Το ξέρω θα πείτε πολλά!

Που πήγε ο μαλάκας και εξαφανίστηκε, πως και μας θυμήθηκε τώρα και του' ρθε η όρεξη να γράψει εδώ στο μπλόγκ του...

Λοιπόν το πράμα είναι απλό!
Είναι πολύ καλύτερο να σωπαίνεις όταν δεν έχεις έμπνευση για να γράψεις, παρά να κουράζεις τους αναγνώστες σου με τις παπαρολογίες σου!!!!

Το' χω ξαναπεί εδώ μέσα αυτό το παραπάνω! Το γνώθισαυτον πάντως έχει μεγαλύτερη αξία όταν έχεις την δύναμη να το διαχειριστείς με όση ευπρέπεια σε διακατέχει...

Λοιπόν με λίγα λόγια και απλά...

Εδώ που βρίσκομαι τώρα κουμάντο κάνει το μελτέμι και ο εγκέλαδος! Αυτός ο πούστης ο τελευταίος είναι απίστευτος....Ετοιμάζω να ράψω πολλά ράμματα στη γούνα του!!! Γιατί δεν είναι απλό πράμα να νιώθεις της αίσθηση ότι κάνεις έρωτα με το ταβάνι και τους τοίχους...Τέτοιο όργιο δεν το εύχομαι ούτε στον χειρότερο εχθρό μου....
Χαχαχαχαχα!

Aπό εδώ και στο εξής λοιπόν και για αρκετό καιρό ότι ποστ γραφτεί εδώ μέσα θα έχει να κάνει με την αλμύρα της θάλασσας και την ζωή στο χωριό...Μακριά από επικαιρότητες και από όλα αυτά που με κάνουν να νιώθω σαν ένα σαρκοφάγο ζώο της πόλης....

Και επειδή εδώ κάτω στην άκρη του πουθενά έχουμε την "αυθόρμητη" μαντινάδα στο αίμα μας, θέλω να κλείσω μιλώντας την άλλη γλώσσα που νομίζω πως μιλώ καλύτερα....

Εδώ στην άκρη του Θεού
που η έμπνευση βρυχάται,
ο ήλιος του καλοκαιριού
ποτέ του δεν κοιμάται.

Σήμερα ετούτη τη νυχτιά
το νιώθω το φεγγάρι,
που τραγουδάει φωναχτά
κι ας νιώθει πως στονάρει...
 
Μα αυτός εδώ ο άνεμος
δεν λέει να σταματήσει,
βαράει απ΄' την ανατολή
και φτάνει ως τη δύση....

Τα ξαναλέμε όταν μ' αφήσει το γιασεμί να φύγω από κοντά του!!!!

Υ.Γ: Δεν μετράμε εδώ με μήνες.... αλλά με μέρες...και αυτές περνάνε γρήγορα!! Χαχαχαχα! Νίαου!!