Ξανά στον δρόμο μας πάλι! Και τι δρόμος ε??

Χμμμ....Μια υποχρεωτική παράκαμψη βλέπω όμως! Από δω τώρα λοιπόν!

Μοιάζει με κατηφόρα και τρέχει ένα ρυάκι δίπλα, κοίτα το! Δεν έχω ξαναδεί τόσο κοντά μου να τρέχει έτσι αργά το νερό. Αργά και βασανιστηκά. Έχω δει πιο παλιά να τρέχουν άλλα ρυάκια με τέτοιο τρόπο. Το δικό μου νερό όμως το βλέπω για πρώτη φορά!

Η πλάκα είναι ότι και αυτό το νερό έχει κοκκινοπό χρώμα! Δεν μπορείς όμως να το πιείς γιατί έρχεται αυτό σε σένα με άλλο τρόπο.
Καλά κάνει μωρέ! Έτσι πρέπει...

Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα διέκρινα και τις σταγόνες που αφήνει πίσω του αυτό το μικρό ποταμάκι...Άλλο είναι όμως να τις βλέπεις και άλλο να τις ακούς! Σταματάς να ανασαίνεις, κλείνεις τα μάτια και ακούς το σπλιτς πλατς! Απίστευτη μελωδία, σε εμπνέει και σε φοβίζει όμως!

Τς τς τς! Κοίτα να δεις τι συναντάς καμιά φορά στο δρόμο σου...

Μπρρρρρρρρ!! Κρυώνω λίγο, αλλά οκ! Αυτές τις στάλες άμα τις νιώθεις σου φέρνουν διάφορα...

Σσσσσσσσσούτ! Άκου??

Την ακούς?? Η ελπίδα είναι βρε μέσα σε αυτό το νερό! Ξαπλώνεις, κοιτάς τον ουρανό ή το φρεσκοβαμμένο ταβάνι και απλά βλέπεις το ρυάκι να ρέει....

Μου επιτρέπεις να βάλω δίπλα στο κομοδίνο τον Μark Knopfler να μου παίζει τον δικό του Long Road??? Αυτό που παίζει τώρα....Απλά μόνο αυτό....

Ακούς τον Μark?? Σαν το ρυάκι που ρέει είναι η μελωδία του..

Θα τα καταφέρω ρε Μάρκ να σε δω από κοντά στις 13 του Ιούνη?? Παρασκευή θα' ναι...Σαν σήμερα...

Σαν σήμερα που για πρώτη φόρα δίπλα μου το ρυάκι ρέει...

Aυτή η διαδρομή έχει μια επιστροφή στον χωροχρόνο!
Πειράζει να το παίξω λιγάκι σαν τον Χίρο Νακαμούρα στην σειρά Heroes και να γυρίσω λίγο στο Ελλάδα?? Μόνο για λίγο.... Μπορω??

Να γυρίσω λίγο εδώ στα τσιμέντα της ΘΥΡΑΣ 7 που μεγάλωσα! Να γυρίσω λίγο εδώ στο μικρό σαλονάκι του σπιτιού μου, στην κουνιστή πολυθρόνα που έσπασα σήμερα??!! Την διάλησα την καργιόλα και αύριο θέλει σέρβις!

Έχω πει ότι το ΚΟΚΚΙΝΟ ΓΑΥΡΙΚΟ ΧΡΩΜΑ δεν είναι μόνο το αίμα μου! Είναι η πουτάνα η ζωή που μου χρέωσα, όπως λέει ο Νότης! Και εσύ τώρα χτυπιέσαι ρε μάγκα....Σε νιώθω!!!!!!!!!

Ομολογώ ότι από την πολύ κάπνα δεν έβλεπα τον μπρόδερ μου που καθόταν στον απέναντι καναπέ μου! Τα τσιγάρα μας τα ΒF και τα Winston είχαν την τιμητική τους...Τι κι αν έπλυνα τις κουρτίνες, ΣΚΑΤΑ! Πάλι κάπνα θα μυρίζουν!!

Ενάμισι μπουκάλι Absolut έχει εξαφανιστεί από τις 9:40, πάμε να τερματίσουμε και το 2ο!!! Εβι Εβαν!! Εβαν Εβι!!! Εβίβα!

Ναι ρε πούστη μου!! Έπαιζε ο ΓΑΥΡΟΣ ΜΟΥ!!
Παίζαμε στη Ρώμη, στην πόλη που σηκώσαμε την μπασκετόκουπα!! Τότε ήμουνα μέσα, σε εκείνο το γηπεδάκι που ο David Rivers μας πήρε από το χέρι και μας πέταξε στον Θεό!

Σήμερα?? Απλά το γαμημένο γραφείο ταξιδίων δεν είχε άλλες θέσεις, ενώ το εισιτήριο του αγώνα με περίμενε !!! Ακούς?? Έμεινα απ' όξωωωωω!!!

Δεν πειράζει!! Χαλάλι του!!! Δεν με νοιάζει αν οι αστέρες παίρνουν τα εκατομμύρια ευρά...Χέστηκα! Καλά κάνουν!! Εμένα με νοιάζει η ΤΡΕΛΑ που μου χαρίζουν oι στιγμές τους με το δέρμα γεμάτο κοπανιστό αέρα!!!

