Επειδή με τα τελευταία μου posts δηλώνονται οι προβληματισμοί μου και δε φαίνεται η ατελείωτη όρεξη που έχω αυτή την περίοδο, είπα να θυμίσω το παρακάτω τραγούδι από Accept σε μερικούς...

Too many slaves in this world
Die by torture and pain
Too many people do not see
Theyre killing themselves - going insane

Too many people do not know
Bondage is over the human race
They believe slaves always lose
And this fear keeps them down

Watch the damned (God bless ya)
Theyre gonna break their chains (hey)
No, you cant stop them (God bless ya)
Theyre coming to get you
And then youll get your

Balls to the wall, man
Balls to the wall
Youll get your balls to the wall, man
Balls to the wall - balls to the wall

You may screw their brains
You may sacrifice them, too
You may mortify their flesh
You may rape them all

One day the tortured stand up
And revolt against the evil
They make you drink your blood
And tear yourself to pieces

You better watch the damned (God bless ya)
Theyre gonna break their chains (hey)
No, you cant stop them (God bless ya)
Theyre coming to get you
And then youll get your

Balls to the wall, man
Balls to the wall
Youll get your balls to the wall, man
Balls to the wall - balls to the wall

Come on man, lets stand up all over the world
Lets plug a bomb in everyones arse
If they dont keep us alive - were gonna fight for the right

Build a wall with the bodies of the dead - and youre saved
Make the world scared - come on, show me the sign of victory
Sign of victory - sign of victory

You better watch the damned (God bless ya)
Theyre gonna break their chains (hey)
No, you cant stop them (God bless ya)
Theyre coming to get you
And then youll get your

Balls to the wall, man
Balls to the wall

Υ.Γ. Άσχετο(λόγω διαφοράς μουσικών ειδών), την Παρασκευή στο Gagarin - The Damned & οι δικοί μας Illusion Fades... Θα γίνει ολοκαύτωμα. 

"Να πεθαίνεις
Είναι μια τέχνη, σαν όλες τις άλλες
Το κάνω εξαιρετικά ωραία
Το κάνω να' ναι σαν κόλαση
Το κάνω να' ναι αληθινό
Μαντεύω ότι θα μπορούσατε να πείτε πως έχω κάποιο λόγο"

Χθες ήμασταν μαζί, κι όμως ήταν τόσο λάθος ο χώρος και ο κόσμος… Έχω τάσεις φυγής εδώ και ένα μήνα περίπου. Κοιτάζω τα παράθυρα και τις πόρτες όπου κι αν είμαι και το μόνο που σκέφτομαι είναι να εξαφανιστώ, να βγω έξω και να αρχίσω να τρέχω… Να φεύγαμε για τρεις μέρες από την Αθήνα… Κι ας πηγαίναμε οπουδήποτε, απλά να ήξερα ότι για τρεις μέρες θα ήσουν μόνο δικός μου, όπως ήσουν τότε... Και δε ξέρω και τι μπορεί να φταίει, αν ήξερα θα το διόρθωνα. Ναι, αυτή τη φορά πραγματικά θα προσπαθούσα να διορθώσω αυτό που φταίει. Αλλά έτσι γίνεται πάντα… Ο νόμος του Μέρφυ… Αν προσπαθούσες λίγο, αν μου έδειχνες ότι προσπαθείς έστω και λίγο θα ήταν όλα τόσο καλύτερα… Τελικά, μερικές φορές δε χρειάζεται να αλλάξεις τον κόσμο γι αυτόν που αγαπάς, αλλά να τον πιάσεις απ’ το χέρι και να του δώσεις ένα φιλί.

