Όταν η Ρωσία χρειάζεται την τιμή του πετρελαίου πανω από τα USD70 για να είναι βιώσιμη η οικονομια της μακροπρόθεσμα οι Αμερικάνοι γλεντανε τον Πούτιν ρίχνοντας το κοντα στα USD50 υποσχόμενοι στους Άραβες φρένο στις ανανεώσιμες πηγες ενέργειας...

Σε αυτες τις δυσκολες στιγμες δυστυχως οι Ρωσοι δεν εχουν ενα Βαρουφάκη οπως εμείς και αυτο τους κανει πιο ατυχους και απο μπαρμαν σε μπιτσόμπαρο της Φουκοσίμα...

Το ρουβλι εχασε προχθες περίπου το 10% της αξίας του και η κεντρική τραπεζα της Ρωσίας και για να το συγκρατήσει αυξησε τα επιτόκια 6,5 μοναδες! Ολα αυτα διότι για πρωτη φορα η Ρωσία παρέκαμψε το δολάριο στην αγοροπωλησία πετρελαίου στην συνεργασία της με την Κίνα...

Ετσι ειναι Βλαντιμίρ οταν δεν εχεις το μέγεθος της Ελληνικής οικονομίας η οποία οποτε το αποφασίσει μπορει να πηδήξει αγορές, ΔΝΤ, τράπεζες, funds κτλ... να μην κουνιέσαι στους Αμερικάνους...

Εμείς βεβαια εχουμε αλλα θεματα!

Για παραδειγμα...
Ο Ρωμανός αφου εκπαιδεύτηκε στον πετροπόλεμο με τα παιδιά του Αρσάκειου, που ειναι μεσοτοιχία με τον ταπεινό Μωραΐτη, καταλαβε οτι ηρθε η ωρα να δουλεψει και αυτος στη ζωή του...
Δεν το πηρε και πολυ καλα ειναι η αληθεια...

- Επανασταση συντροφοι! 
- Αυτη την εβδομαδα χλωμό man… εχει η ΔΑΠ εκδήλωση...
- Είστε πολύ μαλάκες!

Τα υπολοιπα γνωστα... ο Ρωμανός μπουκαρει σε μια τραπεζα στην Κοζανη! Οι παλιοί του συμμαθητες θεωρουν μπασκλάς την επιλογή της τοποθεσίας και τον διαγραφουν απο το facebook! Προσπαθώντας να ξεφυγει απο την αστυνομία ο ήρωάς μας ανακαλύπτει οτι υπαρχουν σημαντικες διαφορες απο τοτε που ετρεχε να ξεφύγει απο τους μπραβους του “Island”, με αποτελεσμα να πιασουν και αυτον και τους υπολοιπους Ντάλτον...

Στην κλούβα...
- Βρωμόμπατσοι σκυλιά του συστήματος θα σας καψουμε ολους!
- (σφαλιάρα)
- Κοιταξτε... αντιλαμβάνομαι τον εκνευρισμό σας αλλα τί κι αν ανταλλαξαμε και δύο γεμιστήρες, βρε αδερφε, δεν εγινε και τιποτα... νερο και αλάτι παιδια...
- (σφαλιάρα)
- Δεν καταλαβαινω την εκρηξή σας...

Μετα απο μερικες τετοιες συζητησεις ο Ρωμανός παρουσίασε, απο την επιχειρηματολογία των αστυνομικών, ζαλάδες, ταση για εμετο και μια υπερβολική διαθεση για μάθηση!

- Θελω να γινω διοικητής υπηρεσιών υγείας
- Τί ειναι αυτο?
- Οταν θα σε στελνει ο γιατρός για εξεταση ουρων συντροφε, εγω θα σου σφραγιζω το παραπεμπτικό φαντάσου και ετσι θα χτυπαω το συστημα καθημερινα απο τις 9 μεχρι τις 5 μεχρι την τελική νίκη μας!!!
- Εισαι μεγάλος!
- Αμ δεν ειμαι?

Με τουτα και με τα αλλα φτασαμε να το συζητάμε κιόλας...
- Θελω να σπουδασω...
- Και ο Αξαρλιάν ηθελε αλλα κατι τυποι σαν εσενα ειχαν αλλη αποψη...να κατσεις μεσα!
- Καλα... θα τα πουμε...

Αν ειχες αλλη αποψη απο το trend των ημερων οι απαντησεις που έπαιρνες είχαν εξαιρετικό ενδιαφερον...
- Εγω θα προτιμούσα να μείνει μεσα...
- Να παει στη σχολή...
- Μα εκλεβε τραπεζες!
- Να παει στη σχολή...
- Μα ειχε ενα αμαξι γεματο όπλα!
- Να παει στη σχολή...
- Μα πηρε και όμηρο!
- Να παει στη σχολή...
- Μα πυροβολούσε τους αστυνομικούς!
- Να παει στη σχολή!
- Μία χωριάτική, μία πατάτες, ενα κοντοσούβλι και δύο μπύρες!
- Να παει στη σχολή...

Από τον συνδυασμό των παραπανω απαντησεων προκύπτει προφανως μια υπερσυμπαντική δύναμη η οποία δικαιολογεί την επιθυμία ενος ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ να σπουδάσει ΔΙΟΙΚΗΣΗ ωστε να μπορει να ΕΡΓΑΣΤΕΙ σε μια ΕΤΑΙΡΙΑ του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ή ΙΔΙΩΤΙΚΗ η οποία πιθανοτατα θα λαμβανει ΚΟΙΝΟΤΙΚΑ χρήματα!

Τα μυαλά μας πελτές...

Όταν οι πέντε της φωτογραφίας ξεκινούσαν για μια συνέντευξη στην “Recently established company in Shanghai” δεν περίμεναν να πέσουν πάνω μας…(χωριστά ξεκίνησαν…δεν είναι οι Ζικ-Ζακ…μη δω στα σχόλια καμιά μαλακία…)

Έπεσαν λοιπόν στους Ελληναράδες που φωνάζουν στα meetings και στα τηλέφωνα. Που ξέρουν τα πάντα για τις επιπτώσεις της Φουκοσίμα (γιατί εμείς περάσαμε και ένα Τσερνομπίλ γαμωτηπουταναμου…) και που αρνούνται να μιλήσουν το πρωί για οποιοδήποτε θέμα αν δεν κάνουν καφέ, δεν απαντήσουν στα προσωπικά τους email και δεν αφήσουν και 5-6 σχόλια στο facebook. Οι ίδιοι Ελληναράδες όταν περιμένουν κατι δεν έχουν καμία υπομονη αλλά μπορούν να μιλάνε στο skype με τους φίλους τους για τα βυζιά της Παπαρίζου κανένα τεταρτάκι πριν στείλουν την επείγουσα πεοσφορά («προσφορά» ήθελα να γράψω και ειλικρινά δεν μπορω να βρω το λόγο που το έγραψα έτσι, αμέσως μετα την αναφορά μου στο στήθος της  Έλενας… ).

Πάντως δε μπορώ να μη σκεφτώ τώρα ότι και ο Παπαρίζος το παιδί του στη Σουηδία το μεγάλωσε, αλλά μας το έστειλε πίσω αετό και αστέρι… όχι σα τον Αντρέα που μας έστειλε τον Άβερελ…. ενιγουέι…

Στα δικά μας…

Η αλήθεια είναι ότι τον πρώτο καιρό δεν τα πήγαμε καλά … δεν φημίζομαι εγώ ούτε για την υπομονή μου, ούτε για τους τρόπους μου, ούτε για τη γεμάτη γεύση μου…

Και ενώ πιστεύαμε ότι το δύσκολο θα ήταν να διαχειριστούμε την αγορά, καταλάβαμε ότι η πραγματική δυσκολία θα ήταν να διαχειριστούμε τους ανθρώπους που προσλάβαμε για να διαχειριστούν την αγορά (αν γράψω άλλη μια φορά το «διαχειριστούμε» το word θα με μουντζώσει και θα με ρωτήσει αν είμαι δυσλεκτικός…)

Μετά τους πρώτους μήνες γίνανε λίγο πιο Έλληνες αυτοί και εμείς λίγο πιο Κινέζοι… στη δουλειά εννοώ… (το πουλί μας παραμένει ανεπηρέαστο… )

Έτσι εμείς αρχίσαμε να τηρούμε προθεσμίες και αυτοί να φωνάζουν από το γραφείο τους όταν θέλουν κατι αντί να παίρνουν στο εσωτερικό τηλέφωνο…

Επίσης εμείς αρχίσαμε να σηκώνουμε τα τηλέφωνα τα Σαββατοκύριακα και αυτοί να μη μας περιμένουν στο γραφείο πριν τις 9’30…

Τώρα δεν ξέρω αν μας συμφέρουν και πολύ αυτές οι αλλαγές αλλά ετσι ηρεμήσαμε τουλάχιστον….