Έτσι μ' αρέσει!!!

Να πω κάτι για το ματς???

Δεν με νοιάζει τι θα γίνει από δω και πέρα! Με νοιάζει ότι σήμερα :

ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΣΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΤΟΥΣ γαλάζιους αετούς της Ρώμης!!!

Απλά αυτό!! Έτσι στεγνά το λέω, έτσι στεγνά το νιώθω!!

Υ.Γ: Τα κόκκινα μάτια είναι του φόβου πλέον, γενικώς και ειδικώς!!!!

Υ.Γ 2: Άκου το άσμα....που παίζει είναι πολύ σπάνια φρέσκια ηχογράφηση, ο John μιλά κάπως αλλιώς πλέον για το Runaway του! Mας ταιριάζει αυτό!

Ώρα για ξάπλα δίπλα σε ένα παλιό εγκαταλελειμμένο ράντζο! Δεν λέει να περάσεις τους φράκτες και να πας μέσα. Εκεί δεν έχει σκυλάκια, ταύρους και βίσονες έχει, που βόσκουν! Δεν τα ημερεύουν επίτηδες αυτά τα ζώα! Κάτι ξερουν. 
Καλά είναι λοιπόν κι απ' όξω!

Kάποια στιγμή με ρώτησες γιατί οι Γιάνκηδες έχουν μανία με τα αυτοκίνητα....

Την απάντηση την δίνει το Boss και παραδίπλα και από κάτω!

I got a sixty-nine chevy with a 396
Fuelie heads and a hurst on the floor
Shes waiting tonight down in the parking lot
Outside the seven-eleven store
Me and my partner sonny built her straight out of scratch
And he rides with me from town to town
We only run for the money got no strings attached
We shut `em up and then we shut `em down

Tonight tonight the strips just right
I wanna blow `em off in my first heat
Summers here and the time is right
Were goin racin in the street

We take all the action we can meet
And we cover all the northeast state
When the strip shuts down we run `em in the street
From the fire roads to the interstate
Some guys they just give up living
And start dying little by little piece by piece
Some guys come home from work and wash up
Then go racin in the street

Tonight tonight the strips just right
I wanna blow `em all out of their seats
Calling out around the world
Were going racin in the street

I met her on the strip three years ago
In a camaro with this dude from l.a.
I blew that camaro off my back and drove that little girl away
But now theres wrinkles around my babys eyes
And she cries herself to sleep at night
When I come home the house is dark
She sighs baby did you make it all right
She sits on the porch of her daddys house
But all her pretty dreams are torn
She stares off alone into the night
With the eyes of one who hates for just being born

For all the shut-down strangers and hot rod angels
Rumbling through this promised land
Tonight my baby and me were gonna ride to the sea
And wash these sins off our hands

Tonight tonight the highways bright
Out of our way mister you best keep
`cause summers here and the time is right
Were goin racin in the street

Αμ πως?? Racing In The Street λέγεται αυτό το πράμα τώρα!! Mήπως δεν είναι απλά ένα άσμα??? Λέω μήπως??

Είπαμε όσες απαντήσεις χρωστάω θα τις δώκω....όλες!

Ώρα για ξάπλες λοιπόν! Τα σπουδαία έρχονται ιn a few days...

1) Μια πεζοπορία στον ατελείωτο δρόμο μας, καταντάει ανιαρή αν δεν υπάρχει και λίγο αλατάκι....Μάλλον μου αρέσει καλύτερα και μένα όταν το φαϊ που βρίσκω από δω κι από κει είναι τίγκα στο αλάτι!!

2) Όταν λοιπόν το αλατογέλιο ετοιμάζεται να πάρει την εκδίκηση του....τότε τον Χριστουγεννόμηνα που έρχεται θα περάσουμε πολύ πολυ ωραία...Αυτό είναι υπόσχεση!! Και ξες! Όταν υπόσχομαι, πραγματοποιώ!

2)Σε κάθε εποχή πάντα υπάρχει ένας Κλουζώ! Προσοχή! Όχι Πίτερ Σέλερς! Αυτός ήταν, είναι και θα είναι, Ο ΕΝΑΣ!!! Μιλάω για τον Κλουζώ!

Βλέπεις, αυτός ο τυπάς όλο γκάφες κάνει, πάντα γίνεται ο περίγελος των άλλων, αλλά για κακή τύχη των χαχανάδων του πάντα στο τέλος κερδίζει!
Και ξές γιατί κερδίζει στο τέλος?? Γιατί απλά δεν έχει κακία μέσα του!

Το βιντεάκι παραδίπλα μιλάει για τον Κλουζω...

Υ.Γ: Είναι ώρα σιγά σιγά να σβηστούν από τον χάρτη οι κιτριΝΙΛΕΣ...

Καλημέρα Μας! 

1) Όταν παλιά θέλαμε να στείλουμε κωδικοποιημένα μηνύματα μιλούσαμε με τα σήματα μορς! Παλιά καλή τεχνική που ακόμα και τώρα όμως άμα λάχει μπορείς να το λαλήσεις το ποίημα! Πχ κάπως έτσι:

_ . _ _ ._ _ . ._ ._. _ _ _ _ . .. _ _ .. ._ . ._.. . .. _. ....