Και ίσως τότε δε θέλω πια να φύγω… Ίσως τότε καταλάβω ότι σου ανήκω…

Summer kisses, Winter tears
Like the stars they fade away
Leaving me to spend my lonely nights
With dreams of yesterday

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, να 'μαστε πάλι
Όλα έχουν μείνει όπως τ' άφησες πριν χρόνια
Το ροζ φουλάρι σου το ρίμελ κι η κολώνια
Που κι αν ξεθύμανε μου φέρνει πάντα ζάλη

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, σπάστα και ρίχτα
Τα λόγια που 'λεγες η αγάπη πριν ραγίσει
Δε σε ρωτώ αν ήρθες μόνο για μια νύχτα
Μα σ' αγαπώ κι ας σ' έχουν χίλιοι περπατήσει

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' ασε με πάλι να καώ
Αντέχω για ένα γύρο ακόμα
η αγάπη θέλει σ' αγαπώ

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' όνειρο γίνε πλάνο μου
Πόσο μελό να γίνω ακόμα
για να κολλήσεις πάνω μου.

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, νάμαστε πάλι
Στρώνω όπως πάντα για δυο άτομα τραπέζι
Το δίσκο βάζω που σου άρεσε να παίζει
Και σε κερνώ απ' το στερνό μου το μπουκάλι

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, στήνω σκακιέρα
Να ξανακάνεις χίλια ματ στην ευτυχία
Σαν στρατιωτάκι σου έτοιμο για θυσία
Στα άγρια μεσάνυχτα σου λέω καλημέρα

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' ασε με πάλι να καώ
Αντέχω για ένα γύρο ακόμα
η αγάπη θέλει σ' αγαπώ

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' όνειρο γίνε πλάνο μου
πόσο μελό να γίνω ακόμα
η αγάπη θέλει "σ' αγαπώ"

Καλά κουράγια... Καλή βδομάδα :)

TEΣΤ ΒΡΩΜΙΑΣ:
Αλείψτε τον δερμάτινο καναπέ και τις κουρτίνες με μερέντα. Τοποθετήστε ένα σουβλάκι πίσω από τον δερμάτινο καναπέ και αφήστε το εκεί όλο το καλοκαίρι.



ΤΕΣΤ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ:
Αγοράστε μία κούτα 150 λίτρων και γεμίστε το με LEGO (εναλλακτικά χρησιμοποιήστε στυλό ή βίδες). Παρακαλέστε ένα φίλο ή φίλη να τα σκορπίσει σε όλο το σπίτι.

Κλείστε τώρα τα μάτια και προσπαθήστε να πάς στο μπάνιο ή την κουζίνα χωρίς να βγάλετε άχνα: Στο κάτω-κάτω θα μπορούσατε να ξυπνήσετε το παιδί!

ΤΕΣΤ SUPER MARKET:
Πάρτε ένα ή δύο ζώα (κατά προτίμηση κατσίκες) και πάρτε τις μαζί στην επόμενη επίσκεψη στο Super Market. Προσέχετε τις όλη την ώρα και πληρώστε ότι φάνε ή καταστρέψουνε.



ΤΕΣΤ ΝΤΥΣΙΜΑΤΟΣ:
Προμηθευτείτε ένα μεγάλο ζωντανό χταπόδι και προσπαθήστε να βάλετε το σε ένα δίχτυ από πατάτες. Σιγουρευτείτε ότι έχετε βάλει όλα τα πλοκάμια μέσα στο δίχτυ.



ΤΕΣΤ ΦΑΓΗΤΟΥ:
Προμηθευτείτε ένα μεγάλο πλαστικό φλιτζάνι και γεμίστε το μέχρι την μέση με νερό. Στηρίξτε το φλιτζάνι σε μία κούνια, κρεμάστε την κούνια από το ταβάνι και σπρώξτε την. Προσπαθήστε τώρα να γεμίσετε με ένα κουτάλι το φλιτζάνι με μουλιασμένα Corn Flakes παριστάνοντας παράλληλα το αεροπλάνο. Μετά χύστε το περιεχόμενο του φλιτζανιού στο πάτωμα και μείνετε ήρεμοι.



ΤΕΣΤ ΝΥΧΤΑΣ:
1. Προετοιμαστείτε ως εξής: Γεμίστε μια μαξιλαροθήκη με 3-4 κιλά υγρής άμμου.


2. Ξεκινήστε στις 6 μ.μ. να περπατάτε με την μαξιλαροθήκη στην αγκαλιά, κάνοντας παράλληλα την κίνηση του νανουρίσματος.


