Έχω καταλήξει... Ο κόσμος δεν περνάει καλά γιατί δεν είναι ειλικρινής! Κι εγώ δηλαδή μόνο τότε δεν περνάω καλά, όταν δεν είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου ή με άλλους (που με ενδιαφέρουν σαν προσωπικότητες). Δεν είπα ποτέ ότι είναι εύκολη υπόθεση η ειλικρίνεια, αλλά τελικά δεν έχει και νόημα να κρύβεσαι.

Με έχουν πιάσει τα κολλήματά μου με τις διαπροσωπικές σχέσεις σήμερα.

Έχω μια φίλη, η οποία με την τελευταία της σχέση έχει σαλτάρει τελείως. Δηλαδή δεν ήταν ποτέ κατασταλαγμένη στο ότι θέλει –αν τύχει και βρει τον κατάλληλο γι αυτή άνθρωπο- να είναι σοβαρά κάπου. Όσες σχέσεις της κι αν θυμάμαι (και είναι αρκετές γιατί γνωριζόμαστε ιδιαίτερα πολλά χρόνια), διαλύονταν γιατί η ίδια ήταν στον κόσμο της. Με αυτή όμως είναι διαφορετικά. Πρώτον ο άνθρωπος που είναι μαζί τώρα, ή είναι βλάκας, ή απλά δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει και κάνει το βλάκα, και δεύτερον νομίζει ότι τον αγαπάει.

Αν υπήρχε μια σταλιά ειλικρίνειας από μέρους τους, όλα θα ήταν απλούστατα, ή θα ήταν πολύ καλά μαζί, ή δε θα ήταν μαζί (πράγμα που δηλώνουν και οι δύο ότι δε θέλουν, αλλά δεν κάνουν και κάτι ιδιαίτερο γι αυτό). Δηλαδή αν δε μπορείς να είσαι ειλικρινής με τον άνθρωπο που ξαπλώνεις δίπλα του το βράδυ και κοιμάσαι στην αγκαλιά του, με ποιον θα είσαι ειλικρινής? Σε ποιον θα τα πεις όλα? Σε ποιον θα τα αφήσεις όλα να ξεπεταχτούν από μέσα σου σα χείμαρρος? Πώς γίνεται να ζήσεις χωρίς να έχεις ούτε τον άνθρωπό σου αληθινό δίπλα σου?

Και μετά έρχεται η κατηγορία των ανθρώπων που δε μπορούν να μείνουν μόνοι τους. Μπορεί να θυσιάσουν χρόνο, ευκαιρίες, «καρδιά», μόνο και μόνο για να έχουν ένα «συνοδό» στις κοινωνικές τους υποχρεώσεις… Εμ βέβαια, πώς θα πας εσύ στη γιορτή του Αντώνη του παλιού σου συμμαθητή που η γυναίκα του είναι έγκυος στο δεύτερο γιο τους, αν δεν έχεις δίπλα σου μια γλάστρα? Ρε προβλήματα που έχει ο κόσμος. Σε λίγο θα ακούω ότι νοικιάζουν και συντρόφους ανάλογα με τις περιστάσεις (μη μου πείτε ότι ήδη γίνεται, το ξέρω, απλά προσπαθώ να δω τον κόσμο ρομαντικά χεχεχε).

Οκ, δε μπορώ να πω το αντίθετο. Οι περισσότεροι άνθρωποι «τυράννησαν» μια κατάσταση. Σε όλους θα έχει τύχει να έρθουν στη φάση να τραβάνε από τα μαλλιά κάτι για να μείνει ζωντανό, γιατί απλά πίστεψαν (δε θα έλεγα πιστεύουν) κάποτε σε αυτό. Δεν είναι και εύκολο να τα πετάς όλα όσα με χρόνο (κυρίως και όχι κόπο) έχτισες… Ωστόσο αν φανεί το μαύρο σύννεφο, θα ‘ρθει η ώρα για ανακύκλωση, αργά ή γρήγορα. Δεν έχω πρόβλημα με το «αργά», αλλά έχω τρομερό πρόβλημα με τους ανθρώπους που το βλέπουν εγωιστικά και δε μπορούν να παραδεχτούν το τέλος.

