Οι ψυχές δε μετράνε με τις μέρες .... με τα χρόνια...ούτε με τα λεπτά....

Οι ψυχές ματάκια μου μετράνε .... με τις στιγμές....

και μεις έχουμε πολλές....

Έχω δει ηλιοβασιλέματα που αμίλητος ανάσαινα το χρώμα...

Και δεν πίστευα ότι ένα ξημέρωμα θα είναι πιο όμορφο... ως που ξημέρωσες καρδούλα μου ...

... ας βρέχει.... οι μέρες μαζί σου είναι βήματα στον ήλιο...

Αν δεν αδειάσει το μυαλό,

πώς να γεμίσει η καρδιά

Αν δε με δεις όπως εγώ,

δε θα μας μείνουν και πολλά

Κι όσο με ζεις, τόσο σε ζω

κι ας μένω ξάγρυπνος, αλήθειες να μου λες

Κι όσο μπορείς, τόσο μπορώ

έτσι είμαι μάτια μου , μην έχεις ενοχές

Αν δεν αδειάσει το μυαλό

τι να σου κάνει η αγκαλιά

Ποτέ δεν είναι για καλό

όταν μιλάς ψιθυριστά

Παραπονιέσαι όταν ξυπνάς το πρωί ... κι όταν κολλάς με το αμάξι σου στο δρόμο...

Κι όταν συμβαίνουν πράγματα καθημερινά .... που δε σ΄ αρέσουν ....

Αφού ξέρεις... όταν έρθεις θα σε πάρω αγκαλιά και τίποτα δε θα σε φτάνει... να μη σ΄ αγγίζει τίποτα....

Σ' αγκαλιάζω....

...και είναι σαν να κυλάει πάνω μου μια σταγόνα μουσική.... μια μελωδία καινούρια και αλλιώτικη...

...λες και αγγίζω μια γλυκιά κουβέντα... λες και αγγίζω μια καλημέρα.....

...πέφτω και κοιμάμαι εκεί που σου αρέσει να ξαπλώνεις....να είναι ζεστά ...

... μήπως έρθεις κάποια νύχτα ξαφνικά... να μη κρυώσεις...