Θα σου κάθομαι σου λέω, είμαι εγώ για σένα, βάρα με κι ας κλαίω...
Πες με αγάπη βρε σατράπη, αν μ'αφήσεις φεύγω, πάω να βρω αράπη...
Αν θέλεις να ανοίξουν της καρδούλας μου οι πόρτες,βγάλε όλα τα ρούχα σου κι έλα με τις μπότες...
Το βράδυ θα έλθω να σε πάρω, γι' αυτό μη φας, θα φάμε γλάρο...
Μ' αγαπάς ή τσάμπα πίνω;
Έρωτά μου τοκογλύφε, γλύφε το κορμί μου γλύφε...
-Έλα μου εδώ να σε χαρώ, να δεις το πόσο σ' αγαπώ.
-Κοντά σου εγώ δεν έρχομαι, μικράκι είμαι και ντρέπομαι.
-Δεν την αντεχω μαζι σου τη ζωη
θα σου φυγω παλιομπετατζη
-Τη μπετονιερα μη κατηγορας
αυτη σου δινει για να φας....
Παμε για τεστ, παμε για τεστ, θελω χωρις καποτα σεξ!
Η μερα μου αρχιζει δίχως χριστοπαναγιες (Καρβέλας, για να μην παρεξηγηθώ)
Κι ειχε ενα φεγγαρι σαν κομμενο νυχι, άλλο να στο λέω κι αλλο να σου τυχει (αφιερωμένο στο θέιο Στάικο)
Ι'm feeling supersonic, give me gin and tonic. (Oasis)
Αφου σου λεω δε τη βρισκω με τη ντισκο. Το ονομα μου απ’το καρνε σου σβηστο.
Τα πόδια σου τα αξύριστα είναι αχαρακτήριστα...
Πλάτσα πλάτσα πλούτσα μ'έχεις κάνει λούτσα, πλούτσα πλούτσα πλάτσα, έφαγα χλαπάτσα!!!!
Μην κλαις αγαπη μου σταματα, μην κλαις και θα σου παρω σοκολατα
Εισαι στην ζωη μου γουρι. Mες στον καυσωνα παγουρι...
Εχω φαει από σενα τοσες φολες Κι εχουν λιωσει από τα παπουτσια μου οι σολες Κάθε βραδυ σε μαζευω απ’τα μπαρακια Εχω βγαλει στο κεφαλι κερατακια Αλλου τρως, αλλου κοιμασαι Αλλου πινεις και σε οποιον στο ζηταει του το δινεις Αγαπουλα μου, σου λεω αγαπουλα Πεταξα τα πραγματα σου στην σακουλα Και σου λεω γεια χαρα και vaffanculo Τελειωσαμε και παρε και τον πουλο...
Ελα στα corner, εχει κουρου αλλα δεν εχει φετα, Γι’αυτό κι εσυ παρηγγειλε μια σοκοφρετα...
ΝΑ ΑΠΑΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ... ΝΑ ΑΠΑΤΑΣ ΤΟΝ ΕΡΑΣΤΗ, ΠΟΥ ΤΟ ‘ΧΕΙΣ ΔΕΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ?
Ελα να κάνουμε σεξ...Η αγάπη μας θα γίνει ανοξείδωτο πυρέξ…
Από τότε που γνώρισα εσένα... Θέ μου έπαψα να ‘μαι παρθένα…
Από τον πυργο της Βαβελ, εφυγα νυχτα με το ΚΤΕΛ
Say the magic word: s’agapo, S.A.G.A.P.O.
Γιατι μικρο μου sweetheart να με πληγωνεις τοσο hard….
Ασε πια το μακρυμαλλη για χατηρι φαλακρου (Αφιερωμένο στον capone69 -
Ζουγανέλης speaking :P )
Ερωτεύτηκα γι' αυτό κουρεύτηκα Ολοι αυτοί που βρίζανε τα ωραία μου μαλλιά
Λεν τώρα που κουρεύτηκα πως μου πετάν τ'αυτιά… (αφιερωμένο στο Χρήστο)
Το δικό μου το πουλί δεν το έχουνε πολλοί... (Κώστας Γκολέμης)
Την τρατα λεν’ Μαριτσα, την σκουνα Βαγγελη, Σουλτανα τη μαουνα, τη βαρκα Παντελη!!!
To be continued...
Ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στην μπίρα που δημοσιεύθηκε στα δύο τελευταία του τεύχη του περιοδικού Sorbet
Την επιμέλεια του αφιερώματος την είχε ο Ανέστης Χαϊτίδης, οινολόγος - τεχνολόγος ποτών.
Το 75% της κατανάλωσης μπύρας στη χώρα μας γίνεται από Απρίλιο μέχρι Σεπτέμβριο. Η εποχή της δηλαδή άρχισε κι εμείς καλούμαστε να σας την γνωρίσουμε καλύτερα.
Η μπύρα είναι αναμφίβολα το πιο διαδεδομένο αλκοολούχο ποτό στον κόσμο.
Η παγκόσμια παραγωγή της ξεπερνά τα 1,2 δισεκατομμύρια εκατόλιτρα, την στιγμή που το κρασί μόλις που ξεπερνά τα 0,2 δισεκατομμύρια.
Πρωταθλητές στην κατανάλωση είναι με διαφορά οι Τσέχοι με 160 λίτρα κατ’ άτομο κατανάλωση, ακολουθούμενοι από τους Γερμανούς με 115 λίτρα. Οι Έλληνες απεναντίας είναι μέτριοι καταναλωτές μπύρας, αφού καταναλώνουν κάτι λιγότερο από 40 λίτρα ανά έτος και άτομο με ανοδικές όμως τάσεις.
Ιστορικά η μπύρα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Μεσοποταμία, ενώ στην Αίγυπτο ένα είδος μπύρας, που παραγόταν από την ανάμειξη ζυμωμένης ζύμης ψωμιού με νερό, ήταν ένα διαδεδομένο και θρεπτικό λαϊκό ποτό.
Στον ελλαδικό χώρο όπως και αργότερα στη Ρώμη, η μπύρα, αν και διαδεδομένη στα λαϊκά στρώματα, θεωρούνταν ένα «βαρβαρικό» ποτό, ενώ απεναντίας το κρασί ήταν το ευγενικό ποτό της εποχής.
Ωστόσο, στις πιο βόρειες περιοχές, όπου η καλλιέργεια της αμπέλου ήταν δύσκολη έως αδύνατη και οι τιμές του εισαγόμενου κρασιού απλησίαστες για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, η παραγωγή της μπύρας διαδόθηκε γρήγορα, αφού και πρώτη ύλη υπήρχε άφθονη και οι καιρικές συνθήκες ευνοούσαν την παραγωγή ποιοτικότερης μπύρας.
Η αποδοχή της μπύρας έγινε ακόμη μεγαλύτερη κατά τον μεσαίωνα, όπου πλέον έγινε ένα βασικό τρόφιμο ακόμη και για παιδιά, αφού στις δύσκολες συνθήκες τις εποχής ήταν πρώτον ένα υγιεινό συμπλήρωμα διατροφής (δεν περιείχε και τόσο οινόπνευμα όπως σήμερα) και δεύτερον ήταν πάντοτε απελευθερωμένο από επικίνδυνους μικροοργανισμούς (λόγω του βρασίματος που προηγείται της ζύμωσης, αλλά και λόγω του οινοπνεύματος), γεγονός που δεν ίσχυε πάντα για το νερό.
Επίσης μεγάλη ώθηση έδωσαν τα μοναστήρια, τα οποία εντάξανε την μπύρα στα βασικά τους τρόφιμα.
Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο ευνοϊκή για την μπύρα. Μετά το 1800 βελτιώνονται πολύ οι συνθήκες παραγωγής. Νέα είδη μπύρας αρχίζουν να εμφανίζονται και μάλιστα εξαιρετικής ποιότητας, από την στιγμή που έγινε κατανοητό, ότι χρειάζονται χαμηλές θερμοκρασίες και ταχύτητες ζύμωσης. Έτσι έγινε δυνατή η παραγωγή μπύρας χαμηλής ζύμωσης (όπου η μαγιά δεν επιπλέει κατά την ζύμωση), από την οποία ξεπήδησαν τα πιο γνωστά σήμερα είδη μπύρας, που είναι η Pilsner και η Lager.
Βέβαια η κατανάλωση της μπύρας ξεπέρασε κάθε γεωγραφικό όριο με την μαζικοποίηση της ψύξης, η οποία όχι μόνο βοήθησε στην παραγωγή ακόμη πιο ποιοτικής μπύρας, αλλά έκανε ακόμη πιο απολαυστική την κατανάλωσή της.