Από τους σούπερ ήρωες της photo λοιπόν (που τους λέω Fab-5 και δε παρεξηγιόνται) μπορείς να ζητήσεις τα πάντα…

-         Πτυσσόμενα chop sticks

-         Θήκη για το blackberry

-         Moutai…

-         Τα τελευταία επεισόδια του CSI

-         Γυμνές φωτογραφίες της   Πρεζεράκου…

Ενώ ασχολούνται με αυτά…

- θα σου κλείσουν ραντεβου…

- θα σου βρουν καινούριο διαμέρισμα να μετακομίσεις …

- θα σου φέρουν το καλύτερο τσάι για να την παλέψεις με το jet lag

- θα σου εγκαταστήσουν ότι σπασμένο πρόγραμμα και παιχνίδι θέλεις για να γουσταρεις τα βροχερά ΣΚ…

Επίσης όταν τους είπα «μαζευτείτε να σας βγάλω μια φωτογραφία» κανένας δε ρώτησε γιατί! φάκτ! Μεγάλη δουλειά αυτή η νοοτροπία… Στην Ελλάδα μια φορά είπαμε σε μια γραμματέα να τη βγάλουμε μια φωτογραφία για μια παρουσίαση που θέλαμε να κάνουμε και βλαστημήσαμε την ώρα και τη στιγμή…

-         όχι σημερα…είμαι άβαφτη…

-         αυριο να με βγάλετε… αλλά νωρίς γιατί μετα χαλάει το μαλλί μου…

-         να με βγάλετε αλλά μη την ανεβάσετε στο site της εταιρίας…

-         να βγάλετε μερικές και να διαλέξω ΕΓΩ ποια θα βάλετε στη παρουσίαση…

-         καθιστή να με βγάλετε…

-         να σας φέρω εγω μία που εχω από όταν είχα πάει στον Πλούταρχο και είμαι κουκλάρα;

για να μη θυμηθώ και τι έγινε την ημερα που μας «επέτρεψε» να τη βγάλουμε φωτογραφία….

-         σε αυτή είμαι χοντρή…

-         σε αυτή γυαλίζω…

-         σε αυτή φαίνεται πολύ το βυζί μου…

Ε, Ασταδιάλα…

Στα καμάρια μας λοιπόν υποσχέθηκα ότι γυρίζοντας στην Ελλάδα θα τους γραψω ένα post για να τους ευχαριστήσω για την τεράστια προσπάθεια που εκαναν να στηθεί η εταιρία αλλά και η τελευταία έκθεση…(φοβερή η ιδέα μου αυτή, ώστε να τους ανταμείψω ηθικά και να μη ζητήσουν κανένα bonus και πάθω εγκεφαλικό….) το λόγο μου τον κράτησα λοιπόν…και λινκ τους έστειλα να δούνε τις φάτσες τους…(να εχει και ο Jorge views από την Κίνα…)

Μου ζήτησαν να το γράψω όλο στα Αγγλικά για να το διαβάσουν αλλά αρκέστηκαν στις διαβεβαιώσεις μου ότι θα πω τα καλύτερα…

… thank you all and see you in February…

Το ρητό «άτυχοι όσοι ζήσουν σε καιρούς με ιστορικό ενδιαφέρον» άλλοι την χρεώνουν στους Κινέζους και άλλοι σους Ιάπωνες. Λίγη σημασία έχει όμως! Κινέζοι και Ιάπωνες ξέρουν πολύ καλά τί σημαίνει «ιστορικό ενδιαφέρον»

Διότι ο αναγνώστης του μέλλοντος μπορεί να μη διαβάσει για το πως γεμίσαμε iphone, Cayenne και Dahon, αλλά θα διδαχτεί σίγουρα για θερμούς και ψυχρούς πολέμους (που έλεγε και ο Ραφαηλίδης), καταστροφές και μεγάλα εγκλήματα!

Για κάθε σταγόνα μελάνι που ξοδεύτηκε για τον Ελληνικό, Ευρωπαϊκό ή Ασιατικό πολιτισμό, δεκάδες τόμοι τυπώθηκαν για τους πολέμους των ίδιων. Γιατί το αίμα και ο φόβος μυρίζουν δεκάδες φορές πιο έντονα και προσελκύουν τους ανθρώπους τραβώντας τους κατευθείαν από το πρωτόγονο DNA τους!

Κάπως έτσι πρέπει να οσμίζεται ο πλανήτης την ανάσα της Ευρώπης και παρακολουθεί με λεπτομέρειες...

Εδω και μέρες λοιπόν γυρίζοντας την Κίνα βλέπω στα κινέζικα sites πρώτη μούρη τα καμάρια του ΠΑΜΕ και σε άλλες φωτογραφίες, τον Μπαρόζο με τον Γιωργάκη και μπροστά τον Σόιμπλε με το καροτσάκι του! Στα δείπνα (επίσημα και μη) σε ρωτάνε για το χρέος της μικρής σου χώρας, για το ποιος φταίει και για το αν θα μείνεις στο Ευρω!
Και τί να εξηγήσεις στον Κινέζο...ότι έφταιγες που δανειζόσουν; Οτι έφταιγαν που σου δάνειζαν; Ότι δανειζόσουν γιατί ήταν η εύκολη λύση; Ότι σου δάνειζαν για να μπορείς να αγοράζεις ότι πουλούσαν;

Αδιανόητες πρακτικές για  μυαλά που δεν μπορούν να καταλάβουν τη λογική της πολιτικής εξάρτησης μιας χώρας από μία άλλη (ευτυχώς)!

Διακρίνεις παρόλα αυτά μια ειλικρίνεια στον τρόπο που ρωτάνε. Οι Κινέζοι είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζουν με σεβασμό την Ελλάδα. Έχουν βέβαια πάντα στο μυαλό τους τον έρημό τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη και τους υπόλοιπους που αν ήξεραν που θα καταλήξουμε μια μέρα θα έκαναν παραγγελία "μία γύρα" σφηνάκια κώνειο για όλους...

Οι Κινέζοι είναι ίσως ο μοναδικός λαός στον κόσμο που δεν αποκαλεί την Ελλάδα «Greece» αλλά «Shilla» (Σίλα), Hellas δηλαδή! Η κινέζικη γλώσσα γλίτωσε μέχρι και από τη δική μας βλακεία που γράφαμε περήφανοι Greece ακόμα και στα διαβατήρια! Από κάτι τέτοια μικρά πράγματα κάθεσαι και σκέφτεσαι ότι ολα τα κομμάτια του παζλ της πολιτισμικής, πολιτικής και οικονομικής ηλιθιότητας έκαναν 20-30 χρόνια να μπουν στη θέση τους αλλά τώρα, δόξα το θεό, καθόμαστε και καμαρώνουμε!

Μερικές μέρες πριν ενας κινέζος γύρω στα 50 γύρισε και με ύφος 18 Κομφούκιων με καθησύχασε... «Μην ανησυχείς Νίκος... και η Κίνα βρέθηκε πολλές φορές σε θέση δύσκολη...όπως και με μας...ετσι και με σας, κάποιος την κατάλληλη στιγμή θα βρεθεί να κανει το σωστό!».

Τί να του απαντούσα; Ότι εμείς μόνο από το Μαρμαρωμένο Βασιλιά περιμένουμε πια; Να του πω ότι  οι έλληνες πάνω στην κάψα τους να κάνουμε ήρωες καταντήσανε να χειροκροτάνε τον Κουρουμπλή; Να του πω ότι εμείς δεν είμαστε ενα δισεκατομμύριο για να ξεπεταχτεί ενας Κάι- Σεκ (ή κανένας Jet Lee) έτσι στα ξεκούδουνα και από το πουθενά. Μια χούφτα άνθρωποι είμαστε και ξέρουμε ο ενας τί κάνει ο άλλος! Ξέρουμε ότι άνθρωπος να ξεπλύνει τη ξεφτίλα ΔΕΝ υπαρχει. Θα το πιούμε το ποτήρι μέχρι τέλους...

Ο δρόμος της φωτογραφίας είναι από την περιοχή Bohai στη Βόρεια Κίνα! Κοιτώντας τέτοιους δρόμους τόσο μακριά από το σπίτι σου λειτουργεί καμιά φορά όπως όταν κοιτάς τη φωτιά στο τζάκι...ο δρόμος αλλάζει χρώματα, τα φώτα δε μένουν ποτέ τα ίδια και το μυαλό βρίσκει το χώρο του...

