Πρώτη φορά κάνω εισαγωγή σε νοσοκομείο. Ένα από τα αρκετά "πρώτα" που έκανα στο στρατό. Βέβαια μέχρι να με βάλουν εδώ, είδα κι έπαθα...

Διότι η διαφορά των στρατιωτικών νοσοκομείων σε σχέση με τα κλασικά νοσοκομεία, είναι πως εδώ ...δεν σε πιστεύουνε. Τι κι αν πονάς; Επίτηδες το κάνεις για να γλιτώσεις σκοπιές και αγγαρείες. Αν η ασθένειά σου δεν αποδεικνύεται από μια κλασική ακτινογραφία, την έβαψες μαχίμι μου.

Την πρώτη φορά που ήρθα, με πόνους στη μέση, με εξέτασε ένας αγενέστατος γιατρός. Ειρωνία, πριν καν ανοίξω το στόμα μου. Η ακτινογραφία δεν έδειξε τίποτα. Θα έπρεπε να κάνουμε μαγνητική, αλλά δεν υπήρχε τομογράφος στην πόλη (και καλά). Απλά λοιπόν μου έδωσε μια φαρμακευτική αγωγή και για 7 μέρες βγήκα ελεύθερος ασκήσεων. Πως όμως να γίνω καλά όταν ενώ στην οσφυαλγία συνίσταται ξεκούραση, στη μονάδα δεν ξαπλώνεις πάνω από 5 ώρες τη μέρα και είσαι στο πόδι όλη την υπόλοιπη; Έτσι μετά από κάποιες μέρες ξαναήρθα, μια και οι πόνοι δεν υποχωρούσαν.

Χαμπάρι ο ίδιος γιατρός. "Δε δίνουμε αναρρωτική", έλεγε. "Φύγε, πήγαινε στη μονάδα σου". Τι κι αν επέμενα οτι πόναγα, τι κι αν ζήταγα να μου κάνει μαγνητική που θα έδειχνε το πρόβλημα, τι κι αν του έλεγα πως δεν είναι λογικό να λέω ψέματα 1 μήνα πριν απολυθώ κι ενώ το προηγούμενο διάστημα δεν είχα πάρει ούτε μια μέρα αναρρωτική. Χαμπάρι ο τύπος. Ούτε φάρμακα μου έδινε, ούτε θεραπευτική αγωγή! "Φύγε!" φώναζε.

Ε δεν ήθελα και πολύ. "Λοιπόν ή θα μου κάνεις μαγνητική για να δούμε τι έχω, γιατί ΠΟΝΑΩ ή θα τα βρούμε αλλιώς, μετά. Μπήκα στο στρατό μια χαρά και δε δέχομαι να βγω με κουσούρι. Στείλε με για μαγνητική και δε θέλω καμιά αναρρωτική. Να γίνω καλά θέλω."

"Πάμε τώρα στο Διευθυντή να τιμωρηθείς!" λέει ο τύπος. Και ξεκινάμε για το γραφείο του διευθυντή του νοσοκομείου. Μπαίνει πρώτα ο γιατρός, έξαλλος. Έκπληκτος τον ακούω να λέει οτι τον εκβιάζω και απειλώ τη ζωή του προκειμένου να μου δώσει αναρρωτική! Και πως αν δεν τιμωρηθώ από το διευθυντή, θα με αναφέρει ο ίδιος στην διοικητή μου για να φάω φυλακή!

Όταν ήρθε η σειρά μου να μιλήσω στο διευθυντή, τα είπα όλα όπως συνέβησαν. Ο διευθυντής με άκουγε προσεκτικά και μου ζήτησε να ξαναέρθω σε 2 μέρες για επανεξέταση, ενώ με έβγαλε ως τότε και ελεύθερο υπηρεσίας.