Στη Ελλάδα, η μπύρα ήρθε στα πρώτα κιόλας χρόνια της επανίδρυσης της, ας είναι καλά ο Βαυαρός Βασιλιάς μας Ότο. Ωστόσο, μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες θεωρούνταν ένα προϊόν πολυτελείας, αφού για την απόλαυσή της ήταν απαραίτητη η ψύξη και επιπλέον ήταν πιο ακριβή από το κρασί.
Αν έπρεπε με λίγα λόγια να εξηγήσω σε έναν οινόφιλο τι είναι η μπύρα, θα του έλεγα ότι είναι ένας αφρώδης οίνος από κριθάρι αρωματισμένος με λυκίσκο. Ωστόσο στα αρχικά στάδιά της, η παραγωγή της μπύρας έχει περισσότερα κοινά με το ουίσκι και όλα τα αλκοολούχα που παράγονται από σιτηρά από ότι με την μπύρα.
Η κλασική μπύρα παράγεται από κριθάρι. Θα μου πείτε πως από το κριθάρι παράγεται οινόπνευμα. Λοιπόν είναι μια αρκετά επίπονη και μυστηριακή θα έλεγα διαδικασία. Το κριθάρι οδηγείται αρχικά σε υγρούς θαλάμους όπου αρχίζει και φυτρώνει, απελευθερώνοντας τα ένζυμα, τα οποία θα βοηθήσουν στη συνέχεια ώστε το άμυλο (ένας πολυσακχαρίτης) του κριθαριού να μετατραπεί σε απλά σάκχαρα (μονοσακχαρίτες). Μόλις το κριθάρι αναπτύξει κάποια βλασταράκια, αποξηραίνεται και πλέον η μορφή αυτή του κριθαριού ονομάζεται βύνη. Στην συνέχεια η βύνη αλέθεται και τοποθετείται σε καθαρό νερό 60ο C περίπου και ακολουθεί ένα ζεστό «μπανάκι» σε διάφορες θερμοκρασίες, έτσι ώστε να γίνει η μετατροπή του αμύλου σε σάκχαρα, αλλά και να εκχειλιστούν οι γευστικές ουσίες της βύνης. Ο χρόνος παραμονής και οι θερμοκρασίες που εφαρμόζονται επηρεάζουν πολύ την ποιότητα της μπύρας και είναι από τους βασικούς ποιοτικούς παράγοντες της.
Ακολούθως διαχωρίζεται το «ζουμί» αυτής της κριθαρομάζας και οδηγείται για βράσιμο, αφού πρώτα προστεθεί και μια ποσότητα λυκίσκου, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το χαρακτηριστικό άρωμα της μπύρας. Στην συνέχεια κρυώνει και φιλτράρεται το μείγμα, προστίθεται η μαγιά (δηλαδή οι ζύμες), η οποία τρέφεται με τα σάκχαρα του μείγματος και παράγει κυρίως οινόπνευμα και διοξείδιο του άνθρακα. Η μπύρα είναι σχεδόν έτοιμη, ωριμάζει για άλλες 4-6 εβδομάδες υπό πίεση, για να διατηρήσει το διοξείδιο του άνθρακα, φιλτράρεται και εμφιαλώνεται.
Είδη ΜπίραςΤα είδη της μπίρας χωρίζονται σε μεγάλες ομάδες σύμφωνα με:
• το είδος της μαγιάς, το οποίο μπορεί να είναι υψηλής ή χαμηλής ζύμωσης, ανάλογα με το αν επιπλέει ή κάθεται στη βάση του δοχείου ζύμωσης.
• το είδος της πρώτης ύλης, δηλαδή αν χρησιμοποιήθηκε κριθάρι, σιτάρι κτλ ή μείγμα αυτών,
• την προέλευση
• την παρουσία ή όχι ζυμών στη φιάλη,
• το βαθμό καβουρδίσματος ή καπνίσματος της βύνης (του φυτρωμένου κριθαριού), ο οποίος ρυθμίζει το χρώμα της μπίρας (ξανθιά, κόκκινη ή μαύρη).