Μια βραζιλιάνα (ας πούμε ότι είναι αυτή στη φώτο...θα εξυπηρετήσει στη συνέχεια...), πάσχει από ψυχαναγκαστικό οργασμό, μία πάθηση κατά την οποία ο ασθενής βρίσκεται σε σχεδόν συνεχή επιθυμία επίτευξης οργασμού ( Σαν να τη βλέπω μπροστά στον γκόμενο της... «Ακούς Ραούλ; Δεν είμαι ψωλαρπάχτρα όπως λες...ψυχαναγκαστική και ορμονοεξαρτώμενη  είμαι...») . Η Ana Catarina Bezerra Silvares, ετών 36 (την οποία τώρα όλοι ψάχνετε στο Facebook...) αισθάνεται βαριάς μορφής καταπίεση όταν δεν είναι εφικτό να αυνανιστεί , και μάλιστα στο παρελθόν χρειαζόταν να προβεί σε 40 αυνανισμούς σε μια μέρα ( 40 την ημέρα... θυμήθηκα την 5μερη τώρα...) . Αναγκάστηκε να προσφύγει στο δικαστήριο, για αυτόν ακριβώς τον λόγο, μιας και είχε δημιουργηθεί πρόβλημα στη λογιστική εταιρεία που εργάζεται (υπερβολές... τόσοι συνάδελφοι εδώ τον παίζουν όλη μέρα...δεν πήγαμε κανέναν στα δικαστήρια...).

Με απόφαση δικαστηρίου η βραζιλιάνα μπορεί να αυνανίζεται για 15 λεπτά κάθε 2 ώρες κατά τη διάρκεια της εργασίας της (δηλαδή αν την είχαμε εδώ θα σε κανένα meeting θα μας έλεγε...  «Μπορούμε να διακόψουμε για λίγο σας παρακαλώ; Είμαι απίστευτα υγρή...μούσκεμα σας λέω...»)

Ακολουθεί πλέον μία θεραπεία που την βοήθησε να μειώσει τον αριθμό αυτό σε 18 την ημέρα (αν βγάλουμε και τις 7-8 ωρες που θα κοιμάται τότε μένουν 16 ώρες για 18 οργασμούς!!! Κοπελιά να σου συστήσω το «σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα»  ). Την θεραπεία την ακολούθησε οικειοθελώς γιατί είχε διαπιστώσει και η ίδια ότι δεν ήταν και τόσο φυσιολογική αυτή της η ανάγκη (έκατσε και το σκέφτηκε φαίνεται... «μωρέ μήπως είναι υπερβολή που μαλακίστηκα 3 φορές μέχρι να γίνει το μπριάμ?») . Πλέον και νομικά κατοχυρωμένη είναι ελεύθερη να αυνανίζεται και κατά την διάρκεια της εργασίας της (αν ανοίξετε την πόρτα δηλαδή και να τη βρείτε με το ένα πόδι πάνω στο γραφείο τα παράπονά σας στην εισαγγελία του Σάο Πάολο...), ενώ μπορεί να παρακολουθεί και πορνογραφικό φωτογραφικό (Χρειάζεται δηλαδή άδεια για να βλέπεις τσόντες στο γραφείο? Τη γαμήσαμε ...)

Δεν μπορείς  βέβαια να μη σκεφτείς, πως αν έχει συμβιβαστεί ο επαγγελματικός της χώρος τόσο πολύ με αυτή την ιδιομορφία της, τότε η κατάσταση με τον γκόμενο της θα έχει ξεφύγει εντελώς! Αυτή η γυναίκα πρέπει να λέει φοβερές ατάκες!

Στο ραντεβού...

- Sorry αγάπη που άργησα... μαλακίστηκα 2-3 φορές μαζεμένες για να είμαστε οκ στο σινεμα...

Στο αμάξι....

-Βασίλη από που ξαπλώνει το κάθισμα να μαλακιστώ λίγο?

Φεύγοντας το πρωί βιαστικά για το γραφείο...

-Μωράκι είδες το δονητή μου?

Ενδιαφέρον θα έχουν και οι ατάκες κατά την διάρκεια των καβγάδων...

-Τί να σου πω αγόρι μου...είσαι μεγάλος μαλάκας...

-ΕΓΩ???

Και φυσικά θα έχει τις ανησυχίες της σα γυναίκα...

- Δε πιστεύω όταν λείπω να μπαίνεις σε τσοντοsite και να τον παίζεις μόνος σου...

Πόσες φορές αγαπητέ αναγνώστη ήσουν στην παραλία και θα ήθελες να είχες κάτι να διαβάσεις; Πόσες φορές δεν ένιωσες το ίδιο στο μετρό...στο λεωφορείο...στην τουαλέτα....

Κανένα πρόβλημα! Το παρόν blog φρόντισε να είναι κοντά σου ΚΑΙ σε αυτές τις καθημερινές και «προσωπικές» σου στιγμές!

Από αυτό το μήνα η εφημερίδα press4all θα φιλοξενεί την έντυπη μορφή αυτού του πολύπαθου blog (φωτο από το πρώτο άρθρο που κυκλοφορεί ήδη).

Προς το παρόν θα δημοσιευθούν posts που έχουν ήδη αναρτηθεί εδώ (όπως αυτό στη φώτο από το Dubai) και για το μέλλον ίσως θα πρέπει να χρησιμοποιώ λιγότερο λέξεις όπως «παπάρια», «πουτάνες» , «ξέκωλα» στα posts μου, όπως υποσχέθηκα, για ευνόητους λόγους!

Στην εφημερίδα βέβαια δεν μπορείτε να αφήνετε σχόλια αλλά θα μπορείτε να κρατήσετε το απόκομμα στη συλλογή σας, να κόψετε τη σελίδα και να τη βάλετε στο πάτωμα του κλουβιού για να κουτσουλάει το καναρίνι σας, να τυλίξετε τα ποτήρια όταν έχετε μετακόμιση ή ακόμα να τη βάλετε κάτω από τη σκάλα όταν βάφετε το ταβάνι...

Ευχαριστούμε την συντακτική ομάδα που μας διάβαζε και μας πρότεινε προς έκδοση, αλλά και τον αγαπητό εκδότη που συμφώνησε. Να σας διαβεβαιώσω τρισλατρεμένε ότι αν με πάρουν τηλέφωνο από την Ελευθεροτυπία θα τους το κλείσω στη μούρη!

Οι αεροπορικές εταιρίες πλέον, στα μεγάλα ταξίδια σου δίνουν τη δυνατότητα “real time” ενημέρωσης σε εκείνες τις μικρές τηλεοράσεις που έχεις μπροστά σου.

Ταξιδεύοντας πάνω από το Ισλαμαμπάντ μπορείς να μάθεις πόσα γκολ έβαλε η Άρσεναλ, πόσους γιους έχει ο Καντάφι μετά τον τελευταίο βομβαρδισμό αλλά και πως ο Μπερλουσκόνι έσωσε από την πορνεία μια ανήλικη δίνοντας της λεφτά για να την πηδήξει...

Αυτό το “real time” όμως για κάθε Έλληνα αυτή την περίοδο έχει άλλη ομορφιά... σκεφτείτε πόσο sic θα ήταν να μάθετε ότι αλλάξατε νόμισμα, κυβέρνηση ή πρωθυπουργό εν πτήση ! Ή ακόμα καλύτερα ότι χρεοκοπήσατε και όλο το Ευρωπαϊκό σύστημα γαμήθηκε επειδή το μισό σας σόι ήταν διορισμένο στη ΔΕΗ, το άλλο μισό περίμενε στον δερμάτινο καναπέ να διοριστεί και αυτά που βγάζετε δεν φτάνουν πια για να ταϊστούν τόσοι τεμπέληδες!

Αυτό βέβαια θα ήταν σημαντικό νέο και μάλλον θα το μαθαίνατε από τον πιλότο...