Ξαναήρθα λοιπόν μετά από 2 μέρες, με εξετάζει άλλος γιατρός, ο οποίος βλέποντας την αρχική ακτινογραφία λέει "Μα εδώ έχεις δισκοκήλη!". Τι να πεις και τι να καταγγειλεις για τον πρώτο γιατρό τώρα; Πόσες φορές να φωνάξεις στα μούτρα του πόσο άχρηστος είναι και πόσο επικίνδυνος;

Anyway... Αυτή την ώρα γράφω από το κρεβάτι του νοσοκομείου. Το νοσοκομείο χτίσθηκε το 1934 και ο θάλαμος σίγουρα είναι ολόιδιος με τότε. Το μόνο που δεν υπήρχε τότε είναι το laptop μου :)

Ώρες ώρες δεν έχει διαφορά το φανταριλίκι από τον εγκλεισμό σε φυλακή, κι ας ακούγεται λίγο τραβηγμένο. Ίσα-ίσα στη φυλακή ξέρεις πως βρίσκεσαι επειδή έκανες κάτι λάθος. Και ούτε σκοπιές κάνεις, ούτε είσαι και υποχρεωμένος να κάνεις το γραφέα, το λατζέρη και τον τουαλετοκαθαριστή ταυτόχρονα.

Εδώ κάνεις όλα τα παραπάνω, χωρίς να έχεις φταίξει πουθενά.

Ή μάλλον έχεις φταίξει.

Δε βρήκες βύσμα, εν έδωσες κ...λο, δεν είπες το ποίημα. Δεν τους έδωσες τη χαρά να γίνεις - για λίγο - ένα μ' αυτούς. Και όλ' αυτά στα λένε πλέον χύμα οι διοικητές και τα στελέχη: "γιατί δεν έβαλες κι εσύ ένα βύσμα;"

Και μην μου πει κανείς για εθνικό φρόνημα, σημαίες και τουρκική απειλή, γιατί θα γράψω για τα 12χρονα που κατάφεραν και μπήκαν ανενόχλητα στο στρατόπεδο... για να πιάσουν τη μπάλα τους. Και συνέχισαν να παίζουν μέσα. Μέρα μεσημέρι.

ΥΓ. Γεια σου ρε Ζαρκαδούλα με τους στίχους σου "δε χωράει η ψυχή, σε καμιά φυλακή"

Πάντα ο admin βλέπει σελίδες στις οποίες δεν έχουν πρόσβαση τα μέλη.

Πάνω βλέπετε μία απ' αυτές, που δείχνει τα pageviews (εμφανίσεις σελίδων) του MusicHeaven από την π.Μ. εποχή μέχρι και σήμερα, μαζί με κάποια πρόβλεψη για φέτος. Οι χρονιές με το αστεράκι είναι τα π.Μ. χρόνια (προ-MusicHeavenικά).

Το εντυπωσιακό είναι πως τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια σταθερή ετήσια αύξηση κατά ...μόλις 50% :)

Άλλη μία φορά μόνο πέρασα τόσο καλά σε έξοδο. Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν αλλάξαμε χρόνο έξω, παρανόμως. Στη Ρόδο. Και μετά δεν μπήκαμε από την πόρτα. Αφού είχαμε αργήσει 4 ώρες να γυρίσουμε. Τότε που για 20 λεπτά γλιτώσαμε τις 5 μέρες φυλακή με τον sotkouv.

Εχθές ήταν η δεύτερη καλύτερη έξοδος. Θεσσαλονίκη. Καφές στην Αριστοτέλους, φαγητό στην Καλαμαριά, καφές στο Shark, βόλτα σε όλο το κέντρο με τον Rapsodo, ποτάκι το βράδυ στο Κοράλι, Metallica, Sisters of Mercy και Bon Jovi δυνατά στην επιστροφή για να μη μας πάρει ο ύπνος. Αφιξη στη λαρισαία πύλη στις 6.30.

51 και σήμερα.