Δηλαδή, για όνομα του Θεού, πώς γίνεται να ανακαλύψεις τι σου λείπει από τις διαπροσωπικές σου σχέσεις, αν δε μείνεις και λίγο μόνος σου? Προφανώς και όλοι όταν είμαστε σε μια όμορφη σχέση, με έναν άνθρωπο που μας κάνει και περνάμε καλά, ναι είμαστε καλύτερα απ’όταν είμαστε μόνοι μας, αλλά κοιτάξτε γύρω σας και πείτε μου πόσους ανθρώπους αγανακτισμένους με τις σχέσεις τους είδατε σήμερα. Εγώ είδα αρκετούς…

Και μετά είναι και το άλλο… Οι κοινωνικές υποχρεώσεις (πώς ήταν η γιορτή του συμμαθητή μας του Αντώνη, που τελικά έκανε και την κόρη? Χεχεχε) Βέβαια, πρέπει να είσαι πάντα με κάποιον… Ε, ναι… Βαριέσαι ρε παιδί μου, να μην έχεις κάποιον να πρήξεις? Γιατί ναι οκ, τον φίλο που δουλεύει στις 9 το πρωί, δε μπορείς υποτίθεται να τον πάρεις στις 3 το βράδυ και να του πεις τον πόνο σου, ενώ τον γκόμενο γιατί να πειράζει? Κατάλαβες… Δε θες να αγαπάς, θες να έχεις προσωπικό ψυχολόγο! Οι σχέσεις δε γίνονται επειδή είδες κάποιον τυχαία, τον γνώρισες, σου κίνησε το ενδιαφέρον, τον ερωτεύτηκες ρε παιδί μου, πες το όπως θες, όοοοοχι, πρέπει να έχεις την κοινωνικά υποχρεωτική υποστήριξη που σου προσφέρει μόνο η εκάστοτε ερωτική σχέση.

Ε, δε με παρατάτε, ερωτευτείτε και λίγο…

Σε θυμάμαι όνειρα να μου γελάς πίσω από το τζάμι
Σε θυμάμαι να μου αλλάζεις τη ζωή μες σ' ένα βράδυ
Σε θυμάμαι βιαστικά τα ρούχα σου να φοράς να φεύγεις μόνη
Και εγώ τη μοναξιά μου να ρωτώ, εσύ εκεί κι εγώ εδώ τι μας ενώνει

Σε θυμάμαι μ' ένα μακό μες τη βροχή να λες συγγνώμη

Σε φοβάμαι, ότι κι αν έγινε.. (σε αγαπώ ακόμη)

Σε θυμάμαι να σαρώνεις την παρέα μ' ένα βλέμμα
Σε θυμάμαι να μου λες εμείς οι δυο είμαστε ένα
Σε θυμάμαι να μιλάς ψιθυριστά στο κινητό μες στο σαλόνι
Και εγώ τη μοναξιά μου να ρωτώ, εσύ εκεί κι εγώ εδώ τι μας ενώνει

Σε θυμάμαι...


Σε θυμάμαι...

Στίχοι: Νίκος Ξύδης

Φωτογραφία: Paramount Classics

Οταν οι Ροδες χορευουν

· Παραγωγής: 1984
· Διάρκεια: 84'
· Χρώμα: Έγχρωμο
· Ήχος: Mono
· Γλώσσα: Ελληνικα

Σταματης Γαρδελης ....Ηθοποιός

Βασια Παναγοπουλου ....Ηθοποιός

Παυλος Ευαγγελοπουλος ....Ηθοποιός

Στελλα Κωνσταντινιδου ....Ηθοποιός

Δημητρα Σερεμετη ....Ηθοποιός

Γιαννης Δαλιανιδης ....Σκηνοθετης

Γιαννης Δαλιανιδης ....Σεναριογράφος

Απολαύστε την

[http://rodeoclub.lives.gr/]

Ψάχνοντας βρίσκεις διάφορα...