ALE (Έιλ), στην Αγγλία σχεδόν συνώνυμο με την λέξη μπίρα. Ο όρος περιλάμβανε παλαιότερα όλα τα ποτά, που ήταν προϊόντα ζύμωσης, στα οποία όμως δεν είχε προστεθεί λυκίσκος. Ωστόσο εδώ και αρκετές εκατοντάδες χρόνια και στην ALE χρησιμοποιείται λυκίσκος. Η ALE είναι μπίρα υψηλής και γρήγορης ζύμωσης, περιέχει συνήθως περισσότερο οινόπνευμα από τις συνηθισμένες μπίρες, είναι πιο σύνθετες στη γεύση και το άρωμα και πίνεται σε υψηλότερες θερμοκρασίες. Υπάρχουν περισσότερα είδη ALE, τα βασικότερα είναι: Mild (αρκετά γλυκιά και αρκετά σκούρη), Pale (πιο ξανθωπή και ξηρή), Imperial Pale (η μπίρα με το μεγαλύτερο εκχύλισμα και το περισσότερο οινόπνευμα).
LAGER, ονομασία η οποία στα γερμανικά σημαίνει αποθήκη, λόγω του ότι για να πάρει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά περνάει από μια διαδικασία ωρίμανσης (αποθήκευσης). Είναι το πιο διαδεδομένο είδος μπίρας τόσο σε ότι αφορά την γεωγραφική της εξάπλωση, αφού παράγεται σχεδόν σε όλο τον κόσμο, όσο και σε ότι αφορά την παραγόμενη ποσότητα. Είναι μπίρα υψηλής ζύμωσης σε χαμηλές θερμοκρασίες με έντονη την παρουσία του λυκίσκου, άρα και της πικρής γεύσης. Καταναλώνεται κρύα, αλλά όχι παγωμένη. Σε αυτή τη μεγάλη κατηγορία ανήκουν πολύ γνωστές μπίρες όπως Μύθος, Amstel, Heineken, Βεργίνα, Foster’ s, Bud.
PILSΕNER (ή PILS), είναι αναμφίβολα η βασίλισσα της μπίρας. Είναι μια μπίρα ωρίμανσης (άρα LAGER) από κριθάρι με ακόμη μεγαλύτερη ποσότητα λυκίσκου. Για την παραγωγή της χρησιμοποιείται μαγιά χαμηλής ζύμωσης και η ζύμωση πραγματο-ποιείται σε χαμηλές θερμοκρασίες. Χαρακτηριστικά της, ότι είναι εύπεπτη και ευκολόπιοτη, γεγονός που οφείλεται στην χρήση αρκετά αλκαλικού νερού. Την ονομασία της την πήρε από την τσέχικη πόλη Pilsen, η οποία θεωρείται και η γενέτειρα της μπίρας αυτής. Μερικές από τις πιο γνωστές PILSΕNER, τις οποίες μπορείτε να βρείτε και στην Ελλάδα είναι η Kaiser, Beck’s, Warsteiner, Carlsberg, Budvar ή Budweiser, Veltins.
STOUT, άλλη μία μπίρα υψηλής ζύμωσης, η οποία όμως προέρχεται από πολύ καβουρδισμένη βύνη (μόνο κριθάρι). Έχει αρκετό οινόπνευμα, είναι πικρή, με μία υπόγλυκη γεύση και σχεδόν κρεμώδη αφρό και υφή. Αν ο όρος STOUT δεν σας λέει πολλά, τότε σίγουρα θα ξέρετε την μπίρα Guinness, η οποία είναι αναμφίβολα ο μεγαλύτερος και πιο γνωστός εκπρόσωπος STOUT.
WEISSBIER (Βάισμπυρ), η μπίρα που πίνεται σε ψηλά και λεπτά ποτήρια για να μπορεί κανείς να θαυμάσει την ροή των φυσαλίδων. Είναι μπύρα υψηλής ζύμωσης, στην οποία τουλάχιστον η μισή ποσότητα της βύνης πρέπει να προέρχεται από σιτάρι. Για τον λόγο αυτό την ονομάζουν πολύ συχνά και WEIZEN (= σιτάρι στα γερμανικά). Παράγεται και καταναλώνεται κυρίως στην Βαυαρία.