-          Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας. Αυτή τη στιγμή πετάμε πάνω από το Ντουμπρόβνικ στα 15.000 πόδια και θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι το Ελληνικό κράτος κήρυξε επίσημα χρεοκοπία! Μάσκες οξυγόνου θα πέσουν από την οροφή. Όσοι δεν είχατε βγάλει τα λεφτά σας στο εξωτερικό μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε!
Ως αποτέλεσμα της Ελληνικής χρεοκοπίας διεκόπη ο δανεισμός σε Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα.Σε ένδειξη διαμαρτυρίας οι παραπάνω χώρες αποχώρησαν από την ευρωζώνη, το ίδιο έπραξε και η Ελλάδα. Αυτόματα το Ευρω «διόρθωσε» έναντι του δολαρίου και τώρα ενα δολάριο κοστίζει 423 ευρω! Πέντε Γαλλικές τράπεζες ανακοίνωσαν και οι ίδιες χρεοκοπία καθώς διέθεταν ομόλογα της Ελλάδας αλλά και των υπολοίπων. Οι Ευρωπαίοι κατηγορουν τους Γερμανούς ότι χειρίστηκαν λάθος την Ελληνική κρίση οπότε οι Γερμανοί ανακοίνωσαν εκλογές. Ο Σαρκοζί για τον ίδιο λόγο αναμένεται να κάνει το ίδιο αύριο.  Εκλογές επίσης ανακοίνωσαν και οι Ισπανοι ενώ το Ισραήλ επιστρέφει στα σύνορα του 1967!
Όλες οι συναλλαγές σε ευρώ διεκόπησαν ενώ η Πορτογαλία θα διαθέσει το παλιό της Εσκούδο στις τράπεζες μέχρι τη Δευτέρα.
Όλες οι Ευρωπαϊκές συμφωνίες και συνθήκες παύουν να ισχύουν συμπεριλαμβανομένης και της συνθήκης Σένγκεν. Καθώς αυτό σημαίνει στην ουσία πως δεν υπάρχει πλέον Ευρωπαϊκή Ένωση, όσοι έχετε διαβατήρια εκείνης της «πάλαι ποτέ» χαρούμενης παρέας παρακαλείστε να μείνετε στο αεροσκάφος μετά την προσγείωση για περαιτέρω συνεννόηση με τις αρχές.

Μέσα σε όλο αυτό σίγουρα θα βρισκόταν κάποιος Ελληνάρας να σηκωθεί όρθιος και να πει απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους  συνεπιβάτες του, δείχνοντας τον Καλλικράτη του...

-          Ευρώ ε; ΝΑ!

Ευτυχώς δεν την έζησα αυτή την ξεφτίλα σε αυτό το ταξίδι και με το  ευρώ μου, μουλιάζω εδω και 15 μέρες στη Shanghai με βροχή μέρα – νύχτα (foto)!!!

Δείτε τώρα πως είναι τα μοντέρνα κινέζικα βασανιστήρια...

Πέρυσι οι Νορβηγοί που μοιράζουν τα νόμπελ αποφάσισαν να δώσουν το Νόμπελ ειρήνης σε ένα κινέζο ακτιβιστή / αντικαθεστωτικό ο οποίος έμπαινε στο μάτι της κυβέρνησης από την εποχή της Τιενανμέν!

Οι κινέζοι τους προειδοποίησαν:

-          Μη του το δώσετε...

-          Γιατί θα μας κόψετε το ρύζι; Χα!

-          Μη του το δώσετε λεμεεεεε

-          Εδω το δώσαμε στον Αλ Γκόρ...το δώσαμε στον Πέρες... θα κωλώσουμε στον δικό σας; Σακ Βουαγιααααζ!!!

Και του το έδωσαν! Και τους πήρε ο διάολος...

Οι Κινέζοι τους μποϋκοτάρουν παντού! Σε εκθέσεις, υπηρεσίες , προϊόντα, οργανισμούς κτλ! Τους δυσκολεύουν στις βίζες, τους καθυστερούν όπου μπορούν, σπάνε συμβόλαια, αθετούν συμφωνίες και όλα αυτά με τις πλάτες της κυβέρνησης! Οι Νορβηγοί έχουν τρελαθεί! Από τη μια στιγμή στην άλλη από αγαπημένα παιδιά βρέθηκαν να βαράνε πόρτες! Τα λεφτά που έχουν χάσει είναι απίστευτα και αυτό δε φαίνεται να σταματάει σύντομα!

To Όσλο προσπαθεί να τα μαζέψει... 

-          Ε του το δώσαμε τώρα ...τί να κάνουμε; Να του το πάρουμε πίσω;

-          Δε χρειάζεται... Πάρτε και σεις τώρα το δικό μας το Νόμπελ το μακρύτερο να μάθετε...

Εγώ το έμαθα λίγο απότομα σε μια συνάντηση...  

-          Έχετε άδεια για αυτό;

-          Έχουμε ...! (απο Νορβηγικό φορέα...)

-          Δε μετράει...

-          Για κοιτάξτε τη καλύτερα...

-          Δε μετράει...

-          Πριν 6 μήνες μέτραγε...

-          Τώρα όχι...

-          Γιατί;

-          Γιατί έτσι... (κλασική κινέζικη απάντηση που λύνει όλα τους τα προβλήματα. Στα αγγλικά ακούγεται περίπου έτσι  “because this is the Chinese way” ... αν το ακούσεις αυτό είναι σαν να πέφτεις σε τοίχο... συζήτηση τέλος!)

Αυτό τον καιρό αν είσαι Νορβηγός στην Κίνα είναι σαν να είσαι Έλληνας στα γραφεία της Standard & Poor's

Κατά τα άλλα οι μέρες εδώ περνάνε όπως συνήθως...  αϋπνίες, τρέξιμο, ραντεβού, διάρροια !

Ευτυχώς το Σάββατο την κοπανάω για την Κορέα όπου ελπίζω έστω ένα από τα παραπάνω να λείπει...όποιο να ‘ναι... δε με νοιάζει...

Μου ανοίγει την πόρτα με κάτι ακουστικά στα αυτιά (που αλλού θα ήταν τα ακουστικά ... στα γόνατα; Αν το έγραφε άλλος θα τον έσκιζα...) αλλά δε δίνω σημασία... κάνω να μπω...

- Τι νέα;

- Hoşgeldiniz Hadi ...

- Εντάξει μανάρι μου ό,τι γουστάρεις... αλλά να κάνω ένα μπανάκι πρώτα...

-  Yiyecek bir şey istiyorum;

Κοιτάζω πίσω μου μήπως ακολουθεί κανείς στα σκαλιά με κόκκινο φέσι αλλά δε βλέπω κάτι! Τσεκάρω ότι δε φοράει και εκείνη κανένα φερετζέ...

- Δαιμονίστηκες;;

- Μαθαίνω τούρκικα!

- Γιατί; Σε πήρε και σένα τηλέφωνο ο Τσακλαγιαγκίλ σα το Μητσοτάκη και ντράπηκες που δεν ήξερες να του μιλήσεις;

- Έχουμε ένα σπίτι στην Τουρκία και θέλω να πάω...

- Και γω θέλω να πάω στη Κύπρο!!! Σου είπα καμιά μέρα «δώσε μου τζαι το αλάτιν τζαι το πιπέριν»; Δε το θυμάμαι!!! Μου είπες να πάμε σινεμά και σου είπα «βαρκούμε»; Ούτε αυτό το θυμάμαι...

Το απόγευμα κύλησε ψυχεδελικά...έμαθα φράσεις όπως «θα ήθελα ένα κιοφτέ», «παρακαλώ μου δίνετε τους ντολμάδες» κτλ... δυστυχώς δεν κατάφερα να μάθω τις αγαπημένες μου φράσεις «μην ανησυχείς έχω εγώ προφυλακτικά» και «θέλω να κάνουμε τρίο» τις οποίες προσπαθώ να μάθω σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.

Τέλος πάντων κάποια στιγμή βαρέθηκα... είπα να ρωτήσω αν έχει τίποτα να τσιμπήσω...  τί το ήθελα;;

-          Πεινάω λίγο...

-          Έχει κεμπάπ από χθες...σήμερα έκανα γιαουρτλού και αν θες γλυκό έχει καζαν ντιπί στο ψυγείο... αύριο θα κάνω ιμάμ μπαϊλντί!

Προτίμησα να μη φάω αλλά να δω στο youtube  κάτι παλιές εκπομπές του Καρατζαφέρη καθώς, εντελώς ξαφνικά, η ανάγκη μου για εθνική ανάταση έγινε μεγαλύτερη από την πείνα μου...

Για σιγουριά πως θα κοιμηθώ ήρεμα είδα σε DVD το γκολ του Δέλλα με την Τσεχία και όλο τον τελικό με την Πορτογαλία το 2004!

Πάντως για να μη τα ισοπεδώνουμε όλα στο video παρακάτω θα δείτε μια μεγάλη μορφή του ιατρικού χώρου της γείτονος! Γνωστή χειρουργός είναι από τις προσωπικότητες που τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη όσο λίγοι...

Μη χάσετε αυτή την Κυριακή ένα σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο που δεν πρέπει να  λείπει από καμία δισκοθήκη!

Ο αξέχαστος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ψάλλει τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας.

Ο Αρχιεπίσκοπος της αγάπης σε 12 αξέχαστες επιτυχίες που θα συγκλονίσουν.