Αν είσαι μάγκας

Στίχοι: Παύλος Τάσιος
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Χάρε, εγώ σε σκέφτηκα
ντερβίση μάγκα πρώτο
που καθαρίζει μόρτικα
με μπέσα και γαμώτο.

Όμως εσύ μου τα γυρνάς
στο ύπουλο τη στήνεις
καρφώνεις έναν από μας
πισώπλατα τη δίνεις.

Αν είσαι μάγκας πάρε με
στα ίσια και με μία
χάρε το παραδέχομαι
δεν έχω ψυχραιμία.

Τώρα που ξέρω τι πουλάς
και τι καπνό φουμάρεις
μπορείς κι εμένα να με φας
όποια στιγμή γουστάρεις.

Πες μου που να ‘ρθω να σε βρω
που να σε συναντήσω
μαζί να στήσουμε χορό
κι ας θέλω εγώ να ζήσω.

Αν είσαι μάγκας πάρε με
στα ίσια και με μία
χάρε το παραδέχομαι
δεν έχω ψυχραιμία.

Δεν έχω ψυχραιμία.

Αχ Ευλαμπία

Στίχοι: Γιάννης Γιοκαρίνης & Αλέκος Κολιόπουλος
Μουσική: Γιάννης Γιοκαρίνης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Γιοκαρίνης

Σε γνώρισα στο ΙΚΑ, στην ουρά μπροστά μου σ' είχα για τον οδοντογιατρό
Τα χρόνια σου 16, μα είχες ξεπετάξει ολόκληρο το Κολωνό
Σου έκλεισα το μάτι, μα εσύ ζητούσες κάτι να διώξεις το πονόδοντο
Ξέχασα τ' όνομα μου, στο ξάφνου γύρισμα σου, που μου 'δωσες φιλί γλυκό (All together now...)
Αχ Ευλαμπία, η ασθένεια σου έγινε χρονία
Αχ Ευλαμπία, εγώ θα ψάξω να σου βρω γιατρό

Σε κάποιο μαγειρείο μερίδες πήρα δύο και είπες στα πληρώνω εγώ
Με πήγες στα κλαρίνα, νταγκλάδες και τσαλίμια και ήσουν πρώτη στο χορό
Τη πάτησα μαζί σου, τη γλύκα, το φιλί σου, τρελάθηκα και δεν μπορώ
Θα ψάξω για κουμπάρο, μου λείπει το κολάρο, αλλά κουστούμι που θα 'βρω;
(Έχει μυαλό η Ευλαμπία)
Αχ Ευλαμπία, η ασθένειά σου κόλλησε και 'μενα
Αχ Ευλαμπία, αντίδοτο να 'δούμε πού θα 'βρω

Φόρεσα τα καλά μου, το είπα στο μπαμπά μου και πήρα φόρα για να 'ρθω
Στο σπίτι σου απ' έξω είμαι και περιμένω μα μέσα δεν τολμώ να 'μπω
Το σκέφτομαι λιγάκι, κουμπώνω το σακάκι και το κουδούνι σου χτυπώ
Μ' ανοίγει η γριά σου, φωνάζει το μπαμπά σου και μου 'παν πως δεν είσαι 'δω

Πού 'σαι Ευλαμπία;
Αχ Ευλαμπία, η ασθένεια σου έγινε χρονία
Αχ Ευλαμπία, εγώ θα ψάξω να σου βρω γιατρό

One more time...

Αχ Ευλαμπία, η ασθένεια σου κόλλησε και 'μένα (Ξανά...)
Αχ Ευλαμπία, αντίδοτο να 'δούμε πού θα βρω

Αλλάξανε τα γούστα σου (μπριγιόλ)

Στίχοι: Σάκης Μπουλάς
Μουσική: Γιάννης Γιοκαρίνης
Πρώτη εκτέλεση: Σάκης Μπουλάς

Είσαι μανάρι μου αλειμένη με μπριγιόλ
Κι από ρεμπέτισσα το παίζεις ροκ εντ ρόλ
Και νινανάι, ώπα, γιάβρουμ και αμάν
Ακούς Βιτάλη, Σούκα και Duran Duran

