Δώδεκα χρόνια περάσανε από το πρώτο βιβλίο.
Μέχρι τότε στην πολιτική, στο αλκοόλ, στην ανεργία μπλεγμένη. Την έβγαζα με τρελόχαπα και τσαμπουκάδες.
Μετά χτύπησε η πρώτη νοσοκομειακή κρίση. Ήρθανε οι απανωτές εκδόσεις, παρέα με τις Ερινύες.
Λουλούδια.
Γράμματα.
Άνθρωποι.
Λεφτά κάτω απ’ την πόρτα. Ενοχές. Δάχτυλα που με δείχνανε, φωνές που με ρωτάγανε: “Γιατί μας πούλησες;” Κι εγώ τις πίστεψα τις φωνές.
Ποια είμαι εγώ; Με ποιο, ποιος μου ‘δώσε το δικαίωμα να γράφω “εμείς”;
Όσο περνάνε και χάνονται πίσω μου τα χρόνια για μένα, να πάνε αλλού, άδειασε το αίμα μου, δοτικό για όλους και για όλα. Έβρεξα στη χώρα μου - μια χούφτα γη και τόσο πολλή η θάλασσα και ξηρασία ήρθε… Αίμα να ποτίζω όλα τα στενοσόκακα, τις έρημες εισόδους και εξόδους της φυλακής Κορυδαλλού, βαποράκι για τα γράμματα από τις στέγες των εξεγερμένων ισοβιτών, γιάφκα το σπίτι που έμενα, ταξίδια πάνε-έλα με προκηρύξεις κι αφίσες, ψαξίματα μ’ ανιχνευτές - λες νά ‘φαγα εγώ τον Πέτρου και Σταμούλη; Ύποπτη για πάντα και για όλα, διάτρητη από το κράτος.
Να τα βλέπουνε όλα, ό,τι γίνεται μέσα μου κι έξω, τρόμος και ξανά την ανάσα, την ψυχή μου, δεν τους έπαιρνε να την ελέγξουνε. Βλέπεις τα μάτια τους τους τα ‘χει βάλει ο διάολος στα όργανα τους. Ξεχνιόντουσαν χαζομένοι να τα τρίβουνε, ε, και καμιά φορά, γονατίζανε για να σκοπεύσουν σωστά τον πιτσιρικά που καινούργιος ήτανε, δεν πρόλαβε να την κάνει, να τρέξει… Τώρα τι μ’ έπιασε και θυμάμαι. Μεγάλες παρενθέσεις κάνω όσο περνάνε τα χρόνια, λοιπόν, ετοιμάζομαι να γυρίσω στον τόπο μου, από κει που ήρθα. Ερμής Τρισμέγιστος. Από τα έγκατα της ζωοδόχου γης, ταξίδι μακρινό στον Ουρανό, αγαπημένε πατέρα, φτεράκια ολοκαίνουργια μου ξανάβαλε στα πόδια, φτεράκια γερά, σφιχτά, δυνατά, άτρωτα από τις κωλόσφαιρές τους.
Πάει, έφυγε το έκτο γραφτό, γραφτό κακό, από άσυλο μέσα σε άσυλο γραμμένο. Χρέος υπέρτατο, εν σώματι, το έβδομο γραφτό στη ζωή να καταθέσω……..
Κουράστηκα. Είμαι άρρωστη. Η χημεία με τσάκισε. Θα την τσακίσω.
“Με Λένε Οδύσσεια”

Κ.Γ.

Rozz Williams - Flowers

This is my favourite sad story,
Forget me not or I'll forget myself
I've got quite a few things that I'm afraid of
sometimes I just can't face myself
This is my favorite sad story,
Forget me not or I'll forget myself.
I guess I'll tuck myself away tonight,
you know it's been one of those days.

Every pretty flower,
every lovely flower,
every deadly flower
hides its light inside of shame.

I do not know why you don't know,
I cannot reap what you have sown
Beneath this blanket of loose soil,
wrapped around my mortal coil.

Well a stem is not a rose,
but that's how my garden grows.
I can't see the forest for the trees,
the stinking poison for disease
Now it's all shot to hell and back again.
I seek redemption for the
same old sins and I fall on my knees,
And I pray that all the poppies they
they will just fade away.
But fields of poppies they remain.
That's how they found me last time, dead

This is my favorite sad story,
forget me not or I'll forget myself.
I've got quite a few things that I'm afraid of,
sometimes I just won't face myself.
This is my favorite sad story,
forget me not or I'll forget myself
I guess I'll just tuck myself away tonight
you know its been one of those days.