Αυτή είναι μια πρόταση. Μια απλή πρόταση που μπορεί να μην λέει τίποτε, μπορεί όμως να λέει και τα πάντα.

2) Το άλμπουμ με τις δικές μου φωτογραφίες είναι εδώ ολοζώντανο! Δεν υπάρχει τίποτε πειραγμένο, μπορεί να είναι γεμάτο μαλακίες μου, αλλά τουλάχιστον αυτές έχουν ονοματεπώνυμο. Ούτε βέβαια δίνω πλέον σε κανέναν το δικαίωμα να με "ακροάζεται" όπως γουστάρει μέσα από τον πειραγμένο φωτογραφικό φακό της ψυχής του....

'Αλλωστε σε αυτόν το δρόμος μου δεν χωράνε παπαράτσι...Οι τρίποδες φαίνονται από παντού....Ειδικά όμως αυτοί που σε αγαπάνε αληθινά είναι αυτοί που σε προφυλάτουν από..... τα φλας...

Υ.Γ: Αυτό το ποστ ήταν απλά μια φλασιά στο σκοτάδι!

Που είναι εκείνο το παλιό μπλοκάκι, άραγες?? Το πήρα μαζί μου στο ταξίδι??
Α! Ναι! Κάπου εδώ είναι μέσα στις κάλτσες....



Κεφάλαιο Αααα!

Άμα δίνεις κάθε πρωί ένα κόκκαλο στο σκυλί, να ξέρεις ότι το σκυλί αυτό θα σε περιμένει μια συγκεκριμένη ώρα να το ταΐσεις.

Άμα μετανιώσεις να σηκωθείς μια φορά πρωί για να του δώσεις το κόκκαλο του τότε να ξέρεις ότι το σκυλί αυτό θα περιμένει μέχρι να λυσάξει!



Κεφάλαιο Βουυ!

Άμα μετανιώνεις σημαίνει ότι δεν έχεις την δύναμη να παραδεχθείς αυτά που έζησες....

Άμα ξες να ζεις όμως δεν χρειάζεται να έχεις την λέξη "μετανιώνω" στο λεξιλόγιο σου. Απλά ζεις τα καλά, τα κακά και τα άσχημα.

Κεφάλαιο Γουυ!

Άμα έχεις πιστέψει στην θεωρία της Σχετικότητας τότε ξες ότι ο χωροχρόνος είναι "καμπυλωμένος". Ενστερνίζεσαι δηλαδή την άποψη ότι η καμπύλωση του χωροχρόνου σχετίζεται άμεσα με τη μάζα, την ενέργεια και την ορμή...Διορατικότατος ο Αϊνστάιν!

Κεφάλαιο Δουυ!

Το κρύο δεν φοβήθηκα
γιατί με πάγο μοιάζω,
μα όταν φυσήξεις σαν νοτιάς
στο πέλαγο σου βράζω.


Ωραίος αυτός ο δρόμος, αρχίζει και φαίνεται το ξέφωτο.....
Νομίζω πια πως το Κλίβελαντ είναι πολύ πολύ κοντά...

Κρατώ μαζί μου εκείνο το παλιό γκριζόμαυρο jacket, είναι φτιαγμένο από δέρμα βουβαλιού. Έχει πάνω του μερικά παράσημα από κάποιες τρελές παλιές ιστορίες τότε στο παρελθόν...Ακόμα μυρίζουν μπαρούτι εκείνα τα παράσημα....Σαν σήμερα ήτανε...

Δεν το πέταξα αυτό το τζάκετ, ούτε το δώσα στους φτωχούς. Το κράτησα για να ζεσταθώ από το κρύο όταν θα ρχόταν η ώρα της πορείας.
Τώρα που το χρησημοποιώ και σαν πρόχειρη κουβέρτα πέφτει το μάτι πάνω στην ξεθωριασμένη ετικέτα που έγραφε ότι ήταν φτιαγμένο στο Τένεσσυ.

Θυμάμαι μια παλιά παροιμία από το Τένεσσυ! Ξες τι λέει???

" Με κορόιδεψες μια φορά? Ντροπή σου! Αλλά δεν θα με κοροιδέψεις
ποτέ ξανά! Μια φορά τα κατάφερες ".

Πολύ ωραία παροιμία για να την λες όταν κοιτάς τον πρόχειρο καθρέφτη που φτιάχνει το λιμνάζον νερό στο χαντάκι εκεί στην άκρη του δρόμου. Μια στάση έκαμα για να πιω λίγο νερό.

Υ.Γ: Να μην ξεχάσω να θυμηθώ κάποια παιδιά. Εκείνα δεν τα κατάφεραν! Με άλλα όνειρα ξεκίνησαν και.....και??? Κατάντησαν να γυρίσουν διπλωμένες σημαίες....

Ώρα να ξαναπαίξει το παλιό Aiwa walkman....Oι μπαταρίες έχουν ακόμα ενέργεια.

Δεν λέει μια τέτοια πορεία μέσα στη σκόνη και στη λάσπη χωρίς την μουσική που της αξίζει....Δεν είναι δυνατόν άλλωστε να αντέξεις τέτοια πορεία προς τη λίμνη μέσα στη σιωπή!