Αλλάξανε τα γούστα σου
και μπέρδεψες τα μπούτια σου
Και φέρεσαι αλλόκοτα
και παρατάς τον Κόκοτα

Το μάτι έβαψες σε τόνους λαχανί
Και το κεφάλι σου το ξύρισες γουλί
Να που καβάλησες κι εντούρο μηχανή
Και μόστρες κάνεις με ματάκια απλανή

Αλλάξανε τα γούστα σου
και μπέρδεψες τα μπούτια σου
Και φέρεσαι αλλόκοτα
και παρατάς τον Κόκοτα

Χορεύεις Ντίσκο και σου πάνε τα σατέν
Για την καράφλα σου υπάρχει το Φολτέν
Το περιθώριο θέλει ζόρι και κουπί
Και δε μπορείς πάντα να κάνεις το παπί

Αλλάξανε τα γούστα σου
και μπέρδεψες τα μπούτια σου
Και φέρεσαι αλλόκοτα
και παρατάς τον Κόκοτα

Η κόρη του περίπτερά
Στίχοι-Ερμηνεία-Μουσική: Μπίγαλης Κώστας

Χρόνια τώρα περιμένω το όνειρο μου να φανεί
Χρόνια τώρα η καρδιά μου έχει μείνει μοναχή
Κι όλο νόμιζα πως θα ρθεί κάποιο όμορφο πρωί
Το όνειρο να με ξυπνήσει καλημέρα να μου πεί

Μα προχτές στο όνειρο μου το βρήκα
Κι είναι η κόρη του περιπτερά
Στο περίπτερο πήγα για σπίρτα
Και μου άναψε φωτιά

Α η κόρη του περιπτερά
Α μου άναψε φωτιά
Α η κόρη του περιπτερά
Α μου άναψε φωτιά

Χρόνια τώρα περιμένω το όνειρό μου να φανεί
Χρόνια τώρα η αγκαλιά μου έχει μείνει μοναχή
Κι όλο έκανα κουράγια μέχρι να έρθει μια αυγή
Το όνειρο να με ξυπνήσει με ένα ατέλειωτο φιλί

Μα προχτές στο όνειρο μου το βρήκα
Κι είναι η κόρη του περιπτερά
Στο περίπτερο πήγα για σπίρτα
Και μου άναψε φωτιά

Α η κόρη του περιπτερά
Α μου άναψε φωτιά
Α η κόρη του περιπτερά
Α μου άναψε φωτιά

Και κάποια που δε βρήκα σε video:

ΔΑΚΗΣ
Θωρακισμένη Μερσεντές
εγώ δεν ονειρεύτηκα ποτές
Μην κάνεις όνειρα τρελά
Μαζί μου θα’χεις λίγα και καλά
—
Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι
Και η αγωνία μου φουντώνει
Πότε θα βρεθούμε οι δυο μας μόνοι
Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι
—
Αλαλούμ-Αλαλούμ, Αλαλούμ-Αλαλούμ
Άλλη γλώσσα μιλάμε, μάζεψέ τα
Να πάμε πιο καλά στο Χαρτούμ

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΙΤΟΔΙΠΛΩΜΕΝΟΣ
Έτσι, έτσι σε θέλω, σκισμένο τζιν με μπότες και καπέλο
Έτσι, έτσι σε θέλω, σ’αυτό το στυλ και όχι σαν μοντέλο
—
Ψηλές, κοντές, ξανθιές, μελαχρινές
Αδύνατες, χοντρές, όλες καλές
—
Ποιος Θεός σ’ έχει στείλει
να του ανάψω καντήλι
που μου ψήνεις το ψάρι στα χείλη
Ποιος Θεός σ’ έχει στείλει
να του ανάψω καντήλι
έχω γίνει με σένα ρεζίλι

ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ
Έχω πάντοτε μαζί μου, τον Πουφ
Το κουκλάκι σου, που μου ‘χες αφήσει
Με κοιτάζει λυπημένος και αυτός
Δεν φαντάζεσαι το πόσο μας λείπεις
—
Είσαι σαν κουνέλι, είσαι σαν κουνέλι
Και γλυκιά σα μέλι δώσε μου το χέρι
Είσαι για μένα το πιο όμορφο όνειρο
Το πιο γλυκό πλασματάκι