Every pretty flower,
every lovely flower,
every deadly flower,
hides its light inside of shame.

I do not know why you don't know,
I cannot reap what you have sown,
Beneath this blanket of loose soil,
wrapped around my mortal coil.

Irises lay in spring mud,
where lovers drown each other's sorrows,
Where lovers dream about tomorrows.
As for me I drown another kind as
sadness runs course through my veins.
Posie wreaths they crown me.
My heart, My heart
I should just fade away, fade away
Like a flower...

The Sisters of Mercy - 1959

Living as an angel in the
Place that I was born
Living on air
Living in heaven
Giving the lie down, the line
To the
Theres my heaven

And I know
Which way the wind blows
In nineteen fifty-nine

Which way the wind blows
In nineteen fifty-nine

And the wind blows still
And the wind blows wild again
For a little child an never kill this clean
This way
And it feels like me today
Tell me
Do you feel the same?
Isabelle?
Or do you feel like nineteen fifty-nine?
...do you feel like nineteen fifty-nine?

And the wind blows wild again
And the wind blows wild

In nineteen fifty-nine
In fifty-nine
Isabelle
Do you, do you fell the same?

Come with me
Like a little child
Like another gun
Like homeless, restless, known to none, like
Way beyond the line
Like it never was
In nineteen fifty-nine

You're almost with me, even if you're so far away :)

ΚΡΙΟΣ
Το ξέρω, θα σου είναι πολύ δύσκολο. Θα σου λείπω, θα υποφέρεις και ενδεχομένως θα πέσεις και στα ναρκωτικά. Δεν γίνεται όμως αλλιώς. Φεύγω. Τώρα μπορείς να αυτοκτονήσεις.

ΤΑΥΡΟΣ
Μήπως να το ξανακοιτούσαμε; Ίσως πρέπει να το ξανασκεφτούμε. Πάμε για κάνα καφέ να το ξανασυζητήσουμε;

ΔΙΔΥΜΟΙ
Έσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ τι είχα ξεχάσει. Α! Ναι. Χωρίζουμε. Φεύγω, έχω προπόνηση.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Θέλω να σου πω κάτι. Το σκέφτομαι εδώ και δύο χρόνια, αλλά δεν είμαι ακόμα σίγουρος. Νομίζω ότι θέλω να χωρίσουμε. Ποια είναι η γνώμη σου;

ΛΕΩΝ
Ακόμα εδώ είσαι εσύ; Δεν σε χώρισα πριν μια βδομάδα; Α! Δεν είσαι η Γωγώ; Sorry ρε συ, χωρίζουμε.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Χωρίζουμε. Πλύνε τα πιάτα πριν φύγεις. Και όπως φεύγεις, πέτα και τα σκουπίδια.

ΖΥΓΟΣ
Βασικά, έχω παράλληλο δεσμό εδώ και 1,5 χρόνο. Δεν θέλω όμως να σε πιέσω. Πάρε το χρόνο σου και σκέψου.

ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Μπορεί να χωρίσαμε, μπορεί να πηγαίνω με άλλες, εσύ όμως δεν θα πας με κανέναν. Ποτέ!

ΤΟΞΟΤΗΣ
Έλα βρε, που να χωρίζουμε τώρα. Άστο. Αν ξαναβρεθούμε, κάποτε, το συζητάμε τότε.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Έχω ήδη επικοινωνήσει με τον δικηγόρο μου και η αίτηση διαζυγίου είναι έτοιμη πάνω στο τραπέζι για να την υπογράψεις. Τι; Δεν είμαστε παντρεμένοι;

ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Μήνυμα στον τηλεφωνητή: "Αγάπη μου, πάω για σαφάρι στην Αφρική. Θα γυρίσω σε κάνα 6μηνο, οπότε μάλλον χωρίζουμε."

ΙΧΘΥΕΣ
Αντίο απόλυτη αγάπη. Αντίο μεγάλε έρωτα. Δεν έχω δάκρυα να κλάψω, δεν έχω λόγια να πω. Πάω για κάνα ποτό.