3. Κάντε το παραπάνω μέχρι τις 9 μ.μ. Τοποθετείστε την μαξιλαροθήκη τώρα στο κρεβάτι και βάλτε ξυπνητήρι στις 2 π.μ.


4. Σηκωθείτε στις 2 και ξαναμεταφέρετε την μαξιλαροθήκη για μία ώρα μέσα στο σπίτι και αυτήν τη φορά τραγουδήστε όμως και τραγούδια νανουρίσματος.


5. Βάλτε ξυπνητήρι στις 5 και επαναλάβετε το σημείο 4. και προσπαθήστε αυτήν την φορά να θυμηθείτε και άλλα τραγούδια νανουρίσματος.


6. Βάλτε ξυπνητήρι στις 7 και ετοιμάστε πρωινό.


7. Επαναλάβετε τα παραπάνω κάθε νύχτα για τουλάχιστον 3 χρόνια.


8. Έχετε υπομονή!!

ΤΕΣΤ ΕΠΙΔΕΞΙΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ:
Πάρτε ένα κουτί αυγών και προσπαθήστε να το μετατρέψετε με ένα ψαλίδι και νερομπογιές σε κροκόδειλο. Τώρα μετατρέψτε ένα χαρτόνι από χαρτί τουαλέτας σε ένα ελκυστικό κηροπήγιο. Μετά κατασκευάστε με σελοτέιπ και αλουμινόχαρτο ένα ακριβές αντίγραφο του πύργου του Άιφελ.



ΤΕΣΤ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ:
Πουλήστε το διθέσιο κάμπριο σας και αγοράστε ένα Renault Scenic. Τώρα πάρτε ένα παγωτό ξυλάκι σοκολάτα και τοποθετήστε το στο ντουλαπάκι. Αφήστε το εκεί για τουλάχιστον 24 ώρες. Πάρτε ένα κέρμα των 100 δραχμών και βάλτε το στο κασετόφωνο. Λιώστε μια σακούλα με μπισκότα βουτύρου και σκορπίστε το στο πίσω κάθισμα. Χαράξτε τις πόρτες του αυτοκινήτου με μία τσουγκράνα.



ΤΕΣΤ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ (για γυναίκες):
Πάρτε ένα σακί με φασόλια και δέστε το γύρω από την μέση σας για 9 μήνες. Μετά αφαιρέστε τα φασόλια, αλλά αφήστε το σακί στη θέση του.



ΤΕΣΤ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ (για άντρες):
Πηγαίνετε στην τράπεζα και αναθέστε πάγια εντολή με τα λεφτά του μισθού σας σε ίσα μέρη σε μαγαζιά παιχνιδιών, Σούπερ Μάρκετ και εκπαιδευτικά ιδρύματα.



ΤΕΛΙΚΟ ΤΕΣΤ:
Βρέστε ένα φιλικό ζευγάρι που έχει ήδη ένα παιδί. Δώστε τους συμβουλές για θέματα όπως: πειθαρχία, υπομονή, ανεκτικότητα κλπ. Κάντε όσο μπορείτε εξυπνότερες προτάσεις βελτίωσης συμπεριφοράς. Τονίστε πόσο σημαντική είναι η συνεπής διαπαιδαγώγηση. Απολαύστε το πείραμα, γιατί είναι η τελευταία φορά που θα γνωρίζεις αυτές όλες τις συμβουλές.

Πιθανόν να είναι και η τελευταία φορά που θα δείτε αυτό το ζευγάρι, αλλά μην πτοείστε!

Αφού έφτασε και ο Απρίλης στα μέσα του ας δούμε τι καταφέραμε...

1. Το 20% των μαθημάτων της σχολής έφυγε.
   