ΠΩΛΙΝΑ
Με ένα σούπερ τοσοδούλι μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι
κάνω ντου και τρομάζει ο ντουνιάς
με το βρεγμένο σούπερ μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι
πέφτουν όλοι ξεροί μονομιάς
—
Και όταν με παράτησες στα κρύα του λουτρού
δεν πήγα σε ψυχίατρο, δεν πήγα σε χαρτού
και όταν με παράτησες στα κρύα του λουτρού
ξενύχτησα και έκλαψα στην πολυθρόνα την μπαμπού

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΙΓΑΛΗΣ
Το καπελάκι μου στραβά έβαλα κι άντε γεια χαρά
έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια
Βαρέθηκα την τρέλα σου, τα πήγαινε και έλα σου
Τέρμα τα ζαχαρώματα, τέρμα τα παρακάλια
—
Αχ μελισσούλα, μελισσάκι, βρήκες άλλο λουλουδάκι
Ποιος να ξέρει που κοιμάσαι, σε ποιαν αγκαλίτσα να’σαι
—
Γειτόνισσα, γειτόνισσα τις ομορφιές σου αλώνισα
και μ’ έστειλες αδιάβαστο το βράδυ του Σαββάτου
Γειτόνισσα, αχ φόνισσα το νέκταρ σου κοινώνησα
και μ’ έριξες στο λήθαργο του πιο γλυκού θανάτου
—
Αχ βρε Ρίνα Κατερίνα
η φυγή σου φωτιά η θύμηση σου λεπίδα
που με κόβει δυο κομμάτια
τέσσερα, δεκατέσσερα
αχ βρε Ρίνα Κατερίνα

ΠΑΣΧΑΛΗΣ
Η αγάπη θέλει προϋπηρεσία
Μεροκάματο, ξενύχτι και νταλκά
Θέλει ΙΚΑ μια ζωη στην αγωνια
Στα βαρέα ένσημα και στ’ ανθυγιεινά
—
Σαν τους Κριτές του Γεδεών
και σαν τους Βίγκινκς των θαλασσών
σαν τους Ρωμαίους και σαν τους Πέρσες
σε κυνηγώ και σε πολιορκώ

ΑΝΤΥΠΑΣ
Είμαι στα χάι μου
όταν σ’ έχω πλάι μου
κι όταν είσαι χώρια μου
με τρώει η στεναχώρια μου.
—
Έλα, έλα, σκουπιδιάρη
πριν να σβήσει το φεγγάρι
και ο ήλιος ξαναβγεί.
Έλα, έλα σκουπιδιάρη
δεν θα είμαστε ζευγάρι
όταν έρθει το πρωί

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΟΡΚΟΛΗΣ
Ντύσου πρόχειρα και βγάλε το κραγιόν σου
Πες ο έρωτας πως είμ’ ο παιδικός σου
κι έλα πάρε με αγκαλιά μια ανέμελη βραδιά
—
Στην μικρή πλατεία
γίνεται ληστεία
και τα μάτια σου τα μπλε ληστεύουν την καρδιά μου

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μου θυμίζεις τη μάνα μου, γι’αυτό σε αγαπάω
—
Έλα μωράκι μου το στρώμα είναι καπιτονέ
έλα μωράκι μου γιατί αργείς να πεις το ναι

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
Πάμε μαζί και όπου θες με του μυαλού μας το εξπρές
Από Γλυφάδα Μαρακές
Πάμε πάμε ένα ταξιδάκι
—
Θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο
ταξίδι αναψυχής να σε ξεχάσω,
μετράω τον πυρετό μου στον υδράργυρο
τριάντα οχτώ κι οχτώ, τριάντα εννιά κι εννιά