Johnny Cash - (Ghost) Riders In The Sky

An old cowpoke went ridin' out one dark and windy day,
Upon a ridge he rested as he went along his way
When all at once a mighty herd of red eyed cows he saw
Come rushin' through the ragged skies and up a cloudy draw.

Their brands were still on fire and their hooves were made of steel
Their horns were black and shiny and their hot breath you could feel
A bolt of fear went through him as they thundered through the sky
He saw the riders coming hard... and he heard their mournful cry

Yipie i oh Yipie i ay
Ghost riders in the sky.

Their face is gaunt their eyes were blurred their shirts all soaked
With sweat
They're ridin' hard to catch that herd but they 'aint caught 'em yet
'cause they've got to ride forever in the range up in the sky
On horses snorting fire as they ride hard hear them cry

The riders leaned on by him he heard one call his name
If you want to save your soul from hell a riding on our range
Then cow - boy change your ways today or with us you will ride
Tryin' to catch this devil herd... a - cross these endless
Skies.

Yipie i oh Yipie i ay
Ghost riders in the sky.
Ghost riders in the sky.
Ghost riders in the sky.

Και ψιτ?? Είπαμε....Την μουσική που αξίζει ακούμε, την καθαρή και όχι την πούστικια..

Αυτή που αντί για Ντο, Ρε, Μι και Φα έχει A, B, C και D!

Αυτή που χαρίζουν απλόχερα κάποιοι Riders in the sky μέσα σε φρεσκοπαρμένα καουμπόικα καπέλα απ' το Κλίβελαντ!

Και η πορεία συνεχίζεται.... 

-) Κοίτα εκεί πέρα...
Αυτό μου θυμίζει τότε που ήμουν στη βάρκα μου!
Αργότερα εκείνη τη νύχτα, θυμάμαι που ήμουν ξαπλωμένος κοιτώντας το στερέωμα, έχοντας το νερό στο κεφάλι μου...

-) Χμμμ..Κατ' αρχήν καλησπέρα! Σε ξέρω από κάπου και μου μιλάς τόσο ανοιχτά για σένα??

-) Δεν ήταν και πολύ διαφορετικό από το τοπίο που βλεπεις τώρα. Και σκέφτεσαι, "Γιατί το τοπίο αυτό κινήται?? αλλά... η βάρκα τότε ήταν ακίνητη??"
Anyway φιλε μου, άσε με να παραμιλώ! Μιλάω συνέχεια στην πορεία μου έχοντας την ελπίδα ότι κάποιος περαστικός θα με ακούσει και θα μου πει αυτό που θέλω να ακούσω! Και να που διασταυρώθηκα με σένα!!

-) Γεια και χαρά λοιπόν! Εγώ είμαι ο G!
Και επίσης για να έχουμε καλό ερώτημα. Από που είσαι και του λόγου σου???

-) -Κλίβλαντ! Κλίβλαντ!

-) Βρε άϊ στο διάολο και συ! Βαλτοί είστε όλοι σας?? Χαχαχαχαχαχα! Και ο Κουίλαρ που γνώρισα χτες από κάπου εκεί κοντά είναι!

-) Δεν ξέρω κανέναν Κουίλαρ. Βασικά δεν ξέρω κανέναν πια! Όλη μου η οικογένεια έμεινε πίσω στην λίμνη Έρι!

-) Παρντόν?? Επανέλαβε τι είπες??? Δεν το πιάσα καλα!! Είπες κάτι για την λίμνη Έρι???

-) Ναι! Εκεί μεγάλωσα! Το σπίτι μου είναι παρατημένο δίπλα στη λίμνη! Εκεί έκανα τα πάντα! Έμαθα να κολυμπώ, έμαθα να ψαρεύω πέστροφες και εκεί έκανα έρωτα πρώτη φορά με τα μάτια....

-) Και γιατί έφυγες???? Γιατί έκανες τέτοιο λάθος?? Ξέρεις ότι ο δικός μου προορισμός είναι η δικιά σου λίμνη???

-) Δεν έφυγα φίλε μου! Απλά έχασα την βάρκα μου και την ψάχνω παντού...Αυτό θέλω να ακούσω από σένα! Κάτι για την βάρκα μου!

-) Έχεις γονείς πίσω στο Έρι Lake?? Γυναίκα?? Οικογένεια??

-) Όχι! Τίποτα δεν έχω! Μόνο την βάρκα μου είχα και αυτήν ψαχνω τώρα... Θα μπορούσες να με συνοδεύσεις μακριά από δώ για να βρώ την βάρκα??

-) Όχιιιι! Δεν γίνεται! Εσύ θα με συνοδέψεις μέχρι την λίμνη σου! Δεν μπορω να γυρίσω πίσω... Και να σου πω και το άλλο, δεν ειδα καμιά βάρκα πουθενά στο διάβα μου!

-) Δεν πιστεύω να περιμένεις να σου πω ΟΚ και να σε ακολουθίσω!! Οκ??
Η βάρκα μου δεν είναι πια εκεί...Άρα ούτε κι εγω!!

-) Κι αν είναι και δεν την βλέπεις??? Γιατί έφυγες έτσι γρήγορα??? Έψαξες καλά???