Τρέχει ο λαγός του σκοτωμού μέσα στο δάσος και ξαφνικά βλέπει το ελάφι αραχτό κάτω από ένα δένδρο, να καπνίζει χασίσι.
-Τι κάνεις εδώ; Είσαι τρελός; Είμαστε μέσα στην φύση, στον καθαρό αέρα και εσύ ρουφάς μαύρο; Εμπρός σήκω να τρέξουμε παρέα να γυμναστούμε.
-Δίκιο έχεις λέει το ελάφι, παρατάει τα τσιγαριλίκια και αρχίζει να τρέχει με το λαγό.
Εκεί που τρέχανε, συναντούν την αλεπού, να έχει πλακωθεί στην κοκαΐνη.
-Καλά ρε λέει το ελάφι, είμαστε μέσα στο δάσος στον καθαρό αέρα και εσύ σνιφάρεις κόκα; Έλα μαζί μας να τρέξουμε να γυμναστούμε να ανοίξουν τα πνευμόνια μας.
-Δίκιο έχετε ρε παιδιά λέει η αλεπού και αρχίζει να τρέχει με τους άλλους δύο.
Λίγο πιο κάτω συναντούν τον λύκο που ετοιμαζόταν να χτυπήσει ηρωίνη.
-Καλά ρε δεν ντρέπεσαι; Να είμαστε μέσα στη φύση στον καθαρό αέρα και εσύ να τρυπιέσαι; του λέει η αλεπού.
-Άντε σήκω και έλα μαζί μας να τρέξουμε να γυμναστούμε να ανοίξουν τα πνευμόνια μας.
Και ο λύκος:
-Δε μου γαμιέστε πρωί πρωί λέω εγώ. Κάθε φορά που παίρνει ο λαγός ecstasy, εμείς θα τρέχουμε σαν τους μαλάκες μέσα στο δάσος;;;

And Also The Trees – (Listen For) The Rag and Bone Man

November 2007

Τέσσερα ολόκληρα χρόνια έπρεπε να περιμένουμε μετά το “Further From The Truth” για να μας πείσουν οι And Also The Trees πως δεν τίθεται λόγος διάλυσης της βρετανικής μπάντας, καθώς κάποιοι μιλούσαν για αποχαιρετιστήρια τελευταία κυκλοφορία (live στη Γενεύη) των εκατό αριθμημένων αντιτύπων. Το διπλό μπάσο του νέου μέλους Ian Jenkins, η επερχόμενη περιοδεία τους, στης οποίας το πλάνο βρίσκεται και η Ελλάδα αυτή τη φορά, καθώς και το πλήθος των διαφορετικών μουσικών ήχων, έρχονται για να αποδείξουν ότι η μπάντα, τριάντα χρόνια μετά τη δημιουργία της, έχει ακόμα πολλά να μας δείξει.

Η άρπα σε συνδυασμό με την ατάραχη φωνή του Simon Huw Jones και τα jazz στοιχεία του νέου αποκτήματός τους, ταξιδεύουν όποιον τύχει να επιλέξει αυτόν το δίσκο, σε στιγμές απόλυτης ηρεμίας.

Ιδιαίτερα αρμονικά συνδεδεμένα όλα τα κομμάτια μεταξύ τους. Ακόμα και τώρα, αρκετές φορές μετά την παρθενική ακρόαση, εντυπωσιάζομαι όταν ακούω τα δυνατά φωνητικά –σε μια προσπάθεια πειθούς- διήγησης του

«Μύθου» του δίσκου.

Οι παθιασμένες συμβουλές αποφυγής του «Accordion Girl», σε συνδυασμό με τους μελαγχολικούς ήχους-κύματα, σχεδόν μετατρέπουν το χρόνο σε μια προσπάθεια διαφυγής που ξαφνικά ολοκληρώνεται με μια απότομη παύση.

Μελωδίες πρωτότυπες, γεμάτες πειραματισμούς και ιδιαίτερες ιστορίες.

Ακόμα και το εξώφυλλο του δίσκου και οι φωτογραφίες του booklet έχουν κάτι που σίγουρα θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των λατρών της σκοτεινής μουσικής – το ίδιο και ο μοναχικός τίτλος του «σκουπιδιάρη».

Μετά από όλα αυτά, το μόνο που μένει είναι να μας ενθουσιάσουν και με το επερχόμενο live λίγο πριν το καλοκαίρι, και γιατί όχι, με πολλούς ακόμα δίσκους.

Song running order:
- Domed
- the Beautiful silence
- Rive Droite
- Mary of the woods
- Where the land lies
- the legend of Mucklow
- Untitled
- Candace
- Stay away from the accordion girl
- The Saracen's Head
- On this day
- A man with a drum
- Under the stars

https://www.youtube.com/watch?v=ENnQKym0htQ

The Cure - Primary

The innocence of sleeping children
Dressed in white
And slowly dreaming
Stops all time
Slow my steps and start to blur
So many years have filled my heart
I never thought I'd say those words

The further we go
And older we grow
The more we know ...
The less we show ...