ΜΑΝΤΩ
Η δική μας η αγάπη είναι η μεγαλύτερη,
και εμείς οι καλύτεροι και εμείς οι καλύτεροι
—
Μες στην αγκαλιά μου με σαράντα πυρετό,
Τρέχαν τα φιλιά σου στο κορμί μου με εκατό
Δεν μπορώ να δεχθώ, πως δεν είσαι εδώ
—
Σώμα με σώμα φιλί με φιλί
Όλα για όλα τα ζούμε μαζί
Σώμα με σώμα φιλί με φιλί
Όλα τα ζούμε μαζί

ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ
Μου 'πες θα με τρίψεις μα εσύ μ' έχεις γδάρει,
πήρες σμυριδόπανο αντί για σφουγγάρι,
φέρσου μου γλυκά μωρό, μη με καταπιέζεις,
τέλειωσε την πλάτη μου και κατόπιν παίζεις,

Λούζετ' η αγάπη μου στο λουτροκαμπινέ,
είναι μπούζι το νερό, κλείσε τον ρουμπινέ,
της δικαιοσύνης ήλιος νοητός,
δεν μπαίνει απ' το παράθυρο άναψε το φως,

Μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι,
μπανάκι να βουλώσουνε τα λούκια μανάκι,
μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι,
κουράγιο και τελειώνουν τα παλούκια μανάκι.

Τι τα 'θελες και μου 'πες πως θα μοιάζω του Γκουσγκούνη,
μπήκανε στα μάτια μου,δυο κιλά σαπούνι,
φάτσα στην οικοδομή, βίβα πυλοφόρι,
μάτι μας επήρανε, όλοι οι μαστόροι.

Φέρ' τις σαγιονάρες μου,τράβα την κουρτίνα,
κι έλα να σκοτώσουμε, μανάκι, τη ρουτίνα,
θέλω περιβάλλον πιο ρομαντικό,
σκέπασε με κάτι το φωτιστικό.

Μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι,
μπανάκι να βουλώσουνε τα λούκια μανάκι,
μπανάκι μανάκι, μπανάκι μανάκι,
κουράγιο και τελειώνουν τα παλούκια μανάκι.

Μπανάκι μανάκι,μπανάκι μανάκι,
μπανάκι να βουλώσουνε τα λούκια μανάκι,
μπανάκι μανάκι,μπανάκι μανάκι,
κουράγιο και τελειώνουν τα παλούκια μανάκι.

Ωραία λοιπόν, μια χαρά περάσαμε. Το πάρτι τα είχε όλα, κέφι, χορό, μουσική (κι ας μην είχε ο Βασίλης cult ελληνική μουσική (μην πάει ο νου σας σε τελειωμένα σκυλάδικα, δε θα ζήταγα ποτέ κάτι τέτοιο χεχεχε)) και πολύ κόσμο.

Ο μέγας χορευτής της βραδιάς.

Η γυναίκα της ζωής μου.

Η Πούλια και ο Αυγερινός (σαν κάμπια είμαι βέβαια).

Και η μάγια η μέλισσα που έπεσε στο βαρέλι με τη μπύρα.

Περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία, έρχονται σύντομα κοντά σας για να αποδείξουνε την αθωότητά μου...

σκέφτομαι...
πόσα είναι τα πράγματα
που προσπαθούμε να ξεχάσουμε

και πόσα είναι αυτά
που θέλουμε να μείνουν στο μυαλό μας
για πάντα

αν όμως τελικά τα καταφέρουμε
...και ξεχάσουμε

θα είμαστε οι ίδιοι?

«μείνε, θα σου φωνάζω

μείνε, στάσου

μείνε…και πάψε να κλαις»

τα ξωτικά

δεν μπορείς να τα κρατήσεις

για πάντα

Από μια ιδέα των Metro Decay με το τραγούδι σκιές και της vamp...

Υπέροχα!