Περιέχει τα διαχρονικά «Ιδού ο Νυμφίους έρχεται», «της Κασσιανής» και «η ζωή εν τάφω».Καθώς και ανέκδοτες  εκτελέσεις του Μακαριστού σε τραγούδια έκπληξη όπως «τί σταυρό κουβαλάω» και «ένας θεός» του Γιάννη Πλούταρχου αλλά και μια jazz εκτέλεση του «δυό Παναγίες αγαπώ».

Μαζί το δεύτερο CD με live ηχογραφήσεις από τη Μητρόπολη Δωδώνης, τη μονή Λαζαριστών, το Μεγα Μοναστήρι και άλλους δέκα σταθμούς από τις καλοκαιρινές περιοδείες του Παναγιότατου !

Δώρο εικονίτσα του Πανκαλότατου!

Ο Γαϊτάνος πως να αισθάνεται που ο ανταγωνισμός φέτος ήρθε από τον άλλο κόσμο;;;

Σε εκτελέσεις σαν αυτή στο βίντεο μπορείτε να συνδυάσετε την κατάνυξη (που σώνει και καλά πρέπει να νιώσετε) με ένα ποτήρι Lagavulin  και ξηρούς καρπούς....

Η Shanghai με αποχαιρέτισε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μου είχε πει καλώς ήρθες! Με απίστευτη βροχή και αρκετό κρύο.

Στο αεροδρόμιο ήμουν 3 ώρες πριν, για να τιμήσω ένα Ιταλικό εστιατόριο στο οποίο με περιμένει κάθε φορά που φεύγω από την Κίνα λες και ξέρει ότι έχω πεθυμήσει ενα ζουμερό rib eye ...

Στο check in της Turkish airlines υπήρχε μια αδικαιολόγητη καθυστέρηση! Kαθώς δεν είχα ξαναπετάξει με αυτούς, σκέφτηκα ότι Τούρκοι ενδεχομένως έχουν βάλει το χεράκι τους οπότε δεν ανησύχησα.

Ναι καλά...

Έρχεται η σειρά μου...φορτώνω της βαλίτσες στον ιμάντα και περιμένω... Τότε ο  Κινέζος με τη στολή της Hava Yollari αποφάσισε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή  “to grow a brain…”

-          είστε υπέρβαρος...

-          και τώρα εχω χάσει κιόλας...που να με έβλεπες το καλοκαίρι....

-          οι βαλίτσες σας εννοώ...

-          η αλήθεια είναι ότι ψώνισα κάτι δωράκια...με άδεια χέρια να γυρίσω; ( τί είμαι; Τουρκόγυφτος σαν τα αφεντικά σου;)

-          θα σας στοιχίσει 200ευρώ...

Θέλω να του εξηγήσω ότι απλά θέλω να «πετάξω» και όχι να «πηδήξω» αλλά θεώρησα ότι δεν πρέπει να ξεκινήσει από κει η κουβέντα!

Τα τελευταία χρόνια έχω πετάξει δεκάδες φορές με όλες της αεροπορικές εταιρίες σχεδόν... μεταφέροντας πολλές φορές πολύ μεγαλύτερο βάρος από το τυπικό 20-25kg. Κάνεις ποτέ δε με χρέωσε τίποτε!

Η αλήθεια είναι ότι με τη χρέωση για τα όρια βάρους στις βαλίτσες υπάρχει ένα νομικό κενό (στοίχημα πως τώρα θα βγει ο Hastaroth και θα μου ποστάρει σε σχόλιο τον σχετικό κανονισμό...)! Ακριβώς όμως αυτό το κενό δημιουργεί εκείνη την ώρα μια διελκυστίνδα ανάμεσα στην εταιρία και τον πελάτη με παρακάλια...παζάρια...και πληρωμή κατά περίπτωση. Όλα αυτά εξαρτώμενα βέβαια από το μέγεθος της εταιρίας! Αντε πες όχι στη Lufthansa…Γενικά αυτή η ιστορία ανήκει σε αυτό που λένε ψιλά γράμματα!

Στην Ελλάδα μπορεί να πληρώνω τα διόδια της Αττικής Οδού κάθε πρωί σα το κορόιδο «για να μη μπλέκουμε πρωινιάτικα» αλλά εκεί με έπιασε η μαλακία μου και λυπήθηκα τα 200ευρω (που θα τα χρέωνα στην εταιρία στο κάτω-κάτω) και αποφάσισα να στήσω καβγά! Και φυσικά να μπλέξω!

Διαμαρτυρήθηκα πως ενω ταξιδεύω πάντα με το ίδιο βάρος πάνω-κάτω  πρώτη φορά με χρεώνουν (μέγα ψέμα αυτό διότι αυτή τη φορά το είχα παρακάνει με τα ψώνια)! Ο κινέζος στον γκισέ μετά από τις πρώτες αντιρρήσεις μου, μου προτείνει την ιδέα «να ανοίξω τις βαλίτσες και αν θέλω να αφήσω κάποια πράγματα εκεί». Τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να αφήσω μπροστά στο γκισέ του ότι άπλυτο έφερνα πίσω να δούμε αν θα ξαναέλεγε μαλακίες με τόση ευκολία...

Ο διάλογος κατέληξε σε καβγά, όπως αρμόζει όταν διαμαρτύρεται ένας Ελληναράς στο εξωτερικό, με τον υπάλληλο να μου λέει «δεν με νοιάζει» και μένα να ζητάω τον προϊστάμενο του (ακολούθησα δηλαδή την ίδια τακτική με τους καβγάδες που κάνουμε στο ΙΚΑ, στην εφορία, στα ΚΕΠ κτλ... ). Σε αντίθεση με το ΙΚΑ εκεί υπήρχε προϊστάμενος...ένας τύπος Τούρκος μάλλον, αν κρίνω από τα τρία λάμδα στην αρχή της λέξης luggage αλλά και από την πρώτη του κουβέντα...  

-          Να τα κάνουμε 140ευρω να τελειώνουμε;

Εγώ βέβαια είχα πει τόσα με τον υπάλληλο που δε γινόταν τώρα να κάνω την πάπια επειδή μου κάνανε έκπτωση...

-          οχι...

-          Να πούμε 100ευρω; Δε μπορώ να πάω παρακάτω μάνα μου ...δε βγαίνω!

Κουβέντα στη κουβέντα μαζεύονται και κάτι άλλοι υπάλληλοι...κάναμε πηγαδάκι ... ακούστηκαν εκατέρωθεν κάτι φωνές... τσούπ! Securitαδες!

Επόμενο πλάνο στο δωματιάκι της ασφάλειας αεροδρομίου παρέα με τον Τούρκο... μη φανταστείτε το εξπρές του μεσονυχτίου...ήρεμα πράγματα...  Ενημερωθήκαμε πόσο σημαντική είναι η εικόνα του αεροδρομίου και ότι οι Ελληνο-Τουρκικές παπάτζες μας τους αφήνουν αδιάφορους!

Επειδή κανείς δεν ήθελε να περάσει το υπόλοιπο της ημέρας του εκεί μέσα, ο Τούρκος έλειψε για 5 λεπτά και επέστρεψε με τα εισιτήρια...

-          καλό σας ταξίδι...

-          θα μου λείψεις...

Όσοι ήλπιζαν ότι  δε θα καταφέρω να γυρίσω πίσω και θα χάσω το πάρτι των γενεθλίων μου, στέλνοντας σεισμούς, ραδιενέργειες και ορδές αιμοβόρων Τούρκων στο δρόμο μου... ας προσπαθήσουν περισσότερο την επόμενη φορά...

Τώρα που είπα ραδιενέργεια...για κάποιο περίεργο λόγο όταν μπαίνω στη κουζίνα παίρνει μπροστά το μίξερ μόνο του...αλλά έχω αποφασίσει να μην ανησυχήσω προς το παρόν...

Αν προσπαθήσεις να μάθεις κάποιες απλές φράσεις στα Κινέζικα ,για να σταματήσεις να κάνεις σαν αυτιστικός κάθε φορά που θες να παραγγείλεις ένα μπουκάλι νερό, θα περάσεις από τρία στάδια.

Α) θα νομίζεις ότι δεν τα καταφέρνεις γιατί δεν προσπαθείς αρκετά... (και θα ξαναπροσπαθήσεις...)

Β) θα νομίζεις ότι δεν στο εξήγησαν καλά...(και θα ξαναρωτήσεις...)

Γ) θα καταλήξεις ότι οι Κινέζοι τα καταφέρνουν γιατί έχουν κάποιο γονίδιο που λείπει από τους Ευρωπαίους (και θα τα παρατήσεις...)

