Είχε μια ησυχία που έφερνε φόβο...και κρύο που σε έκανε να κλαις...

Σκεφτηκα μια στιγμή πόσο μακριά ήσουν και σταμάτησα. Ξεκούμπωσα το παλτό και άνοιξα τα χέρια...

να περάσει το κρύο και να ξεπλύνει μυαλό...να γίνει κρύσταλλο το κορμί να καθαρίσει...

Μηπως σε νιώσω πιο κόντα....