Ξέρεις εσύ :)

Αφιέρωμα από το Metal Hammer Μαρτίου:

Τον Οκτώβριο του 1988, τα 3 πιο εμπορικά albums στον πλανήτη, ανεξαρτήτως μουσικού ύφους, είναι το “Appetite for Destruction” των Guns N’ Roses, το “New Jersey” των Bon Jovi και το “Hysteria” των Def Leppard, ενώ μέσα στο top-20 βρίσκονται και δίσκοι των Van Halen, Poison, Scorpions, Cinderella και Whitesnake. To heavy metal βρίσκεται στην καλύτερή του στιγμή ή, για να είμαστε πιο δίκαιοι, στην απόλυτη εμπορική ακμή του. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος δονούνται από τα riffs των αποκαλούμενων hair metal συγκροτημάτων, τραγουδώντας στίχους βρώμικου sex, αχαλίνωτης καψούρας και στυλιζαρισμένης παρακμής - τραγουδιών με μεγάλα refrains και συγκροτημάτων με ακόμα μεγαλύτερα μαλλιά. Glam metal, sleaze metal, pop metal, οι διαφορές στο ύφος των συγκροτημάτων ήταν μικρές αλλά ο σκοπός κοινός: τα 3 P (Party, Paycheck, Pussy) και ο δρόμος προς την απόκτηση αυτών, μονόδρομος. Ένα καλό refrain, ένα δυνατό videoclip και μία γερή δόση λακ Αqua Νet ήταν αρκετά. Όλοι ήθελαν να γίνουν rock stars και περισσότεροι απ’ όσοι πραγματικά μπορούσαν, τα κατάφεραν έστω και για μία νύχτα, ώσπου ξαφνικά ένα ξεκούρδιστο riff από το Seattle ήρθε να ρίξει στο σκοτάδι τον παρδαλό και γεμάτο υπερβολή κόσμο του glam, στέλνοντας τους ευκαιριακούς rockers στο σπίτι τους, ταρακουνώντας δυνατά τους ήδη φτασμένους κι αφήνοντας πίσω μία ιστορία με πολύ χρώμα, πολύ make-up και πολλή πλάκα. Το Metal Hammer επιχειρεί μία ανασκόπηση της εποχής παρουσιάζοντας δίσκους, προσωπικότητες κι αποκλειστικές συνεντεύξεις από μουσικούς που έζησαν τα γεγονότα από πρώτο χέρι. Τα λόγια του Tracii Guns των L.A. Guns που βρίσκονται στις αμέσως επόμενες σελίδες, λειτουργούν ως ο ιδανικός πρόλογος του αφιερώματος.

Μια που πλεον δε μπορώ να κρυφτώ από κανέναν, θα αφιερώσω το τραγούδι από το οποίο "έκλεψα" το nick μου σε κάποιον:)

You hold all the aces,
I never get the chance to deal
Flick of the wrist and you cut me down,

I'm spinning like a roulette wheel

You say that love's a gamble
But, you play with loaded dice
You hide behind a good girl smile
With a heart stone cold as ice

But, I want it, I need it
If you don't give it I'll steal it,
I'll take it all and walk away
Lady luck,
You're a loser in the game of love, sweet lady luck
Who you gonna call when it all falls down on you,
Sweet lady luck...

You can't stop your dealing
'cos it's a crying shame,
When the winner takes it all
And never ever takes the blame

But I want it, I need it
If you don't give it I'll steal it,
I'll take it all and walk away
Lady luck,

You're a loser in the game of love, sweet lady luck
Who you gonna call when it all falls down on you
Uh, what you gonna do?
Lady luck

I need your love, I need it now,
I've got to have it anyhow,
Sweet lady luck...

I can't win for losing,
It's tearing me apart
So I'll play the joker to your queen of broken hearts

But, I want it, I need it,
If you don't give it I'll steal it
I'll take it all and walk away
Lady luck,
You're a loser in the game of love, sweet lady luck
Spinning like a roulette wheel, sweet lady luck
You're a loser in the game of love, sweet lady luck

I need your love, I need it now,
I've got to have it anyhow

Sweet lady luck..
Sweet lady luck..
Sweet lady luck..
Lady luck!

• Dokken - So Many Tears
• White Lion - Hungry
• Erika - Walk into my heart
• Red Dawn - Take These Chains
• Bad English - Forget me not
  
• Skid Row - I Remember You
• Warrant - Heaven
• Firehouse - When I Look Into Your Eyes
• Hardline - Takin' Me Down
• Bon Jovi - Bad Medicine
• D.A.D. - Sleeping My Day Away
• Warlock - All We Are
• Billy Idol - Mony Mony
• Gary Moore - Over the hills and far away
• David Bowie - Jean Genie
• Whitesnake - In the still of the night
  

Καλή βδομάδα λοιπόν...