Η αλήθεια είναι αλλού...

Υπάρχουν 33.000 ιδεογράμματα στη γλώσσα τους (κάποιος είχε πολύ ελεύθερο χρόνο...) τα οποία ανάλογα με τη θέση τους ανάμεσα σε άλλα μπορεί να αλλάξουν το δικό τους  νόημα αλλά και των υπολοίπων...

Το ενδιαφέρον είναι πως όλα αυτά τα ιδεογράμματα φτιάχνουν λέξεις που κατά 90% είναι δισύλλαβες (σπάνια τρισύλλαβες). Αυτό ικανοποιεί την ανάγκη να είναι ευκολότερες αφού με τόσους πολλούς συνδυασμούς θα ήταν αδύνατον η γλώσσα αυτή να στηρίζεται στην  ερμηνεία ή στην ετοιμολογία... οπότε η επιλογή ήταν η αποστήθιση και αυτό ακριβώς συμβαίνει!!!

Οι Κινέζοι βέβαια δεν αποστηθίζουν τόσους πολλούς χαρακτήρες...αλλά ούτε και λίγους...

Για να τα βγάλεις πέρα στην καθημερινότητά σου θα πρέπει να ξέρεις τουλάχιστον 3.000 από αυτά τα σύμβολα και όταν τα πράγματα πάνε στον προφορικό λόγο τότε έχεις να κάνεις και με τονισμούς στην προφορά και διαλέκτους (Cantonese, Mandarin etc)

Κι όμως μέσα σε 33.000 χαρακτήρες κανείς δε μπήκε στον κόπο να προσθέσει έναν που να λέει ΟΧΙ! Δεν υπάρχει λέξη στα κινέζικα που να σημαίνει ΟΧΙ! Υπάρχουν βέβαια λέξεις για να αρνηθείς...στην πραγματικότητα όμως σημαίνουν... «δε νομίζω...», «ίσως κάποια άλλη στιγμή...», « μπορεί αργότερα...», «δε το χρειάζομαι...» κτλ, αλλά  ενα απλό, ξερό ΟΧΙ δεν υπάρχει! Καταλήγουμε λοιπόν ότι  οι Ασιάτισες δεν είναι «εύκολες»...απλά δεν υπάρχει τρόπος να πουν όχι...σαφώς πρόκειται για παρεξήγηση και αδίκως οι δικές μας τις λένε πουτανάκια...

Μέσα σε όλο αυτό το χάος έβγαλα το συμπέρασμα ότι ο μεγάλος φιλόσοφος δεν λεγόταν στην πραγματικότητα Κομφούκιος αλλά Κονφιούζιος (Confusious) και τελικά το κληροδότημα του θα έπρεπε να ονομάζεται Confusionism! Δεν γίνεται να κάνεις κάτι τόσο πολύπλοκο αν δεν το θέλεις πραγματικά...

Όταν βέβαια χρησιμοποιείς τόσο χώρο στο «σκληρό» σου για να διαβάσεις μια εφημερίδα δε μένει και πολύς χώρος ελεύθερος για τα υπόλοιπα!

Οι Κινέζοι έχουν αυτή την έλλειψη σύνθετης σκέψης και δημιουργικότητας γενικότερα (εκτός και αν το μπαρούτι, ο χαρταετός και το Kung fu είναι μεγάλη προσφορά στην ανθρωπότητα και δεν το καταλαβαίνω εγω... ), δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα 1.3 δις άνθρωποι το μόνο που κάνουν είναι να γεμίζουν τον πλανήτη καυσαέρια και αντιγραφές. Τα λεφτά δεν είναι απαραίτητα και μυαλό...άλλωστε πολύ συχνά θα ακούσεις τη φράση «αν υπάρχει ένα πρόβλημα στην ανατολή, υπάρχει μία λύση στη δύση».

Κατά τα άλλα οι μέρες περνάνε απολαμβάνοντας  το πλεονέκτημα να δουλεύω μαζί με ανθρώπους που δε μιλάνε την ίδια γλώσσα με εμένα. Έτσι μπορώ άνετα να ρίξω ένα πρωινό «καντηλάκι» όταν κολλάει το PC μου ή ένα αναζωογονητικό «γαμωσταυρίδι» μετά από κάποιο κουραστικό meeting. Επίσης μπορώ όταν μου ζητάνε κάτι να λέω κατάμουτρα «στα παπάρια μου» και μετά να λέω στα αγγλικά ότι «θα το κοιτάξω...» (που όλοι οι Έλληνες ξέρουμε ότι σημαίνει ακριβώς το ίδιο...)

Τα σχέδια μου να μαγειρεύω ναυάγησαν, καθώς το μόνο που δεν ήθελα ανάμεσα σε ατέλειωτες ώρες γραφείου και ταξιδιών ήταν να έχω και άπλυτα στο νεροχύτη... (τώρα που το σκέφτομαι νομίζω ότι έχω αφήσει κάτι ποτήρια άπλυτα στο σπίτι μου στην Αθήνα...δε νομίζω...είμαι σίγουρος... ). Άλλωστε είναι τόσο φτηνό το φαγητό εδώ που δεν αξίζει να μπαίνεις στον κόπο σπίτι σου... με 4-5 ευρώ θα φας μια χαρά σε ένα εστιατόριο... Κινέζικο! Γιατί αν σε πιάσει η νοσταλγία και βρεις το ένα από τα δύο ελληνικά μαγαζιά στην Shanghai για να φας γύρο, σαν την αφεντιά μου, τότε την όρεξή σου θα την πληρώσεις φιλαράκι...

Ακολουθεί διάλογος με πραγματικές τιμές... (σε ευρώ για να μην μπερδεύεστε...)

-          Δύο πίτα γύρο...

-          13 ευρώ !!!

-          13 ευρώ δύο σουβλάκια;;; Ποιος τα τυλίγει μεγάλε... ο τελευταίος αυτοκράτορας;

-          6,5 το ένα... (και μου δείχνει τον τιμοκατάλογο...) θέλετε κάτι άλλο;

-          Θα ήθελα να μπω συνέταιρος...

Έχω καταλάβει πως για όσους κάνουν συχνά αεροπορικά ταξίδια υπάρχει ένας άγραφος κανόνας που λέει πως «αν χάσεις τη βαλίτσα σου, τότε σίγουρα θα έχει πάει σε κάποιο μέρος καλύτερο από αυτό που πας εσύ».

Στη συγκεκριμένη περίπτωση η δικιά μου πριν φτάσει στη Shanghai, έκανε μια ωραιότατη βόλτα από τη Σιγκαπούρη και μου ήρθε την επόμενη μέρα καμαρωτή και ηλιοκαμένη.  Την προηγούμενη φορά που μου συνέβη αυτό ήταν πριν 4 χρόνια πηγαίνοντας στη Νορβηγία και τότε ,αν θυμάμαι καλά, η βαλίτσα μου πήγε στη Βαρκελώνη. Αν λοιπόν χαθείς καλύτερα να είσαι βαλίτσα...

Προχωρώ...Από το Ε. Βενιζέλος μέχρι το Κεμάλ Ατατούρκ (για το transit ) ήταν 55 λεπτά...Όταν έφτασα στη Κίνα όμως για να βγω από το αεροδρόμιο έκανα μιάμιση ώρα!!! Οι κινέζοι δοκιμάζουν ένα καινούριο σύστημα αυτόματης αναγνώρισης προσώπων στο immigration το οποίο δημιουργεί ουρές μεγαλύτερες από αυτές που έχει ο Βερόπουλος στα τυριά κάθε Σάββατο!

Ο εκνευρισμός ήταν γενικότερα έκδηλος και λογικό μετα από 12 ώρες στο αεροπλάνο να ακούς στις ουρές καντήλια σε όλες τις γλώσσες του κόσμου (διασκεδάζω πάρα πολύ με αυτά... ειδικά όταν βρίζουν Γερμανοί). Άκουγα και κάτι Ελληνικά από μπροστά... «τελείωνε Τσάκι Τσάν», «θα πάει μακριά το παραμύθι φιλαράκο;» , και άλλα τέτοια γεμάτα Ελληνικό αθάνατο πνεύμα.

Το ίδιο απόγευμα έπρεπε να πάω στα μαγαζιά με μια κινέζα για τα απαραίτητα για το διαμέρισμα το οποίο δεν είχε μέσα ούτε πιρούνι (ούτε τώρα έχει...μεγάλη ιστορία....). Εγώ που νόμιζα ότι τα ψώνια είναι ταλαιπωρία όταν πηγαίνεις με Ελληνίδα ομολογώ ότι έκανα λάθος! Χίλιες φορές να πήγαινα μόνος μου, θα είχα τελειώσει σε μισή ώρα! Διαλέγαμε σεντόνια λες και τα θέλαμε για το γάμο μας...  «τι χρώμα το θες;», «βαμβακερό ή μάλλινο;»,«τι σχέδιο να έχουν;»...

