- Alexis Corner- Operator
- Yardbirds - Glimpse
- Led Zeppelin- Your time is gonna come
- Led Zeppelin- Rock ‘n roll (live)
- Led Zeppelin- Whole lotta love (live)
- Led Zeppelin- Misty mountain hop
- Led Zeppelin- No quarter
- Led Zeppelin- Fool in the rain
- Jimmy Page - Prelude
- Robert Plant - Like I've never been gone
- The Honeydrippers- I got a woman (Ray Charles, Renald Richard)
- The Firm - The Cadillac
- Robert Plant- Little by little
- Roy Harper & Jimmy Page- Twentieth century man
- Robert Plant - Ship of fools
- Jimmy Page- Liquid mercury
- Robert Plant- Tie dye on the highway
- David Coverdale & Jimmy Page- Pride and joy
- Jimmy Page - Down to the sea
- Jimmy Page & Robert Plant- Nobody’s fault but mine
- Jimmy Page & Robert Plant - Please read the letter
- Jimmy Page& Black Crowes- Oh well (Peter Green) (live)
- Robert Plant & the Strange Sensation- Another tribe
- Led Zeppelin- Good times bad times & Ramble on (live)
- Robert Plant & Alison Krauss- Rich woman
- Jeff Beck & Jimmy Page- Beck’s bolero & Immigrant song (live)
- Robert Plant- Pocketful of golden
- Jimmy Page & Robert Plant- Thank you
Ευχαριστώ για την ακρόαση, η εκπομπή μπορεί να ακουστεί και από το https://beta.mixcloud.com/mastorakias/. O Plant συνεχίζει να μας δίνει ενδιαφέροντες, κατ’ ελάχιστο, δίσκους και πολύ πιο μεστούς την τελευταία δεκαπενταετία (αγαπημένος το Mighty ReArranger) σε σχέση με την πρώτη εικοσαετία μετά την διάλυση των Zeppelin. O δε Page έχει να βγάλει καινούριο δίσκο σχεδόν μια εικοσαετία, αλλά ρίξτε ένα άκουσμα στον δίσκο που έβγαλε το 1985 με τον Roy Harper και δε θα χάσετε.
Υγ. 1: η υποδοχή των Ζέπελιν, όπως την περιγράφει ο John Paul Jones σε μια συνέντευξή του ‘The first review we got from Rolling Stone ["RS 29"] was. . .the total subject matter was all about the hype of Led Zeppelin. You know "It's just another band of do-nothings, and here they are hyped up by everybody, and it's a bunch of shit anyway."’ [http://www.rollingstone.com/music/features/led-zeppelin-19900920]
Υγ. 2: είχα την τύχη να δω τον Robert Plant με την τότε μπάντα του στον Μύλο της Θεσσαλονίκης το 2000. Ο τρόπος με τον οποίο είδα τότε την συναυλία αποτυπώθηκε σε μια ιστοσελίδα που δεν υπάρχει πλέον (roadhouse.gr) και την αναπαράγω για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται
‘Κι όμως ήταν πραγματικότητα….Στην σκηνή στέκονταν ένας πραγματικός θρύλος, ένα είδωλο των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων, ο άνθρωπος που με την φωνή του γαλούχησε γενιές. Ο Robert Plant με το συγκρότημα του, τους Priory of Brion, σε έναν κατεξοχήν συναυλιακό χώρο όπως είναι η Αποθήκη του Μύλου, για δύο βραδιές (21 και 22/11). Ώρα έναρξης 10.30 μ.μ. τιμή εισιτηρίου 7.500 δρχ. άνευ ποτού. Και δεν άργησε καθόλου…Δέκα λεπτά μετά την προγραμματισμένη ώρα έναρξης ήταν εκεί.
Το κοινό ήταν πολυπληθές αλλά η Αποθήκη δεν ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Οι ηλικίες ήταν όλων των ειδών ενώ και τα γούστα των παρευρισκόμενων ποικίλλανε. Αρκετοί ήρθαν μόνο και μόνο για να ακούσουν έναν ζωντανό θρύλο, κάποιοι ήρθαν για να ακούσουν το ‘Stairway to heaven’, ενώ όλοι ήρθαν για να ακούσουν Led Zeppelin. Το αποτέλεσμα για τους τελευταίους ήταν απογοητευτικό. Παρόλο που το κοινό κραύγαζε ρυθμικά το όνομα των Zeppelin ζητώντας επίμονα να ακούσει κάτι από αυτούς, ο Plant δεν συγκινήθηκε. Μπορεί να μας εξήρε σαν κοινό (όπως βέβαια κάνουν όλοι), μπορεί η φωνή του να ήταν σε πολύ καλή φόρμα, μπορεί να τραγούδησε πολλά είδη μουσικής (classic rock, rockabilly, blues, reggae, psychedelic rock κλπ.), μπορεί να έπαιξε και κιθάρα για χάρη μας αλλά η φήμη που κυκλοφορούσε όλες τις προηγούμενες μέρες επιβεβαιώθηκε: το set των τραγουδιών δεν περιελάμβανε Zeppelin.
Aντ’ αυτού είδαμε έναν Plant ορεξάτο με μια μπάντα που, χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό, ήταν αρκετά καλή. Τα τραγούδια των Priory of Brion είναι αξιόλογα και έδιναν την ευκαιρία στον Plant να θυμίζει τον Plant των Zeppelin. Aξίζει να τα ακούσετε. Όμως ο Plant τραγούδησε και άλλα. Έτσι ακούστηκαν τραγούδια των Buffalo Springfield, των Doors (Roadhouse Blues), του Hendrix (Hey Joe) σε μια ελαφρώς ψυχεδελική μορφή, του Muddy Waters (Hoochie Coochie Man)….Το highlight της συναυλίας ήταν η πανέμορφη ερμηνεία στο Gloria του Van Morrisson με τον κόσμο να τραγουδάει σύσσωμος για χάρη της Gloria και του Plant. Kαι εκεί που το κοινό είχε ανέβει πραγματικά (χωρίς να είναι πάντα θερμό-πάντα υπήρχε κόσμος που δεν χειροκροτούσε), ο Plant μας καληνύχτισε και έφυγε. Πάνω στην ώρα αφότου είχε αρχίσει η συναυλία ο Plant είχε κάνει ένα μικρό διαλειμματάκι…Εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι δεν ήταν διάλειμμα για ξεκούραση- ήταν το διάλειμμα πριν το encore! To χρονικό σύνολο της συναυλίας ήταν μετά βίας 1.30 ώρα!!!!
Μείναμε όλοι ελαφρώς παγωμένοι αφού δεν πιστεύαμε ότι δεν θα ξαναγυρνούσε. Για δεύτερη φορά όμως ο Plant μας αρνήθηκε κάτι….
Τι έμεινε; Το απρόσμενο και αιφνίδιο τέλος μας άφησε μια γεύση ανολοκλήρωτου. Δεν ακούσαμε τραγούδι από Zeppelin, συνεπώς το κενό στα συναυλιακά μας δεδομένα παραμένει. Όμως τον είδαμε και τον ακούσαμε από κοντά, έστω και σε τραγούδια που πολλές φορές φάνταζαν (xωρίς να είναι και απαραίτητα) λίγα. Η φωνή του παραμένει μοναδική. Μακάρι να συνεχίσει να μας την χαρίζει, ελπίζω και στα τραγούδια που σημαδεύτηκαν από αυτόν και τα οποία μας σημάδεψαν για πάντα. Too old to rock ‘n roll? Σε καμία περίπτωση…..’