2. Σταμάτησα τη ξιφασκία και άρχισα τις κρεπάλες (σε καθημερινή βάση).
3. Πέρασα δύο φορές ίωση.
4. Σταμάτησα να παίρνω επίδομα ανεργείας.
5. Δήλωσα ότι βγήκα στη σύνταξη από την προηγούμενη μου δουλειά (κατάλαβε κανείς τι είπα τώρα?)
6. Βελτίωσα αρκετά τους ρυθμούς διαβάσματός μου.
7. Επιβεβαίωσα το "όσο ζεις μαθαίνεις".
8. Ερωτεύτηκα.
9. Αποφάσισα να "ζήσω" στο πετσί μου τη φοιτητική ζωή, με τους γονείς μου αυτή τη φορά.
10. Υπολογίζω ότι αν συνεχίσω το (2) θα ξεμείνω από λεφτά σε 7 μήνες και 24 μέρες (cool, προλαβαίνω να πάω και διακοπές)

Όπως καταλαβαίνετε, βλέπω σχεδόν πάντα το ποτήρι μισογεμάτο...

Και ένα video να πάνε κάτω τα φαρμάκια...

Κανείς δε μπορεί να διαψεύσει το ότι ζούμε σε μία εποχή που 9 στους 10 Έλληνες –τουλάχιστον- δουλεύουν άπειρες ώρες, τρέχουν πανικόβλητοι και δεν έχουν χρόνο για τίποτα άλλο εκτός από τη δουλειά τους (προφανώς ο δέκατος, ή έχει ρίξει τα standard της ιδανικής ζωής, ή έχει γεννηθεί με άστρο).

Η σοφή ρήση του λαού μας «η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη» μάλλον δεν έχει κυκλοφορήσει εκτός συνόρων. Δε γίνεται να εξηγηθούν αλλιώς οι περισσότερες από 48 ώρες την εβδομάδα που δουλέυει το 30% των εργαζομένων απανταχού της γης. Τη σχετική έρευνα διεξήγαγε η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) με δείγμα 50 χώρες από κάθε άκρη του πλανήτη. Αυτό το ποσοστό μεταφράζεται περίπου σe 600 εκατομμύρια ανθρώπους…

Μεταξύ άλλων συμπερασμάτων της σχετικά με την έρευνα, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας υπογραμμίζει πως οι λιγότερες ώρες εργασίας είναι ευεργετικές τοσο για την υγεία όσο για την οικογενειακή ζωή και την αποδοτικότητα των εργαζομένων. Γιατί όμως ο δείκτης των ωρών εργασίας ανεβαίνει συνεχώς; Μα γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και αλληλοεξαρτώμενη από την άνοδο του τομέα των υπηρεσιών όπως του τουρισμού και των μεταφορών.

Κάποιος πρέπει να πάει διακοπές…

1. Cinderella - Don't Know What You Got (Till It's Gone)
2. Def Leppard - Have You Ever Needed Someone So Bad
3. Firehouse - Love of a Lifetime
4. Warrant - Heaven
5. Dokken - Alone Again
6. Bad English - When I See you Smile
7. Firehouse - When I Look Into your Eyes
8. Erika - Together We're Lost
9. Gotthard - Everything Can Change
10. U2 - All I Want Is You
11. Joe Cocker & Jennifer Warnes - Up Where We Belong
12. Elvis Presley - Always On My Mind

Από μία έμπνευση της sillia

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am home again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am whole again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am young again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am fun again

However far away I will always love you
However long I stay I will always love you
Whatever words I say I will always love you
I will always love you

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am free again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am clean again

However far away I will always love you
However long I stay I will always love you
Whatever words I say I will always love you
I will always love you