-) Χμμμμ....Η αλήθεια είναι ότι τώρα που είναι χειμώνας η Έρι Lake είναι παγωμένη! Είχε και μια μια θύελλα δυνατή πριν μερικές μέρες και μετά έχασα τη βάρκα μου! Τρελλάθηκα και βγήκα στον δρόμο να την ψάχνω....χωρίς να κοιτάξω στα μέρη μου!

-) Τόσο πολύ μακριά ταξίδεψες στον δρόμο???

-) Μπα! Δεν περπατώ πολλές μέρες....

-) Σοβαράααααααα???? Είμαι τόσο κοντά στη λίμνη σου???

-) Δεν ξέρω...Δεν μπορώ να σου δώσω την ελπίδα, αφού δεν ξέρω πως θα γυρίσω πίσω!

-) Δεν πειράζει! Μαζί θα πάρουμε τον δρόμο! Εσύ αυτόν της επιστροφής και εγώ αυτόν της προσμονής....

-) Όχι Μίστερ G! Μόνος σου ξεκίνησες, μόνος σου θα φτάσεις...
Εγώ θα πάω από άλλον δρόμο! Αν το φέρει η μοίρα μας κάποια στιγμή θα συναντηθούμε στα παράλια της λίμνης για να σε πάω μια βόλτα με την βάρκα μου...!

-) Θα μπορεί να μας αντέξει και τους δύο???

-) Ναι θα μας αντέξει...Λοιπόν προχωράω εγώ! Ααααα! Να σε ρωτήσω κάτι ακόμα G??

-) Παρακαλώ!

-) Μήπως έχεις ταμπάκο?? 'Εχω χαρμανιάσει....

-) Όχι δεν έχω!

-) Κρίμα! Αν είχες θα μπορούσα να σου πω τον πιο σύντομο δρόμο για την λίμνη Έρι!!

-) Τιιιι???? Μου είπες ψέμματα ότι δεν ξέρεις να γυρίσεις πίσω??? Να πας να γαμηθείς!!!

-)Ναι! Σου είπα ψέμματα! Και αυτό το έκανα γιατί έχασα κι εγώ τον εαυτό μου, όπως εσύ! Εσύ ψάχνεις τη λίμνη, εγώ την βάρκα για εξιλέωση....Ποιά είναι η διαφορά μας??? Μόνο έτσι θα ξανακερδίσουμε την αλήθεια μας!

-) Ναι! Γαμώτο έχεις δίκιο! Σου εύχομαι να βρεις την βάρκα σου για να πάμε βόλτα στην λίμνη Έρι!

-) Έισαι σίγουρος ότι βρήκες την σιγουριά σου για να το πιστέψεις αυτό που είπες??

-) Ναι! Είμαι! Έτσι ΣΤΕΓΝΑ στο λέω...Είμαι!!

-) Ωραία λοιπόν! Καλή Αντάμωση!!

-) Να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο???

-) Ότι θες G...Ρώτα με ότι θες!!

-) Αλήθεια! Εσένα πως σε λένε???

-) Χαχαχα! Εγώ είμαι κάποιος DEAD MAN, ή αλλιώς μπορείς να με λες Γουίλιαμ Μπλέικ.

-) Καλή αντάμωση στην λίμνη λοιπόν, Γουίλιαμ Μπλέικ.....

-) Mπορείς να με βοηθήσεις να βρω κάτι από εδώ τριγύρω για να σκεπαστώ?? Κάνει λίγο παγωνιά μωρέ και τα ρούχα μου δεν είναι χειμωνιάτικα.

-) Μπα...Δεν βρίσκω κάτι να σου δώσω, είναι νύχτα και δεν βλέπω έξω απ' τον δρόμο....Μονάχα κάκτοι βολοδέρνουν κάπου εδώ κοντά...Είναι σκληρά τα φύλλα τους, κάπως μπορούν να βοηθήσουν στο κρύο...Να σου βρω μερικά??

-) Είναι αυτοί οι κάκτοι με τ' αγκάθια???

-) Ναι, αυτοί είναι, δεν έχει μόνο στο Τέξας, έχει και εδώ στα σύνορα του Οχάιο! Θα ματώσεις λίγο τα χέρια σου μέχρι να βγάλεις τα κεντιά αλλά στο τέλος θα ζεσταθείς.

-) Οκ! Αφού δεν υπάρχει κάτι άλλο θα αρκεστώ σε αυτούς τους κάκτους...Αλλά ξες κάτι?? Προτιμώ να κοιμηθώ με τα κεντιά στα φύλλα!

-) Πας καλά ρε μαλάκα?? Μαζόχας είσαι?? Θα μπορέσεις να κοιμηθείς με τα αγκάθια να σε τρυπάνε??

-) Μα ο πόνος θα με κρατά ζεστό...Χμμμμμ..... Άστο καλύτερα.
Έχεις δίκιο, μακριά από τους κάκτους, δεν αξίζει αυτός ο πόνος, θα πάει χαμμένη η ώρα του ύπνου και έχουμε πολύ δρόμο ακόμα...!!
Ρε συ?? μπορείς να με μάθεις να μην κρυώνω??

-) Να σε μάθω να μην κρυώνεις??

-) Ναι! Εσύ δεν κρυώνεις??