Τα είδη της WEISSBIER είναι: Kristal, την οποία ειδικά παλαιότερα την ονόμαζαν και την μπίρα-σαμπάνια, διότι έχει φρουτώδη αρώματα, κρυστάλλινη διαύγεια και εξαιρετικά «κορδόνια» (είναι η νοητή γραμμή που καθορίζεται από την ροή των φυσαλίδων). Θα δείτε πολλούς να την απολαμβάνουν με την προσθήκη μιας φέτας λεμόνι, ενώ αρκετά συχνά προσθέτουν 1-2 κόκκους ρυζιού, οι οποίοι δημιουργούν πιο έντονα «κορδόνια». Hefe, είναι ουσιαστικά μια μπίρα Kristal, η οποία λόγω της παρουσίας ζυμών (μαγιάς) μέσα σε αυτήν είναι θολή. Παράγεται όπως και οι αφρώδη οίνοι είτε με επαναζύμωση (δεύτερη ζύμωση μετά την βασική) σε φιάλη (είναι η πιο ακριβή και καλή μέθοδος), είτε σε δεξαμενή. Αν χρησιμοποιηθεί ένα μέρος καβουρδισμένης βύνης τότε η Hefe αποκτά σκούρο χρώμα και ονομάζεται Dunkles Hefe. Στην ελληνική αγορά θα βρείτε αρκετές WEISSBIER με κυριότερες τις Franziskaner, Paulaner και Erdinger.
Τα παραπάνω είδη είναι μερικά από τα εκατοντάδες που υπάρχουν. Ακόμη και σε ένα σούπερ μάρκετ μπορείτε να βρείτε μια μεγάλη ποικιλία από μπίρες, με τις οποίες μπορείτε να πειραματιστείτε.
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
ΕΤΣΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Έχει το ποίημα ζωή πριν από εμάς;
Μήπως το ποίημα είναι αρχέγονος σπόρος
που με τη γέννησή μας
ελπίζει κάποτε να σπαρθεί σε γόνιμο έδαφος;
Έχουμε εξουσία ζωής ή θανάτου επί του ποιήματος;
Εμείς διαλέξαμε το ποίημα ή αυτό εμάς;
Δια βίου μοχθούμε για την ανάπτυξη του ποιητικού δέντρου
Τις εποχές της ανομβρίας σταλάζουμε στις ρίζες του
το νάμα των δακρύων μας
Συλλέγουμε και γευόμαστε τους καρπούς του
Πλην κάποιων που για την απόκτηση μάταιου πλούτου
ενίοτε τους εκθέτουν προς πώληση
Κι όταν μας αγγίζουν οι μέρες των παγετών
οι αδύναμοι της αντοχής
τσακίζουν τα κλαδιά του
και τα καίνε για να ζεσταθούν
Τότε μόνο πεθαίνει το ποίημα
Υ.Γ.
Για να μάθεις να νοιώθεις, πρέπει η ποίηση να σε έχει σκοτώσει
και να σε έχει αναστήσει χίλιες φορές.
από το Σωτήρη
- Στείλε ΣχόλιοΚαι κάτι τελευταίο από μένα :)
video | |
Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
σε κρατούσα απ'το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει
Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω
Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε λίγοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
Μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στο δρόμου τη σκόνη
Σκέψου να ΄ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σου το πιόνι
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
video | |
Κάποτε πήγα κι εγώ,
μια τρελλή να παντρευτώ,
μια γυναίκα ουρλιαχτό.
Που στο γάμο εμφανίστη,
με μαύρο νυφικό κι ουΐσκι,
κόντεψα να τρελλαθώ.
Με έκανε να νιώθω,
σαν μπάσταρδο παιδί και νόθο,
μα την αγαπώ τρελλά.
Φορούσε πάντα μαύρα,
κι έμοιαζε με μαύρη γάτα,
ήταν ίδια η συμφορά.
Η νύφη που φορούσε μαύρα,
και αγαπούσε τα σκοτάδια,
αλλά μπορούσε να σε βοηθήσει,
μ' ένα φιλί της να σ' αναστήσει.
Έλα πίσω τώρα,
μ' έχει πάρει η κατηφόρα,
και μπροστά μου είν' ο γκρεμός.
Μ' έχει πάρει από κάτω,
σήκωσέ με από τον πάτο,
τώρα όσο είναι καιρός.
Σε μισώ μα και σε θέλω,
το κεφάλι μου φουρνέλο,
που μου καίει το μυαλό.
Θέλω τα φτερά μου πίσω,
θα 'ρθω να σε κυνηγήσω,
δε σταματάω, πριν να σε βρω.
Η νύφη που φορούσε μαύρα,
και αγαπούσε τα σκοτάδια,
αλλά μπορούσε να σε βοηθήσει,
μ' ένα φιλί της να σ' αναστήσει.
Κάποτε πήγα κι εγώ,
μια τρελλή να παντρευτώ,
μια γυναίκα ουρλιαχτό.
muay thai Λάθη λάθη Το τέλος του κόσμου παρελθόν συναισθήματα