Την Παρασκευή 2 Μαϊου, στο θέατρο Παλλάς, θα δώσει συναυλία μία από τις πιο σπουδαίες avant-garde καλλιτέχνιδες της εποχής μας, η ελληνικής καταγωγής, Diamanda Galas.
O μύθος που ακολουθεί τη Diamanda Galas τη θέλει να υποδύεται ακόμη και τον ίδιο τον διάβολο προκειμένου να αφυπνίσει μία κοινωνία που κοιμάται και υποκρίνεται ότι όλα πηγαίνουν καλά.
Οπλα της η φωνή της που καλύπτει με ευκολία τέσσερις οκτάβες και μία βαθιά παιδεία γύρω από την avant-garde σκηνή των τελευταίων 40 χρόνων.
Προκλητική, αμφιλεγόμενη, θεατρική, δραματική, σκληρή, κυνική, ωμή, επιθετική, οραματίστρια, η Diamanda Galas σοκάρει το κοινό εδώ και περίπου τριάντα χρόνια.
Κάτοικος της Νέας Υόρκης από το 1989 με ελληνικές ρίζες, μελέτησε από πολύ νωρίς την κλασική μουσική και την τζαζ, συνοδεύοντας την gospel χορωδία του πατέρα της, ενώ στα 14 της εμφανίστηκε ως σολίστ πιάνου με την Συμφωνική του San Diego.
Τη δεκαετία του '70, η Galas έπαιξε πιάνο σε σκηνές κοντά στο San Diego και το Los Angeles με μουσικούς όπως ο Bobby Bradford, ο Mark Dresser, ο Roberto Miranda, ο Butch Morris και ο David Murray. Η πρώτη της παράσταση δόθηκε στο Φεστιβάλ της Αβινιόν το 1979, στην όπερα του Vinko Globokar Un jour comme un autre. Εχει ερμηνεύσει επίσης Ιάννη Ξενάκη.
Η πρώτη της δουλειά είναι το άλμπουμ The Litanies of Satan (1982). Αργότερα δημιούργησε το Plague Mass, ένα ρέκβιεμ στα θύματα του AIDS. Το 1994 συνεργάστηκε με τον μπασίστα των Led Zeppelin, John Paul Jones για το ροκ άλμπουμ The Sporting Life.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες ασχολείται με τη μουσική και το θέατρο.
Εχει κυκλοφορήσει τα άλμπουμς The Singer (1992), μία συλλογή από gospel και blues, το Vena Cana (1993) που αναφέρεται στο Aids και την κατάθλιψη, το Schrei 27 (1996), το Malediction and Prayer (1998) που περιλαμβάνει jazz και blues ακούσματα καθώς επίσης και ποιήματα για τον έρωτα και το θάνατο των Charles Baudelaire, Pier Paolo Pasolini και Miguel Huezo Mixco, το άλμπουμ La Serpanta Canta (2004), μία συλλογή με μεγάλες επιτυχίες και το Defixiones, Will and Testament (2004), ένα ογδοντάλεπτο αφιέρωμα στους Αρμένιους, Ελληνες και Ασσύριους που ήταν θύματα της Τούρκικης γενοκτονίας της περιόδου 1914-1923.
Η Galas έχει προσφέρει τη φωνή και τη μουσική της σε ταινίες μεγάλων σκηνοθετών όπως το Dracula του Francis Ford Coppola's film, το Natural Born Killers του Oliver Stones', το El Immortal (The Immortal) της Mercedes Moncada Rodriguez's, καθώς επίσης και σε φιλμ των Wes Craven, Clive Barker, Derek Jarman, Hideo Nakata και άλλων.
Το 2005 της απονεμήθηκε το ιταλικό Βραβείο Demetrio Stratos International Career Award.
Το τελευταίο της αλμπουμ "Guilty, Guilty, Guilty" κυκλοφόρησε πρόσφατα και περιλαμβάνει μία συλλογή τραγικών και εγκληματικών love songs.

Τιμές εισιτηρίων: 80, 70, 60, 50, 45, 40 και 35 ευρω
Προπώληση:
Βουκουρεστίου 5, Αθήνα, Τηλ.: 210-3213100
Ημέρες και ώρες λειτουργίας ταμείων:
Δευτέρα έως Σάββατο 9.00 - 20.00 και τις Κυριακές 12:00-20:00
Για αγορά εισιτηρίων με πιστωτική κάρτα : 210 81 0 81 81
Για κρατήσεις μέσω Internet www.ellthea.gr
Και στη FNAC (The Mall και στη Γλυφάδα, Σ.Καράγιωργα 4 & Λαζαράκη)

Postwave

γιατι οι DeVision παιζουν μονο Θεσσαλονικη???

γιατι αλλαξε η ημερομηνια k o χωρος εμφανισης των God Is An Astronaut???(1 Νοεμβρη τελικα,μακρυα πεφτει ρε γμτ)

γιατι εχει τοσο ενθουσιασμο ο κολλητος για την συναυλια των Madrugada???(sms???χαθηκαν τα email???)