The very first time I saw your face
I thought of a song
And quickly changed the tune
The very first time I touched your skin
I thought of a story
And rushed to reach the end
Too soon

Oh remember
Please
Don't change

So the fall came
Thirteen years
A shiny ring
And how I could forget your name
The air no longer in my throat
Another perfect lie is choked
But it always feels the same

So they close together
Dressed in red and yellow
Innocent forever
Sleeping children in their blue soft rooms
Still dream

The further we go
And older we grow
The more we know ...

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΡΑΣΤΩΝ

Κρεβάτια θα' χουμε άνθινα, γεμάτα αιθέρια μύρα,
ντιβάνια ολοβελούδινα σαν μνήματα βαθιά,
στις εταζέρες λούλούδα παράξενα τριγύρα,
που άνοιξαν μοναχά για μας σε μέρη μαγικά.
Και ποια την άλλη να υπερβεί στην ύστατη φωτιά τους
οι δυο καρδιές μας - σαν τρανές λαμπάδες δυο - μαζί
θα διπλοκαθρεφτίσουνε το διπλοφώτισμά τους
στα πνεύματά μας που' ναι δυο καθρέφτες αδερφοί.
Και μια βραδυά ολογάλανη, ρόδινη, μυστική,
θεν' ανταλλάξουμε άξαφνα την ίδια αναλαμπή,
σαν ένα μακροθρήνημα που φέρνει ο χωρισμός
κι αργότερα, ένας άγγελος θα' ρθεί το φώς να χύσει
- τις πόρτες μισανοίγοντας, πιστός και χαρωπός -
στους δυο καθρέφτες τους θαμπούς,
στις φλόγες που' χαν σβύσει.

Charles Baudelaire

Μου λείπεις... Αλλά τι να κάνουμε. Πάντα κάποιος πρέπει να επιλέξει το σωστό. Κάποτε θα καταλάβεις.

Η φωτογραφία είναι από τη διαδρομή Trieste- Monfalcone.

Είμαι σε μια περίεργη φάση νομίζω. Μόνο η θάλασσα θα με καταλάβαινε. Μια φουρτούνα χρειάζομαι για να βγω από όλα αυτά.

Παλιοί εραστές που διεκδικούν τη ζωή σου. Παλιοί εχθροί που διεκδικούν το θάνατό σου. Παλιοί φίλοι που χάθηκαν από ζήλεια και μια απόσταση θλιμένων εραστών που δεν τους αφήνει να αφήσουν ορθάνοιχτα τα παραθύρια της καρδιάς τους.

"Θα μου λείψεις", εγώ δε λύγισα, δε δάκρυσα, πόνεσα βέβαια, θα το παραδεχτώ, και σε σένα ακόμα αν αυτό θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Και έτσι θα περνάνε οι μήνες τώρα, είναι επιλογή μου να τον περάσω αυτόν το Γολγοθά, και θα τον περάσω, είτε μαζί σου, είτε μόνη μου.

Η Ιταλία μου πέφτει μακρυά, αλλά δε μπορώ πάλι να σε αφήσω. Δέκα χρόνια μου λείπες... Θα αντέχω λίγους μήνες χωρίς εσένα πού και πού. Ο χρόνος θα δείξει όπως πάντα.

Αν δεν το πεις μοίρα, τότε πώς αλλιώς να το πεις? Παιδάκι ήμουν όταν σε γνώρισα και συ τότε αγχωνόσουν να γνωρίσεις τον έρωτα, να τα μάθεις όλα. Δέκα χρόνια ακριβώς περάσανε. Χριστούγενα του 97 σε γνώρισα, λίγο πριν την Πρωτοχρονιά του 2007 ξαναβρεθήκαμε. Και μάλλον ερωτευτήκαμε, ή απλά ενθουσιαστήκαμε? Τύχη ήταν... Το είπε και ο Π.

Σε όποιον κι αν λέω την ιστορία δεν το πιστεύει. Ήμουν δικιά σου για λίγες ώρες, μετά από δέκα χρόνια. Περίεργα παιχνίδια. Και μου είπες ότι μ'αγαπάς, αλλα οι ζωές μας αλλάξανε τώρα. Δε με ξέρεις καθόλου, δεν είμαι πια το κοριτσάκι που είχες γνωρίσει τότε, αλλά θα σε αφήσω να με ξαναγνωρίσεις, γιατί μάλλον το αξίζεις.

Καλώς ήρθες στη ζωή μου -και πάλι-...

Καλή χρονιά σε όλους :)