Σε ένα μήνα και κάτι θα ξεκινήσει η ψηφοφορία για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού του MusicHeaven. Αυτό τον καιρό δουλεύω πάνω στη σελίδα από την οποία θα ψηφίζουμε τα 5 καλύτερα κομμάτια.

Αριστερά έχω τοποθετήσει το MP3 Player και δεξιά είναι τα 5 list boxes. Επειδή τα τραγούδια θα είναι πάρα πολλά, θεώρησα καλύτερο η playlist του player να μην είναι μία μονοκόμματη, αλλά να υπάρχουν πολλές μικρότερες, μία για κάθε είδος. Η επιλογή του είδους γίνεται από μια λίστα πάνω από το MP3 Player.

Ως τώρα οι συμμετοχές είναι 55, ενώ προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε το "ναι" από γνωστούς καλλιτέχνες, ώστε να είναι στην κριτική επιτροπή.

Όσον αφορά τα είδη μουσικής, ως τώρα έχουμε 9 έντεχνα, 5 ποπ ροκ, 6 ποπ, 3 χιπ χοπ, 3 λαϊκά, 5 ορχηστρικά, 2 παιδικά και συνδυασμούς των παραπάνω.

Σε προηγούμενο post είχα υποσχεθεί να δώσω λεπτομέρειες για το πως έκλεισα εισιτήρια για τη συναυλία των Bon Jovi στη Βαρκελώνη (1η Ιουνίου).

Εισιτήρια Συναυλίας
Έψαξα πολύ μέσω Google. Αρχικά έπεφτα σε sites όπως στο Worlticketshop, που είχαν τα εισιτήρια πανάκριβα. 150 ευρώ το φθηνότερο. Και 30 ευρώ μεταφορικά. Τρελάθηκα, απογοητεύτηκα... Λίγο πριν τα παρατήσω όμως, έπεσα πάνω στο Tick Tack Ticket, όπου βρήκα εισιτήρια στο πέταλο (στο ύψος του corner) με 81 ευρώ. Το μόνο μειονέκτημα ήταν τα 40 ευρώ μεταφορικά μέσω UPS. Χρόνος παράδοσης (από Ισπανία παρακαλώ) μόλις 48 ώρες (!)

Εισιτήρια αεροπορικά
Φυσικά μέσω airtickets.gr. Βάζεις προορισμό και ημερομηνίες και σου εμφανίζει όλες τα δυνατά ...σχέδια πτήσεων. Είτε one-way, είτε μέσω Ζουαζιλάνδης. Καταπληκτικό site και άψογη εξυπηρέτηση. Τελικά κλείσαμε με Iberia, 130 ευρώ μετ' επιστροφής (!). Εδώ στη Ρόδο πήγαινα χειμωνιάτικα και πλήρωνα 150-160 ευρώ...

Εισιτήρια ξενοδοχείου
Έχω πάθει πλάκα με το Booking.com! Είναι ένα από τα πιο εύχρηστα, καλαίσθητα, πλήρη sites που έχω μπει ποτέ μου. Αναζήτηση ξενοδοχείων σε συγκεκριμένη περιοχή ή σημείο της πόλης, χάρτες, φωτογραφίες του ξενοδοχείου, με ελληνικά (!) κείμενα, όρους, παροχές, απίστευτες λεπτομέρειες για κάθε δωμάτιο/ξενοδοχείου, σχόλια και βαθμολογίες από πελάτες του ξενοδοχείου, αποστάσεις από τα μνημεία, τα αξιοθέατα της πόλης και το μετρό, και ότι άλλο (δε) μπορείτε να φανταστείτε. Τελικά η αναζήτηση μας οδήγησε να κλείσουμε δωμάτιο στο Confortel Auditori, ένα πανέμορφο ξενοδοχείο στα 900 μέτρα από τη Sagrada Familia.

Χρόνος για τα παραπάνω;
2 ωρίτσες αναζήτησης, στα Starbucks της Λάρισας.