θα καψουν τον βασιλια καρναβαλο στην συναυλια των Kiss???

θα μας φερουν τους I Love You But I've Chosen Darkness για συναυλια???(οποιος δεν τους ξερει σκασιλα μου,αυτος χανει)

θα μπορεσω να παρω ρεπο για να δω τους Gutter Twins???(αγχος,πολυ αγχος)

τι δουλεια εχουν οι dEUS με τους Offspring κ τον Marky Ramone την πρωτη μερα του Rockwave???

ποσοι αντρες θα πανε στη συναυλια του James Blunt???

ποιοι από τους δύο Christian Death θα παίξουν στην Αθήνα? Αυτοί του Valor ή αυτοί που κάνουν το tribute σε περιοδίες στην Ευρώπη?? (προτιμώ τους δεύτερους, κράζω τους πρώτους - ας αλλάζαν όνομα στη μπάντα τουλάχιστον αν ήθελε ο κυρ Valor να κάνει το Deathrock Black Metal)

ποιος θα κανονισει για εισιτηρια για την συναυλια της P.J.Harvey???(άσχετο...)

γιατι εχει γινει η Ελλαδα το μουσικο ΚΑΠΗ της Ευρωπης στα καλοκαιρινα φεστιβαλ???(αν δεν εχεις τουλαχιστον 10 χρονια να βγαλεις δισκο κ ηλικια πανω απο 50...δεν ερχεσαι)

έμπνευση του subzero45...

Σάββατο βράδυ και αποφασίζω να συνοδέψω τους γονείς μου, μαζί με μια φίλη, στο Δίπλα στο Ποτάμι που είχαν φαγωθεί να δούνε το Φίλιππο Πλιάτσικα. Η νύχτα φαινόταν λίγο δύσκολη από την αρχή. Στην Αθήνα δεν έβρεξε απλά, κοντέψαμε να πάρουμε βάρκα για να φτάσουμε στους Αγίους Αναργύρους.

Δε θα σχολιάσω τη μουσική σκηνή γιατί δεν είναι επί του παρόντος και άλλωστε τα έχω ξαναπεί επιγραμματικά κατά καιρούς. Θα σχολιάσω το ότι πήγα να δω έναν μουσικό, από τα λίγα οχυρά του μονόδρομου της μοντέρνας μουσικής στην Ελλάδα, ο οποίος μάλιστα απευθύνεται σε ένα πιο ασυμβίβαστο κοινό και εγώ προσωπικά ένιωσα σα να επισκέπτομαι λαϊκό στέκι. Αυτό εννοούσε ο παραπάνω μουσικοσυνθέτης όταν έλεγε «Θέλω κάτι να αλλάξω, αλλά ίσως δεν μπορώ άραγε θα συνηθίσω ή θ'αυτοκαταστραφώ»; Θα ξεκινήσω αναφερόμενη μόνο στην τιμή των μουσικών σκηνών αυτού του είδους... 80 ευρό το μπουκάλι κρασί και 120 το μπουκάλι το ποτό λοιπόν. Ωραία, δε θα σχολιάσω καν την τιμή εισόδου, που πλέον θα δώσω 20 ευρό για να δω τους Diary of Dreams ας πούμε και θα δώσω και 20 (τουλάχιστον) για να δω τον Πλιάτσικα των Αγίων Αναργύρων. Α, ναι και τους Diary θα τους δω σε κάτι σαν το Gagarin ή το Οξυγόνο χωρίς να με πατάει η χοντρή κυρία που κάθεται στο δίπλα τραπέζι και σηκώθηκε για να χορέψει Rory Gallagher χωρίς να ξέρει καν τι ακούει (στο «Άστη να λέει» του κυρίου Καρρά πάντως, ήξερε τι άκουγε γιατί τραγούδαγε κιόλας).