Πάρε μαρή ένα σεντόνι να πάω να ξεραθώ!!!

Στο κάτω – κάτω η Ελληνίδα καταλαβαίνει όταν αρχίσεις να κοιτάς το ταβάνι στο super market ότι πρέπει να κάνει γρήγορα... η κινέζες χαμπάρι!

To διαμέρισμα είναι μέσα σε ένα συγκρότημα που θυμίζει λίγο ολυμπιακό χωριό...έχει τα δικά του σχολεία... πάρκα...μαγαζιά κτλ... μπήκα προχθές σε ένα από τα super market που είναι δίπλα...γύρισα 20 λεπτά...μόνο ψωμί και σαλάμι κατάφερα να πάρω... τα υπόλοιπα δε ήξερα τί ήταν, τυρί δε βρήκα! Με βλέπω να πέφτω πάλι στην ανάγκη της κινέζας...

Το γραφείο είναι περίπου δύο τετράγωνα πιο κάτω μικρό σχετικά αλλά έχει ωραία θέα... (φώτο)!!!

Η διαφορά του να έρθεις εδώ για μια εβδομάδα (όπως έκανα ως τώρα) από το να έρθεις για ένα μήνα, είναι ότι δε θεωρείσαι φιλοξενούμενος, δε σε έχουν όλοι μέρα από το χεράκι και κάποια πράγματα πρέπει να τα κάνεις μόνος σου.

Όπως ας πούμε να πας σε ένα εστιατόριο και να παραγγείλεις μόνος σου (προς το παρόν παραγγέλνω στην τύχη και έχω φάει άπειρες μαλακίες), να μπεις στο μετρό (όπως μπήκα, βγήκα κιόλας.... και πήρα ταξί) ή να ανοίξεις ένα λογαριασμό σε μια κινέζικη τράπεζα (επιστρατεύθηκε μέχρι και ο σεκιουριτάς για να ανοίξω ένα λογαριασμό και στην κάρτα που πήρα έχει επάνω ένα κουνελάκι... επετειακή κάρτα καθώς διανύομε τη κινέζικη χρονιά που κουνελιού...λαγού... δεν με νοιάζει).

Παρόλα αυτά όσο περνάνε οι μέρες τα απλά που έμοιαζαν πολύπλοκα γίνονται σιγά-σιγά και πάλι απλά και το μυαλό συγκεντρώνεται σε σημαντικότερα πράγματα...

Και φυσικά είναι πάντα ωραίο να βλέπεις ότι οι Κινέζοι συνεργάτες σου απέκτησαν και χιούμορ...

-          Hi Wang…nice to see you again…

-          Hi Nikos… Saolin hair cut???

H εταιρία που γεννήθηκε στην Κίνα πριν από ένα χρόνο περίπου, με χαρές και πανηγύρια, μας έβαλε σε ένα δρόμο που τον περπατήσαμε με πολύ άγχος και μεγάλη προσπάθεια!

Δε το αφήσαμε όμως ούτε μια μέρα...

Το μέγεθος της Κινέζικης οικονομίας για το 2010 ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο ξεπερνώντας την Ιαπωνία η οποία ήταν σε αυτή τη θέση από τα τέλη του 60’. Το κινέζικο καθεστώς μπορεί να μην είναι ευέλικτο και εξωστρεφές αλλά το μέγεθος και η δυναμική της οικονομίας του το κρατάνε μακριά από την τύχη που είχαν παρόμοια καθεστώτα στο παρελθόν.

Όταν οι χώρες (μικρές και μεγάλες) προσπαθούν να γεμίσουν τα ταμεία τους με εξαγωγές, η Κίνα κάνει ακριβώς το αντίθετο. Στρέφεται στην εσωτερική της αγορά, στα νοικοκυριά της, στους επιχειρηματίες της και στις δικές της τράπεζες. To ενάμισι δις των κινέζων, είναι πολύ μεγαλύτερη αγορά από αυτή που θα μπορούσε να κυνηγήσει η Κίνα με τις εξαγωγές της, έχοντας φυσικά συνεχώς και το άγχος της εξάρτησης.

Αν λοιπόν ήταν να προσπαθήσουμε κάπου θα προσπαθούσαμε εκεί...

Ξεκινώντας  το Δεκέμβρη του 2009, δεν περίμενε κανείς πως το Φλεβάρη του 2011 θα είχαμε το δικό μας διαμέρισμα στη Shanghai (φώτο από την είσοδο του συγκροτήματος... από το εσωτερικό θα σας ποστάρω μόλις πάω και το συμμαζέψω λίγο).Κανείς δεν περίμενε επίσης ότι θα έφτιαχνα βαλίτσες για 30 μέρες.

Όλο αυτό τον καιρό καθένας μας κουβάλησε ένα μικρό κομμάτι στην πλάτη του, το μυαλό δεν άδειαζε ποτέ και τα νούμερα μας έκαναν παρέα ακόμα και στο σπίτι, στο σινεμά, στην εκδρομή... κάτι τέτοιες στιγμές εκτιμάς και τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου.

Μπορεί να μη πέρασαν εύκολα αυτοί οι μήνες σημασία όμως δεν έχει αν πέσεις, αλλά αν σταθείς τελικά όρθιος ή όχι. Το καμάρι μας στάθηκε στα πόδια του...μεγάλωσε και έφτιαξε δικό του σπίτι...

Από το Dalian μέχρι το Guangzhou (θα τα βρείτε στο χάρτη, παραλιακά), είναι περίπου 2.000km, βάζοντας και τις παρακάμψεις για ενδιάμεσους προορισμούς θα ξεπεράσουμε τα 4.500km.Και τα Σαββατοκύριακα πάλι πίσω στη Shanghai. Όρεξη να έχεις δηλαδή για δρόμους και αεροδρόμια...

Κοιτάω τη βαλίτσα... τί να πάρεις και τί να αφήσεις για 30 μέρες, ότι και να πάρεις σίγουρα κάτι θα σου λείψει...Πως να πάρεις μαζί σου τα πρωινά της Κυριακής... τη μυρωδιά από το τζάκι ή τα βράδια της Τετάρτης με τα παιδιά στο ίδιο πάντα μαγαζί...

Λοιπόν....45 τετραγωνικά δεν τα λες παλάτι... αλλά όποιος θέλει να μείνει στο σπίτι, στη Shanghai, μετά της 22/3 που θα επιστρέψω, να μου στείλει ΠΜ...εξαιρούνται οι μέρες κοντά στο Πάσχα διότι είναι ήδη κλεισμένο. Φωτογραφίες θα σας στείλω από εκεί... (να το βάλω αυτό και στο topic “προσφορές για τα μέλη»;)

Στη φώτο ο κούταβος όταν του είπα ότι θα λείψω ένα μήνα... ( την ίδια φάτσα ακριβώς είχε και ο μπόμπιρας... )

Από καιρού εις καιρόν ...(μετά το «παρασάγγας» και το «εν κατακλείδι», που έγραψα μια μέρα, αυτό με τον «καιρό» είναι από τα πιο Intellectuals μου)....

Από καιρού εις καιρόν λοιπόν, ακούω κάποια τραγούδια που έχουν κρυμμένα μηνύματα...και φυσικά μεταλαμπαδεύω (εξού και «θα σε κάνω εγώ λαμπάδα...») τη γνώση  στο το λατρεμένο αναγνωστικό κοινό... Έτσι μπορείτε και σεις να βλέπετε με άλλο μάτι (και αυτί) μερικά τραγούδια!

>>>«Τόσα χρόνια εδώ, δυνατά σε χτυπώ, χωρίς διαλείμματα καθόλου, ούτε ένα λεπτό» Going Through...

Βρίσκοντας το κρυμμένο μήνυμα πίσω από τον φαινομενικά αθώο στίχο καταλαβαίνει κανείς ότι το τραγούδι είναι η απόλυτη ωδή στο πέος...που αλλού θα μπορούσε να απευθύνει αυτή τη φράση  ο στιχουργός Καθεμέρας Σφεντονίδης, που το μόνο που έκανε για να γράψει αυτό το αριστούργημα ήταν να είναι απόλυτα ειλικρινής προς τον μικρό του φίλο...

>>>«Να γεμίσει η κάμαρη ΠΟΥΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑ»

Η έννοια του Bukkake και γενικότερα της παρτούζας σε όλο της το μεγαλείο από την Πόπη Αστεριάδη...ολόκληρη «κάμαρη» γεμάτη πουλιά! Η Lisa Sparxxx είχε πάρει 600 άτομα σε μια μέρα για να μπει στα μεγαλύτερα porn records. Το θυμήθηκα αυτό τώρα γιατί στο video (που είχε δει ένας φίλος μου...όχι εγω) και εκείνη ήταν σε ένα τεράστιο δωμάτιο γεμάτο πουλιά... (απ’ ότι μου είπε ο φίλος μου...)

>>> «Γυρνώ τη ρόδα μου» Emigre & Stavedo

Εδώ το υποσυνείδητο μήνυμα είναι καλά κρυμμένο. Στην πραγματικότητα ο στίχος εννοεί «γυρνώ τη ρώγα μου» και όχι «τη ρόδα μου» μόνο τότε βγάζουν νόημα οι υπόλοιποι στίχοι του τραγουδιού...δείτε αντικαθιστώντας την σωστή λέξη πως αποκτά ουσία το ακαταλαβίστικο κατά τα άλλα τραγούδι...

Γυρνώ τη ρώγα μου να πάω παρακάτω να προχωρήσω (η ρώγα είναι δηλαδή η αρχή... το παρακάτω είναι να δέσω το λαιμό μου στο παντζούρι και το πουλί μου στο μίξερ σαν τον Ντέβιντ Καραντάιν)
να φύγω λίγο από τον κόσμο τους τον ίσιο (να ξεφύγω δηλαδή από το στερεότυπο που λέει ότι για να περάσω καλά χρειάζεται κι άλλος στο ίδιο δωμάτιο....)
το δήθεν που μοιράζεται σε πράξη και απραξία (η πράξη είναι το σεξ, συνδυασμένο με την απραξία στον ίδιο στίχο είναι σαφώς παραπομπή στον αυνανισμό...)
που ασχήμαινε λες και έχει πάθει νευρική ανορεξία ( υπονοούμενο ότι από την πολλή μαλακία μπορεί να ρέψεις....)

Γυρνώ τη ρώγα μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα (γυρνώ τη ρώγα μου και αναστενάζω...βογγάω δηλαδή...)
Να φύγω από τον κόσμο που έκανε για τον παπά τα ράσα (τί μας λέει εδω? Ότι τα ρούχα δεν αλλάζουν τον άνθρωπο. Ξεκάθαρή σπόντα για τις τρανσέξουαλ!!! Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι αυτό είναι το πιο kinky τραγούδι που έχω ακούσει).
Με ψεύτικα είδωλα και φειδωλές υποσχέσεις (με τα ψεύτικα είδωλα εννοεί τα dildos… έχει ξεφύγει εντελώς...)
Άλλοι δεν έχουν σκεπή και άλλοι έχουν παραπάνω ανέσεις (οικονομικό-πολιτικό σχόλιο για ξεκάρφωμα...)

>>>«Όλο ...τον είχε πάρει κάπως όλο» Από τους REC....

Οι λεπτομέρειες  που λες συνήθως μόνο στον κολλητό σου γίνονται στίχος στο τραγούδι «αλλάζω».

Εδώ δεν υπάρχει κρυμμένο μήνυμα... είναι αυτό ακριβώς που ακούτε ... η γυναίκα είναι παρτόλα!!! Ξανθοί, μελαχρινοί, κοντοί, ψηλοί, παντρεμένοι, ελεύθεροι, γνωστοί, άγνωστοι.... τους πυροβολάει... no problem! Αν και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι απαραίτητη η ποσοτική διευκρίνιση... Φυσικά θα ήταν «όλο».

Δηλαδή γνωρίσατε ποτέ καμία που να σας πει...

- κοίταξε Γιώργο...θα σου κάτσω μια που με κέρασες δύο ποτάκια αλλά  θα βάλεις 12πόντους ακριβώς...όχι όλο...

Συνήθως αυτό που ακούτε είναι:

- πιο βαθιά μωρό μου...πιο βαθιά...

Τί πιο βαθιά κοπελιά? Τόσο είναι.... Λες να το έχω και να στο κρύβω???

Ο Βασίλης ήθελε να μάθει μπάσο! Αυτό δε συνέβη ποτέ (και ούτε πρόκειται λέω εγω...). Και αυτό γιατί, όταν βρήκε ελεύθερο χρόνο, αντί να πάει σε ένα ωδείο όπως θα ήταν φυσιολογικό πήγε σε μια σχολή μαγειρικής (υπήρχε και η ιδέα να πάει σε σχολή Φλαμένγκο αλλά το επίπεδο των οιστρογόνων του δεν ήταν τόσο υψηλό ώστε να του επιτρέπει τέτοια ξεφτίλα...) !  Έκανε λοιπόν κάτι μαθήματα σε έναν από αυτούς τους σεφ που βγαίνουν που και που στην τηλεόραση...πάει το κόλλησε το μικρόβιο....

Τον έπαιρνες τηλέφωνο... 

-          Ελα Bill τι κάνεις?

-          Τίποτα μωρέ... φτιάχνω κάτι για να μασουλήσουμε βλέποντας ταινία... ξέρεις απλά πράγματα... Άνυδρα ντοματίνια Σαντορίνης πάνω σε λαδόψωμο που έκανα το πρωί, μαριναρισμένα σε χυμούς λαχανικών και σως απο σπαράγγια!

Προς μεγάλη ευχαρίστηση των φίλων του ο Βασίλης αποφάσισε, εδώ και ένα χρόνο περίπου, να κάνει μεγάλα τραπέζια για να αναβαθμίζει συνεχώς το επίπεδό του. (εγώ νομίζω ότι ο λόγος είναι πως ηδονίζεται να μας βλέπει πεθαμένους στον καναπέ...) Την προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν μετά από ένα ταξίδι του στην Λίμνη Πλαστήρα (όπου ομολόγησε ότι δοκίμασε ό,τι περπατά και φύεται...) έλαβα το παρακάτω mail – πρόσκληση   !

Βασίλης Π********ος
Amateur chef kouzin
μετεκπαιδευθείς  Phd εις βλαχοχώρια Καρδίτσας /Λίμνης Πλαστήρα

Πρόσκληση σε γεύμα

Ημέρα: Κυριακή

Ώρα: Νωρίς
Προτεινόμενο μενού

Ορεκτικά:
Κρεμμύδια στη γάστρα με τυράκι ή κιμά κουκουνάρια, σταφίδες και μυρωδικά.

Τσαλαφούτι (διάσιμο τετηγμένο βλαχότυρο Καρδίτσας με χαρακτηριστική βαριά μυρωδιά ποδαρίλας απο τον τσομπάνο, το οποίο γίνεται ντιπ με δικό μου ψωμάκι)

Φετούλα του ιδίου τσομπάνου με αντίστοιχη μυρωδιά βαρβατίλας με dressing ελαιολάδου Λαμίας ιδιωτικής παραγωγής και ρίγανη – θυμάρι fresh!

Κυρίως:

Αγριογούρουνο κοκκινιστό με μυρωδικά κέδρου και grand Massalah με χυλοπίτες χωριάτικες τσιγαριστές με κρεμμυδάκι κατά τις προσταγές της διάσημης τοπικής συνταγής ή πουρέ γλυκοπατάτας.


Επιδόρπιο:

Τέλος  το διάσημο γλυκό “strudel” για να ξεφύγουμε λίγο από τα βαριά παραδοσιακά και να κλείσουμε Ευρωπαϊκά όπως μας αρμόζει!

Μετά από συμβουλές για τη διάρθρωση του μενού, πιθανόν αυτό να εμπλουτιστεί με ένα πιο γυναικείο πιάτο, ταλιατέλες ή βίδες με λευκή σάλτσα με σολομό. (τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα για να μείνει πιο πολύ αγριογούρουνο για μας).

Είσοδος ελεύθερη, έξοδος μάλλον αδύνατη εκτός και αν φαρδύνω την πόρτα για να χωράτε.

Τσίπουρα – ρακές ευπρόσδεκτες! Δηλώστε συμμετοχή εγκαίρως!

Αυτό το μαιλ έκανε το λάθος να το στείλει σε 15 άτομα...υπολογίζοντας ότι θα πάνε οι μισοί! Για προφανείς λόγους του είπαμε όλοι οτι θα πάμε...

Μετά με πήρε πανικόβλητος να πάω νωρίς να βοηθήσω να κόψουμε καμιά σαλάτα...να καθαρίσουμε πατάτες...κτλ.

Φταίω εγώ τώρα να δώσω τη διεύθυνση του εδω και να πάνε 200 άτομα να χτυπάνε τα κουδούνια?