-) Μπα! Έχω μάθει στα κρύα.

-) Και πως έμαθες στα κρύα?? Ποιος σου δίδαξε να μην ξεπαγιάζεις??

-) Μα δεν θυμάσαι ρε?? Σε ντουβάρι μιλάω? Εσύ ρε μου έμαθες να μην νιώθω παγωνιά! Ξέχασες??

-) Εγώ??? Μαααα πως?? Πως είναι δυνατόν να σου έμαθα εγώ να μην κρυώνεις και να κρυώνω εγώ???

-) Έιδες??? Έιδες πόσο εύκολο είναι να ξεχάσεις τον εαυτό σου???

-) Μπορείς να μου θυμίσεις λίγο τον εαυτό μου??? Μπρρρρ! Κρυώνω....

-) Καλά, θα κάνω μια και μόνη προσπάθεια! Σκάλισε να βρεις το κόλπο με την άμμο που μου έμαθες τότες στις όχθες του Τίγρη...απλά ξάπλωσε και γίνε ένα με το χώμα..Πάρε τη θερμοκρασία του....κάποια στιγμή θα το νιώσεις να είναι η κουβέρτα σου...έτσι κοιμούνται στην έρημο...

-) Τόσο απλό είναι???

-) Χμμμ...Είναι απλό να γίνεις ένα με το χώμα??

-) Όχι δεν είναι! Ακόμα και αυτό θέλει προσπάθεια!

-) Είδες λοιπόν??? Ότι ξαναβρίσκεις σιγά σιγά τον εαυτό σου???

-) Οκ!!! Πάμε να κοιμηθούμε εαυτουλάκο μου! έχουμε μεγάλη πορεία ακόμα....Πρέπει να είμαστε ξεκούραστοι και με διαύγεια....

-) Πάμε...


-) Κάτι τελευταίο να ρωτήσω πριν κοιμηθούμε. Είναι μακριά το Κλιβελαντ??? Όλο περπατάμε σε αυτή την ευθεία μέρα νύχτα και νιώθω σαν να μικραίνει η απόσταση. Είναι κάπου εκεί! 

-) Αφού είναι κάπου εκεί κάνε αυτό που πρέπει....Σκάσε και Περπάτα......

Kαμιά φορά κάθεσαι κάτω από τον έναστρο ουρανό και βάζεις τον εαυτό σου σε μια διαδικασία αναζήτησης απαντήσεων...

Από που προέρχεται άραγες αυτή η διαδικασια για την αναζητηση?

Αυτή η αναζήτηση...νιώθω πως είναι η ανάγκη να λύσουμε κάποια μυστήρια. Μυστήρια υπάρχουν και στις πιο απλές ερωτήσεις όταν δεν μπορούν να απαντηθούν.

Π.χ: Πόσοι άραγε μπορούν να απαντήσουν στην ερώτηση: Γιατί ονειρευόμαστε?

Ίσως θα ήταν καλύτερα να μην κοιτάζουμε καν μπρόστα μας. Να μην αγωνιζόμαστε, να μην επιθυμούμε και απλά να ονειρευόμαστε......
Μαλακίες ή αλλιώς, παπάρια μάντολες...

Αυτό δεν είναι η ανθρώπινη φύση. Δεν είναι η ανθρώπινη καρδιά. Δεν είναι αυτός ο λόγος που είμαστε παντού εδώ τριγύρω .

Παρόλα αυτά, αγωνιζόμαστε να κάνουμε τη διαφορά, ν' αλλάξουμε τον ατομικό μας κόσμο, να ονειρευτούμε την ελπίδα.
Έτσι απλά λοιπόν δίνουμε τον πρώτο ρόλο στην μάχη του ονείρου με την πραγματικοτητα....
Τότε είναι που τα μπλέκεις όλα και δεν ξες που σκατά να πατήσεις!

Δεν υπάρχει ισορροπία μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Όποιος πιστεύει ότι έχει βρει την χρυσή τομή το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να κόψει τα χάπια....

Εν τω μεταξύ ξες ποιά είναι η πλάκα?? Η πραγματικότητα δεν έχει στήριγμα σε κανένα όνειρο, μόνο σε δεδομένα....Αντίθετα τα όνειρα δεν θα μπορούσαν να υπήρχαν αν δεν υπήρχε η πραγματικότητα με τα δεδομένα της...Κουφό ε??? Αληθινό δε!

Υπάρχει και κάτι ακόμα: Μια τυχαία κουβέντα μπορεί να σταθεί ικανή να δέσει το όνειρο με την πραγματικότητα...Αυτή η κουβέντα μπορεί να είναι ακόμα και μια........"ΜΑΛΑΚΙΑ"! Χαχαχαχαχαχα!!

Χωρίς να ξέρουμε ποτέ στα σίγουρα ποιον θα συναντήσουμε στον δρόμο μας, είναι ικανή αυτή και μόνη η κουβέντα να μας πείσει ότι αυτόν που θα συναντήσουμε τον έχουμε ξανασυναντήσει στο παρελθόν. Όχι αναγκαστήκα στο πραγματικό παρελθόν, αλλά σε αυτό του ονείρου....Αν το πιστέψεις αυτό τότε έχεις ανακαλύψει ότι υπάρχει η τέλεια "Χημεία"!

Είδες πως δένει τώρα η μάχη του πραγματικού με το όνειρο???

Ποιος ανάμεσα σε όλους τους ξένους άραγες θα κρατήσει το χέρι μας?? Θα αγγίξει την καρδιά μας?? Και θα μοιραστεί μαζί μας τον πόνο της προσπάθειας??
Μεγάλη υπόθεση αυτός ο πόνος της προσπάθειας!!

Τόσος πολύς αγώνας είναι ο αγώνας του κάθενος μας για ένα νόημα, για ένα σκοπό. Και στο τέλος?? Απλά τον βρίσκουμε μέσα στον άλλο.

Αυτή ειναι η πραγματικότητα: Η απλή ανθρώπινη ανάγκη να βρει το όμοιό της. Να συνδεθεί. Και να ξέρουμε βαθιά μέσα στην καρδιά μας ότι δεν είμαστε μόνοι.

Και τελικά ξες ποιά είναι η απάντηση του " Γιατί ονειρευόμαστε??"

Γιατί απλά σε κάθε πραγματικότητα υπάρχουν......κενά ασφαλείας.....

Το κοντινό μου Κλίβελαντ απλά αναζητά να καλύψει αυτά τα κενά ασφαλείας.......

Ή μήπως τα έχει καλύψει και θα τα βρει ξανά μπροστά του μέσα σε μια ολική επαναφορά στο πριν???

Οι πιο αυθόρμητες σκέψεις πολλές φορές μπορεί να είναι το ίδιο σημαντικές με αυτές που προέρχονται ύστερα από βαθύ συλλογισμό,
ειδικά όταν αυτές παραθέτονται κάτω από το πρίσμα μιας διαφορετικής οπτικής γωνίας.

Και ξέρετε βρε το Γιατί???

Γιατί είμαστε όλοι κατά βάθος, το σύνολο των φόβων μας. Για να αποδεχθούμε τη μοίρα μας, πρέπει αναπόφευκτα να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους φόβους και να τους νικήσουμε. Είτε προέρχονται από γνωστή πηγή, είτε από το άγνωστο.

Έχω καταλάβει οτι τελικά για όλα υπάρχει μια εποχή και η κατάλληλη ώρα για κάθε σκοπό.

Θυμάμαι στα σχολειά μας μάθαιναν πως η Γη περιστρέφεται με 1.600 χιλιόμετρα την ώρα καθώς προσπαθούμε απελπισμένα να μην πέσουμε από αυτή.

Μοιάζει ακριβώς όπως τα πρώτα ίχνη του χειμώνα, που σηματοδοτούν μια μεγάλη μετανάστευση, όπως αυτή των χελιδονιών ή των γερανών!.

Μήπως ο κύβος ερρίφθη από την αρχή? Ή είναι στα χέρια μας να αλλάξουμε τον ρου της μοίρας μας?

Και αυτό το ρωτώ γιατί από όλες τις ικανότητές μας η ελεύθερη βούληση είναι αυτή που μας κάνει πραγματικά μοναδικούς.

Με αυτή έχουμε μια μικρή αλλά σημαντική πιθανότητα να αρνηθούμε το πεπρωμένο, και μόνο με αυτή μπορούμε να ξαναβρούμε τον δρόμο για να γίνουμε άνθρωποι.

Όταν αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε, οι δυνατότητές μας είναι απεριόριστες ώστε να ξαναγίνουμε άνθρωποι...
Το μέλλον είναι υποσχόμενο, το παρόν γεμάτο προσδοκίες.
Κι όταν αρνούμαστε το ένστικτό μας και καταπιέζουμε τις παρορμήσεις μας τότες....ξεκινά η αβεβαιότητα.

Ο δρόμος για το κοντινό μου Κλίβελαντ είναι ένας δρόμος προς το βέβαιο! Μπορεί ώρες ώρες να μοιάζει με πίστα της Φόρμουλας 1, όπως αυτήν της Ίμολας, εκεί όπου ο Σένα στούκαρε πάνω στην στροφή Ταμπουρέλο.

Εκεί τελικά είναι η μαγκιά! Να προσέχεις πως θα πάρεις την στρόφη ώστε να μην σε πετάξει όξω ο δρόμος....

Άμα σε πετάξει???
Πολύ απλά, δεν περιμένεις καμιά 3η Μεραρχία να έρθει να σε μαζέψει....
Μαζεύεσαι και συνεχίζεις προν την τεράστια ευθεία!

ΚΑΛΟΜΕΣΗΜΕΡΟ ΜΑΣ!

Ο δρόμος του LEON τερματίστηκε εδώ μέσα ακριβώς όπως του άξιζε! Με ένα ΜΠΑΜ!

Καυχήθηκε πολύ και πήρε την πληρωμένη απάντηση που έπρεπε να πάρει.

Παρά το καύχημά του όμως...είναι η θλιβερή μοίρα του ανθρώπου να μη μπορεί να διαλέξει το θρίαμβό του.

Μπορεί μόνο να επιλέξει πως θα σταθεί όταν τον καλέσει η μοίρα. Ελπίζοντας ότι θα έχει το θάρρος να απαντήσει.

Αυτή η δύναμη, δεν είναι συναισθηματική. Όπως και η ίδια η Γη... που γνωρίζει μόνο τις απτές αποδείξεις της μάχης της Ζωής με το Θάνατο.

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εύχεσαι και να πιστεύεις ότι όταν θα έχεις υπηρετήσει τις ανάγκες της πιστά, θα έχει απομείνει κάποιο ίχνος...της ζωής που κάποτε ζούσες.

Όταν έρχεται μια αλλαγή, κάποια είδη έχουν την παρόρμηση να αποδημήσουν. Το αποκαλούν "Σούκεν-Ούρχα".

Η έλξη της ψυχής από κάποιο απομακρυσμένο μέρος ακολουθώντας μια μυρωδιά στον αέρα ή ένα αστέρι στον ουρανό μοιαζει με ένα μήνυμα μέσα σε ένα μπουκάλι αφημένο στην μέση του ωκεανού.

Το παμπάλαιο μήνυμα έρχεται καλώντας τους ομοίους να πετάξουν και να συγκεντρωθούν.

Μόνο τότε μπορούν να ελπίζουν ότι θα επιζήσουν στην κρύα εποχή που επακολουθεί.

Η εξέλιξη είναι μια ελαττωματική και συχνά βίαιη διαδικασία. Η ηθική χάνει το νόημά της. Το ερώτημα μεταξύ καλού και κακού περιορίζεται σε μία απλή επιλογή.

Aγαπάς ή μισείς.......Επιβιώνεις...ή αφανίζεσαι.

Ο δρόμος για το κοντινό μου Κλίβελαντ δεν ξεκίνησε τώρα! Απλά τώρα μπαίνει στην μεγάλη ευθεία! Η ασφαλτος καιει, τα παπουτσια σκιζονται, οι πατούσες μπορεί να ματώσουν. Ε και λοιπόν?? Δεν αξίζει ??

Σ' αυτόν τον δρόμο δεν έχει ωτοστόπ, εχει μόνο έναν σκοπό......την άκρη της Λίμνης...

Καλη μας συνεχεια.....

Nα πνιξετε τον πετεινο
να μην ξαναλαλησει,
γιατι την βλεπω ονειρο
κι αυτος θα με ξυπνησει.

Να τον εστραγγαλισετε
οσο κι αν νιωσει πονο,
καντε τον οτι θελετε
μην με ξυπνησει μονο.

Ειμαι με την Αγαπη μου
αποψε στ' ονειρο μου,
και δεν φοβαμαι τιποτα
μονο τον πετεινο μου.

Τη σκεφτομαι στη θαλασσα
στα βοτσαλα απ' εξω,
το λαλημα του πετεινου
Θεε μου πως θα τ'αντεξω??

Να πνιξετε τον πετεινο
χαλαστρα μη μου κανει,
θελω να δω στο ονειρο
τη μοναξια να χανει.

Κι αν με βλεπε η Αγαπη μου
και εκεινη στ' ονειρο της,
τρεχτε για να πνιξετε
κι αυτης τον πετεινο της.

Δεν με φοβιζει η συννεφια
ουτ' η ψιλη βροχουλα,
γιατι καρδουλα μου γλυκια
σου τα 'χω δωσει ουλα.

Σου δωσα ολα τα καλα
μα σου δωκα και πονο,
ομως μετανιωσα πολυ,
αυτο σου λεω μονο....

Θυμαμαι πως, σαν το μωρο
στα ποδια σου ειχα κλαψει,
το δακρυ μου στη φουστα σου
με πονο ειχα γραψει.

Το νιωθω πως σε πικρανα
με τ'ασχημα μου χουγια,
αυτα ομως τα επνιξα
με δυο νερο-κουμπουρια.

Μα ακου τωρα και αυτα
που βγαινουν απο μεσα,
ειναι λογακια αληθινα
με σφριγος και με μπεσα:

Αν ημουν Αγγελος εγω
μονο καλα θα ειχα,
μα θα'μουν τοσο βαρετος
σαν ανοστη μαστιχα.

Μου επιτρεπεις να το πω??
εκεινο το στιχακι??
που ειναι το τραγουδι μας
ντυμενο με μερακι??

Ξερεις καλα πιο ειν'αυτο
μαζι το τραγουδαμε,
τις πικρες και τα βασανα
μ'αυτο πολυ γλενταμε!!!

Ειναι το ασμα το καλο
που βρισκεται στο δισκο,
σ' αυτον που σου φτιαξα να δεις
απ' της ψυχης τον μισχο.

Το ξερω θα ρθει η στιγμη
που αυτο θα λεμε παλι,
κι αυτοι που τωρα 'δω γελουν,
θα ζουν σε μαυρο χαλι!

Ειναι αυτοι που χαιρονται
σαν κλαινε τα "αγορακια",
και στελνουνε μηνυματα,
πικροχολα γελακια.

Δεν χαμπαριαζουμε ποτε
σ'αυτα που θε να κανουν,
γιατ' ειναι πια τοσο μικροι
και παντοτε θα χανουν..

Κλεινοντας ακου και αυτο
που μου ρχεται, ψυχουλα,
εδω θα ειμαι παντοτε
για να με λες.....φωνουλα......