Το άλλο θέμα που με απασχόλησε ήταν το πρόγραμμα. Ο Φ.Π. αποφάσισε να το εμπλουτίσει με διάφορες μουσικές επιλογές. Όπως είπα, έπαιξε Gallagher, James, Evanescence, Manu Chao, Dire Straits, Κατσιμιχαίους, Σιδηρόπουλο και γενικότερα, άκουσα διάφορα κομμάτια που ομολογουμένως κάποια μου άρεσαν, αλλά κάποιοι νομίζω ότι δεν πήγαν για να ακούσουν αυτά… Συν του ότι δεν τα τραγουδούσε καν ο ίδιος, αλλά οι τρεις τραγουδιστές και ο μπασίστας που τον συνόδευαν στη σκηνή (μια άχρηστη πληροφορία : ο τελευταίος εμφανίστηκε στη σκηνή με μπλούζα Satyricon).

Επίσης το όλο πρόγραμμα άρχισε στις 23.15, μία ώρα μετά την προγραμματισμένη έναρξή του και τελείωσε περίπου στις 03.00 (όπως με πληροφόρησαν οι γονείς μου που έμειναν μέχρι το τέλος, γιατί εγώ και η δύστυχη φίλη μου αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε με την ουρά στα σκέλια λίγο πριν τη 01.30). Έπαιξε λοιπόν 4 ώρες! Αρκετές για να δικαιολογήσει ένα live, αλλά ελάχιστες για να δικαιολογήσει την πολύωρη και πολύ συχνή απουσία του από τη σκηνή.

Θέμα τέταρτο – Ο κόσμος. Πραγματικά δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ τη μουσική απόκλιση του κόσμου. Αρχικά συμφώνησα να συμμετέχω κι εγώ στην οικογενειακή εξόρμηση γιατί πίστευα πως θα ήμουν περιτριγυρισμένη από ανθρώπους ζωντανούς και του «στυλ» μου, όσο ψηλομύτικο κι αν ακούγεται αυτό. Ωστόσο κοιτώντας γύρω μου, ακόμα και στο μπαρ, έβλεπα στην πλειοψηφία κόσμο άσχετο –κατ’εμέ- με το όλο μουσικό δρώμενο. Έβλεπα κυριούλες (συντριπτική πλειοψηφία) με γόβες στιλέτο και κοντά σατέν φορέματα, κυριούλιδες που μιλάγανε καθ’όλη τη διάρκεια της «παράστασης» και τρώγανε ξηρούς καρπούς (επιστροφή στα θέματα ένα και δύο) και ανθρώπους να «κουνιούνται» με τα χέρια ψηλά, χτυπώντας παλαμάκια και προτρέποντας τους υπόλοιπους της παρέας να κάνουν το ίδιο. Υπήρχε και το άλλο άκρο, οι δύο κυρίες που κάθονταν όρθιες λίγο πιο πίσω και «χόρευαν» αγκαλιασμένες, κουνώντας τα οπίσθια τους (συγχωρείστε με). Δεν καταδικάζω το κέφι τους, αλλά τις κινήσεις τους! Ομολογώ ότι δεν περίμενα τέτοιο κόσμο, αλλά θα μου πεις τι ήθελες και συ και πήγες να ακούσεις κάτι που ο πολύς κόσμος το αποκαλεί «έντεχνο»; Δηλαδή όλα τα άλλα μουσικά είδη τι είναι; Άτεχνα;

Πραγματικά ήταν μια πλήρης βραδιά, έλειπαν μόνο τα γαρίφαλα και οι σαμπάνιες (αν κάποιοι από τους «πελάτες» το σκέφτηκαν, ευτυχώς δεν άνοιξαν μπουκάλια). Βέβαια με πληροφορήσανε πως όλα αυτά καμία σχέση δεν είχαν με την τελευταία συναυλία του εν λόγω καλλιτέχνη, για την οποία άκουσα τα καλύτερα.

Καλή τύχη ελληνική μουσική.

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύ

όμως η δική σου τρυφερότητα πόσον καιρό ακόμα θα βαστάξει;

'Ο,τι μας γλύκανε, το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή,

εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάξαν σε βαθιά πηγάδια

και μείναν μόνο εκείνοι που μας πλήγωσαν,

εκείνοι που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε.