεδρια καποια στοιχεια....(ψψψψψψψψ! Το εχω το ψυχολοδικηγοριστηκο ο πουστης!!χιχιχιχι)

1) Απο τη μια βγανει στο γιαλι μια δερματολογατα γιατρος και σου λεει οτι η υπερβολικη εκθεση στον ηλιο προκαλει βλαβες στο δερμα και απο την αλλη την βλεπεις οτι εχει γινει ιδια ο Εντι Μερφι απο την μαυριλα του ηλιου!! Χιχιχιχιχιχι

2) Απο την αλλη παλι δεν μπορω να καταλαβω τους μετεορολογους! Τον χειμωνα μας λενε οτι "βελτιωνεται" ο καιρος οταν "ανεβαινει" η θερμοκρασια..Και απο την αλλη μας λενε το καλοκαιρι οτι "βελτιωνεται" ο καιρος οταν "πεφτει" η θεροκρασια....Αποφασιστε!

3) Απο την μια χτες μπορει να βαραει φουλ ο καυσωνας και ο νεραργυρος δειχνει 45αρες και απο την αλλη αυριο να βγαζει απαγορευτικο το λειμεναρχειο για τα νησια...Καργαααα τα μποφορια στο Αιγαιο

(Μισο, βαραει το τηλ...Ο κολλητος απο το χωριο...Επανερχομαι...)

(Επανηλθα....)

Τεσπα! Δεν θα σε πριξω αλλο με τα νουμερακια των αντιθεσεων μου, αν και εχω πολλα....Αλλου θελω να παω σημερα!! Θα ταξιδεψουμε λιγο στο Νο 3.

(Σκατα!! Αλλα ηθελα να γραψω και τελικα αλλου με πηγε το τηλεφωνημα απο το χωριο τωρα...Χμμμ...Να δω πως θα το γυρισω τωρα το στορι εκει που μου επιταζει το τηλεφωνημα...Χαχαχαχα! Κατι θα σκεφτω η κουφαλα...)

Θα σε παω τωρα μια βολτα μεχρι το Μελτεμι! Οχι το κυριλε και on Fashion μελτεμακι της Μηκονου, αλλα στο δικο μου το αλητικο!

Μας εχει μαθει ο μπαρμπας μας μεσα στα καικια οτι ο καλοκαιριατικος αυτος ανεμος ειναι ο ΑΛΛΑΝΤΑΛΩΝ αερας! Αυτος που δεν ξερει απο που φυσα! Βεβαια τα βιβλια τον ονομαζουν Βορειοανατολικο ανεμο!

Εμεις ομως ειληκρινα, χεστηκαμε για τα βιβλια.
Αμα βρεθεις μεσα σε μια βαρκα την ωρα που χτυπαει μελτεμι θα ξεχασεις που ειναι ο βορρας και που ο νοτος! Καλα δεν σου συζηταω για ανατολη και δυση... Αυτες τις δυο ανεκαθεν τις ενεπνεε ο Μελτεμος για λεσβειακο αλισβερισι!! Χανουν τον μπουσουλα μεταξυ τους .....Χαχαχα

Ξεκιναει λοιπον να φυσα ντε και καλα απο βορειοανατολικα, αλλα καπου σε καποιο στεκι του ουρανου ο Μελτεμος αρχιζει να μπεκροπινει και δεν ξερει προς τα που αδειαζει τους ασκους του!!

Ο πουστης ομως πρεπει να εχει αγγλικες ριζες! Αυτος ο ανεμος ειναι μεγας αγγλος στο ραντεβου του! Με το που ξημερωνει αρχιζει να κανει το κομματι του και μολις αποφασισει ο ηλιος να την κανει για να παει να ξημερωσει στην Αστραλια τοτε στελνει σινιαλο στν Μελτεμο να παει για νανι.....

Ολα ησυχα κι ωραια το βραδυ!!

( Απο εδω και κατω δενει το τηλεφωνημα απο το χωριο που σου ειπα πριν! Αμ πως?? Οχι! Θα μου ξεφευγε το θεμα...Μπουχαχαχα)

Καμια φορα ομως ξεχνιεται! Εκει αρχιζει η μαγεια! Το νυχτερινο μελτεμι! Τι θριλερ Παρασκευη και 13 μου λες! Δεν εχεις ιδεα για τι μιλαμε!! Τα καλωδια της ΔΕΗ αρχιζουν να σπινιαρουν απο την τριβη, τα κεραμιδια χτυπουν μεταξυ τους, τα φυλλα των δεντρων βγαζουν εναν ηχο αλα thrash metal! Kαι γαμω σου λεω.....

Βεβαια θα με ρωτησεις...Αυτα ρε βοδι δεν τα νιωθεις τη μερα?? Και θα σου απαντησω...
1) Βοδι να πεις τη φατσα που βλεπεις στον καθρεφτη.
2) Τη μερα βλεπεις μπροστα σου, τη νυχτα οχι! Ποσο μαλλον οταν εχει μπλακ αουτ!

Βαλε τωρα στο μυαλο σου ολοκληρωμενο σκηνικο:

1) Καλωδια που σπινιαρουν
2) Κεραμιδια που χορευουν
3) Φυλλα που αλλαλαζουν
4) Μπλακ αουτ της ΔΕΗ
5) Βολτα προς το δασος του χωριου με μεγαλη παρεα
6) Σκυλια που κλαινε
7) Κουκουβαγιες που γιαλιζει το ματι τους μεσα στο σκοταδι...
8) Συννεφα που τρεχουν απο πανω σου, εχει δεν εχει φεγγαρι τα βλεπεις

Θες και αλλα??? Χαχαχαχαχαχαχα! Το τελειο σκηνικο για ταινια τρομου!
Και εδω ερχεται το ζουμι.....

Ανεκαθεν ο υποφαινομενος ειχε ορεξη για πλακες....Μεγαλη πουτανιτσα ο δικος σας! Παρεα με τον κολλητο καναμε διαφορα κολπακια! Οχι μην φανταστεις σκηνοθεσιες! Τιποτα! Απλα πραματακια...

Φαντασου να ισχυουν ολα απο το 1 εως το 8 εν ωρα καλοκαιρινης νυχτερινης βολτας και καποιοι μαλακες να εχουν φυγει απο την παρεα δηθεν οτι καληνυχτιζουν(ποιοι αλλοι αραγες??). Ακολουθουν την παρεα ομως κρυφα πανω απο τον λοφο με ενα στερεοφωνικο παραμασχαλα ο ενας και με εναν στρατιωτικο φακο ο αλλος!

Ξαφνικα πατας το play...και παιζει Τubular Bells το Μike Oldfield η αλλιως η μελωδια της Ευτυχιας του Εξορκιστη... Μεσα στο σκοταδι....Και απο αποσταση.....Μετα φεγγει στο πληθος ο στρατιωτικος φακος...και τοτε......Απλα....ΧΑΜΟΣ!!!!!

Το μονο που θυμαμαι ειναι οτι η κοιλια μου ειχε σφιξει επικινδυνα απο το γελιο....Οι κοπελιες κλαιγανε, οι μαντραχαλεοι παιρναν αγκαλια τις κοπελες και κανανε ελαφρα βηματακια προς τα πισω με το βλεμα να παιζει 360 μοιρες σε δευτερολεπτα! Αλλοι πεταγαν πετρες στον φακο! Ελα ομως που τα λαμογιο ο Γλου και ο αλλος την εκαναν εχοντας στησει τον αναμενο φακο! Αλλου λοιπον το φως, αλλου ο Εξορκιστης, αλλου για αλλου ολοι οι αλλοι......Χιχιχιχιχι

Ωραια χρονια! Γεματα συναισθημα και ρομαντισμο....Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Και δεν ειναι και πολυ παλια...Πριν 3 χρονια στηθηκε η πλεκτανη ολη!

Πως μου ρθε τωρα ολο αυτο το θεμα, ε??
Και τωρα μελτεμιαζει νυχτιατικα στον Μπερεα, νυχτα βαρβατη ειναι και ο δημοτικος φωτισμος απεργει....Βαζεις στο λαπτοπ και ολο το Tubular Bells και οριστε! Εδεσε το γλυκο!!!

Το  τηλ απο τον κολλητο κατω απο το χωριο πριν λιγο ηταν ικανο να επιφερει αναταραξεις στην ηρεμη νυχτα μας! Οχι οχι μην φανταστεις οτι αναπολησαμε με δακρυα τις αναμνησεις μας σαν γεροντια στο καφενειο....Επεσες οξω! Απλα.....σχεδιαζουμε νεα "τρομαχτικα" σεναρια για το φετινο καλοκαιρι...Χχαχαχαχαχαχαχα

Πιστεψε με!! Επεσε στο τραπεζι τρελη ιδεα!! Δεν την λεω τωρα....Θα την ανακοινωσω μολις εκτελεσθει το σχεδιο.....
Μπορω ομως να σου αποκαλυψω ενα μερος του σχεδιου.....Στο project θα πρωταγωνιστησουν 4 κουνελακια και 2 γουρουνακια και 1 γαϊδαρος που θα "κλαπουν" προσωρινως απο δυο κλουβια και μια μαντρα( ο γαϊδαρος)....
Τα κουνελακια αυτα ειναι εκπαιδευμενα για επικινδυνες αποστολες, δυο λευκα και δυο γκριζα! Δεν θα σφαχτουν ποτες γιατι αποτελουν μερος του ζωολογικου μας κηπου εδω και καποια χρονια....
Τα γουρουνακια δεν τα γνωριζω προσωπικως! Αλλα κατι μου λεει οτι θα αναστηθουν τον 15Αυγουστο μεσα απο καποιον πραδοσιακο φουρνο....
Ο γαϊδαρος, ειναι ο Ανεστης, παππους ειναι τωρα! Γνωστη φιρμα στο χωριο! Προυπαντιζει τους τουριστες! Η χαρη του εχει φτασει παντου στην Σκανδιναβια και οχι μονο..... Αυτα....

Τα υπολοιπα δεν στα λεω....

Το Μπλερ Γουιτς Προτζεκτ απλα θεωρειται πολυ ερασιτεχνικη παραγωγη μπροστα σε αυτο που σκεφτηκαμε προ ολιγου.....

Το μονο ειναι οτι λυπουμαι βαθυτατα για την αναταραχη που θα επιφερουμε για μια ακομα φορα στην ηρεμη νυχτα του χωριου!! Επισης λυπουμαι τα θυματα...Γνωστα βαζελοχανουμακια του τοπου, αγορακια και κοριτσακια που πρεπει να πληρωσουν καποια χρωστουμενα γραμματια απο τα περσι!!
Αμ πως???

Ουφφφφφφφ!! Πολλα ειπα! Βασικα αλλα ηθελα να γραψω και αλλα εγραψα σημερα....Αλλα ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

Υ.Γ 1: Κοιτα να δεις ομως ε?? Τι σου κανει μια συσκοτιση και ενα Μελτεμικο στορυ μεσα στη νυχτα, ε? Τι σου ειναι ενα τηλεφωνημα!!!

Υ.Γ 2: Κατα βαθος εχω και ρομαντικες ευαισθησιες!

Υ.Γ 3: Χαχαχαχαχαχαχαχαχα

Καθε καλοκαιρι στο χωριο εδω και καποια χρονακια εχουμε καθιερωσει μια ειδικη βραδια...Ειναι μια αλλου ειδους καλλιτεχνικη βραδια!

Οπως καλα καταλαβες προειδοποιω τους παντες απο τωρα για το τι θα επακολουθησει κατω στο νησι μια συγκεκριμενη βραδια! Βλεπεις νταλα καλοκαιρι ειμαστε και πρεπει να αρχισουμε να χαλαρωνουμε σιγα σιγα!!

Χωρις πολλα προεορτια λοιπον θα σε βαλω στο θεμα λαου λαου!

1) Ολα ξεκινουν καμια βδομαδα πριν απο την περιβοητη βραδια. Ειναι η στιγμη που ο κυρ Γιωργης σου φερνει στο σπιτι δυο μικρες χαρτοσακκουλες με ετοιμο αλεσμενο αλευρι απο το σιταρι του χωριου! Η μια εχει μαυρο αλευρι και η αλλη ασπρο!

2) Εχεις εντοπισει απο πριν καποια καλα κτηματα ωστε να κανεις ντου την προηγουμενη βραδια για να "κλεψεις" καποια απαραιτητα οποροκηπευτικα για τον σκοπο της περιφημης βραδιας που φτανει αυριο ας πουμε.....

Να κανω μια παρενθεση εδω και να πω τα εξης. Απο παιδια ηταν παντα ενα απο τα αγαπημενα μας σπορ τα καλοκαιρια το ΝΤΟΥ στα ξενα χωραφια! Ειδικα στα αμπελια του Μ με τα ραζακια σταφυλια, στις βερυκοκες του Σ, στις ντοματοπιπεριες του Ν, στις ροδακινιες του Κ και τελος στις περιφημες ξυλαγκουριες του ιδιου μας του θειου! Εκει δεν καταλαβαινεις απο συγγενειες....Ολοι ιδιοι ειναι μεσα στη νυχτα! !Χαχαχαχαχαχαχα

Οπως καταλαβες οι στοχοι ηταν και ειναι παντα συγκεκριμενοι! Οταν βγεις απο το καραβι και φτασεις στο χωριο, μια απο τις πρωτες κινησεις που θα κανεις ειναι να πας να "κατασκοπευσεις" τα αγαπημενα σου κτηματα!! Βεβαια δεν κλεβουμε για να πουλησουμε! Αλιμονο....Μονο δια προσωπικην μας χρηση!!

Τα αμυντικα μετρα των ιδιοκτητων παντα ηταν μια ταμπελα! Εγραφε πανω: " Προσοχη Ψεκασμενα"!! Σπανια δινεις σημασια σε τετοια "μικρα" πραματα! Ελα μωρε σιγα...τι θα παθουμε?? Λιγο σαλιο για ξεπλημα στην αρχη και φευγει το πρωτο φρουτο! Οταν θα φτασουμε στην πηγη θα τα πληνουμε..
Καποιοι πιο προχωρημενοι ιδιοκτητες βεβαια εδιναν λεπτομερειες στις ταμπελες τους: "Προσοχη Ψεκασμενα με Λεμπαϊσίντ"!
Κοινως και σε ελευθερη μεταφραση ελεγε η ταμπελα: " Αν εχεις τα "φρυδια" μαλακα φαε, να σαι σιγουρος ομως οτι την γαμησες μετα! Τρεχα για το αντιδοτο στο κεντρο υγειας...χαχαχαχαχα

Κλεινει αυτη η πελωρια παρενθεση και συνεχιζουμε το 2. Πας λοιπον και κλεβεις τα αναγκαια οποροκηπευτικα σου!

3) Ερχεται λοιπον η μερα! Ειναι παντα στα μεσα του Αυγουστου! Λιγο πριν η λιγο μετα της Παναγιας! Ολα ειναι ετοιμα! Καθενας ξερει απο πριν τι πρεπει να φερει! Αλλος τα ντοπια κρασια, αλλος τα χαρτικα, αλλος τα κλεψιμεϊκα που εχουν μαζευτει, αλλος τα ορεκτικα και αλλος τα ψωνια απο το σουπερ μαρκετ!

4) Η ΠΙΤΣΑ NIGHT πλεον ειναι προ των "πυλων". Εχει βρεθει και ο αναλογος σταβλος(εκει κατω τα εξοχικα τα ονομαζουμε σταβλους για καληψη απο την εφορια...χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα). Ο σταβλος λοιπον ειναι μακρια απο το χωριο.

5) Το συρμα θα πεσει απο νωρις το απογευμα, ολοι ξερουν το σημειο μαζωξης! Πρεπει να παμε για να μαζεψουμε χορτα και ξυλα ωστε να καψουμε πρωτα τον χωριατικο φουρνο! Βασικη διαδικασια αυτη ωστε να φαμε το βραδυ!


6) Κατα τις 8 το βραδυ και ενω ακομα δεν εχει αποφασισει ο ηλιος να δυσει, ο υποφαινομενος αρχιζει τις αλχημιες μεσα στη σκαφη!! Ειναι η ωρα του ζημωματος.....

7) Τα υλικα πεφτουν στην σκαφη με ευλαβια και αρχιζει η μαχη για το ζημωμα με τις γροθιες! Μεσα σε 30 λεπτα το ζημαρι πρεπει να αρχισει να φουσκωνει! Πιστεψε με! Επιπονη διαδικασια!!!

8) Η παρεα εχει μαζευτει. Ο κρασσος ρεει αφθονος! Οι ετοιμασιες ειναι στα φορτε τους! Τα ταψια των 2 μετρων ειναι ετοιμα αλευρωμενα και περιμενουν να υποδεχτουν τα πιτσοζυμαρια! Τα υλικα νομιμα και παρανομα ειναι στην θεση τους!

9) Η διαδικασια εχει μπει στην τελικη της φαση! Οι πιτσες ειναι στον φουρνο! Το σκοταδι εχει πεσει! Οι πυρσοι εχουν αναψει! Και τα κρασια ρεουν ακομα πιο αφθονα....Αααααααα, να μην ξεχασω! Υπαρχουν και οργανα! Μην φανταστεις κιθαροαρμονια! Μια λυρα και ενα λαουτο! Ο λογος απλος! Οι μαντιναδες αρχιζουν να πεφτουν βροχη! Τα πασης φυσεως ορεκτικα αρχιζουν να εξαφανιζονται!

10) Παει 12 το βραδυ! Οι πιτσες ειναι ετοιμες! 10 λεπτα εξω να κρυσουν τα ταψια και μετα βουρ! Σημειωση: Αυτη η βραδια δεν εχει πιατα! Ολοι πανω απο τα ταψια, αλλα με ταξη! Αμ πως...τι ειμαστε?? Χαχαχαχαχαχα!

11) Ελα ομως που ο υποφαινομενος πρεπει να ετοιμασει και το επιδορπιο που καλιστα θα το ελεγες και πρωινο! Αμ πως?? ΕΙμαστε η δεν ειμαστε αριστοκρατες??

12) Το επιδορπιο δεν θα μπορουσε παρα να ειναι μια γλυκια εφευρεση του υποφαινομενου....Και φυσικα μια γλυκια πιτσα....Μην ρωτας πολλα! Οχι δεν ειναι βαφλα! Ειναι μια γλυκια πιτσα! Ακριβως οπως το ακουσες!! Σκεψου: Αντι για σαλτσα βαζεις μερεντα. Τα υπολοιπα ειναι μυστικα του επαγγελματος! Χαχαχαχαχαχαχαχα

13) Εχει παει 3 το πρωι! Εχουμε στουμπωσει! Δεν ειναι και ευκολο πραμα 12 ατομα να φαμε 6 μετρα πιτσα με ολα τα παρελκομενα και με τοσα κιλα κρασι! Μετα ερχεται ο χορος! Βουρ με τις λυρες λοιπον να καψουμε τις θερμιδες.....Σιγα μην καουν! Χαχαχαχαχαχαχ

14) Εχει παει καπου μετα τις 4! Αρχιζουν οι σκοποι της νυχτας! Παραδοσιακες παραπονιαρικες μαντιναδες κατω απο τ'αστερια αλλα και πολλα ανεκδοτα! Οι πυρσοι αρχιζουν να σβηνουν! Τα κλεψιμεϊκα φρουτα ειναι ενας νυχτερινος πειρασμος πανω στα πεζουλια. Φτανει και η ωρα της αφροζας για την χωνεψη! (Οσοι Κυπριοι διαβαζουν τωρα ξερουν τι εστι αφροζα...)

15) Καπου εκει ερχεται η ωρα της γλυκιας πιτσας για αποχαιρετησμο, κοντα στις 5! Αντε παλι πανω απο τα ταψια! Η ωρα του γλυκου ειναι εξισου ιερη με αυτη του αλμηρου!!

Καπου εδω τελειωνει το ολο θεμα.....

Αυτη ειναι λοιπον με λιγα λογια μια βραδια πιτσας καπου στα μεσα Αυγουστου! Στα λεω απο τωρα για να μην ζηλευεις μετα.....Χαχαχαχαχαχα

Απο το χωριο δεν βλεπεις την ανατολη του ηλιου! Απλα την φανταζεσαι και περιμενεις να την νιωσεις να ρχεται παρεα με το κρυο αγιαζι απο το ακροτηρι του Κοκκινου Καβου...! Οταν νιωσεις αυτη την αισθηση τοτε εχεις πραγματικα χορτασει και το τελευταιο επιδορπιο απο αυτη τη βραδια...

Καλη σας Ορεξη! Και πολυ Καλημερα μας!!

Y.Γ 1: Επιτυδες δεν αναφερθηκαν λεπτομερειες απο την διαδικασια σχετικα με τα υλικα και τον τροπο παρασκευης! Καποτε ειχα ανοιξει εδω ενα τοπικ περι μουσικης και μαγειρικης! Εκει θα γραφτουν καποια αυτα που πρεπει να ξερετε! Οχι ομως ολα τα μυστικα! Αυτο σας ελειπε, να αποκαλυψω και την τεχνη μου! Χαχαχαχαχαχα

Υ.Γ 2 : Το παραπανω ποστ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να διαβαστει απο την Ειρηνη την διαιτολογατα μας!! Την βαψαμε.....Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Ωρα 4:15 ξημερωμα Τριτης. Αλλα ηθελα να κανω τωρα και αλλα κανω...

Οι παρακατω σκεψεις μου βγαινουν σαν χειμαρος ορμομενες απο τις τελευταιες λεξεις καποιου Αγγλου αξιωματικου στο ντοκιμαντερ που τελειωσε πριν λιγο! Ειπε λοιπον ο τυπος:

" Ειναι περιεργο το συναισθημα οταν πατας πισω στην πατριδα!
Απλα δεν βριζεις πια τον γειτονα που βαζει δυνατα τη μουσικη, δεν νιωθεις κακια για κανεναν. Απλα ευχαριστεις τον Θεο που ζεις!

Οταν η τυχη του πολεμου(ελευθερη μεταφραση) αποφασιζει οτι πρεπει να ζησεις, εχεις το χρεος να ζησεις καθε στιγμη που ανοιγεται μπροστα σου, προσπαθοντας να ζησεις για το καλο και του διπλανου σου!!

Τελικα αν ο ανθρωπος σκεφτοταν σε καιρο ειρηνης οπως σκεφτεται στο πεδιο μιας πραγματικης μαχης, ισως να ηταν πολυ καλυτερος ο κοσμος....."

Αυτα ειπε........

Oπως σου εχω πει εχω μεγαλη πορωση με τα ντοκιμαντερ! Ποσο δε μαλλον με αυτα που μιλουν για συγχρονες πολεμικες ιστοριες της προηγουμενης δεκαετιας! Οχι ομως για οποιες και οποιες ιστοριες! Τεσπα, δεν ειναι η ωρα να επεκταθω!