It's not in the way that you hold me, it's not in the way you say
you care
It's not in the way you've been treating my friends
It's not in the way that you stayed till the end
It's not in the way you look or the things that you say that
you'll do

refrain:
Hold the line, love isn't always on time, oh oh oh
Hold the line, love isn't always on time, oh oh oh

It's not in the words that you told me, girl
It's not in the way you say you're mine, ooh
It's not in the way that you came back to me
It's not in the way that your love set me free
It's not in the way you look or the things that you say that
you'll do

refrain

It's not in the words that you told me
It's not in the way you say you're mine, ooh
It's not in the way that you came back to me
It's not in the way that your love set me free
It's not in the way you look or the things that you say that
you'll do

refrain
love isn't always on time

Hold the line, love isn't always on time -
love isn't always, love isn't always on time
Hold the line, love isn't always on time, love isn't always on
time
Love isn't always on time, love isn't always on time, oh oh oh

Για κάποιο λόγο είμαι σε μια διαρκή εγρήγορση. Και αυτή την περίοδο είμαι και ιδιαίτερα χαρούμενη. Ίσως να είναι το κλίμα των αποκριών. Ίσως απλά να τα βρήκα επιτέλους με τον εαυτό μου γιατί πριν λίγο καιρό είχαμε μαλώσει.

Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω ζευγάρια που δε δίνουν σημασία ο ένας στον άλλον. Ζευγάρια που δε δίνουν σημασία ούτε στον εαυτό τους και όταν κατά λάθος θα μου ξεφύγει αυτή η απορία που με τόσο αγνό και αθώο τρόπο, σα μικρό παιδί, θα διατυπώσω "Μα γιατί είστε μαζί?", παίρνω την πιο χαζή, την πιο ποταπή απάντηση "Μα αγαπιόμαστε". Πώς μπορείς να αγαπάς κάποιον που δεν γνώρισες ποτέ, που δεν ενδιαφέρθηκες να τον γνωρίσεις - κάποιον που δε περνάτε χρόνο μαζί, που αδιαφορείτε ο ένας για τον άλλον και κυρίως για τα αισθήματα του άλλου. Γίνεται να αγαπήσεις κάποιον που φοβάσαι να του πεις μια αλήθεια, που του κρύβεις τόσα γεγονότα? Δεν είναι αγάπη αυτό.

Η δική μου η αγάπη είναι διαφορετική! Αγαπάω πολύ κόσμο, με εντελώς διαφορετικούς τρόπους, αλλά ποτέ δεν πληγώνω αυτούς που αγαπάω. Όχι απλά προσπαθώ να μην τους πληγώνω, όταν αγαπάω κάποιον και τον πληγώσω, τότε θα πληγωθώ κι εγώ, είτε είναι φίλος, είτε συγγενής, είτε εραστής, και από αγάπη δεν πληγώθηκα ποτέ.

Κυριακή 09.30 το πρωί πίνω καφέ. Βλέπω κόσμο να τρέχει, να έχουν κατεβάσει όλοι το κεφάλι και να προχωράνε βιαστικοί. "Μα γιατί τρέχουν" "Έλα ντε, λες να ναι Δευτέρα?". Μα Κυριακάτικα και να μη μπορείς να απολαύσεις ούτε μια στιγμή ηρεμίας? Ακόμα και αργότερα τους έβλεπα όλους με αυτό το "ύφος του Αθηναίου" που λέω, αλλά τελικά δεν είναι μόνο του Αθηναίου. Πολύ τρέξιμο. Αράξτε ρε παιδιά, σηκώστε λίγο το βλέμα, δείτε τον ουρανό, χαμογελάστε και λίγο και μετά συνεχίζετε το τρέξιμο. Ένα χαμόγελο πια... Τόσο δύσκολο είναι? Τα αλλάζει όλα... :-)

Καλημέρα