Η αληθεια ειναι οτι πολλα πραματα απο αυτα που βλεπω τωρα στο γιαλι καλιστα θα μπορουσα να τα ειχα ζησει και εγω πριν απο καμια 15αρια χρονια! Ευκολα ομως! Μιλαμε η αποσταση που με χωριζε καποτε απο εναν πολεμο ηταν η αποσταση που ειχε ο στιλος στο χερι, απο ενα κομματι χαρτι. Απλα υπεγραφες την εθελοντικη σου συμμετοχη στην απελευθερωση του Κουβειτ απο τον "εχθρο" Σανταμ!! Χαχαχαχαχαχα! Τα υπολοιπα τα αναλαμβανε η μοναδα πεζοναυτων κατω εκει στην βαση της Κρητης....Ετσι απλα....Ειπαμε ομως! Σκαω και δεν μιλαω παραπερα! Δεν με συμφερει αλλωστε! Χαχαχαχαχα

Δεν σου εχω μιλησει για εκεινα τα χρονια! Ειναι βλεπεις πολυ δυσκολο να βγαλεις πραματα απο μεσα σου που εχεις ορκιστει να τα κρατησεις μονο για σενα....

Επισης ειναι πολυ δυσκολο οταν βρισκεσαι σε αντροπαρεα που κουβεντιαζει για τον στρατο! Τι να πεις?? Πως να βοηθισεις την κουβεντα, αν δεν εχεις κλασσικες ιστοριες να μοιραστεις?? Να γελασεις με αυτα που ακους? Να ζηλεψεις που δεν εζησες και εσυ αυτες τις ειρηνικες εμπειριες?? Να ανοιξεις το στομα σου και να λες για πραματα που καποιοι θα τα θεωρουν σεναρια ταινιας?? Οχι βεβαια! Κρατας το στομα σου κλειστο και απλα ταξιδευεις στις δικες σου διαβολοβδομαδες...

Οσες σκεψεις και να κανεις, τις κρατας απλα σαν σκεψεις! Δεν υπαρχει λογος να μιλας για πραματα που απλα εχουν γινει( η ευτυχως που δεν εχουν γινει) πριν πολλα χρονια!

Δηλαδη, πχ τι να πεις σε μια αντροκουβεντα που μιλα για τον στρατο?? Να μιλησεις για τον φιλο σου τον Πιτ που εμεινε καποτε κουφος, υστερα απο ασκηση εκκενωσης πυρηνικου υποβρυχιου Trident?? Η για τον Σταμ που απλα θελησε να παει τοτες παλια στο Ιρακ για να παρει τα 80.000 δολαριακια! Ωραια! Πηγε....Και??? Καρκινο εδω και μερικα χρονια ο Σταμ! Βλεπεις, επρεπε να περασουν πολλα ετη για να βγουν στη φορα οι ιστοριες με τα πυρομαχικα απεμπλοτισμενου ουρανιου που κουβαλουσαν τα Α-10 τοτες! Anyway.....

Αυτο το ποστ που γραφω τωρα ειναι ισως το πιο περιεργο ποστ μου! Σιγουρα δεν καταλαβαινεις και πολλα! Μπορει να μιλαω με κωδικες ονομασιες. Αυτα τα σηματα ομως που στελνω κωδικοποιημενα μεσα απο το vocoder μπορει να τα στελνω απευθειας στον καθρεφτη, μπροστα μου!!!

Ισως γιατι ηταν, ειναι και θα ειναι παντα μεσα Ιουλιου! Ισως γιατι τοτες παλια μοναδικο φιλο σου ειχες εκεινο το Aiwa walkman που προσπαθουσες να το καθαρισεις απο τις λασπες και τα χωματα για να παιξει εκεινη η μασημενη κασσετα......

Οταν τα καταφερνες να πατησεις το play, απλα δεν ηθελες να τελειωσει το τραγουδι....Απλα ηθελες να συνεχιζει να παιζει ...... Μιλουσες στην κασσετα και τραγουδουσες παρεα της για τα ατελειωτα July Mornings! Oταν οι μπαταριες τελειωναν συνεχιζες να τραγουδας μονος σου....

July Morning

There I was on a july morning
Looking for love
With the strength
Of a new day dawning
And the beautiful sun

At the sound
Of the first bird singing
I was leaving for home
With the storm
And the night behind me
And a road of my own

With the day came the resolution
Ill be looking for you
La la la la

I was looking for love
In the strangest places
Wasnt a stone
That I left unturned
Must have tried more
Than a thousand faces
But not one was aware
Of the fire that burned

In my heart, in my mind, in my soul
La la la la

There I was on a july morning
I was looking for love
With the strength
Of a new day dawning
And the beautiful sun

And at the sound
Of the first bird singing
I was leaving for home
With the storm
And the night behind me
Yeah, and a road of my own

Οτι και να πεις σε δικαιολογω.....Ομως σε μενα μιλαω τωρα!

Αυτα....Πολυ Καλημερα ΜΑΣ!!!

Η αλλιως

The road of my own
sleep somewhere far,
so, Goodmorning MASH
wherever you are

Y.Γ: Ηταν φοβεροι και οι δυο τους! Και ο Αλκινοος και ο Σωκρατης! Τελικα ειχες δικιο......Επρεπε να παω στη συναυλια στο Tερρα Πετρα!

Aληθεια εχεις ποτε σκεφτει να βγαλεις φωτογραφια τις ηλιακτιδες underwater ???

Ασε....μην το διανοηθεις αν δεν φορας καταδυτικη φορμα! Δεν θα πετυχει η φωτογραφηση! Πρεπει να εχεις την απολυτη άπλα μπροστα σου και κυριως απο κατω σου! Πρεπει επισης να μην φοβασαι τα μεγαλα βαθη, να δενει δηλαδη το μαυρο της θαλασσοαβυσσου με το μπλε της επιφανειας! Καπου εκει στη μεση θα μπλεξει και το κιτρινο φως που θα τα κανει ολα τριγυρω να φαινονται γαλαζοπρασινα...Κατι σαν την θαλασσα των Σαργασων στις Βερμουδες....Ψψψψψ πως τα λεω ο πουστης!

Κατι τετοιο θελει να σου πει η παραπανω εικονα....Ε?? Δεν ειναι τελεια??

Αληθεια, τωρα που καλοκαιριαζει θα το ριξουμε στις θαλασσοιστοριες! Βλεπεις, δεν εχουμε και λιγες να σου πουμε....

Δοξα το Θεο ενα καραβι τετοιες ιστοριες χωραει ο νους...Ποσο μαλλον οταν το LEON blog θα εχει ανταποκρισεις απο το χωριο, τον Αυγουστο και λιγο απο Σεπτεμβρη...Εκει να δεις τι κολπα εχουμε σκεφτει να κανουμε εδω μεσα για φετος.....Δεν παει το μυαλο σου!!

Παμε λοιπον να λυσουμε τους καβους μας και να ανοιχτουμε στο πελαγος των αναμνησεων...

Θυμασαι που καποια στιγμη στο παλιο μας μπλογκακι το Deja vu ειχαμε μιλησει για κατι ζωακια του βυθου?? ΕΙναι τα ζωακια που μας κανανε να κολυμπαμε για ενα μεγαλο διαστημα μεχρι το ενα μετρο βαθος!! Οχι παραπανω!! Μιλαμε χεσιδι κλανιδι!!! Χαχαχαχαχαχαχαχα

Δες την παρακατω φωτογραφια και θα καταλαβεις για τι πραμα μιλαμε ....Το γνωριζεις το ψαρακι??

Αυτο που ειδες ειναι ενα σαλαχι! Και τι σαλαχι!! Διαολος λεγεται!! Απο κατω ειναι ασπρο και απο πανω κατραμι μαυρο!! Καλα μην σου πω τωρα σε τι διαστασεις φτανει αυτο το "ψαρακι", θα ξεφυγεις!! Παντως ανοικει στην υπεροχη οικογεινεια των καρχαριοειδων(ζωη να χουν τα μαναρια μου!!)!

Μεχρι εδω ολα καλα?? Ελα ομως που εχουν μια ουρα που ειναι ολα τα λεφτα!! Σαν σχοινι μοιαζει που καταληγει σε ενα κεντρι γεματο δηλητηριο!
Απο ενα τετοιο κεντρι εφυγε περσι τον σεπτεμβη ο Αυστραλός κροκοδειλακιας Στιβ Έργουιν! Ο τυπος του Animal Planet που με 200.000.000 κοινο στις εκπομπες του μας σαγηνευε παγκοσμιως...Θελησε να ταξιδεψει στην πλατη ενος διαολου μηκους 9,5 μετρα. Τσαντιστηκε ο σαλαχος και τον καρφωσε με το κεντρι μπαμ στην καρδια! Τεσπα καλη του ωρα εκει που ειναι τωρα ο Στιβ!

Ενα τετοιο σαλαχακι διαολακι - λιγακι πιο μικρο- ειχαμε την τιμη να συναντησουμε και εμεις πριν καποιααα χρονακιααα την ωρα που καναμε παρεα στους ψαραδες μας πανω σε μια βαρκουλα ερχομενοι απο μια καλη ψαρια...

Δεν θα σου πω πολλα....Απλα αυτο! Γυρω γυρω απο τη βαρκα σε περιμετρο 3 μετρων ξαφνικα αρχισε το νερο να αφριζει!! Να μην ξες τι σκατα γινεται απο κατω!! Να λες, τωρα τι εγινε?? Πεφτουμε στην θαλασσα, η οχι??

Απο εκεινο το σημειο που ειμασταν περναει συμφωνα με τους παλιους το λεγομενο ρευμα του Ελλησποντου! Ξεκιναει απο πανω και καταληγει στο Σουεζ! Ετσι το οναμασαν! Φερνει και πολυ μεγαλα ψαρια, τουνες, ξυφιες, βλαχους, γαλεους, σκυλους, οτι φανταστεις....Αρα εχεις στο νου σου οτι μπορει να'χεις καμια στενη επαφη με κανα γομαρι!!

Εισαι λοιπον πανω στην βαρκα! Ξφνικα κουνιεσαι λες και εχει 10 μποφορια! Σταματαει μετα απο 5 λεπτα το θεμα...Περιμενουμε ολοι να ηρεμισει ο βυθος για να δουμε τι ηταν.....

Ερεεεεεεεε μαγκα μου οταν ριξαμε τα γιαλια και τις μασκες στο νερο....Εκει να δεις σοου!! Εβλεπες μια μαυριλα σε 15 μετρα βαθος βυθου και γυρω γυρω απο τη μαυριλα η αμμος!! Πεταγεται ο captain και λεει μας λεει:

-) Μαγκες?? Διαολος ακριβως απο κατω μας! Μαλλον τον τσαντισαμε! Τωρα?? Τι λετε?? Αναβουμε μηχανες η περιμενουμε να φυγει??

Ε...και περιμεναμε! 500 μετρα απο την ακτη ειμασταν!
Ξεραμε καλα τι ηταν αυτο που ηταν απο κατω μας...Δοξα το Θεο, ειχαμε ακουσει πολλες ιστοριες παλιων και επισης ειχαμε δει και αρκετα ντοκιμαντερακια!!

Να νιωθεις τη καρδια σου να σπασει περιμενοντας το επομενο ξεσπασμα του διαολου!! Και αν εμφανιστει καμια ουρα αξαφνα απο το νερο?? Εκει να δεις φοβος! Το μυαλο πηγαινε σε ιστοριες Ιουλιου Βερν χωρις πλακα!! Χαχαχαχαχαχα

Τοτε...Ναι!! Τα ειδαμε ΟΛΑ!! Δεν υπαρχει χειροτερος φοβος απο το να μην ξες τι εχεις να αντιμετοπισεις απο κατω σου! Ειναι η ωρα που αναπολεις ακομα και τον δυναμιτη, που να σκεφτεις εκεινη την στιγμη για οικοσυστηματα και τετοια! Ευχοσουν να υπηρχε ενας τενεκες με "πραμα" μαζι και φυτιλια, να το αναψεις και μετα δρομο...!

Οι πενταενες και οι δελφινιερες παντως των ψαροντουφεκων ειχαν οπλιστει στη τριτη σκαλα..Ακομα και το πιστολι φωτοβολιδας ηταν οπλισμενο, εγω το κραταγα!!Χαχαχαχαχαχαχα! Οσο μας θυμαμαι τοσο μου θυμιζαμε ψαροραμπο του γλυκου νερου!! Χαχαχαχα

Τελικα εκει!! Ο πουστης να μην φευγει!! 35 λεπτα, ενας αιωνας! Καποια στιγμη τσαντισμενοι απο τον φοβο και την αναμονη αποφασιζουν τα κεφαλια της ομαδας να βαλουμε μπρος τις mariner και ο θεος βοηθος...Παρακαλουσαμε βεβαια να παρουν αμεσως μπρος.....Γιατι αν δεν επερναν, πολυ απλα την ειχαμε γαμησει!!! Χαχαχαχαχαχα

Με το που παιρνουν μπροστα οι μηχανες( ευτυχως με την μια), παιρνει μπροστα και το θυριο!! Αντε παλι να φουσκωνει η θαλασσα γυρω μας! Ε αϊ στο διαολο μαλακισμενο!!

Ξεφευγουμε απο την περιμετρο του ΔΙΑΟΛΟΥ και απλα βλεπαμε την φουσκοθαλασσια να παραμενει στο σημειο που ειμασταν....Ευτυχως εμεινε εκει! Φανταζεσαι να μας επαιρνε απο πισω στο κυνηγι??? Μετα απο 6 χρονια ακομα θα τρεχαμε!!

Ουφφφφφφ! Τα σκεφτομαι παλι τωρα και ομολογω οτι ανατριχιαζω! Επισης ομολογω οτι νιωθω μια λιγουρα! Ξες τι κρεας εχει το σαλαχι?? Να το κανεις γιαχνι στο φουρνο με κρεμυδια??? Πωπωπω! Καλα ασε.......

Ηταν τετοιο το σοκ μετα απο εκεινο το συμβαν που ολη εκεινη η ομαδα εμπαινε πλεον στην θαλασσα για καποιο διαστημα μονο στα ρηχα, λιγο κολυμπι και οξω!! Με πρωτον και καλυτερο τον ηρωα του γλυκου νερου, εμενα!! Χαχαχαχα!

Τιιιι??? Ψαρεμα??? Ειχαμε ξεχασει αυτο το αθλημα! Κυνηγι και παλι κυνηγι στο βουνο καθε Τε-Σα-Κυ ! Τουλαχιστον οι δεινοσαυροι εχουν εξαφανιστει! Χιχιχιχιχιχιχι

Αυτααααααα!

Τωρα εμαθες ποτε ΕΝΙΩΣΑ τον φοβο!!! Ελπιζω καποια στιγμη να σου μαθω και την συνταγη του "Σαλαχι γιαχνι με κρεμυδακια"...Ασεεε χανεις αν δεν δοκιμασεις!!!!!!

Υ:Γ Καλες ειναι μωρε και οι μεδουδες στη θαλασσα! Σαν ουφο δεν ειναι?? Τι λες??

Χαχαχαχαχα! Σημερα θα κανουμε το κομματι μας διαφορετικα.....

Λοιπον το μενου εχει νεα κολπα!! Ας τα πουμε: Fotobullshit

Οχιιιιιιιιιιι μην φανταστεις καμια βραδια με φεγγαροφως και απαγγελιες! Απλα εχει σκεψεις βγαλμενες μεσα απο εικονες....

Ασε απλα την ταξιαδαρα φαντασια σου λευτερη και ισως με πιασεις.....

1) Ποναει πολυ ο τροχος ε???

2) Και αυτο ποναει οταν το κακομεταχειριζεσαι.....

3) Αυτο το κακομοιρο τωρα το γατι?? Τι να πει?? Οτι καλοπερναει??

4) Αυτο εδω ομως??? Ε??? Θελει απλως να του δωσει μια διαιτα η Ερηνη, σαν εμενα πριν τρια χρονια ειναι...Χαχαχα

5) Εσυ τωρα?? Τι επαθες?? Εφαγες ολες τις πατατες...Θες και Κοκα κολα??

6) Τι να πει και αυτος ο κακομοιρης ο κοπρος?? Εχει ομως τακτ και δεν ορμαει!!

7) Εσυ τωρα τι πεταχτηκες γερομπισμπικι? Δεν βλεπεις την μαπα σου? Ιδιος ο ΓατοΝωε εισαι!

8) Αληθεια! Ποια η διαφορα αυτης της φωτο με την παραπανω του ΓατοΝωε??

9) Κατι ασχετο τωρα: Θα προτιμουσες να εχεις αυτο το car, οπως ειναι???

10) Η αυτο εδω???

11) Μαγκα?? Αστο! Μην το ψαχνεις! Εχεις ακομα μελλον....

12) Αντε να φας τα αυγουλακια σου για να μεγαλωσεις....

13) Και μην ξεχνας μπεμπη! Καποιος σε παρακολουθει, που ψαχνεσαι...

14) Αντε μαλακα!! 4 πηγε λεει το ρολοϊ! Ωρα να πουμε: Καληνυχτα ρε Ξημερωνει οπου να' ναι.....

Λοιπον!! Σημερα θα μιλησουμε για τα σωστα λαθη!

Κυριακη βραδυ βλεπεις, και ειναι η ωρα της μεγαλης ρεκλας στην κουνιστη πολυθρονα! Βεβαια απο το πολυ κουνημα ελοχευει(καλα το'πα?? χιχιχι) ο σοβαρος κινδυνος να διαταραχθει αυτος ο σπανιας μαλακινσης εγκεφαλος και να ειπωθουν εδω αλλοκοτα πραματα!
Who cares ομως???

Ελα ελα, μην ξεφευγεις μαλακα!! Στο θεμα μας!! Αληθεια! Τι ελεγα??? Αααααα Ναι! Τα λαθη!

Παντα μας μαθαινανε το εξης: Να μαθαινουμε λεει απο τα λαθη μας.....Ψψψψψψψ!! Τι κουβεντα και δαυτη!! Συνεχιζει ομως το στορυ: Να μαθαινουμε για να μην τα ξανακανουμε......

Ωραια ως εδω??

Ας πουμε τωρα καποια τυχαια παραδειγματα.....

1) Εισαι ο Κοκκαλης κι εχεις διωξει τον Ριβαλντο. Τωρα φαινεται οτι εχεις κανει την μεγαλυτερη μαλακια που μπορουσες να κανεις! Μπορει ομως του χρονου τετοια εποχη να σε δικαιωσουν τα γεγονοτα! Κανεις δεν ξερει! Τωρα φαινεται μονο το λαθος...

2) Εισαι η μεγαλομοντελα που εχεις αχτι να μεγαλωσεις τα βιζια σου! Πας στον Φουστανο και σε γεμιζει σιλικονη. Σου λεει ομως να προσεχεις τα αεροπλανα και τα μεγαλα υψη πανω απο τα 40.000 ποδια. Αν γινει κανα μπραφ με την πιεση της καμπινας μπορει να σκασουν τα μπαλκονια σου και να γινεις το μεγιστο ρεντικολο της πρωτης θεσης! Κανεις δεν ξερει! Οι νομοι της φυσικης δεν υπολογιζουν απο διασημοτητες! Αρα κανεις κατι που θεωρεις σωστο, ομως δεν ξερεις τι θα σου κατσει στην πτηση 235 για Νεα Υορκη...

3) Εισαι ο Τζιμι Πειτζ των Ζεππελιν, θες να ξαναφτιαξεις τους Λεντ μαζι με την τρελοπαρεα μετα απο τοσα χρονια! Γουσταρεις να ξαναπαιξετε και να ριξετε χωμα στην μουρη καποιων ατεχνων βαβουρονεοροκαδων και ποπαδων του 2007...Λες ομως μεσα σου: Κι αν μας πουν και μας πουροκερς?? Και αν μας κατηγορησουν και εμας οτι παμε για τα φραγκα?? Χμμμ...Κανεις δεν ξερει! Το μελλον θα δειξει!!

Φεραμε τρια τυχαια παραδειγματα. Τρια παραδειγματα δυσκολων αποφασεων που εκ πρωτης οψης φαινονται λαθη! Μπορει να παραμεινουν λαθη.....αλλα κανεις δεν ξερει.....

Τελικα εχει πλακα αυτη η λεξη "ΛΑΘΟΣ"! Ολοι την κατηγορουμε αλλα κανεις δεν μπορει να ζησει χωρις το λαθος στη ζωη του!
Θα ηταν ολα τοσο ανιαρα....οπως στον κηπο της Εδεμ στον παραδεισο! Προφανως αυτη η καργιολα η Ευα δεν αντεξε την βαρεμαρα της χλιδας και της ηρεμιας του παραδεισου και θελησε να κανει παιχνιδι με το μηλο, τον φιφι τον φιδαρο και τον Αδαμ! Γουσταρε το ΛΑΘΟΣ!! Την εξιταριζε!!

Τελικα κατεληξε και αυτη και ο αλλος ο βοδης ο Αδαμ, να ζουνε σαν Adams Family!
Ελα ομως που αν δεν εκανε την παπαρια η Ευα...

1) Θα ειμασταν τωρα εδω, στην κουνιστη πολυθρονα γραφουντας για να περασει η ωρα??

2) Θα μιλαγαμε για τον Κοκκαλη και τον Ριμπο??

3) Θα ειχε γινει σταρ η μεγαλομοντελα??

4) Θα ειχαν φτιαχτει οι Ζεππελιν και τα προπολεμικα ζεππελιν??

5) Θα υπηρχαν αυτοι που θελουν να σωσουν τις ψυχες τους??

6) Θα υπηρχαν αυτοι που γελανε με αυτους που θελουν να σωσουν τις ψυχες τους???


Τελικα....Ξες τι καταλαβα??? Μηπως το σωστο και το λαθος ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΜΑ???? Μην πεταξεις καμια κουτσουλια τωρα λεγοντας περι των δυο οψεων του ιδιου νομισματος....
Ασε, αυτα μας τα παν κι αλλοι και πηραν την μεγαλη........

Ρε παιδι μου δεν μπορει να ανακαλυφτει μια λεξη που να τα λεει και τα δυο μαζι?? Ρε Μπαμπινιωτη??? Εσυ που ξες τοσα πολλα γιατι δεν κανεις μια προσπαθεια??? Κατι που να σημαινει ΣΩΣΤΟΛΑΘΟΣ

Ωχχχχχχχ τελικα ειχα δικιο στην αρχη, το πολυ κουνημα στην ποληθρονα εχει παρενεργειες στον εγκεφαλο.....αλλα και στο στομαχι!!

Παω να χτυπησω μια αραβικη πιτα για την σιλουετα και να βαλω στο dvd αυτο το νεο ντοκιμαντερ για την 11 Σεπτεμβριου.....

Αληθεια!! Να σε ρωτηξω κατιτις τελευταιο??? Ηταν λαθος η σωστο που επεσαν οι διδυμοι πυργοι του New York???

Εδω σε θελω.......

Υ.Γ 1: Καλα ε?? Το bootleg απο τα περσινα live του Roger Waters ειναι ΦΟΒΕΡΟ!!! Τελικα εκανε καλα η οχι ο Ροτζερ που εφυγε απο τους Floyd?? Χαχαχαχαχα! Καλα καλα ΣΚΑΩ!!!!!

Υ.Γ 2: Εχει απιστευτο φεγγαρι απ' οξω...Τωρα αν ειναι σωστο η λαθος που υπαρχει, δεν με νοιαζει! Χεστηκα!! Εγω απλα το νιωθω....

Τα λεμε Αφτερρρρρρρρρρρ!!